Ο επίτακτος
 | |
| Συγγραφέας | Ονορέ ντε Μπαλζάκ |
|---|---|
| Τίτλος | Le Réquisitionnaire |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1831 |
| Σειρά | Η Ανθρώπινη κωμωδία |
| Δημοσιεύθηκε στο | Η Ανθρώπινη κωμωδία |
| δεδομένα () | |
Ο επίτακτος (γαλλικός τίτλος: Le Réquisitionnaire) είναι διήγημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ που εκδόθηκε το 1831 και περιλαμβάνεται στις Φιλοσοφικές μελέτες της Ανθρώπινης κωμωδίας.[1]
Ιστορικό υπόβαθρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, λίγο μετά την αποτυχημένη επίθεση των Βασιλικών στη Γκρανβίλ. Τον Νοέμβριο του 1793, στο αποκορύφωμα της Τρομοκρατίας η Εθνοσυνέλευση, αντιμέτωπη με τον πόλεμο της Βανδέας και εξωτερικές απειλές, είχε μόλις κηρύξει την επιστράτευση 300.000 ανδρών (οι επίτακτοι).[2]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία διαδραματίζεται τον Νοέμβριο του 1793 στην πόλη Καραντάν της Νορμανδίας. Μια τοπική αριστοκράτισσα, η χήρα κόμισσα ντε Ντε έχει εγκατασταθεί στο κτήμα της στο Καραντάν για να διασφαλίσει ότι η περιουσία της δεν θα κατασχεθεί από την κυβέρνηση. Έχει έναν γιο, τον 20χρονο Ογκίστ, ο οποίος έχει ξενιτευτεί και συμμετέχει στη Στρατιά των Εμιγκρέδων.
Μια μέρα, οι τακτικοί επισκέπτες στο σαλόνι της κόμισσας βρήκαν τις πόρτες της κλειστές, κάτι που επαναλήφθηκε και άλλες μέρες. Αυτή η ασυνήθιστη συμπεριφορά της εκλεπτυσμένης γυναίκας που δεχόταν καθημερινά την καλή κοινωνία της μικρής πόλης, προκαλεί την περιέργεια των κατοίκων, που κάνουν διάφορες εικασίες και υποψιάζονται ότι η κυρία είτε κρύβει έναν κυνηγημένο βασιλικό ιερέα είτε έναν εραστή. [3]
Ένας ηλικιωμένος, απόλυτα αφοσιωμένος στην κόμισσα, έρχεται να την προειδοποιήσει για τους κινδύνους που εγκυμονούν οι υποψίες και αυτή του εκμυστηρεύεται την αλήθεια: έλαβε ένα μήνυμα από τον γιο της που της έγραφε ότι συμμετείχε στη βασιλική εξέγερση της Βανδέας, αιχμαλωτίστηκε κατά τη διάρκεια της αποτυχημένης επίθεσης στη Γκρανβίλ αλλά θα προσπαθήσει να δραπετεύσει, ελπίζοντας να φτάσει στο σπίτι μέσα στις επόμενες τρεις μέρες αν καταφέρει να ξεφύγει. Το τελευταίο βράδυ, για να διαλύσει τις υποψίες των κατοίκων της πόλης, η κόμισσα αποφασίζει τελικά να ανοίξει το σαλόνι της και να οργανώσει κανονικά την κοινωνική συγκέντρωση και, παρά την αγωνία της, παίζει θαυμάσια τον ρόλο της. Είναι σίγουρη ότι ο γιος της είναι καθ' οδόν και ότι θα φτάσει εκείνο το βράδυ. [4]
Στο μεταξύ, μια ομάδα επίτακτων αναμένεται στην πόλη και ένας από αυτούς απευθύνεται στον δήμαρχο της πόλης, ο οποίος δίνει στον νεαρό στρατιώτη (που πιστεύει ότι είναι ο γιος της κόμισσας μεταμφιεσμένος) αίτημα για διαμονή στο σπίτι της κόμισσας.
Δυστυχώς, όταν ο επίτακτος συστήνεται, η γυναίκα συνειδητοποιεί ότι παρά την εξαιρετική ομοιότητα, ο νεαρός άνδρας δεν είναι ο γιος της. Το ίδιο βράδυ, πεθαίνει, σαν από αποτέλεσμα τηλεπάθειας, την ίδια στιγμή που ο Ογκίστ εκτελείται στο Μορμπιάν. [5][6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «maisondebalzac.paris.fr/vocabulaire/furne/notices/requisitionnaire».
- ↑ . «balzac-analyse.com/tome-xxiv-le-requisitionnaire/».
- ↑ . «senscritique.com/livre/Le_Requisitionnaire».
- ↑ . «bmlisieux.com/archives/Le Réquisitionnaire (1831)».
- ↑ . «babelio.com/livres/Balzac-Le-Requisitionnaire».
- ↑ Ο Μπαλζάκ πίστευε ιδιαίτερα σε αυτού του τύπου τα υπερφυσικά φαινόμενα που «αγνοούν τους φυσικούς νόμους» και πίστευε ότι «κάποτε θα χρησιμεύσουν για να τεθούν τα θεμέλια μιας νέας επιστήμης».