Μίργκοροντ (Γκόγκολ)
 | |
| Συγγραφέας | Νικολάι Γκόγκολ |
|---|---|
| Τίτλος | Миргород |
| Γλώσσα | Ρωσικά |
| Μορφή | συλλογή διηγημάτων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Μίργκοροντ (ρωσικά: Миргород ) είναι συλλογή έργων του Νικολάι Γκόγκολ που γράφτηκε μεταξύ 1832-1834 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1835. Αναθεωρήθηκε σημαντικά και επεκτάθηκε από τον Γκόγκολ για μια έκδοση του 1842. Ο τίτλος Μίργκοροντ αναφέρεται στη μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσικής αυτοκρατορίας Μίργκοροντ (που σημαίνει «Πόλη της ειρήνης» και σήμερα ανήκει στην Ουκρανία, στην περιφέρεια Πολτάβα) κοντά στην οποία ο Γκόγκολ πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Είναι επίσης ο τόπος όπου διαδραματίζεται η τελευταία ιστορία της συλλογής Ο καυγάς των δύο Ιβάν. [1]
Τα έργα παρουσιάζουν εικόνες της επαρχιακής ζωής της Ουκρανίας όπως και στην προηγούμενη συλλογή Βραδιές σε ένα αγρόκτημα κοντά στη Ντικάνκα, που καθιέρωσε τον Γκόγκολ. Για να εδραιώσει τη σύνδεση μεταξύ των δύο έργων, ο συγγραφέας επισύναψε τον υπότιτλο: «Ιστορίες που είναι η συνέχεια των Βραδιών σε ένα αγρόκτημα κοντά στη Ντικάνκα».[2]
Περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συλλογή αποτελείται από τέσσερις ιστορίες σε δύο τόμους:
Μέρος πρώτο
- Οι γαιοκτήμονες του παλιού καιρού, αφηγείται τη ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού επαρχιωτών γαιοκτημόνων. [3]
- Ταράς Μπούλμπα, ένα κλασικό έργο της ρωσικής λογοτεχνίας που διαδραματίζεται στην εποχή των πολέμων μεταξύ Κοζάκων και Πολωνών.
Μέρος δεύτερο
- Ο Βίι, κλασικό φανταστικό έργο της ρωσικής λογοτεχνίας.
- Ο καβγάς των δύο Ιβάν, μια διασκεδαστική ιστορία.
Συγγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ιστορίες της συλλογής γράφτηκαν σε διαφορετικές εποχές, από το 1832, όταν ο Γκόγκολ επισκέφτηκε ξανά τη γενέτειρά του, το μικρό ουκρανικό χωριό Σορότσιντσι, μετά από διαμονή πέντε ετών στην Αγία Πετρούπολη. Η συλλογή ολοκληρώθηκε την εποχή που ο Γκόγκολ εργαζόταν ως καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης το 1834. Αυτή η περίοδος ήταν πολύ παραγωγική για τον συγγραφέα, καθώς έγραφε επίσης το θεατρικό έργο Ο Επιθεωρητής και το μυθιστόρημα Νεκρές ψυχές, συχνά παραμελώντας τα καθήκοντά του ως καθηγητής. Ο Γκόγκολ εκμυστηρεύτηκε σε επιστολή στον φίλο του Μιχαήλ Μαξίμοβιτς: «Δουλεύω πολύ σκληρά, αλλά για τα δικά μου έργα, όχι για τις διαλέξεις μου».[4]
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και η συλλογή δεν είχε άμεση οικονομική επιτυχία – προς απογοήτευση του Γκόγκολ – λογοτεχνικοί κριτικοί και συγγραφείς την υποδέχθηκαν πολύ θετικά. Ο Αλεξάντερ Πούσκιν ξεχώρισε ιδιαίτερα τη νουβέλα Οι γαιοκτήμονες του παλιού καιρού ως «ένα κωμικό συγκινητικό ειδύλλιο, που μας κάνει να γελάμε μέσα από δάκρυα λύπης και τρυφερότητας». Ο σημαντικός Ρώσος κριτικός του 19ου αιώνα Βισαριόν Μπελίνσκι επαίνεσε ιδιαίτερα τη συλλογή και το έτος της έκδοσής της χαιρέτισε τον Γκόγκολ ως τον νέο «αρχηγό της ρωσικής λογοτεχνίας». Ο Λέων Τολστόι διάβασε το Βίι ως νεαρός και το συμπεριέλαβε μεταξύ των λογοτεχνικών έργων που του έκαναν «τρομερή» εντύπωση. [5]
Στη μελέτη του Ο Νικολάι Γκόγκολ, ο μυθιστοριογράφος του 20ού αιώνα Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ αντιμετώπισε το Μίργκοροντ ως πρόδρομο των μεταγενέστερων έργων του Γκόγκολ, όπως Το παλτό, και χαρακτήρισε τη συλλογή ως «νεανική ηλικία του χιουμορίστα Γκόγκολ».[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «babelio.com/livres/Gogol-Mirgorod».
- ↑ . «artandpopularculture.com/Mirgorod_Gogol».
- ↑ . «kerchtt.ru/en/osnovnaya-tema-i-ideya-proizvedeniya-starosvetskie-pomeshchiki-analiz-povesti/».
- ↑ Magarshack, David. (1957) Gogol: A Life. London: Faber and Faber. p. 104
- ↑ . «britannica.com/biography/Nikolay-Gogol».
- ↑ Peace, Richard (1981). The Enigma of Gogol: An Examination of the Writings of N.V. Gogol and Their Place in the Russian Literary Tradition. Cambridge: Cambridge University Press. p. 28.
|