Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (2011)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φόρμουλα 1
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2011
2010 2012
Κατηγορία: Όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα
Ο νικητής του πρωταθλήματος οδηγών του 2011, Σεμπάστιαν Φέτελ, μετά τη νίκη του στη Μόντσα το 2011.

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 του 2011 ήταν το 62o που διοργανώθηκε από τη Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (Federation Internationale de l'Automobile - FIA). Το πρωτάθλημα ξεκίνησε στις 27 Μαρτίου 2011 στην πίστα της Μελβούρνης της Αυστραλίας (Albert Park). Αρχικά, ήταν προγραμματισμένο να περιλαμβάνει 20 αγώνες, ο μεγαλύτερος αριθμός αγώνων στην ιστορία της διοργανώσεως, όμως η πολιτική κατάσταση στο Μπαχρέιν ανάγκασε την Ομοσπονδία να προβεί στην αναβολή και τέλος στην ακύρωση του πρώτου αγώνα της χρονιάς που ήταν προγραμματισμένος για τις 13 Μαρτίου 2011 και έτσι οι αγώνες μειώθηκαν ξανά σε 19. Τη χρονιά αυτή νέος προμηθευτής ελαστικών, για όλες τις ομάδες, ήταν η ιταλική εταιρεία Pirelli, που αντικατέστησε την ιαπωνική Bridgestone. Στο πρωτάθλημα συμμετείχαν 12 ομάδες, όπως και την προηγούμενη χρονιά.

Τον τίτλο του πρωταθλητή κατασκευαστών κλήθηκε να υπερασπισθεί η ομάδα της Red Bull Racing, ενώ αυτόν του πρωταθλητή οδηγών, ο οδηγός της Σεμπάστιαν Φέτελ. Ο Φέτελ κατάφερε τελικά να κατακτήσει για μία ακόμη φορά το Πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 για το 2011, από τον 15ο αγώνα της χρονιάς (Γκραν Πρι Ιαπωνίας στη Σουζούκα) τερματίζοντας στην 3η θέση. Έγινε, έτσι, ο νεότερος οδηγός που κατάφερε να κερδίσει δύο συνεχόμενους παγκόσμιους τίτλους στη Φόρμουλα 1. Η Red Bull Racing κατάφερε, επίσης, να κατακτήσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών, από τον 16ο αγώνα της σαιζόν, στην πίστα της Γέονγκαμ στη Νότια Κορέα.

Ομάδες και οδηγοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη διαφωνία μεταξύ της Ενώσεως Ομάδων Αγώνων Αυτοκινήτων (FOTA) με την παγκόσμια ομοσπονδία αυτοκινήτου (FIA) το 2009, την 1η Αυγούστου 2009 υπεγράφη ένα νέο συμφωνητικό μεταξύ των δύο πλευρών, το οποίο προέβλεπε την επιμήκυνση της συμφωνίας του 1998 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2012. Με βάση αυτή τη συμφωνία, ένας πρώτος κατάλογος των ομάδων για τη σεζόν 2011 αναρτήθηκε από την F.I.A. στις 30 Νοεμβρίου 2010 και αναθεωρήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2010.[1]

Ομάδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αδυναμία της U.S.F1 να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα του 2010, η FIA ξεκίνησε τη διαδικασία ανεύρεσης αντικαταστάτριας ομάδας για την περίοδο 2011, καθώς και για επιπλέον ομάδες.[2] Με βάση τις αναφορές αυτές, υπήρξαν 15 αιτήσεις για τη θέση,[3] και ανάμεσα σε αυτές και σχήματα που είχαν αποτύχει να εξασφαλίσουν άδεια συμμετοχής για το πρωτάθλημα του 2010, όπως η σερβική ομάδα Stefan Grand Prix,[4] ενώ από τα νέα ονόματα ξεχώριζε αυτό της γαλλικής ομάδος ART Grand Prix,[5] η οποία υπήρξε αρκετές φορές πρωταθλήτρια τα τελευταία χρόνια σε κατηγορίες GP2, GP3 και Formula 3 και αρκετοί οδηγοί της Φόρμουλα 1 όπως ο Φελίπε Μάσα και ο Λιούις Χάμιλτον αγωνίσθηκαν σε αυτά τα πρωταθλήματα με τα χρώματά της, αλλά και η ιταλική ομάδα Durango η οποία είχε έρθει σε συμφωνία με τον πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή της Φόρμουλα 1 Ζακ Βιλνέβ,[6] ώστε να αγωνίζεται κάτω από το όνομά του, αλλά αντιμετώπιζε οικονομικές δυσχέρειες και δε στάθηκε δυνατή η συμμετοχή της στην F1.

Όμως, ο αριθμός των ομάδων παρέμεινε τελικά ο ίδιος με την προηγούμενη χρονιά, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε αλλαγή στη σύνθεση τους, καθώς τόσο η ART Grand Prix όσο και η Cypher, όπως ονομαζόταν πλέον η ομάδα της USF1, αποφάσισαν όπως αποσύρουν τη συμμετοχή τους από το νέο πρωτάθλημα.[7][8] Η FIA έκρινε πως ουδεμία από τις υπόλοιπες υποψηφιότητες δεν πληρούσαν τις ελάχιστες οικονομικές και μηχανικές απαιτήσεις.[9]

Οδηγοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αλλαγές στους οδηγούς ήταν λιγότερες σε σχέση με την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο. Οι ισχυρές ομάδες του πρωταθλήματος (Red Bull Racing, McLaren Mercedes, Scuderia Ferrari και Mercedes GP) διατήρησαν το ίδιο δίδυμο οδηγών με το 2010. Χωρίς αλλαγές στους οδηγούς της προχώρησαν και οι ομάδες της Toro Rosso (θυγατρικής της Red Bull Racing) και της Lotus Racing.

Ο Νικ Χάιντφιλντ υπέγραψε στη Λότους Ρενώ

Κάτι παρόμοιο θα είχε συμβεί και με την ομάδα της Lotus Renault GP, όπως μετονομάστηκε η ομάδα της Renault μετά τη χορηγία της Lotus Cars. Λίγο πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος, όμως, ο Πολωνός οδηγός της Ρόμπερτ Κούμπιτσα, κατά τη διάρκεια του Ιταλικού αγώνα Ronde di Andora στον οποίο συμμετείχε (6 Φεβρουαρίου 2011), έχασε τον έλεγχο του Super 2000 Škoda Fabia που οδηγούσε και συγκρούστηκε με μία προστατευτική μπάρα, στην περιοχή του χωριού Τέστικο της Λιγουρίας.[10][11] Ο Κούμπιτσα παγιδεύθηκε στο αυτοκίνητό του για περισσότερη από μια ώρα πριν οι διασώστες μπορέσουν να απεγκλωβίσουν[12] και να τον μεταφέρουν σε νοσοκομείο της Σαβόνας, όπου διαπιστώθηκε πως είχε υποστεί μερικό ακρωτηριασμό του αντιβραχίου, κατάγματα στον δεξιό αγκώνα, τον ώμο και το πόδι και μεγάλη απώλεια αίματος.[12][13][14][15] Αν και η επέμβαση υπήρξε επιτυχής, η κατάσταση του χεριού του δεν επέτρεπε στον Πολωνό οδηγό να συμμετέχει στο πρωτάθλημα. Στη θέση του η Lotus Renault απέκτησε τον Νικ Χάιντφιλντ, ο οποίος την προηγούμενη χρονιά βρισκόταν σε θέση δοκιμαστή στην ομάδα της Mercedes GP, ενώ είχε αγωνιστεί και με την ομάδα της Sauber για κάποιους αγώνες.[16]

Οι υπόλοιπες αλλαγές οδηγών στις ομάδες είχαν ως εξής:

