3-οξετανόνη
| 3-οξετανόνη | |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
| Γενικά | |||
| Όνομα IUPAC | 3-οξετανόνη (1-)οξεταν-3-όνη | ||
| Άλλες ονομασίες | 1,3-εποξυ-2-προπανόνη 3-οξαοξετάνιο | ||
| Χημικά αναγνωριστικά | |||
| Χημικός τύπος | C3H4O2 | ||
| Μοριακή μάζα | 72,06 amu | ||
| Σύντομος συντακτικός τύπος |
| ||
| Αριθμός CAS | 6704-31-0 | ||
| SMILES | O=C1COC1 | ||
| InChI | 1S/C3H4O2/c4-3-1-5-2-3/h1-2H2 | ||
| PubChem CID | 15024254 | ||
| ChemSpider ID | 11457528 | ||
| Δομή | |||
| Ισομέρεια | |||
| Ισομερή θέσης | 42 | ||
| Φυσικές ιδιότητες | |||
| Σημείο βρασμού | 140°C | ||
| Πυκνότητα | 1.231 kg/m³ | ||
| Δείκτης διάθλασης , nD |
1,426[1] | ||
| Εμφάνιση | Άχρωμο υγρό | ||
| Χημικές ιδιότητες | |||
| Ελάχιστη θερμοκρασία ανάφλεξης |
53°C | ||
| Επικινδυνότητα | |||
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |||
Η 3-οξετανόνη (αγγλικά: 3-oxetanone) ή 1,3-εποξυ-2-προπανόνη είναι οργανική ετεροκυκλική ένωση με μοριακό τύπο C3H4O2. Είναι μια οξετανική κετόνη, καθώς και ισομερής θέσης της β-προπιολακτόνης.
Η χημικά καθαρή 3-οξετανόνη, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι υγρή, με (κανονική) θερμοκρασία βρασμού τους 140 °C. Είναι ένα ειδικό χημικό[2][3], που χρησιμοποιείται για την έρευνα και τη σύνθεση άλλων οξετανίων, (κυρίως) φαρμακολογικού ενδιαφέροντος.[4][5] Η 3-οξετανόνη, επίσης, υπήρξε αντικείμενο θεωρητικών μελετών.[6][7]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μηλονικός ανυδρίτης ή 2,4-οξεταδιόνη.
- 1,2-διοξεταδιόνη.
- Β-προπιολακτόνη
- Οξετάνιο
- Κυκλοβουτανόνη
Aναφορές και σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Διαδικτυακός τόπος Chemspider
- ↑ Synthonix Corp., 3-Oxetanone Αρχειοθετήθηκε 2009-12-16 στο Wayback Machine. product sheet.
- ↑ SpiroChem AG, Oxetan-3-one Αρχειοθετήθηκε 2012-03-26 στο Wayback Machine. Product Sheet - 2011-07-07
- ↑ Wuitschik, G.; Rogers-Evans, M.; Müller, K.; Fischer, H.; Wagner, B.; Schuler, F.; Polonchuk, L.; Carreira, E. M., Oxetanes as promising modules in drug discovery.
- ↑ Wuitschik, G.; Rogers-Evans, M.; Buckl, A.; Bernasconi, M.; Marki, M.; Godel, T.; Fischer, H.; Wagner, B.; Parrilla, I.; Schuler, F.; Schneider, J.; Alker, A.; Schweizer, W. B.; Muller, K.; Carreira, E. M., Spirocyclic oxetanes: Synthesis and properties.
- ↑ George M. Breuer, Roger S. Lewis, and Edward K. C. Lee (1975), Unimolecular Decomposition Rates of Cyclobutanone, 3-Oxetanone, and Perfluorocyclobutanone.
- ↑ P. C. Martino, P. B. Shevlin and S. D. Worley (1979), The electronics structures of small strained rings.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βάρβογλης Α. "Χημεία Οργανικών Ενώσεων", Θεσσαλονίκη 1986.
- Μανωλκίδης Κ., Μπέζας Κ. "Στοιχεία οργανικής χημείας", Έκδοση 13η, Αθήνα 1985.
- Αλεξάνδρου Ν. Ε. "Γενική Οργανική Χημεία, Δομή-Φάσματα-Μηχανισμοί", Τόμοι 1ος και 2ος, Θεσσαλονίκη 1985.
- Τσακιστράκης Α. "Οργανική Χημεία", Αθήνα 1993
- Κεχαγιόγλου Α. Χ. "Βιομηχανική Οργανική Χημεία", Θεσσαλονίκη 1989.
- Morrison R. T., Boyd R. N. "Οργανική Χημεία" Τόμοι 1ος,2ος,3ος, Μετάφραση:Σακαρέλλος-Πηλίδης-Γεροθανάσης, Ιωάννινα 1991.
- Meislich H., Nechamkin H., Sharefkin J. "Οργανική Χημεία", Μετάφραση:Βάρβογλης Α., Αθήνα 1983.
- Ιακώβου Π. "Οργανική Χημεία. Σύγχρονη Θεωρία και Ασκήσεις", Θεσσαλονίκη 1995.
- Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
- Δημήτριου Ν. Νικολαΐδη: Ειδικά μαθήματα Οργανικής Χημείας, Θεσσαλονίκη 1983.
- Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985
| |||||||||||||||||