Τα παντρολογήματα
 Σκηνή από ρωσική παράσταση του 2014 | |
| Συγγραφέας | Νικολάι Γκόγκολ |
|---|---|
| Τίτλος | Женитьба |
| Υπότιτλος | Совершенно невероятное событие в двух действиях |
| Γλώσσα | Ρωσικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1833 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1842 |
| Μορφή | θεατρικό έργο |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Τα παντρολογήματα (ρωσικός τίτλος: Женитьба, Ο Γάμος) είναι δίπρακτη κωμωδία του Νικολάι Γκόγκολ, που γράφτηκε το 1832 και δημοσιεύτηκε το 1842 στον τέταρτο τόμο της έκδοσης των έργων του Γκόγκολ με τον υπότιτλο «Ένα εντελώς αδιανόητο περιστατικό σε δύο πράξεις (γραμμένο το 1833)». Η πρεμιέρα έγινε στις 9 Δεκεμβρίου 1842 στην Αγία Πετρούπολη.[1]
Το έργο είναι μια σάτιρα για τα έθιμα της Ρωσίας του 19ου αιώνα.
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτη πράξη: Ο εργένης υπουργικός σύμβουλος Ιβάν Κουζμίτς Ποντκολιόσιν θέλει να παντρευτεί και για το σκοπό αυτό απευθύνεται σε μια προξενήτρα, τη Φιόκλα Ιβάνοβνα, για να του βρει μια γυναίκα κατάλληλη. Ο Ποντκολιόσιν αναζητούσε νύφη εδώ και καιρό, αλλά λόγω της αναποφασιστικότητάς του δεν έχει παντρευτεί ακόμη. Η προξενήτρα φτάνει και του παρουσιάζει το όνομα της υποψήφιας: Αγάφια Τιχόνοβνα, κόρη πλούσιου έμπορου, η οποία αναζητά έναν σύζυγο ευγενή που θα συνέβαλε στη βελτίωση της κοινωνικής της θέσης.
Ο φίλος του Ποντκολιόσιν, Ιλία Φόμιτς Κατσκαριώφ, τον επισκέπτεται απροσδόκητα και, βρίσκοντας εκεί την προξενήτρα (οφείλει και ο ίδιος τον γάμο του στις υπηρεσίες της αλλά είναι δυσαρεστημένος και δεν την εμπιστεύεται), μαντεύει τις προθέσεις του φίλου του και καθώς θέλει πολύ να τον παντρέψει αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Ζητάει από τη Φιόκλα Ιβάνοβνα τη διεύθυνση της υποψήφιας νύφης και στη συνέχεια τη διώχνει.[2]
Εν τω μεταξύ, η προσβεβλημένη προξενήτρα - που δεν θα πληρωθεί αν ο γάμος γίνει χωρίς τη μεσολάβησή της - τρέχει σε όλους τους πελάτες της που θεωρεί καλούς γαμπρούς και τους φέρνει στην Αγάφια Τιχόνοβνα για να διαλέξει. Έτσι, στο σπίτι της Αγάφια εμφανίζονται ο ένας μετά τον άλλον τρεις υποψήφιοι μνηστήρες: ο αξιωματούχος Γάιχνιτσα (το όνομα μεταφράζεται ως «ομελέτα» ή «στραπατσάδα»), ο απόστρατος αξιωματικός Ανούτσκιν και ο απόστρατος υπολοχαγός του πολεμικού ναυτικού Ζεβάκιν. Επιπλέον, την ίδια ημέρα έρχεται και ο γαμπρός που προόριζε για την ανιψιά της η θεία της Αγάφια: ο έμπορος υφασμάτων Σταρίκοφ. Φτάνουν ο Κατσκαριώφ και ο Ποντκολιόσιν και όλοι κάθονται και συζητούν σε έναν κωμικό ανταγωνισμό. Ο Γάιχνιτσα επιμένει να αποφασίσει αμέσως η νεαρή γυναίκα ποιον θα παντρευτεί, κάτι που την κάνει να νιώσει τόσο άβολα που φεύγει από το δωμάτιο.