Αλλαγές οδηγών στη διάρκεια του Πρωταθλήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μεξικανός οδηγός της Sauber Σέρχιο Πέρες έχασε τα Γκραν Πρι Μονακό και Καναδά. Στο 1ο συμμετείχε κανονικά στις 3 περιόδους των ελεύθερων δοκιμαστικών και στην 1η περίοδο των επίσημων δοκιμαστικών κατάταξης, όμως λίγο πριν το τέλος της στη στροφή πριν το τούνελ έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του και κατέληξε στην μπαριέρα. Μόλις τον απεγκλώβισαν απ' αυτό, διαπιστώθηκε πως ζαλιζόταν κι έπρεπε επειγόντως να πάει για εξετάσεις. Οι υπεύθυνοι της Sauber σε κείνο τον αγώνα δεν έβαλαν κανέναν άλλον στη θέση του επειδή για να μπορέσει να συμμετάσχει κάποιος στον αγώνα πρέπει οπωσδήποτε να' χει συμμετάσχει στην 3η περίοδο των ελεύθερων δοκιμαστικών η οποίοα γίνεται νωρίς το πρωί του Σαββάτου. Σο Γκραν Πρι του Καναδά τώρα, πάλι ο Περες έλαβε κανονικά μέρος στην 1η απ' τις 2 περιόδους των ελεύθερων δοκιμαστικών την Παρασκευή, όμως δεν μπόρεσε να συμπληρώσει πολλούς γύρους επειδή γύρω στο μέσο της περιόδου άρχισε να νιώθει ενοχλήσεις. Πάρκαρε λοιπόν το μονοθέσιό του στην άκρη της πίστας και μόλις βγήκε απ' αυτό, επέστρεψε στα πιτς της ομάδας του. Μόλις τον είδαν ο Πετερ Ζάουμπερ κι οι μηχανικοί, κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί. Όμως δεν μπορούσαν στη θέση του Πέρες για το υπόλοιπο του τριημέρου να βάλουν το συμπατριώτη του Εστέμπαν Γκουτιέρες και ο λόγος ήταν πως ο Γκουτιέρες την πίστα στο Μόντρεαλ δεν τη γνώριζε καθόλου επειδή στο παρελθόν δεν είχε τύχει να τρέξει ούτε μια φορά εκεί. Λοιπόν το συζήτησαν μεταξύ τους κι αποφάσισαν να δανειστούν από τη Μακλάρεν τον Ισπανό Πέδρο ντε λα Ρόσα ο οποίος στο προηγούμενο Πρωτάθλημα έτρεξε σε 14 Γκραν Πρι με τη Sauber. Λοιπόν η διευθύνουσα σύμβουλος της ομάδας Μονίσα Κάλτενμπορν κι ο Ζάουμπερ πήγαν στο γκαράζ της Μακλάρεν όπου βρήκαν τον επικεφαλής της ομάδας Μάρτιν Γουίτμαρς κι αφού συζήτησαν μαζί του για περίπου μια ώρα, συμφώνησαν να πάει ο ντε λα Ρόσα δανεικός στη Sauber για το συγκεκριμένο αγώνα.[23] Στις 20 Ιουνίου η HRT ανακοίνωσε πως τη θέση του Ναράιν Καρθικέγιαν θα λάμβανε ο Αυστραλός Ντάνιελ Ρικιάρντο,[24] για το υπόλοιπο της περιόδου. Ο Καρθικέγιαν επέστρεψε στην ομάδα της HRT για να αγωνιστεί στη θέση του Ντάνιελ Ρικιάρντο, στο πρώτο γκραν πρι που διοργανώθηκε στην πατρίδα του. Στον ίδιο αγώνα ο Ρικιάρντο αντικατέστησε τον δεύτερο οδηγό της ομάδας, Βιταντόνιο Λιούτζι, ο οποίος επέστρεψε στο επόμενο γκραν πρι στο Αμπού Ντάμπι, με τον Ρικιάρντο να συνεχίζει κανονικά στη θέση του Καρθικέγιαν. Ο Καρούν Τσάντχοκ αντικατέστησε τον Γιάρνο Τρούλι στο Γκραν Πρι Γερμανίας για την ομάδα της Team Lotus.[25] Στις 23 Αυγούστου ανακοινώθηκε πως ο Μπρούνο Σένα θα αγωνιζόταν στη θέση του Νικ Χάιντφιλντ στην ομάδα της Lotus Renault για το επόμενο της περιόδου.[26]

Πίνακας ομάδων και οδηγών που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομάδα Κατασκευαστής Μοντέλο Κινητήρας Ελ. Αρ. Οδηγοί Αγώνες Δοκιμαστές Οδηγοί
Red Bull Racing Red Bull-Renault RB7 Renault RS27-2011 P 1 Σεμπάστιαν Φέτελ Ολοι Ντάνιελ Ρικιάρντο
2 Μαρκ Γουέμπερ Ολοι
Vodafone McLaren Mercedes McLaren-Mercedes MP4-26 Mercedes FO 108Y P 2 Λιούις Χάμιλτον Ολοι Πέδρο ντε λα Ρόσα
Γκάρι Πάφετ
3 Τζένσον Μπάτον Ολοι
Scuderia Ferrari Marlboro
Scuderia Ferrari(1) 		Ferrari F150 Ferrari 056 P 5 Φερνάντο Αλόνσο 1–19 Τζιανκάρλο Φιζικέλα
Ζιλ Μπιανκί
Μαρκ Τζενέ
6 Φελίπε Μάσα 1–19
Mercedes GP Petronas F1 Team Mercedes MGP W02 Mercedes FO 108Y P 7 Μίχαελ Σουμάχερ 1–19 Άντονι Ντέιβιντσον
8 Νίκο Ρόσμπεργκ 1–19
Lotus Renault GP Renault R31 Renault RS27-2011 P 9 Νικ Χάιντφιλντ 1–11 Μπρούνο Σένα
Ρομαίν Γκροζάν
Φαιρούζ Φόζι
Xo Πιν Τουνγκ
Γιαν Τσαρούζ
Μπρούνο Σένα 12–19
10 Βιτάλι Πετρόφ 1–19
AT&T Williams Williams-Cosworth FW33 Cosworth CA2011 P 11 Ρούμπενς Μπαρικέλο 1–19 Βαλτέρι Μπότας
12 Παστόρ Μαλδονάδο 1–19
Force India F1 Team Force India-Mercedes VJM04 Mercedes FO 108Y P 14 Άντριαν Σούτιλ 1–19 Νίκο Χάλκενμπεργκ
15 Πολ ντι Ρέστα 1–19
Sauber F1 Team Sauber-Ferrari C30 Ferrari 056 P 16 Καμούι Κομπαγιάσι 1–19 Εστέμπαν Γκουτιέρες
Πέδρο ντε λα Ρόσα
17 Σέρχιο Πέρες 1–6, 8–19
Πέδρο ντε λα Ρόσα 7
Scuderia Toro Rosso Toro Rosso-Ferrari STR6 Ferrari 056 P 18 Σεμπαστιάν Μπουεμί 1–19 Ντάνιελ Ρικιάρντο
Ζαν-Ερίκ Βερζνέ
19 Χάιμε Αλγκερσουάρι 1–19
Team Lotus Lotus-Renault Τ128 Renault RS27-2011 P 20 Χέικι Κοβαλάινεν 1–19 Καρούν Τσάντχοκ
Λουίζ Ράζια
Νταβίντ Βαλσέτσι
Ρικάρντο Τεϊξέιρα
21 Γιάρνο Τρούλι 1–9, 11–19
Καρούν Τσάντχοκ 10
Hispania Racing F1 Team
HRT Formula 1 Team 		HRT-Cosworth F111 Cosworth CA2011 P 22 Ναρέιν Καρθικέγιαν 1–8, 17 Ναρέιν Καρθικέγιαν
Γιαν Τσαρούζ
Ντάνιελ Ρικιάρντο 9–16, 18–19
23 Βιταντόνιο Λιούτζι 1–16, 18–19
Ντάνιελ Ρικιάρντο 17
Marussia Virgin Racing Virgin-Cosworth MVR-02 Cosworth CA2011 P 24 Τίμο Γκλοκ 1–19 Σάκον Γιαμαμότο
Ρόμπερτ Γουίκενς
Άντριαν Κουάιφ-Χομπς
25 Ζερόμ Ντ' Αμπρόσιο 1–19

(1) Εντός της σαιζόν τερματίστηκε η συνεργασία της Φερράρι με τη Marlboro.

