Βαγράτ πρίγκιπας της Γεωργίας
| Βαγράτ πρίγκιπας της Γεωργίας | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | ბაგრატი (Γεωργιανά) |
| Γέννηση | 8 Μαΐου 1776 Τιφλίδα |
| Θάνατος | 8 Μαΐου 1841 Αγία Πετρούπολη |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Σμολένσκι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο του Κάρτλι και της Καχετίας Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Αλέξανδρος Μπαγκρατιόνι-Γκρουζίνσκι David Gruzinsky |
| Γονείς | Γεώργιος ΙΒ΄ της Γεωργίας και Ketevan Andronikashvili |
| Αδέλφια | Νινό, Πριγκίπισσα της Μιγνκρελίας Ηλίας της Γεωργίας Γαβριήλ της Γεωργίας Μιχαήλ της Γεωργίας Τεϊμουράζ της Γεωργίας Ιωάννης της Γεωργίας Δαβίδ της Γεωργίας Οκροπίρ της Γεωργίας |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Υπογραφή | |
.svg){kind=small} | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βαγράτ Γκρουζίνσκυ, γεωργιανά: ბაგრატი Bagrat, (8 Μαΐου 1776 – 8 Μαΐου 1841) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας (batonishvili) του Οίκου των Μπαγκρατιδών της Γεωργίας (Μπαγκρατιόνι) και συγγραφέας. Ως γιος τού Γεωργίου ΙΒ΄ βασιλιά της Γεωργίας, ο Βαγράτ κατέλαβε σημαντικές διοικητικές θέσεις τα τελευταία χρόνια της γεωργιανής μοναρχίας, μετά την κατάργηση της οποίας από τη Ρωσική Αυτοκρατορία το 1801 εισήλθε στην αυτοκρατορική δημόσια υπηρεσία. Ήταν γνωστός στη Ρωσία ως ο τσάρεβιτς Μπαγκράτ Γκεοργκίεβιτς Γκρουζίνσκι (ρωσικά: Баграт Георгиевич Грузи́нский). Είναι συγγραφέας έργων ιστορίας της Γεωργίας, κτηνιατρικής και οικονομίας.
Η ζωή στη Γεωργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βαγράτ γεννήθηκε στην Τιφλίδα, στην οικογένεια τού Γεωργίου τότε πρίγκιπα-διαδόχου, τού μελλοντικού βασιλιά Γεωργίου ΙΒ΄ και της πρώτης του συζύγου Kετεβάν Aντρονικασβίλι. Το 1790 ο Βαγράτ, τότε 14 ετών, έλαβε μία πριγκιπική επικράτεια στην κοιλάδα Ξάνι, αφού ο βασιλεύων παππούς του, Ηρακλής Β΄, απομάκρυνε την προκλητική δυναστεία των Κβενιπνεβέλι τού δουκάτου της Ξάνης, χωρίζοντάς την σε τρία μέρη. Άλλα μέρη τού δουκάτου παραχωρήθηκαν στον μεγαλύτερο αδελφό τού Βαγράτ, Ιωάννη και στον θείο του Ιούλον. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού πατέρα του Γεωργίου ΙΒ΄ (1798–1801), ο Βαγράτ έλαβε στην κατοχή του τον Καχέτι. Την ίδια περίπου εποχή, ενεπλάκη σε μία δυναστική βεντέτα ανάμεσα στους πολυάριθμους απογόνους τού Ηρακλή Β΄ και τού Γεωργίου ΙΒ΄. Τον Νοέμβριο τού 1800, ο Βαγράτ ήταν ένας από τους διοικητές μίας συνδυασμένης Ρωσο-Γεωργιανής δύναμης. που νίκησε την κοινή εισβολή τού Ούμα χαν των Αβάρων και τού ετεροθαλή θείου τού Βαγράτ από τον πατέρα του, Αλέξανδρο, στις όχθες τού Ιόρι στο Καχέτι. [1]
