Περί της Αικατερίνης των Μεδίκων
 | |
| Συγγραφέας | Ονορέ ντε Μπαλζάκ |
|---|---|
| Τίτλος | Sur Catherine de Médicis |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1830 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Σειρά | Η Ανθρώπινη κωμωδία |
| δεδομένα () | |
Περί της Αικατερίνης των Μεδίκων (γαλλικός τίτλος:Sur Catherine de Médicis) είναι ιστορικό μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Αποτελείται από τρία διηγήματα που εκδόθηκαν αυτόνομα μεταξύ 1830 και 1841 και μια μακρά εισαγωγή που γράφτηκε το 1842 όταν ο συγγραφέας ένωσε αυτά τα έργα υπό τον ενιαίο τίτλο Επεξηγήσεις για την Αικατερίνη των Μεδίκων[1] που το 1846 αντικαταστάθηκε από τον σημερινό τίτλο. Εντάσσεται στις Φιλοσοφικές μελέτες της Ανθρώπινης κωμωδίας.[2]
Το έργο, που συγκεντρώνει στοιχεία ιστορίας, πολιτικής και θρησκευτικής φιλοσοφίας, είναι μια απολογία της δράσης της Αικατερίνης των Μεδίκων και αναλαμβάνει την υπεράσπιση της μοναρχίας και του καθολικισμού.[3]
Περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην εισαγωγή, ο Μπαλζάκ προσπαθεί αποκαταστήσει τη μνήμη της Αικατερίνης των Μεδίκων, προτρέποντας τον αναγνώστη να αναθεωρήσει την άποψή του για μια βασίλισσα που θεωρείται αιμοδιψής, η οποία ωστόσο αντιμετώπισε σκληρά διλήμματα. Παραθέτει μια ανασκόπηση των ιστορικών γεγονότων, δίνοντας τα απαραίτητα στοιχεία για να γίνουν κατανοητές οι σχέσεις ανάμεσα στα πρόσωπα της γαλλικής βασιλικής αυλής από τον Φραγκίσκο Α΄ έως τον Ερρίκο Δ' .[4]
Το πρώτο διήγημα, Ο Καλβινιστής μάρτυρας, που δημοσιεύτηκε το 1841, διαδραματίζεται στο τέλος της βραχύβιας βασιλείας του Φραγκίσκου Β' και αναφέρεται στη δύσκολη θέση της βασίλισσας, καθώς η εξουσία της Αντιβασιλείας βρίσκεται στα χέρια του καρδινάλιου της Λωρραίνης και του δούκα Ερρίκου του Γκιζ, θείων της Μαρίας Στιούαρτ. Στην πλοκή περιλαμβάνεται ένας φανταστικός χαρακτήρας: ο Κριστόφ Λεκαμύς, γιος του βυρσοδέψη της Αικατερίνης, ένας Καλβινιστής αφοσιωμένος στις συνωμοσίες της βασίλισσας, που αντιμετωπίζει τρομερά βασανιστήρια και δεν ομολογεί για να μην την εκθέσει. [3]
Το δεύτερο διήγημα, Η εμπιστοσύνη των Ρουτζιέρι, που δημοσιεύτηκε το 1836, διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καρόλου Θ΄. Το κείμενο έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας φιλοσοφικής ιστορίας: στο επίκεντρο βρίσκεται η αλχημεία και η Αικατερίνη είναι δευτερεύων χαρακτήρας. Αναφέρεται επίσης στο ειδύλλιο του Καρόλου Θ΄ με τη Μαρί Τουσέ, λίγο καιρό μετά τη σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου. [5]
Το τρίτο διήγημα με τίτλο Τα δυο όνειρα, που δημοσιεύτηκε το 1830, διαδραματίζεται το 1786, την παραμονή της Γαλλικής Επανάστασης και είναι μια μορφή φανταστικής αφήγησης. Κατά τη διάρκεια ενός δείπνου, δύο καλεσμένοι, ο ένας δικηγόρος κι ο άλλος γιατρός (Ροβεσπιέρος και Μαρά) διηγούνται τα όνειρά τους και ο Ροβεσπιέρος διηγείται ότι είδε την Αικατερίνη των Μεδίκων σε ένα όνειρο να υμνεί τις εξαγνιστικές σφαγές.
Τα τέσσερα μέρη συγκεντρώθηκαν σε ένα βιβλίο στη δεύτερη έκδοση της Ανθρώπινης κωμωδίας το 1846.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Catherine de Médicis expliquée
- ↑ . «ebalzac.com/edition/-sur-catherine-medicis».
- ↑ 3,0 3,1 . «babelio.com/livres/Balzac-Sur-Catherine-de-Medicis».
- ↑ . «kobo.com/us/en/ebook/sur-catherine-de-medicis».
- ↑ . «persee.fr/doc/Balzac, Catherine de Médicis et la Saint-Barthélémy».
- ↑ . «beq.ebooksgratuits.com/balzac.pdf» (PDF).
|