Αλλαγές στους κανονισμούς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατατακτήριες δοκιμές
  • Στους κανονισμούς του 2011 επέστρεψε αυτός του 107% στις κατατακτήριες δοκιμές.[27][28] Με βάση αυτόν, κάθε οδηγός που δεν μπορέσει να πραγματοποιήσει χρόνο μικρότερο από το 107% από αυτό του ταχύτερου οδηγού του γύρου Q1 των κατατακτήριων δοκιμών, δεν θα επιτρέπεται να λάβει μέρος στον κυρίως αγώνα.
Ελαστικά
  • Νέος, μοναδικός, προμηθευτής ελαστικών από το 2011 αποτελεί η Ιταλική εταιρεία Pirelli.[27][29] Η Bridgestone, η εταιρία που προμήθευε με ελαστικά τη διοργάνωση μέχρι το 2010, ανακοίνωσε ότι δεν θα ανανεώσει τη σύμβασή της με Φόρμουλα 1 στο τέλος της σαιζόν 2010.[30] Το λογότυπο της Pirelli σε κάθε ελαστικό θα είναι χρωματικά κωδικοποιημένο για την αναγνώριση της κάθε ένωσης και του πέλματος που χρησιμοποιείται.[31] Τα ελαστικά θα βρίσκονται υπό διαρκή εξέλιξη κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δοκιμών της Παρασκευής στα GP, με τις ομάδες να παίρνουν έξτρα σετ για το σκοπό αυτό.[32] Καθε οδηγός θα έχει στην κατοχή του 14 σετ ελαστικών για στεγνό οδόστρωμα ανά Grand Prix.
Τεχνικές αλλαγές
  • Το μέγιστο ύψος του διαχύτη μειώθηκε από 175 χιλιοστά σε 125 χιλιοστά, ενώ απαγορεύτηκαν και οι διπλοί διαχύτες, που είχαν εισήχθη κατά την περίοδο του 2009.[33] Αποκλείστηκε επίσης οι διαχύτες με τις διπλές εξατμίσεις, οι οποίες χρησιμοποιούσαν τα καυσαέρια εκ νέου ώστε να αυξάνουν την κάθετη δύναμη,[34] αλλά επιτράπηκε η χρήση παρόμοιων διαχυτών με μονή εξάτμιση.[35] Επίσης απαγορεύτηκε το σύστημα F-duct, που αναπτύχθηκε από τη McLaren και αντιγράφηκε και από άλλες ομάδες, για λόγους ασφάλειας των οδηγών.[36] Επίσης, αρκετά μικρότερα αεροδυναμικά βοηθήματα που είχαν εισαχθεί το 2010 απαγορεύτηκαν. Ανάμεσά τους αεροδυναμικές ακτίνες των τροχών, ευέλικτα μπροστά splitters καθώς και τροποποιήσεις που δημιουργούσαν ένα κανάλι σε σχήμα V που διέτρεχε όλο το μήκος της μύτης του αυτοκινήτου.[34]
  • Στα νέα υποχρεωτικά συστήματα που εισήχθησαν περιλαμβάνεται ένα σύστημα με μια ρυθμιζόμενη πτέρυγα στο πίσω μέρος του μονοθεσίου, που αποσκοπεί στην αύξηση της ταχύτητα σε ευθεία γραμμή.[27] Το Σύστημα Μείωσης Οπισθέλκουσας (Drag Reduction System – DRS) είναι σχεδιασμένο για την αύξηση του αριθμού των προσπεράσεων κατά τη διάρκεια του αγώνα, καθώς η πτέρυγα θα ελέγχεται με ηλεκτρονικό τρόπο από τον οδηγό.[37] Η χρήση του θα επιτρέπεται σε ορισμένα σημεία της κάθε πίστας, μετά τους δύο πρώτους γύρους του αγώνα, όταν ο οδηγός βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη του 1 δευτερολέπτου από τον μπροστινό του. Σύμφωνα με τις μελέτες, το σύστημα αναμένεται να προσφέρει στους οδηγούς επιπλέον 15 χλμ/ώρα κατά τη διέλευση. Το σύστημα θα απενεργοποιήσετε όταν ο οδηγός αγγίζει τα φρένα, μετά τη χρήση της πίσω πτέρυγας. Η χρήση του συστήματος απαγορεύεται σε υγρές συνθήκες.[38]
  • Λόγο της αύξησης των ατυχημάτων με τροχούς των μονοθεσίων που έφευγαν από τη θέση τους, ένας εκ των οποίων μάλιστα είχε προκαλέσει το 2009 τον θάνατο του οδηγού Henry Surtees στη Φόρμουλα 2 το 2009, αποφασίστηκε η αύξηση σε 2 των συρματόσχοινων που συγκρατούν τον κάθε τροχό.[39]
  • Το Σύστημα Ανάκτησης Κινητικής Ενέργειας (KERS) θα μπορεί να χρησιμοποιείται ξανά αλλά η χρήση του θα είναι προαιρετική, αφού δεν είχε χρησιμοποιηθεί κατά το 2010 μετά από συμφωνία των ομάδων.[40] Το ελάχιστο βάρος των μονοθεσίων αυξήθηκε από 620 κιλά σε 640, αντισταθμίζοντας το απαιτούμενο πρόσθετο βάρος.[27]
  • Τα κιβώτια ταχυτήτων πρέπει επίσης να διαρκούν για πέντε αγώνες αντί για τέσσερις, με ένα πρόσθετο κιβώτιο να διατίθεται χωρίς ποινή μόνο για περίπτωση ολοκλήρωσης ενός αγώνα.[41]
Αγώνας
  • Η απαγόρευση των εσωτερικών οδηγιών των ομάδων προς τους οδηγούς τους κατά τη διάρκεια του αγώνα (team orders) έλαβε τέλος.[42] Όμως η Ομοσπονδία διευκρίνησε πως θα θα έχει τη δικαιοδοσία επιβολής ποινής σε περίπτωση που μια ομάδα ζητήσει από έναν οδηγό της να παραχωρήσει τη θέση του στον άλλον "με τρόπο που δυσφημεί το σπορ".[43] Για τον λόγο αυτό, το πρόστιμό που θα μπορούν να επιβάλλουν οι αγωνοδίκες αυξήθηκε από 100.000 σε 250.000 δολάρια.[44]
  • Η FIA αυστηροποίησε τα πρότυπα οδήγησης με σκοπό τη αποτροπή της υπερβολικά επιθετικής οδήγηση και την οδήγηση πέραν των ορίων της πίστας. Ο αριθμός των επιτρεπόμενων κινήσεων που μπορεί ο κάθε οδηγός να πραγματοποιήσει ώστε να εμποδίσει το προσπέρασμα μειώθηκε, ενώ αυξήθηκε το ύψος της ποινής για τους παραβάτες.[45][46]
  • Οι νέοι κανονισμοί δίνουν στους αγωνοδίκες τη δυνατότητα να επιβάλλουν τρεις καινούργιους τύπους ποινών: Επίπληξη, αποκλεισμό από τα αποτελέσματα και αποβολή από τον αγώνα που ακολουθεί, ενώ παραμένουν και οι άλλες υπάρχουσες ποινές.[32]
  • Ο Αγωνιστικός Διευθυντής θα έχει δικαίωμα να κλείνει κατά βούληση τα pits, αν συντρέχει λόγος ασφάλειας.[43]
Προσωπικό
  • Απαγορεύτηκε η πρόσβαση στο προσωπικό των ομάδων στις πίστες κατά τις ώρες μεταξύ 12:00 μεσάνυχτα και έξι το πρωί, με 4 εξαιρέσεις σε όλη τη διάρκεια της περιόδου.[47] Σε περίπτωση παραβίασης του κανονισμού τα αυτοκίνητα της ομάδας θα ξεκινούν από το pit lane.
  • Τα μέλη του προσωπικού της κάθε ομάδας θα πρέπει να θεωρείται ότι έχουν βασικούς ρόλους μέσα σε αυτή και να υποβάλουν διαπιστεύσεις για να διατηρούν τη θέση τους μέσα σε αυτές.[27] Η απόφαση αυτή πάρθηκε ως αντίδραση στο περιστατικό του Γκραν Πρι της Σιγκαπούρης το 2008 και την περίπτωση του Φλάβιο Μπριατόρε.[48]

Πρόγραμμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αγώνες ήταν προγραμματισμένο να αυξηθούν από 19, το 2010, σε 20. Νέος αγώνας σε σχέση με το 2010 είναι αυτός του Γκραν Πρι Ινδίας. Το πρόγραμμα ανακοινώθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2010 και επιβεβαιώθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2010. Ο πρώτος αγώνας θα πραγματοποιούνταν στο Μπαχρέιν στις 13 Μαρτίου. Στις 21 Φεβρουαρίου, όμως, η FIA ανακοίνωσε πως ο αγώνας στο Μπαχρέιν αναβάλλεται λόγω των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στη χώρα. Έτσι το πρωτάθλημα ξεκίνησε στις 27 Μαρτίου από τη Μελβούρνη.

