Οξείδιο του διιωδίου

Οξείδιο του διιωδίου
Γενικά
Όνομα IUPAC	Οξείδιο του διιωδίου
Άλλες ονομασίες	Ιωδοϋποϊώδες; Διιωδιούχο οξυγόνο; Οξείδιο του διιωδίου; Υποϊωδιώδες ιώδιο; Ανυδρίτης του υποϊωδιώδους οξέος
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	I2O
Μοριακή μάζα	175,807 amu
Αριθμός CAS	17739-47-8
SMILES	O(I)I
InChI	1S/I2O/c1-3-2
PubChem CID	14513630
Δομή
Είδος δεσμού	Πολωμένος ομοιοπολικός
Γωνία δεσμού	105°
Μοριακή γεωμετρία	Γωνιακή
Φυσικές ιδιότητες
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
	Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το (μον)οξείδιο του διιωδίου^[1] [αγγλ. diiodine (mon)oxide] είναι ανόργανη δυαδική χημική ένωση με μοριακό τύπο I₂O. Είναι το ισοδύναμο με τον ανυδρίτη του υποϊωδιώδους οξέος. Είναι ασταθής ουσία και είναι πολύ δύσκολο να απομονωθεί.

Δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μοριακή γεωμετρία του οξειδίου του διιωδίου είναι γωνιακή, με μοριακή συμμετρία C_2V, όπως οι αντίστοιχες του νερού και του υποϊωδιώδους οξέος, εξαιτίας των δύο (2) μονηρών ζευγών ηλεκτρονίων του ατόμου του οξυγόνου. Η δεσμική γωνία είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από το κανονικό, εξαιτίας της στερεοχημικής απώθησης μεταξύ των (σχετικά) ογκωδών ατόμων ιωδίου.

Δεσμός	τύπος δεσμού	ηλεκτρονική δομή	Ιονισμός	Ισχύς δεσμού
Δεσμοί^[2]^[3]
O-I	σ	2sp³-5p	14,4% Ι⁺ O^–	234 kJ/mol
Γωνίες
IOI	105°
Στατιστικό ηλεκτρικό φορτίο^[4]
O	-0,288
I	+0,144

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το οξείδιο του διιωδίου μπορεί να παραχθεί σε 96% θειικό οξύ (ως διαλύτη) και να εκχυλιστεί σε χλωριωμένους διαλύτες:^[5]

\mathrm {HgO+I_{2}{\xrightarrow[{CCl_{4}}]{96\%\ H_{2}SO_{4}}}HgI_{2}+I_{2}O}

Χημικές αντιδράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το οξείδιο του διιωδίου αντιδρά με το νερό, σχηματίζοντας υποϊωδιώδες οξύ:

\mathrm {I_{2}O+H_{2}O\xrightarrow {} 2HOI}

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές και σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Για εναλλακτικές ονομασίες και συμβολισμούς δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
↑ Τα δεδομένα προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των στοιχείων άνθρακα, πυριτίου και υδρογόνου και τις πηγές«Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982»
↑ «chem.tamu.edu» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Ιανουαρίου 2018.
↑ Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα
↑ Furrow, Stanley D.; Schmitz, Guy E. (2019-09-01). «I2O in solution and volatility» (στα αγγλικά). Chemical Physics Letters 730: 186–190. doi:10.1016/j.cplett.2019.05.052. ISSN 0009-2614. Bibcode: 2019CPL...730..186F. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0009261419304579.

[1] Για εναλλακτικές ονομασίες και συμβολισμούς δείτε τον πίνακα πληροφοριών.

[2] Τα δεδομένα προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των στοιχείων άνθρακα, πυριτίου και υδρογόνου και τις πηγές«Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982»

[3] «chem.tamu.edu» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Ιανουαρίου 2018.

[4] Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα

[:0-5] Furrow, Stanley D.; Schmitz, Guy E. (2019-09-01). «I2O in solution and volatility» (στα αγγλικά). Chemical Physics Letters 730: 186–190. doi:10.1016/j.cplett.2019.05.052. ISSN 0009-2614. Bibcode: 2019CPL...730..186F. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0009261419304579.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]