Δεύτερη πράξη: Μόλις μένουν μόνοι, ο Κατσκαριώφ προσπαθεί να τρομάξει και να απομακρύνει τους άλλους υποψήφιους κατηγορώντας την Αγάφια. Αργότερα την πείθει με μηχανορραφίες να επιλέξει τον φίλο του Ποντκολιόσιν για άνδρα της (η ίδια ήταν αναποφάσιστη για το ποιος της άρεσε περισσότερο). Όταν οι άλλοι μνηστήρες εμφανίζονται ξανά, όλοι απορρίπτονται και φεύγουν θυμωμένοι. Υπό την πίεση του Κατσκαριώφ, η Αγάφια και ο Ποντκολιόσιν αρραβωνιάζονται επιτέλους και συμφωνούν για το γάμο, που πρόκειται να γίνει αμέσως - ο Κατσκαριώφ τα έχει ήδη κανονίσει όλα.
Ενώ η νύφη ντύνεται, ο Ποντκολιόσιν σκέφτεται τον επικείμενο γάμο του. Στην αρχή φαίνεται ικανοποιημένος, αλλά σύντομα αλλάζει πάλι γνώμη και η αναποφασιστικότητα τον κυριεύει ξανά. Τελικά πηδάει από το παράθυρο και απομακρύνεται με μια άμαξα.
Όλοι τον αναζητούν μέχρι που αντιλαμβάνονται ότι έχει τραπεί σε φυγή. Το έργο τελειώνει με την Φιόκλα να κοροϊδεύει τις διαπραγματευτικές ικανότητες του Κατσκαριώφ. Εάν ο γαμπρός το σκάσει από την πόρτα, ο γάμος μπορεί να ξαναμπεί σε καλό δρόμο, του λέει, αλλά αν πηδήξει από το παράθυρο, όλα έχουν τελειώσει.[3]
Διασκευές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το 1868, ο Μοντέστ Μουσόργκσκι έγραψε την πρώτη πράξη μιας ομώνυμης όπερας, την οποία ολοκλήρωσε το 1931 ο Μιχαήλ Ιππολίτοφ-Ιβάνοφ, προσθέτοντας τρεις πράξεις.
- Το 1946, ο Αλεξάντρ Γκρετσανίνοφ έγραψε μια μονόπρακτη ομώνυμη όπερα. Η όπερα γράφτηκε στην εξορία και δεν ανέβηκε στην Ρωσία παρά μόνο το 2009, προς τιμήν επετείου του Γκόγκολ, όπου οι παραστάσεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
- Το 1952 ο Τσέχος συνθέτης Μπόχουσλαβ Μαρτίνου διασκεύασε το έργο σε όπερα.[4]
- Το 1977, το έργο διασκευάστηκε σε ταινία σε σκηνοθεσία Βιτάλι Μέλνικοφ.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρολογήματα θεατρική παράσταση με την Ταμίλα Κουλίεβα και τον Δημήτρη Τάρλοου σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού.
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παντρολογήματα, μτφ. Λυκούργος Καλλέργης, εκδ. Δωδώνη, 1976 [5]
- Τα παντρολογήματα, μτφ. Άρης Αλεξάνδρου, εκδ. Γκοβόστης, 1980
- Παντρολογήματα, μτφ. Λεωνίδας Καρατζάς, εκδ. Θέατρο Πορεία, 2004 [6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «gradesaver.com/marriage/study-guide/analysis».
- ↑ . «sevenov.com/marriage/».
- ↑ . «stathislivathinos.com/work/pantrologimata-nikolai-v-gkogkol/».
- ↑ . «gramophone.co.uk/review/martinu-the-marriage».
- ↑ . «politeianet.gr/books/gogol-nikolai-dodoni-pantrologimata».
- ↑ . «politeianet.gr/books/gogol-nikolai-theatro-poreia-pantrologimata».
|