Η νέα πίστα στην Ινδία
Επίσημο Όνομα Αγώνα Πίστα Πόλη/Περιοχή Ημερομηνία Ώ.Ε. UTC
Qantas Australian Grand Prix Albert Park Grand Prix Circuit Μελβούρνη 27 Μαρτίου 17:00 06:00
Petronas Malaysia Grand Prix Sepang International Circuit Κουάλα Λουμπούρ 10 Απρλίου 16:00 08:00
UBS Chinese Grand Prix Shanghai International Circuit Σαγκάη 17 Απριλίου 15:00 07:00
Panasonic Turkish Grand Prix Istanbul Park Κωνσταντινούπολη 8 Μαΐου 15:00 12:00
Gran Premio de España Circuit de Catalunya Βαρκελόνη 22 Μαΐου 14:00 12:00
Grand Prix de Monaco Circuit de Monaco Μόντε Κάρλο 29 Μαΐου 14:00 12:00
Grand Prix du Canada Circuit Gilles Villeneuve Μόντρεαλ 12 Ιουνίου 13:00 17:00
European Grand Prix Valencia Street Circuit Βαλένθια 26 Ιουνίου 14:00 12:00
Santander British Grand Prix Silverstone Circuit Σίλβερστοουν 10 Ιουλίου 13:00 12:00
Großer Preis Santander von Deutschland Nürburgring Νύρμπουργκ 24 Ιουλίου 14:00 12:00
Eni Magyar Nagydíj Hungaroring Βουδαπέστη 31 Ιουλίου 14:00 12:00
Belgian Grand Prix Circuit de Spa-Francorchamps Σπα 28 Αυγούστου 14:00 12:00
Gran Premio Santander d'Italia Autodromo Nazionale Monza Μόντσα 11 Σεπτεμβρίου 14:00 12:00
Singapore Grand Prix Marina Bay Street Circuit Σιγκαπούρη 25 Σεπτεμβρίου 20:00 12:00
Japanese Grand Prix Suzuka Circuit Σουζούκα 9 Οκτωβρίου 15:00 06:00
Korean Grand Prix Korean International Circuit Γέονγκαμ 16 Οκτωβρίου 15:00 06:00
Indian Grand Prix Buddh International Circuit Greater Noida 30 Οκτωβρίου 15:00 09:30
Etihad Airways Abu Dhabi Grand Prix Yas Marina Circuit Αμπού Ντάμπι 13 Νοεμβρίου 17:00 13:00
Grande Prêmio do Brasil Autódromo José Carlos Pace Σάο Πάολο 27 Νοεμβρίου 14:00 16:00

Σύνοψη πρωταθλήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 16/06/2012.

Σε αντίθεση με το απρόβλεπτο πρωτάθλημα του 2010, στο οποίο 4 οδηγοί διεκδικούσαν τον τίτλο μέχρι τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, το πρωτάθλημα του 2011 χαρακτηρίστηκε από την απόλυτη κυριαρχία του Σεμπάστιαν Φέτελ και της ομάδας του, της Red Bull Racing. Από την άλλη, η αλλαγή των κανονισμών με τη χρήση του DRS προσέφεραν ένα μεγάλο αριθμό προσπερασμάτων και θεαματικών φάσεων.

Ο Φέτελ κατάφερε να κερδίσει τους 11 από τους 19 αγώνες της χρονιάς και να στεφθεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά παγκόσμιος πρωταθλητής, ήδη από τον 15ο αγώνα της χρονιάς. Έγινε έτσι ο νεότερος πρωταθλητής στην ιστορία της Φόρμουλα 1 που κατακτούσε δεύτερο συνεχόμενο τίτλο. Ταυτόχρονα, έσπαζε έναν αριθμό ρεκόρ, όπως το ρεκόρ των περισσότερων Pole potition σε μια περίοδο που κατείχε ο Νάιτζελ Μάνσελ από το 1992 (ενώ ισοφάρισε και το ρεκόρ περισσότερων νικών σε μια περίοδο ξεκινώντας από την πρώτη θέση της εκκίνηση που κατείχε ξανά ο Μάνσελ), το ρεκόρ του Άιρτον Σέννα από το 1989 για τις περισσότερες εκκινήσεις από την πρώτη σειρά (θέσεις 1 και 2 της εκκίνησης) και άλλα. Είναι χαρακτηριστικό πως στους 18 από τους 19 αγώνες του πρωταθλήματος η πρώτη θέση της εκκίνησης κατακτήθηκε από οδηγό της Red Bull Racing, με μόνη εξαίρεση τον αγώνα της Νότιας Κορέας που την pole position πήρε ο Λιούις Χάμιλτον της McLaren, ενώ κέρδισαν τους 12 από τους 19 αγώνες στο πρωτάθλημα, κατακτώντας τον τίτλο των κατασκευαστών από τον 16ο αγώνα της χρονιάς.

Η πορεία του πρωταθλήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φέτελ κατέκτησε τον εναρκτήριο αγώνα της χρονιάς στην Αυστραλία, στον οποίο είχε κατακτήσει και την πρώτη θέση στα δοκιμαστικά. Τη δεύτερη θέση κατέλαβε ο Λιούις Χάμιλτον, ενώ για πρώτη φορά στην καριέρα του ο Βιτάλι Πετρόφ κατάφερε να βρεθεί στο βάθρο, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση. Αντίθετα, οι δύο οδηγοί της HRT απέτυχαν να καλύψουν το 107% του χρόνου του Φέτελ στις κατατακτήριες δοκιμές και αποκλείστηκαν από τον αγώνα, ενώ οι δύο οδηγοί της Sauber τιμωρήθηκαν ύστερα από την ανακάλυψη ενός τεχνικού σφάλματος σε έλεγχο μετά το τέλος του αγώνα. Ο Φέτελ συνέχισε με νίκη και στη Μαλαισία, έχοντας κερδίσει ξανά την pole position για ένα δέκατο του δευτερολέπτου από τον Χάμιλτον. Δεύτερος στον αγώνα ήταν ο Τζένσον Μπάτον ενώ στην τρίτη θέση τερμάτισε ο Νικ Χάιντφιλντ, σε έναν αγώνα όπου μετά το τέλος του οι Χάμιλτον και Αλόνσο τιμωρήθηκαν με 20 δευτερόλεπτα για μια κόντρα μεταξύ τους.

Στην Κίνα ο Φέτελ για άλλη μια φορά εκίνησε από την πρώτη θέση της κατάταξης, αλλά ο Μπάτον κατάφερε να τον προσπεράσει στην εκκίνηση. Ένα λάθος του Βρετανού επέτρεψε στον Φέτελ να τον περάσει, καθώς όμως τα ελαστικά του είχαν φθαρεί, τέσσερις γύρους πριν το τέλος ο Χάμιλτον κατάφερε να περάσει στην πρώτη θέση, κατακτώντας την πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα. Στην τρίτη θέση ανέβηκε ο Γουέμπερ, ο οποίος είχε ξεκινήσει τον αγώνα από την 10η θέση, ύστερα από μια κακή επιλογή της ομάδας του κατά τα δοκιμαστικά του Σαββάτου.

