Το καταραμένο παιδί (Μπαλζάκ)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το καταραμένο παιδί
ΣυγγραφέαςΟνορέ ντε Μπαλζάκ
ΕικονογράφοςTony Johannot
ΤίτλοςL'Enfant maudit
ΓλώσσαΓαλλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης1837
Μορφήμυθιστόρημα
ΣειράΗ Ανθρώπινη κωμωδία

Το καταραμένο παιδί (γαλλικός τίτλος: L'Enfant maudit) είναι ιστορικό μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά αποσπασματικά σε περιοδικό το 1831 και εκδόθηκε το 1837. Εντάσσεται στις Φιλοσοφικές μελέτες της Ανθρώπινης κωμωδίας.[1]

Με ιστορικό υπόβαθρο την εποχή των Θρησκευτικών πολέμων της Γαλλίας, ο Μπαλζάκ παρουσιάζει μια οικογενειακή και ερωτική τραγωδία, στηλιτεύοντας συγχρόνως επικρατούσες αντιλήψεις της εποχής του.[2]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1591, στη Νορμανδία, την εποχή των Θρησκευτικών πολέμων μεταξύ Καθολικών και Ουγενότων, η νεαρή Ζαν ντε Σαιν-Σαβέν, που αγαπούσε έναν Ουγενότο ξάδερφό της, αναγκάστηκε, για να σώσει τον εραστή της και την οικογένειά του, να παντρευτεί τον ηλικιωμένο και σκληρό κόμη ντ'Ερουβίλ, πιστό του βασιλιά Ερρίκου Δ'. Επτά μήνες μετά τον γάμο της, η Ζαν γεννά πρόωρα έναν γιο, τον οποίο ο κόμης διώχνει από το κάστρο, έχοντας αμφιβολίες ότι είναι δικό του παιδί. Ο Ετιέν, το «καταραμένο παιδί», μεγαλώνει σε ένα βοηθητικό κτίριο του κάστρου, σε ένα σπίτι ψαράδων.[3]

Χρόνια αργότερα, ο ξαφνικός θάνατος της κόμισσας αλλά και του δεύτερου γιου, αποκλειστικού κληρονόμου της περιουσίας, υπενθυμίζουν στον ηλικιωμένο ότι η διαιώνιση της οικογένειας εξαρτάται πλέον από τον γιο που απέρριψε. Ενώ ο κόμης πρέπει να φύγει για μια αποστολή, ο Ετιέν απομακρύνεται από το ερημητήριό του και αναθέτουν σε έναν γιατρό να τον προετοιμάσει για να αναλάβει τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που συνδέονται με τον τίτλο του. Όμως ο νεαρός δεν αργεί να ερωτευτεί τη Γκαμπριέλ, την κόρη του γιατρού. Όταν ο κόμης ακούει γι' αυτό το αμοιβαίο ειδύλλιο, σπεύδει πίσω, συνοδευόμενος από την κόμισσα ντε Γκρανλιέ και την κόρη της. Έπειτα δίνει εντολή στον Ετιέν να παντρευτεί την τελευταία. Ο νεαρός, αψηφώντας την οργή του κόμη, παρουσιάζεται με τη Γκαμπριέλ στο πλευρό του για να επιβεβαιώσει την αγάπη του. Ο κόμης τους απειλεί, η καρδιά του Ετιέν δεν αντέχει από τον τρόμο και η αγαπημένη του πέφτει κι αυτή νεκρή δίπλα του. Ο κόμης στη συνέχεια παντρεύεται ο ίδιος τη δεσποινίδα ντε Γκρανλιέ παρά την τεράστια διαφορά ηλικίας.[4]

Θέματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όπως και στο μυθιστόρημα Οι Σουάνοι, ο Μπαλζάκ σκόπευε να αναπλάσει την ατμόσφαιρα μιας περασμένης εποχής μέσα από το πρίσμα δραματικών γεγονότων. Στα αρχικά σχέδια του συγγραφέα, ήταν η ιστορική πτυχή του έργου που παίζει θεμελιώδη ρόλο. Ταυτόχρονα, όμως, οι προβληματισμοί ταιριάζουν με τις σκέψεις που εκτίθενται σε πολλά μυθιστορήματα της Ανθρώπινης Κωμωδίας σχετικά με τα πρότυπα της οικογενειακής ζωής μεγάλων οικογενειών, τις αποφάσεις για την τύχη των παιδιών από τους γονείς, την καταστροφή της ζωής τους στο βωμό της διατήρησης της οικογενειακής συνέχειας ή ακόμα πιο συχνά - του πλουτισμού. Η τραγωδία που προκαλείται από τον σκληρό πατέρα δραματοποιείται επιπλέον στο έργο με πολλές σκηνές με έντονη συναισθηματική φόρτιση ή και θεατρική μορφή (κυρίως η τελική σκηνή).[5]

Το έργο φέρει σαφείς επιρροές από τη ρομαντική παράδοση και από το γοτθικό μυθιστόρημα.

Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το καταραμένο παιδί, μετάφραση: Γιώργος Σημηριώτης, εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 2021 [6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]