Εγίκα
| Egica | |
|---|---|
.jpg) Ο Egica, ελαιογραφία σε καμβά, 1853, του Carlos Esquivel y Rivas | |
| Περίοδος | 15 Νοεμβρίου 687–702[1] |
| Στέψη | 24 Νοεμβρίου 687[1] |
| Προκάτοχος | Έρβιγ |
| Διάδοχος | Βιτίζα |
| Γέννηση | π. 610 |
| Θάνατος | 702[1] |
| Σύζυγος | Σιξίλο |
| Επίγονοι | Βιτίζα Όππας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Εγίκα, Egica, Ergica ή Egicca (π. 610 – 702[1]), ήταν ο Βησιγότθος βασιλιάς της Ισπανίας και της Σεπτιμανίας από το 687 μέχρι το τέλος του. Ήταν γιος του Aριβέργα και ανιψιός του Βάμπα. [2]
Ανάρρηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε (περί το 670) την Σιξίλο (επίσης γνωστή ως Cixilo, Cixilona, Cioxillo ή Cixila), κόρη του βασιλικού προκατόχου του Έρβιγ και της συζύγου Λιουβιγότο. Στην επιθανάτιο κλίνη του στις 14 Νοεμβρίου 687, ο Έρβιγ επιβεβαίωσε τον Eγίκα ως κληρονόμο του και τον έστειλε με τη βασιλική αυλή στο Τάληδο για να στεφθεί. [3] Χρίσθηκε στις 24 Νοεμβρίου. Μετά το γάμο του Eγίκα με τον Σιξίλο, ο Έρβιγ τον είχε υποχρεώσει να ορκιστεί ότι θα προστατεύσει τα παιδιά τού Έρβιγ. Πριν από το τέλος του, ο Έρβιγ ζήτησε έναν δεύτερο όρκο, ορκιζόμενος να μην αρνηθεί τη δικαιοσύνη στους ανθρώπους. Λίγο μετά την ανάληψη του θρόνου, ο Εγίκα κάλεσε τη ΙΕ΄ Σύνοδο του Τολέδο στις 11 Μαΐου 688, στην οποία ισχυρίστηκε ότι οι δύο όρκοι ήταν αντιφατικοί (επειδή για να αποδοθεί δικαιοσύνη στον λαό απαιτούσε «βλάβη» τα παιδιά του Έρβιγ) και ζήτησε από το συμβούλιο των επισκόπων να τον απελευθερώσει από τον ένα όρκο ή τον άλλο. Ωστόσο ο Εγίκα συνάντησε την αντίθεση του Ιουλιανού του Τολέδου. Η Σύνοδος επέτρεψε στον Eγίκα να εγκαταλείψει τη σύζυγό του, αλλά μόνο εν μέρει ακύρωσε τον όρκο να προστατεύσει τα παιδιά του Έρβιγ. Ο Εγίκα περίμενε μέχρι το τέλος τού Ιουλιανού το 690, για να συγκαλέσει μία δεύτερη επαρχιακή Σύνοδο στην Ταρακωνησία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα η χήρα τού Έρβιγ, Λιουβιγότο, να σταλεί σε ένα μοναστήρι.
Αξιοσημείωτα γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 693 ο μητροπολίτης τού Τολέδου, Σίσεβερτ, οδήγησε μία εξέγερση κατά του Eγίκα υπέρ της ανύψωσης ενός άνδρα, που ονομαζόταν Σούνηφρεδ στον θρόνο. Οι εξεγερμένοι έλεγχαν το Τολέδο για ένα διάστημα, επειδή μπορούσαν να κόψουν νομίσματα στο όνομα του πιθανού σφετεριστή. [4] Το σχέδιο δολοφονίας τού Εγίκα, της χήρας βασίλισσας Λιουβιγότo, και αρκετών κύριων συμβούλων απέτυχε, και ο Σίσεβερτ καθαιρέθηκε, αφορίστηκε και οι απόγονοί του αποκλείστηκαν από την άσκηση αξιωμάτων. Οι άλλοι επαναστάτες και οι απόγονοί τους πωλήθηκαν ως σκλάβοι.
Νομοθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 693 ο Eγίκα θέσπισε αυστηρούς αντι-εβραϊκούς νόμους. [5] Περιγράφονται ως οι πιο σημαντικοί τέτοιοι νόμοι από έναν Βησιγότθο βασιλιά. Αυτό ήταν ως απάντηση, έτσι ισχυρίστηκε ο Εγίκα στη ΙΖ΄ Σύνοδο τού Τολέδου, σε μία συνωμοσία εγχώριων και ξένων Εβραίων για την ανατροπή χριστιανών ηγετών. Ο Εγίκα κήρυξε όλη τη γη που κατείχαν οι Εβραίοι κατασχεμένη, όλους τους Εβραίους να υποδουλωθούν στους Χριστιανούς και όλα τα εβραϊκά παιδιά ηλικίας άνω των επτά ετών να τα πάρουν από τα σπίτια τους και να μεγαλώσουν ως Χριστιανοί. Οι χριστιανοί σκλάβοι των Εβραίων επρόκειτο να λάβουν την περιουσία των Εβραίων και να είναι υπεύθυνοι για την πληρωμή των φόρων επί των Εβραίων. Αυτός ο νόμος δεν εφαρμόστηκε σε πόλεις, όπου οι Εβραίοι θεωρούνταν απαραίτητοι για την οικονομία. Πράγματι, ως αποτέλεσμα της αποσύνθεσης της βησιγοτθικής εξουσίας, δεν επιβλήθηκε σχεδόν καθόλου, πέρα από την ίδια την πρωτεύουσα.
Λίγο πριν αποβιώσει, ο Eγίκα τροποποίησε έναν νόμο, που όριζε ότι οποιοσδήποτε κατηγορείτο για κλοπή αγαθών αξίας 300 σολίδων έπρεπε να υποβληθεί σε δίκη με βραστό νερό. Σύμφωνα με τις αλλαγές τού Εγίκα, όποιος κατηγορείτο για κλοπή για οποιοδήποτε ποσό, θα έπρεπε να υποβληθεί σε αυτή τη δοκιμασία. Ταυτόχρονα, ο Εγίκα δημοσίευσε αρκετούς νόμους, που αντιμετώπιζαν σκληρά το θέμα των φυγόπονων δούλων, ενώ ταυτόχρονα ακύρωσε νόμους, που επέτρεπαν στους ιδιοκτήτες δούλων να ακρωτηριάζουν τους δούλους τους ως τιμωρία. Ο Eγίκα διέγραψε επίσης φόρους, αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενίσχυσε τη δημοτικότητά του. Έβαλε τους επισκόπους να διατάξουν να λέγονται προσευχές στο όνομα το δικό του και της οικογένειάς του σε κάθε καθεδρικό ναό στην Ισπανία.
Το τέλος και η διαδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήδη από το 694 συγκυβέρνησε με τον Βιτίζα, τον γιο του από την Σιξίλο, παρόλο που ο Βιτίζα ήταν ανήλικος. Σε μία από τις τελευταίες του πράξεις έχρισε τον Βιτίζα το 700. Ο Εγίκα απεβίωσε στο κρεβάτι του, με εξασφαλισμένη τη διαδοχή του, στα τέλη του 702.[1]
Οι άλλοι δύο γιοι του ήταν ο δον Όππας και ο Σισεβούτο. Ο δον Όππας, ο οποίος ήταν πιθανότατα νόθος γιος, έγινε αρχιεπίσκοπος ή επίσκοπος της Σεβίλλης και ενώθηκε με τον Μούσα ιμπν Νουσάιρ και τον Ταρίκ ιμπν Ζιγιάντ εναντίον τού Ροδέριχ κατά τη διάρκεια της κατάκτησης της Hispania από τους Ομεϋάδες. Ο Σισεμβούτο έγινε ο κόμης (comes) των Χριστιανών της Κοΐμπρα, όπως και ο γιος του Aταούλφo, ο εγγονός του Aτανάρικo και ο δισέγγονός του Tεύδo το 770, το 801/802 και το 805.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Castillo & Montenegro (2002), σελ. 371
- ↑ «Egica | Real Academia de la Historia» ['Royal Academy of History']. dbe.rah.es. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2023.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 105.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 72.
- ↑ David Noy, Jewish Inscriptions of Western Europe: Volume 1, Cambridge University Press, page 264.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κόλινς, Ρότζερ. Η αραβική κατάκτηση της Ισπανίας, 710–97 . Oxford University Press, 1989.
- Κόλινς, Ρότζερ. Βησιγοτθική Ισπανία, 409–711 . Blackwell Publishing, 2004.
- Castillo, Arcadio del; Montenegro, Julia (2002). «The Chronology of the Reign of Witiza in the Sources: an Historiographical Problem in the Final Years of the Visigothic Kingdom of Toledo» (στα αγγλικά). Revue belge de philologie et d'histoire (PERSEE Program) 80 (2): 367–383. doi:. ISSN 0035-0818.
- Thompson, EA Οι Γότθοι στην Ισπανία . Οξφόρδη: Clarendon Press, 1969.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Egica στο Wikimedia Commons
| ||||||||
|