3-αιθυλοπυριδίνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
3-αιθυλοπυριδίνη
Γενικά
Όνομα IUPAC 3-αιθυλοπυριδίνη
Άλλες ονομασίες 3-αιθυλαζίνη[1]
3-αιθυλαζαβενζόλιο[2]
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος C7H9N
Μοριακή μάζα 107,15 amu[3]
Αριθμός CAS 536-78-7
SMILES CCc1cnccc1[4]
InChI 1S/C7H9N/c1-2-7-4-3-5-8-6-7/h3-6H,2H2,1H3
Αριθμός EINECS 208-647-2
Αριθμός UN A25I3EZ88V
PubChem CID 10823
ChemSpider ID 21105905[5]
Δομή
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης >100
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης -77°C[6]
Σημείο βρασμού 163-166°C
Πυκνότητα 954 kg/m³
Δείκτης διάθλασης ,
nD
1,502 (20°C)
Χημικές ιδιότητες
Ελάχιστη θερμοκρασία
ανάφλεξης
48,9°C
Επικινδυνότητα
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Η 3-αιθυλοπυριδίνη[7] (αγγλικά 3-ethylpyridine) είναι βασική ετεροκυκλική αρωματική (δηλαδή ετεροαρωματική) οργανική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και άζωτο, με μοριακό τύπο C7H9N. Η χημικά καθαρή 3-αιθυλοπυριδίνη, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι υγρό που έχει δυσάρεστη οσμή, παρόμοια με της «μητρικής» πυριδίνης. Είναι μία από τις τρεις (3) ισομερείς του αιθυλοπυριδίνες, των οποίων οι δομές διαφέρουν ανάλογα με τη θέση που η αιθυλομάδα (-CH2CH3) τους επισυνάπτεται γύρω από το πυριδινικό τους δακτύλιο.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παραγωγή της 3-αιθυλοπυριδίνης μπορεί να γίνει με διάφορες μεθόδους, που προκύπτουν από τις γενικές μεθόδους παραγωγής πυριδινών.

Με συντριμερισμό ενώσεων με τριπλό δεσμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με μείγμα 1-βουτινίου (CH3CH2C≡CH), αιθινίου (HC≡CH) και υδροκυανίου (HCN), παρουσία διαλυτών ενώσεων του κοβαλτίου, όπως το κοβαλτιοκένιο [Co(C5H5)2], παράγεται μείγμα τριών (3) αιθυλοπυριδινών. Συγκεκριμένα, συμπαράγoνται 2-αιθυλοπυριδίνη, 3-αιθυλοπυριδίνη και 4-αιθυλοπυριδίνη:[8]

70x70εσ[νεκρός σύνδεσμος]70x70εσ[νεκρός σύνδεσμος]62x62εσ[νεκρός σύνδεσμος]

Με επίδραση εναμίνης σε β-δικαρβονυλική ένωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η 3-αιθυλοπυριδίνη μπορεί να παραχθεί με δύο (2) συνδυασμούς εναμίνης και β-δικαρβονυλικής ένωσης:

α) Με επίδραση 2-βουτεν-1-αμίνης (CH3CH2CH=CHNH2) σε προπανοδιάλη (HCOCH2CHO), που αντιδρά με τη μορφή της ταυτομερούς της 3-υδροξυπροπενάλης (HOCH=CHCHO)[9]:

70x70εσ[νεκρός σύνδεσμος]

β) Με επίδραση αιθεναμίνης (CH2=CΗNH2) σε αιθυλοπροπανοδιάλη [HCOCΗ(CH2CH3)CHO], που αντιδρά με τη μορφή της ταυτομερούς της αιθυλο-3-υδροξυπροπενάλης [HOCH=C(CH2CH3)CHO][9]:

70x70εσ[νεκρός σύνδεσμος]

Με επίδραση 1,3-οξαζολίου σε 1-βουτένιο και αφυδάτωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση 1,3-οξαζολίου σε 1-βουτένιο (CH3CH2CH=CH2) παράγεται αρχικά μείγμα από 3-αιθυλο-2,3-διυδρο-2-πυριδινόλη και 4-αιθυλο-2,3-διυδρο-2-πυριδινόλη, που με αφυδάτωση δίνει τελικά μείγμα από 3-αιθυλοπυριδίνη και 4-αιθυλοπυριδίνη:[10]

48x48εσ[νεκρός σύνδεσμος]60x60εσ[νεκρός σύνδεσμος]55x55εσ[νεκρός σύνδεσμος]70x70εσ[νεκρός σύνδεσμος]62x62εσ[νεκρός σύνδεσμος]

Χημικές ιδιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η 3-αιθυλοπυριδίνη είναι μονοϋποκατεστημένη «θυγατρική» πυριδίνη και γι' αυτό είναι σημαντικά δραστικότερη από τη «μητρική» πυριδίνη.

Ωστόσο και πάλι, τα ηλεκτρονιόφιλα αντιδραστήρια συνήθως προτιμούν να αντιδρούν με το περισσότερο ηλεκτραρνητικό και επομένως ισχυρότερο πυρινόφιλο άτομο αζώτου της 3-αιθυλοπυριδίνης, σχηματίζοντας άλατα 3-αιθυλοπυριδινιωνίου.[11] Ο σχηματισμός του 3-αιθυλοπυριδινιωνίου ενισχύει επιπλέον τη δραστικότητα της ένωσης έναντι πυρινόφιλων αντιδραστηρίων.[12]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Συστηματική ονομασία
  2. Ονομασία αντικατάστασης
  3. Διαδικτυακός τόπος SigmaAldrich
  4. Διαδικτυακός τόπος PubChem
  5. Διαδικτυακός τόπος ChemSpider
  6. Διαδικτυακός τόπος ChemicalBook
  7. Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
  8. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη (1985). Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων. Θεσσαλονίκη: Ζήτης. σελ. 136. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  9. 9,0 9,1 Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη (1985). Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων. Θεσσαλονίκη: Ζήτης. σελ. 137. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  10. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη (1985). Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων. Θεσσαλονίκη: Ζήτης. σελ. 137. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  11. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη (1985). Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων. Θεσσαλονίκη: Ζήτης. σελ. 138. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  12. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη (1986). Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων. Θεσσαλονίκη: Ζήτης. σελ. 142-143. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)