Η ζωή στη Ρωσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το τέλος τού Γεωργίου ΙΒ΄ το 1800, η έλευση της ρωσικής κυριαρχίας έφερε το τέλος της κυριαρχίας των Βαγρατιδών. Τα μέλη της Γεωργιανής βασιλικής οικογένειας στερήθηκαν τις περιουσίες τους και απελάθηκαν στη Ρωσία. Σε αντίθεση με πολλούς από τους βασιλικούς συγγενείς του, ο Βαγράτ δεν πήρε όπλα κατά τού ρωσικού καθεστώτος και, το 1803, δέχτηκε την εξορία του στη Μόσχα, την οποία άφησε την ημέρα πριν από την κατάληψη της πόλης από τα γαλλικά στρατεύματα το 1812, και στη συνέχεια στην Αγία Πετρούπολη, όπου έζησε μέχρι το τέλος του. Έγινε επιμελητής (chamberlain) τού Ρώσου τσάρου Αλέξανδρου Α' το 1818, και μυστικός σύμβουλος και γερουσιαστής της Αυτοκρατορίας το 1828. [2]
Κατά τη διάρκεια της ζωής του στη Ρωσία, ο Βαγράτ συνέγραψε μία συνέχεια της γεωργιανής ιστορίας, που είχε γράψει ο αδελφός του Δαβίδ, καλύπτοντας την περίοδο από τα μέσα του 18ου αι. έως τη δεκαετία του 1840. Συνέταξε επίσης έναν κατάλογο Γεωργιανών, που πολέμησαν στις ρωσικές τάξεις εναντίον της Γαλλίας τού Ναπολέοντα το 1812. Έγραψε επίσης απομνημονεύματα και το πρώτο βιβλίο κτηνιατρικής στη γεωργιανή γλώσσα, που δημοσιεύτηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1818 [3].
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πρίγκιπας Bαγράτ νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Eκατερίνα (Κετεβάν) Τσολοκασβίλι (1781 – 30 Ιουνίου 1831), κόρη του πρίγκιπα Ντουρμισχάν Τσολοκασβίλι, κάποτε δικαστικού επιμελητή (mourani) τού Ψάβι και τού Kεβσουρέτι. Απεβίωσε από χολέρα στην Αγία Πετρούπολη και ετάφη στο κοιμητήριο Σμολένσκι. Ο Βαγράτ και η Εκατερίνα ήταν γονείς δέκα πριγκίπων, εκ των οποίων μόνο τα τρεις ενηλικιώθηκαν:
- Σπυρίδων (1800) απεβ. νήπιο.
- Bαρβάρα (Βαρβάρα Μπαγκρατιόνοβνα Γκρουζίνσκαγια) (1804–1870), παντρεύτηκε τον αντιστράτηγο πρίγκιπα Ντιμίτρι Ορμπελιάνι.
- Ντάρια (1808–1809), απεβ. 1 έτους.
- Πέτρε (1811–1812), απεβ. 1 έτους.
- Γκιόργκι (1812–π. 1816), απεβ. 4 ετών.
- Ελιζάμπεντ (Ελιζαβέτα Μπαγκράτοβνα Γκρουζίνσκαγια) (1813–1815), απεβ. 2 ετών.
- Νικολόζ (1816–1833), απεβ. 17 ετών.
- Κωνσταντίνος (γενν. 1817), απεβ. νήπιο.
- Δαυίδ (Ντάβιντ Μπαγκρατόβιτς Γκρουζίνσκυ) (30 Απριλίου 1819 – 24 Σεπτεμβρίου 1888), ανεπίσημα επικεφαλής τού βασιλικού Οίκου της Γεωργίας (1880–1888). Ήταν νυμφευμένος με την Άννα Αλεξέγιεβνα Μαζουρίνα (11 Ιανουαρίου 1824 – 10 Αυγούστου 1866), και είχαν έναν γιο, τον Σπυρίδωνα (γενν. 1861).
- Αλέξανδρος (Aλεξάντερ Μπαγκρατόβιτς Γκρουζίνσκυ) (1820–1865).
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Gvosdev, Nikolas K. (2000). Imperial policies and perspectives towards Georgia, 1760-1819. New York: St. Martin's Press in association with St. Antony's College, Oxford. ISBN 0312229909.
- Думин, С. В. (1996). (στα Ρωσικά). М.: Линкоминвест. Missing or empty
|title=(βοήθεια) - ხანთაძე, შ. (1977). ქსე. ტ. 2 (στα Γεωργιανά). თბ.: მთავარი სამეცნიერო რედაქცია.