Διφθοριούχο θείο

Διφθοριούχο θείο
Γενικά
Όνομα IUPAC	Διφθοριούχο θείο
Άλλες ονομασίες	Διφθοριούχο θειοξύλιο; Διφθοριούχο σουλφοξύλιο; Διφθορόθειο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	SF2
Μοριακή μάζα	70,062 ± 0,005 amu
Αριθμός CAS	13814-25-0
SMILES	FSF
InChI	1S/F2S/c1-3-2
PubChem CID	139605
ChemSpider ID	123122
Δομή
Μήκος δεσμού	159 pm
Πόλωση δεσμού	39%
Γωνία δεσμού	98°
Φυσικές ιδιότητες
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
	Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το διφθοριούχο θείο^[1] (αγγλικά ΗΠΑ: sulfur difluoride, αγγλικά ΗΒ: sulphur difluoride) είναι ανόργανη δυαδική χημική ένωση, με μοριακό τύπο SF₂.

Δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεσμός	τύπος δεσμού	ηλεκτρονική δομή	Μήκος δεσμού	Ιονισμός	Ισχύς δεσμού
Δεσμοί^[2]^[3]^[4]
S-F	σ	3sp³-2p	159 pm	39% S⁺ F^–	284 kJ/mol
Γωνίες
FSF	98°
Στατιστικό ηλεκτρικό φορτίο^[5]
F	-0,39
S	+0,78

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπορεί να παραχθεί με αντίδραση διχλωριούχου θείου (SCl₂) και φθοριούχου καλίου (KF) ή διφθοριούχου υδραργύρου (HgF₂), υπό χαμηλές πιέσεις:

$\mathrm {SCl_{2}+2KF\xrightarrow {} SF_{2}+2KCl}$

$\mathrm {SCl_{2}+HgF_{2}\xrightarrow {} SF_{2}+HgCl_{2}}$

Μπορεί ακόμη να παραχθεί με επίδραση διφθοριούχου οξυγόνου (OF₂) σε υδρόθειο (H₂S):

$\mathrm {OF_{2}+H_{2}S\xrightarrow {} SF_{2}+H_{2}O}$

Αστάθεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ένωση είναι πολύ ασταθής και τείνει να σχηματίζει διμερείς, τριμερείς ή και άλλες ενώσεις:^[6]^[7]

$\mathrm {2SF_{2}\xrightarrow {} FSSF_{3}}$

$\mathrm {3SF_{2}\xrightarrow {} S_{3}F_{6}\xrightarrow {} S=SF_{2}+SF_{4}}$

Η ένωση FSSF₃ είναι ασύμμετρη ισομερής της F₂SSF₂, και προτάθηκε ότι παράγεται κατά την προσθήκη ενός μορίου SF₂ σε δεσμό S-F ενός άλλου μορίου SF₂.^[6]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές και σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Για εναλλακτικές ονομασίες και συμβολισμούς δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
↑ Τα δεδομένα προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των στοιχείων άνθρακα, πυριτίου και υδρογόνου και τις πηγές«Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982»
↑ «chem.tamu.edu» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Ιανουαρίου 2018.
↑ Johnson, D. R.; Powell, F. X. (1969). «Microwave Spectrum and Structure of Sulfur Difluoride». Science 164 (3882): 950–1. doi:10.1126/science.164.3882.950. PMID 17775599.
↑ Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα
↑ ^6,0 ^6,1 Greenwood, Norman N.· Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd έκδοση). Butterworth–Heinemann. ISBN 0080379419.
↑ Holleman, Arnold Frederik; Wiberg, Egon (2001), Wiberg, Nils, επιμ., Inorganic Chemistry, San Diego/Berlin: Academic Press/De Gruyter, ISBN 0-12-352651-5

[1] Για εναλλακτικές ονομασίες και συμβολισμούς δείτε τον πίνακα πληροφοριών.

[2] Τα δεδομένα προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των στοιχείων άνθρακα, πυριτίου και υδρογόνου και τις πηγές«Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982»

[3] «chem.tamu.edu» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Ιανουαρίου 2018.

[4] Johnson, D. R.; Powell, F. X. (1969). «Microwave Spectrum and Structure of Sulfur Difluoride». Science 164 (3882): 950–1. doi:10.1126/science.164.3882.950. PMID 17775599.

[5] Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα

[:0-6] 6,0 ^6,1 Greenwood, Norman N.· Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd έκδοση). Butterworth–Heinemann. ISBN 0080379419.

[HoWi-7] Holleman, Arnold Frederik; Wiberg, Egon (2001), Wiberg, Nils, επιμ., Inorganic Chemistry, San Diego/Berlin: Academic Press/De Gruyter, ISBN 0-12-352651-5

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]