Οι Χάμιλτον και Γουέμπερ σε στιγμιότυπο από το Καναδικό Γκραν Πρι. Ο αγώνας διεκόπη για περίπου 2 ώρες, λόγω δυνατής βροχόπτωσης. (Μόντρεαλ, 12 Ιουνίου 2011)

Στους τρεις επόμενους αγώνες, σε Τουρκία, Ισπανία και Μονακό ο Φέτελ κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη θέση, ξεκινώντας στους δύο από αυτούς από την πρώτη θέση της εκκίνησης, με μόνο αυτόν στην Ισπανία να χάνει την pole position από τον Γουέμπερ. Στην Τουρκία, όπου δεύτερος ήταν ο Μαρκ Γουέμπερ, ο Φερνάντο Αλόνσο κατάφερε την πρώτη παρουσία στο βάθρο για τη Ferrari στη σαιζόν (3ος). Οι οδηγοί της McLaren κατέκτησαν την 2η και 3η θέση στην Ισπανία, ενώ στο Μονακό ο Αλόνσο και ο Μπάτον συμπλήρωσαν το βάθρο. Το διήμερο στο Μονακό σημαδεύτηκε από δύο ατυχήματα. Στα δοκιμαστικά του Σαββάτου ο Σέρχιο Πέρες έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου στο Nouvelle Chicane και υπέστη διάσειση ενώ προς το τέλος του αγώνα, ο Βιτάλι Πετρόφ έχασε τις αισθήσεις του μετά από μια σύγκρουση πέντε αυτοκινήτων, με τον αγώνα να διακόπτεται προς στιγμήν.

Στο Μόντρεαλ του Καναδά, για άλλη μια φορά ο Φέτελ εκκινούσε από την πρώτη θέση. Στους πρώτους γύρους του αγώνα οι δύο McLaren συγκρούστηκαν μεταξύ τους, με τον Χάμιλτον να εγκαταλείπει και τον Μπάτον να τιμωρείται με ποινή διέλευσης από τα pits, για υπερβολική ταχύτητα πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας, που τον έριξε στην 18η θέση. Στον 25ο γύρο, ο αγώνας διεκόπη για περίπου 2 ώρες, εξαιτίας μιας ισχυρής νεροποντής. Τέσσερις γύρους πριν το τέλος, όταν πια ο αγώνας είχε εκκινήσει εκ νέου, ο Μπάτον είχε καταφέρει να προσπεράσει τους Γουέμπερ και Σουμάχερ και κυνηγούσε τον Φέτελ για την πρώτη θέση. Τελικά ένα λάθος του Φέτελ έδωσε στον Μπάτον τη νίκη, ενώ ο Γουέμπερ τερμάτισε τρίτος. Στον αγώνα αυτό, ο Σουμάχερ πραγματοποίησε την καλύτερή του εμφάνιση μετά την επιστροφή του στην ενεργό δράση, τερματίζοντας στην 4η θέση.

Στη Βαλένθια η Pirelli εμφάνισε για πρώτη φορά νέα ελαστικά μέσης γόμας. Ο Φέτελ επέστρεψε στις νίκες, εκκινώντας από την πρώτη θέση και σημειώνοντας τον ταχύτερο γύρο του αγώνα. Καθώς στον αγώνα δεν σημειώθηκε καμία αποχώρηση αυτοκινήτου, ο Καρθικέγιαν έγινε ο πρώτος οδηγός στην ιστορία του αθλήματος που τερμάτιζε στην 24η θέση. Στο βάθρο, οι Γουέμπερ και Χάμιλτον ακολούθησαν τον Φέτελ στις δύο επόμενες θέσεις ενώ η ομάδα της Ferrari έδειξε πως δυσκολευόταν με τα νέα ελαστικά σε σχέση με τη Red Bull. Πάντως ο Αλόνσο κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη του νίκη στο Βρετανικό Γκραν Πρι, εκμεταλλευόμενος ένα λάθος των μηχανικών της Red Bull κατά τη διάρκεια ανεφοδιασμού. Ο Φέτελ τερμάτισε στην δεύτερη θέση ενώ ο Μαρκ Γουέμπερ, ο οποίος είχε ξεκινήσει από την πρώτη θέση, χωρίς όμως να μπορέσει να την υπερασπιστεί επιτυχώς, τερμάτισε τρίτος. Το Βρετανικό Γκραν Πρι ήταν ένα από μια σειρά αγώνων όπου οι Χάμιλτον και Μάσα θα έφταναν κοντά στη σύγκρουση, κυρίως με ευθύνη του πρώτου ο οποίος πολλές φορές στη διάρκεια του πρωταθλήματος δέχθηκε ποινές για την οδηγική του συμπεριφορά σε αυτές τις περιπτώσεις.

Ο δεύτερος του πρωταθλήματος, Τζένσον Μπάτον, ήταν ο νικητής στο Ουγγρικό Γκραν Πρι, στον 200ο αγώνα της καριέρας του. Στις άλλες 2 θέσεις του βάθρου βρέθηκαν οι Φέτελ και Αλόνσο. (Ουγγαρία, 2/8/2011)

Στο Γερμανικό Γκραν Πρι ο Γουέμπερ κατάφερε για δεύτερη συνεχόμενη φορά να βρεθεί στην πρώτη θέση της εκκίνησης. Τελικός νικητής του αγώνα, όμως, ήταν ο Λιούις Χάμιλτον, ο οποίος εκκινούσε από τη δεύτερη θέση. Αν και στο αγώνα η πρώτη θέση άλλαξε αρκετές φορές κάτοχο μεταξύ των Χάμιλτον, Αλόνσο και Γουέμπερ, ο Βρετανός εκμεταλεύτηκε έναν αργό γύρο του οδηγού της Φερράρι και ένα λάθος στη στρατηγική της Red Bull. Ο Αλόνσο κατέλαβε τελικά την 2η θέση ενώ ο Γουέμπερ την 3η, με τον Φέτελ να μένει 4ος.

Από τον 11ο μέχρι τον τελευταίο αγώνα, και με μόνη εξαίρεση τον αγώνα της Νότιας Κορέας, ο Σεμπάστιαν Φέτελ κατάφερε να βρεθεί στην πρώτη θέση της εκκίνησης. Στον Ουγγρικό Γκραν Πρι, πάντως, νικητής ήταν για άλλη μια φορά οδηγός της McLaren. Αυτή τη φορά ο Τζένσον Μπάτον, στον 200ο του αγώνα, τερμάτισε στην πρώτη θέση μπροστά από τους Φέτελ και Αλόνσο. Ο Φέτελ κατάφερε να επιστρέψει στις νίκες στο Βελγικό Γκραν Πρι, στο οποίο συμπληρώθηκαν 25 χρόνια συμμετοχής του Μίχαελ Σουμάχερ στη Φόρμουλα 1. Στη δεύτερη θέση τερμάτισε ο Μαρκ Γουέμπερ, με τους δύο οδηγούς της Red Bull να πετυχαίνουν το 1-2 για πρώτη φορά μετά την Κωνσταντινούπολη, ενώ τρίτος ήταν ο Τζένσον Μπάτον, αν και είχε ξεκινήσει μόλις από την 13η θέση της εκκίνησης. Αντίθετα ο Χάμιλτον εγκατέλειψε νωρίς τον αγώνα ύστερα από σύγκρουση με τον Κομπαγιάσι (ύστερα από δικό του λάθος), ενώ ο Αλόνσο, που είχε βρεθεί σε κάποιο σημείο να προηγείται τερμάτισε 4ος.

