Ζ. Μαρκάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζ. Μαρκάς
Εικονογράφηση του 1897
ΣυγγραφέαςΟνορέ ντε Μπαλζάκ
ΤίτλοςZ. Marcas
La mort d'un ambitieux
ΓλώσσαΓαλλικά
Ημερομηνία δημιουργίας1840
Ημερομηνία δημοσίευσης1831
Μορφήμυθιστόρημα
ΣειράΗ Ανθρώπινη κωμωδία
ΕπόμενοΟι Σουάνοι
Δημοσιεύθηκε στοΗ Ανθρώπινη κωμωδία

Ζ. Μαρκάς (γαλλικός τίτλος: Z. Marcas ) είναι νουβέλα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ που δημοσιεύθηκε το 1840, αρχικά με τον τίτλο Ο θάνατος ενός φιλόδοξου, και περιλαμβάνεται στις Σκηνές της πολιτικής ζωής της Ανθρώπινης κωμωδίας.[1]

Η ιστορία διαδραματίζεται στο Παρίσι και περιγράφει την άνοδο και την πτώση ενός αξιόλογου ανθρώπου που εγκαταλείφθηκε από τον πολιτικό που βοήθησε να ανεβεί στην εξουσία. Άπορος και ξεχασμένος, γίνεται φίλος με δύο φοιτητές και διηγείται τη ζωή του. Το έργο περιλαμβάνει πολλές συζητήσεις για την πολιτική κατάσταση στη Γαλλία μετά την Ιουλιανή επανάσταση του 1830.[2]

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και οι απόψεις του Μπαλζάκ για την πολιτική άλλαζαν, ήταν κυρίως βασιλικός που υποστήριζε τον Οίκο των Βουρβόνων και πίστευε ότι η Ιουλιανή επανάσταση του 1830 είχε αφήσει τη Γαλλία χωρίς ισχυρή ηγεσία και είχε οδηγήσει στη μετριότητα και την καταστροφή. Υποστήριζε ότι οι αξιόλογοι άνθρωποι αγνοούνταν ή παραμερίζονταν και ότι η νεολαία της Γαλλίας είχε εγκαταλειφθεί από την κυβέρνηση και προέβλεψε αναταραχές στα επόμενα χρόνια. [3]

Το 1832 ο συγγραφέας δήλωσε την πρόθεσή του να θέσει υποψηφιότητα στο Γαλλικό Κοινοβούλιο. Διάφορα προβλήματα εμπόδισαν την υποψηφιότητα, αλλά οργάνωσε μια σοβαρή εκστρατεία η οποία αντιμετωπίστηκε αρνητικά από τον Τύπο. Αν και αργότερα ενδιαφέρθηκε πάλι για τα δημόσια αξιώματα, εξέφραζε κυρίως τις πολιτικές του απόψεις μέσω των έργων του.

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την ιστορία αφηγείται ένας πρωτοπρόσωπος αφηγητής, για τον οποίο λίγα αποκαλύπτονται πριν από τις τελευταίες σελίδες. Στην αρχή εμφανίζεται ένας εκτενής διαλογισμός σχετικά με τη φύση των ανθρώπινων ονομάτων και συγκεκριμένα του Z. Mαρκάς που το θεωρεί ξένο και άγριο, με το γράμμα Ζ να έχει μια αρνητική επίδραση που προϊδεάζει ότι ο φορέας του είναι καταδικασμένος σε μαρτύρια.

1836, Παρίσι. Ο αφηγητής Σαρλ ζει με τον φίλο του Ζυστ σε μια φτωχική πανσιόν που κατοικείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από φοιτητές σαν τους ίδιους (ο Σαρλ σπουδάζει νομικά και ο Ζυστ ιατρική). Μοναδική εξαίρεση αποτελεί ο γείτονάς τους Ζεφιρίν Μαρκάς, τον οποίο βλέπουν μόνο σπάνια. Μαθαίνουν ότι είναι αντιγραφέας και ζει με εξαιρετικά μικρό μισθό. Όταν οι φοιτητές δεν έχουν χρήματα για καπνό, ο Μαρκάς τους προσφέρει από τον δικό του, γίνονται φίλοι και εκείνος τους αφηγείται την ιστορία της ζωής του.[4]

Με καταγωγή από το Βιτρέ της Βρετάνης, ο Μαρκάς, μέτριας καταγωγής και αξιοσημείωτης ευφυΐας, συνειδητοποίησε σε νεαρή ηλικία τη φιλοδοξία του για την πολιτική, πήγε στο Παρίσι και σπούδασε νομικά. Στη συνέχεια δοκίμασε τις δυνάμεις του στη δημοσιογραφία πριν στραφεί στην πολιτική. Με την ελπίδα μελλοντικής βοήθειας, αποφάσισε να συνεργαστεί με έναν βουλευτή με κάποια φήμη αλλά χωρίς γνώσεις και διορατικότητα, ο βουλευτής ως δημόσιο πρόσωπο και ο Μαρκάς ως σύμβουλος. Ωστόσο, μόλις ο συνεργάτης του έγινε υπουργός, εγκατέλειψε τον Μαρκάς, στη συνέχεια τον προσέλαβε και τον εγκατέλειψε ξανά όταν δεν είχε πλέον ανάγκη. Ο Μαρκάς έμεινε φτωχός και άσημος και έγινε αντιγραφέας με πολύ μικρή αμοιβή.

Τελικά ο φίλος του πολιτικός εμφανίζεται πάλι και ζητά τη βοήθειά του για τρίτη φορά εξασφαλίζοντάς του θέση στην κυβέρνηση και μελλοντικό βουλευτικό αξίωμα. Ο Μαρκάς αρνείται, αλλά οι φοιτητές τον πείθουν να προσπαθήσει ακόμη μια φορά. Μετά από τρεις μήνες, ο Μαρκάς εμφανίζεται ξανά στην πανσιόν, άρρωστος και εξουθενωμένος. Ο πολιτικός δεν τον επισκέπτεται πια, ο Μαρκάς σε ηλικία 35 ετών σύντομα πεθαίνει. Οι μαθητές είναι οι μόνοι που ακολουθούν την κηδεία του και – απογοητευμένοι από την τραγωδία – εγκαταλείπουν τη Γαλλία. Ο Ζυστ πηγαίνει να εργαστεί ως γιατρός στην Ασία και ο αφηγητής ταξιδεύει στο Μαλαϊκό αρχιπέλαγος. [5]

Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ζ. Μαρκάς, μετάφραση: Μαρία Μανδάλου, εκδόσεις Gutenberg, 1993 [6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]