Στην Ιταλία τελικός νικητής ήταν ξανά ο Σεμπάστιαν Φέτελ. Στην εκκίνηση ο Αλόνσο κατάφερε να βρεθεί στην πρώτη θέση (από την τέταρτη στην οποία εκκινούσε), αλλά ο Φέτελ κατάφερε να τον προσπεράσει εκμεταλλευόμενος την είσοδο του αυτοκινήτου ασφαλείας ύστερα από ένα ατύχημα των Λιούτζι και Κοβαλάινεν. Ο Γουέμπερ συγκρούστηκε με τον Μάσα κι εγκατέλειψε στην Παραμπόλικα ενώ προσπαθούσε να επιστρέψει στα pits, ενώ ο Μπάτον κατάφερε να περάσει εύκολα πρώτα τους Χάμιλτον και Σουμάχερ και στη συνέχεια τον Αλόνσο που τελικά κατέλαβε την τρίτη θέση. Στη Σιγκαπούρη, ο Φέτελ κατάφερε να πάρει άλλη μια άνετη νίκη, παραμένοντας σε όλη τη διάρκεια στην πρώτη θέση χωρίς να μπορεί να απειληθεί από κανένα. Στη δεύτερη θέση τερμάτισε ξανά ο Μπάτον ενώ τρίτος ήταν ο Μαρκ Γουέμπερ. Πια ο μόνος που μπορούσε σε θεωρητικό επίπεδο να απειλήσει τον Φέτελ στο πρωτάθλημα ήταν ο Τζένσον Μπάτον.

Ο Σ. Φέτελ πανηγυρίζει τον 2ο τίτλο του, λίγες στιγμές μετά την ολοκλήρωση του αγώνα της Ιαπωνίας. (Σουζούκα, 9 Οκτωβρίου 2011)

Ο τίτλος του πρωταθλητή για τους οδηγούς το 2011 κατακτήθηκε τελικά στο Γκραν Πρι της Ιαπωνίας. Αν και ο Φέτελ τερμάτισε στην τρίτη θέση του αγώνα, οι 324 βαθμοί του έναντι 240 του Μπάτον ήταν ικανοί να του εξασφαλίσουν τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο της καριέρας του, κάνοντάς τον τον νεότερο οδηγό στην ιστορία του πρωταθλήματος που κατάφερε να πετύχει κάτι παρόμοιο. Στην πρώτη θέση του αγώνα τερμάτισε ο Τζένσον Μπάτον ενώ δεύτερος ήταν ο Φερνάντο Αλόνσο. Πια το ενδιαφέρον στρεφόταν στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος καθώς η Red Bull απείχε ελάχιστα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος κατασκευαστών.

Ο Λιούις Χάμιλτον έσπασε το μονοπώλιο των Red Bull στις pole position στο 16ο αγώνα της χρονιάς, στη Νότιο Κορέα. Όμως στον αγώνα ο Φέτελ κατάφερε νωρίς να περάσει στην πρώτη θέση και να παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος. Ο Χάμιλτον, βοηθούμενος από τη λανθασμένη στρατηγική του Γουέμπερ μπόρεσε να κρατηθεί στη δεύτερη θέση, με τον Αυστραλό να τερματίζει τρίτος. Ο Μπάτον κατάφερε να τερματίσει τέταρτος μπροστά από τον Αλόνσο, παίρνοντας προβάδισμα για τη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος οδηγών. Το αποτέλεσμα αυτό έφερε και μαθηματικά τον τίτλο του πρωταθλητή κατασκευαστών στην ομάδα της Red Bull.

Στο πρώτο Γκραν Πρι της Ινδίας, το νέο αγώνα του πρωταθλήματος, ο Σεμπάστιαν Φέτελ πραγματοποίησε για πρώτη φορά στην καριέρα του το λεγόμενο "Grand Chelem", δηλαδή την επίτευξη στον ίδιο αγώνα της pole position, της νίκης, του ταχύτερου γύρου στον αγώνα και της πρωτοπορίας σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Έγινε έτσι ο νεότερος οδηγός που κατάφερε κάτι παρόμοιο στην ιστορία της Φόρμουλα 1. Οι Λιούις Χάμιλτον και Μαρκ Γουέμπερ συμπλήρωσαν το βάθρο των νικητών, ενώ ο Καρθικέγιαν (17ος) γινόταν ο πρώτος Ινδός οδηγός που αγωνιζόταν σε αγώνα στη χώρα του.

Στο Γκραν Πρι του Αμπού Ντάμπι ο Φέτελ ισοφάρισε το ρεκόρ του Μάνσελ για τις περισσότερες pole position σε μια περίοδο. Ο αγώνας όμως είχε άσχημη εξέλιξη γι' αυτόν, καθώς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, για πρώτη φορά στην περίοδο, ύστερα από πρόβλημα με το ελαστικό του στον πρώτο γύρο του αγώνα. Ο Λιούις Χάμιλτον ήταν ο τελικός νικητής, με τον Φερνάντο Αλόνσο, που έχασε χρόνο στην αλλαγή ελαστικών στο δεύτερο πιτ στοπ, και τον Τζένσον Μπάτον να συμπληρώνουν το βάθρο.

Ο Φέτελ κατάφερε τελικά να συντρίψει το ρεκόρ του Μάνσελ στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στη Βραζιλία. Ούτε εκεί όμως κατάφερε να τερματίζει πρώτος, καθώς νικητής ανεδείχθη ο Μαρκ Γουέμπερ. Ο Φέτελ τερμάτισε δεύτερος με τον Μπάτον στην τρίτη θέση και τον Αλόνσο στην 4η. Ο Μπάτον με αυτά τα αποτελέσματα κατέλαβε τελικά τη δεύτερη θέση στην τελική κατάταξη του πρωταθλήματος ενώ ο Γουέμπερ την τρίτη. Ο Φελίπε Μάσα, έχοντας τερματίσει στον τελευταίο αγώνα στην 5η θέση, έγινε ο πρώτος οδηγός της Ferrari τα τελευταία 20 χρόνια που δεν κατάφερε να βρεθεί σε ούτε έναν αγώνα στη διάρκεια του πρωταθλήματος στο βάθρο των νικητών.

Νικητές ανά αγώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Rd. Αγώνας Pole position Ταχύτερος γύρος Νικητής Ομάδα
1 Γκραν Πρι Αυστραλίας Σεμπάστιαν Φέτελ Φελίπε Μάσα Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
2 Γκραν Πρι Μαλαισίας Σεμπάστιαν Φέτελ Μαρκ Γουέμπερ Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
3 Γκραν Πρι Κίνας Σεμπάστιαν Φέτελ Μαρκ Γουέμπερ Λιούις Χάμιλτον McLaren-Mercedes
4 Γκραν Πρι Τουρκίας Σεμπάστιαν Φέτελ Μαρκ Γουέμπερ Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
5 Γκραν Πρι Ισπανίας Μαρκ Γουέμπερ Λιούις Χάμιλτον Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
6 Γκραν Πρι Μονακό Σεμπάστιαν Φέτελ Μαρκ Γουέμπερ Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
7 Γκραν Πρι Καναδά Σεμπάστιαν Φέτελ Τζένσον Μπάτον Τζένσον Μπάτον McLaren-Mercedes
8 Γκραν Πρι Ευρώπης Σεμπάστιαν Φέτελ Σεμπάστιαν Φέτελ Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
9 Γκραν Πρι Μ. Βρετανίας Μαρκ Γουέμπερ Φερνάντο Αλόνσο Φερνάντο Αλόνσο Ferrari
10 Γκραν Πρι Γερμανίας Μαρκ Γουέμπερ Λιούις Χάμιλτον Λιούις Χάμιλτον McLaren-Mercedes
11 Γκραν Πρι Ουγγαρίας Σεμπάστιαν Φέτελ Φελίπε Μάσα Τζένσον Μπάτον McLaren-Mercedes
12 Γκραν Πρι Βελγίου Σεμπάστιαν Φέτελ Μαρκ Γουέμπερ Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
13 Γκραν Πρι Ιταλίας Σεμπάστιαν Φέτελ Λιούις Χάμιλτον Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
14 Γκραν Πρι Σινγκαπούρης Σεμπάστιαν Φέτελ Τζένσον Μπάτον Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
15 Γκραν Πρι Ιαπωνίας Σεμπάστιαν Φέτελ Τζένσον Μπάτον Τζένσον Μπάτον McLaren-Mercedes
16 Γκραν Πρι Ν. Κορέας Λιούις Χάμιλτον Σεμπάστιαν Φέτελ Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
17 Γκραν Πρι Ινδίας Σεμπάστιαν Φέτελ Σεμπάστιαν Φέτελ Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault
18 Γκραν Πρι Αμπού Ντάμπι Σεμπάστιαν Φέτελ Μαρκ Γουέμπερ Λιούις Χάμιλτον McLaren-Mercedes
19 Γκραν Πρι Βραζιλίας Σεμπάστιαν Φέτελ Μαρκ Γουέμπερ Μαρκ Γουέμπερ Red Bull-Renault

Βαθμολογίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σύστημα βαθμολόγησης παραμένει το ίδιο με αυτό της προηγούμενης σαιζόν. Οι 10 πρώτες θέσεις βαθμολογούνται με 25,18,15,12,10,8,6,4,2 και 1 βαθμό αντίστοιχα.

Βαθμολογία οδηγών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα οδηγών είχε ως εξής:

Θέση  /  Οδηγός AUS
 MAL
 CHN
 TUR
 ESP
 MON
 CAN
 EUR
 GBR
 GER
 HUN
 BEL
 ITA
 SIN
 JPN
 KOR
 IND
 ABU
 BRA
 Βαθ-
μοί
1 Σεμπάστιαν Φέτελ 1 1 2 1 1 1 2 1 2 4 2 1 1 1 3 1 1 Εγκ 2 392
2 Τζένσον Μπάτον 6 2 4 6 3 3 1 6 Εγκ Εγκ 1 3 2 2 1 4 2 3 3 270
3 Μαρκ Γουέμπερ 5 4 3 2 4 4 3 3 3 3 5 2 Εγκ 3 4 3 4 4 1 258
4 Φερνάντο Αλόνσο 4 6 7 3 5 2 Εγκ 2 1 2 3 4 3 4 2 5 3 2 4 257
5 Λιούις Χάμιλτον 2 8 1 4 2 6 Εγκ 4 4 1 4 Εγκ 4 5 5 2 7 1 Εγκ 227
6 Φελίπε Μάσα 7 5 6 11 Εγκ Εγκ 6 5 5 5 6 8 6 9 7 6 Εγκ 5 5 118
7 Νίκο Ρόσμπεργκ Εγκ 12 5 5 7 11 11 7 6 7 9 6 Εγκ 7 10 8 6 6 7 89
8 Μίχαελ Σουμάχερ Εγκ 9 8 12 6 Εγκ 4 17 9 8 Εγκ 5 5 Εγκ 6 Εγκ 5 7 15 76
9 Άντριαν Σούτιλ 9 11 15 13 13 7 Εγκ 9 11 6 14 7 Εγκ 8 11 11 9 8 6 42
10 Βιτάλι Πετρόφ 3 17† 9 8 11 Εγκ 5 15 12 10 12 9 Εγκ 17 9 Εγκ 11 13 10 37
11 Νικ Χάιντφιλντ 12 3 12 7 8 8 Εγκ 10 8 Εγκ Εγκ 34
12 Καμούι Κομπαγιάσι ΑΚ 7 10 10 10 5 7 16 Εγκ 9 11 12 Εγκ 14 13 15 Εγκ 10 9 30
13 Πολ ντι Ρέστα 10 10 11 Εγκ 12 12 18† 14 15 13 7 11 8 6 12 10 13 9 8 27
14 Χάιμε Αλγκερσουάρι 11 14 Εγκ 16 16 Εγκ 8 8 10 12 10 Εγκ 7 21† 15 7 8 15 11 26
15 Σεμπαστιάν Μπουεμί 8 13 14 9 14 10 10 13 Εγκ 15 8 Εγκ 10 12 Εγκ 9 Εγκ Εγκ 12 15
16 Σέρχιο Πέρες ΑΚ Εγκ 17 14 9 ΔΕΚ ‡ 11 7 11 15 Εγκ Εγκ 10 8 16 10 11 13 14
17 Ρούμπενς Μπαρικέλο Εγκ Εγκ 13 15 17 9 9 12 13 Εγκ 13 16 12 13 17 12 15 12 14 4
18 Μπρούνο Σέννα 13 9 15 16 13 12 16 17 2
19 Παστόρ Μαλδονάδο Εγκ Εγκ 18 17 15 18† Εγκ 18 14 14 16 10 11 11 14 Εγκ Εγκ 14 Εγκ 1
20 Πέδρο ντε λα Ρόσα 12 0
21 Γιάρνο Τρούλι 13 Εγκ 19 18 18 13 16 20 Εγκ Εγκ 14 14 Εγκ 19 17 19 18 18 0
22 Χάικι Κοβαλάινεν Εγκ 15 16 19 Εγκ 14 Εγκ 19 Εγκ 16 Εγκ 15 13 16 18 14 14 17 16 0
23 Βιταντόνιο Λιούτζι ΔΠ Εγκ 22 22 Εγκ 16 13 23 18 Εγκ 20 19 Εγκ 20 23 21 20 Εγκ 0
24 Ζερόμ Ντ' Αμπρόσιο 14 Εγκ 20 20 20 15 14 22 17 18 19 17 Εγκ 18 21 20 16 Εγκ 19 0
25 Τίμο Γκλοκ ΧΚ 16 21 ΔΕΚ 19 Εγκ 15 21 16 17 17 18 15 Εγκ 20 18 Εγκ 19 Εγκ 0
26 Ναράιν Καρθικέγιαν ΔΠ Εγκ 23 21 21 17 17 24 17 0
27 Ντάνιελ Ρικιάρντο 19 19 18 Εγκ ΧΚ 19 22 19 18 Εγκ 20 0
28 Καρούν Τσάντχοκ 20 0
Θέση  /  Οδηγός AUS
 MAL
 CHN
 TUR
 ESP
 MON
 CAN
 EUR
 GBR
 GER
 HUN
 BEL
 ITA
 SIN
 JPN
 KOR
 IND
 ABU
 BRA
 Βαθ-
μοί
Ένδειξη και Σημασία
1 Νικητής
2 2η θέση
3 3η θέση
4-10 Τερμάτισε σε βαθμολογούμενη θέση
10 + Τερμάτισε σε μη βαθμολογούμενη θέση
ΧΚ Τερμάτισε, αλλά δεν κατατάχθηκε
Εγκ Εγκατέλειψε κατά τη διάρκεια του αγώνα
ΑΚ Ακυρώθηκε αφού είχε εκκινήσει
ΔΠ Δεν πέρασε τα προκριματικά
ΔΕΚ Πέρασε τα προκριματικά, αλλά δεν εκκίνησε

Έντονοι χαρακτήρες - Pole position
Πλάγιοι χαρακτήρες - Ταχύτερος γύρος

† - Οδηγοί που δεν τερμάτισαν τον αγώνα, αλλά κατατάχθηκαν έχοντας συμπληρώσει πάνω από το 90% της συνολικής διαδρομής.
‡ - Στο Καναδικό Γκραν Πρι, ο Σέρχιο Πέρες συμμετείχε μόνο στα δοκιμαστικά. Τη θέση του στον αγώνα πήρε ο Πέδρο ντε λα Ρόσα.

Βαθμολογία κατασκευαστών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]



1η – Red Bull Racing
2η – Vodafone McLaren Mercedes
3η – Scuderia Ferrari

Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα κατασκευαστών είχε ως εξής:

Θέση Ομάδα Βαθμοί
1 Red Bull-Renault 650
2 McLaren-Mercedes 497
3 Ferrari 375
4 Mercedes 165
5 Renault 73
6 Force India-Mercedes 69
7 Sauber-Ferrari 44
8 Toro Rosso-Ferrari 41
9 Williams-Cosworth 5
10 Lotus-Renault 0
11 HRT-Cosworth 0
12 Virgin-Cosworth 0

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «2011 FIA Formula One World Championship». fia.com (Fédération Internationale de l'Automobile). 2 Δεκεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-01-06. https://web.archive.org/web/20120106023110/http://www.fia.com/en-GB/mediacentre/pressreleases/f1releases/2010/Pages/f1_2011_entry.aspx. Ανακτήθηκε στις 2011-12-03. 
  2. ↑ Elizalde, Pablo (19 March 2010). «FIA invites teams for 2011 selection». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/82252. Ανακτήθηκε στις 22 March 2010. 
  3. ↑ «15 teams apply for final F1 grid place». Motorsport.com. 26 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-09. https://web.archive.org/web/20110609220104/http://www.motorsport.com/news/article.asp?ID=369889&FS=F1. Ανακτήθηκε στις 2011-12-03. 
  4. ↑ Cooper, Adam (23 Απριλίου 2010). «F1: Stefan GP Says It Will Bid For Entry Slot». SPEED-TV.com (Fox Sports). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-04-25. https://web.archive.org/web/20100425052848/http://formula-one.speedtv.com/article/f1-stefan-gp-says-it-will-bid-for-entry-slot/. Ανακτήθηκε στις 2011-12-03. 
  5. ↑ «ART Grand Prix submits 2011 F1 application». GP Update. 13 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-05-16. https://web.archive.org/web/20100516031602/http://f1.gpupdate.net/en/formula-1-news/234532/art-grand-prix-submits-2011-f1-application/. Ανακτήθηκε στις 2011-12-03. 
  6. ↑ Cooper, Adam (17 Ιουλίου 2010). «Durango confirms Villeneuve partnership». Adam Cooper's F1 Blog (Adam Cooper). http://adamcooperf1.com/2010/07/17/durango-confirms-villeneuve-partnership/. 
  7. ↑ Beer, Matt (7 Ιουλίου 2010). «ART withdraws 2011 F1 entry bid». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/85047. 
  8. ↑ Elizalde, Pablo (30 Ιουλίου 2010). «Cypher Group withdraws F1 application». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/85699. 
  9. ↑ «World Motor Sport Council Decisions – 8 September 2010». FIA. 8 Σεπτεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2011. 
  10. ↑ Σοβαρό ατύχημα για Κούμπιτσα Αρχειοθετήθηκε 2011-08-31 στο Wayback Machine., auto24.gr, 6/2/11
  11. ↑ «Andava veloce ma ero convinto non sbandasse» (στα Italian). La Stampa (Editrice La Stampa). 10/2/2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-22. https://web.archive.org/web/20110722041106/http://archivio.lastampa.it/LaStampaArchivio/main/History/tmpl_viewObj.jsp?objid=11020899. Ανακτήθηκε στις 2011-12-04. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Strang, Simon; Lostia, Michele (7/2/2011). «Kubica to undergo second surgery». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/89323. 
  13. ↑ «Formula 1 driver Robert Kubica injured in rally crash». BBC Sport (BBC). 6/2/2011. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/motorsport/formula_one/9388940.stm. 
  14. ↑ Noble, Jonathan (6/2/2011). «Kubica suffers multiple fractures». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/89312. 
  15. ↑ Στο νοσοκομείο ο Κουμπίτσα μετά από ατύχημα σε ράλι! Αρχειοθετήθηκε 2011-03-11 στο Wayback Machine., Πρώτο Θέμα, 6/2/11
  16. ↑ «Renault confirm Heidfeld as Kubica stand-in». formula1.com (Formula One Administration). 16/2/ 2011. http://www.formula1.com/news/headlines/2011/2/11750.html. 
  17. ↑ «The new face of Marussia Virgin Racing». virginracing.com. 21/12/2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-12-24. https://web.archive.org/web/20101224074812/http://www.virginracing.com/news/241/. Ανακτήθηκε στις 2011-12-04. 
  18. ↑ Elizalde, Pablo (26 January 2011). «Di Resta confirmed at Force India». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/89078. Ανακτήθηκε στις 26 January 2011. 
  19. ↑ Noble, Jonathan (6/1/2011). «Karthikeyan signs race deal with HRT». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/88821. 
  20. ↑ «Hispania Racing keeps on growing with skilled and expert Liuzzi». Hispania Racing (Hispania). 9/3/2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-03-12. https://web.archive.org/web/20110312091551/http://www.hispaniaf1team.com/en/home/226-hispania-racing-keeps-on-growing-with-skilled-and-expert-liuzzi. Ανακτήθηκε στις 2011-12-04. 
  21. ↑ Beer, Matt (1/12/2010). «Williams announces Maldonado for '11». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/88547. 
  22. ↑ «Sauber Signs Perez». joesaward.wordpress.com (Joe Saward). 4/10/2010. http://joesaward.wordpress.com/2010/10/04/sauber-signs-perez/. 
  23. ↑ Benson, Andrew (10 Ιουνίου 2011). «Sergio Perez to miss rest of Canadian Grand Prix». BBC Sport (British Broadcasting Corporation). http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/formula_one/13734813.stm. .
  24. ↑ Beer, Matt (30 June 2011). «Hispania confirms Daniel Ricciardo will race for it from Silverstone». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/92740. Ανακτήθηκε στις 30/6/2011. 
  25. ↑ Benson, Andrew (21 Ιουλίου 2011). «Karun Chandhok replaces Jarno Trulli for German GP». BBC Sport (BBC). http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/formula_one/14220866.stm. .
  26. ↑ «Bruno Senna to race for Lotus Renault GP». Lotus Renault GP (Renault F1). 24/8/2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-09-20. https://web.archive.org/web/20110920071356/http://www.lotusrenaultgp.com/6308-Bruno-Senna-to-race-for-Lotus.html. Ανακτήθηκε στις 2011-12-04. .
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 27,4 «World Motor Sport Council: 23/06/2010». fia.com. Fédération Internationale de l'Automobile. 23 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2010. 
  28. ↑ Collantine, Keith (23 June 2010). «FIA brings back 107% rule for 2011». F1 Fanatic (Keith Collantine). http://www.f1fanatic.co.uk/2010/06/23/fia-brings-back-107-rule-for-2011/. Ανακτήθηκε στις 23 June 2010. 
  29. ↑ Collantine, Keith (23 June 2010). «Pirelli return to F1 after 20-year absence». F1 Fanatic (Keith Collantine). http://www.f1fanatic.co.uk/2010/06/23/pirelli-return-to-f1-after-20-year-absence/. Ανακτήθηκε στις 23 June 2010. 
  30. ↑ «Bridgestone to Cease Tire Supply to the FIA Formula One World Championship». Bridgestone. 2009-11-09. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-11-04. https://web.archive.org/web/20091104223536/http://bridgestone.com/corporate/news/2009110201.html. Ανακτήθηκε στις 2 November 2009. 
  31. ↑ Collantine, Keith (18 March 2011). «Pirelli confirms six different colours for tyres». F1 Fanatic (Keith Collantine). http://www.f1fanatic.co.uk/2011/03/18/pirelli-confirms-colours-tyres/. Ανακτήθηκε στις 18 March 2011. 
  32. ↑ 32,0 32,1 F1 2011: Οι αλλαγές Αρχειοθετήθηκε 2011-09-28 στο Wayback Machine., sport.gr, 23/3/2011
  33. ↑ FIA Formula One Commission (2 February 2010). «Formula One Commission Press Release 02/02/2010». fia.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-02-05. https://web.archive.org/web/20100205194652/http://www.fia.com/en-GB/mediacentre/pressreleases/f1releases/2010/Pages/f1_comm_0210.aspx. Ανακτήθηκε στις 2 February 2010. 
  34. ↑ 34,0 34,1 Scarborough, Craig (13 December 2010). «F1 2011 Technical Regulations – Detailed and Explained». ScarbsF1 (WordPress). http://scarbsf1.wordpress.com/2010/12/13/f1-2011-technical-regulations-detailed-and-explained/. Ανακτήθηκε στις 22 December 2010. 
  35. ↑ «2011 rule changes – ban on double diffusers». Formula1.com (Formula One World Championship). 3 February 2011. http://www.formula1.com/news/technical/2011/0/815.html. Ανακτήθηκε στις 4 February 2011. 
  36. ↑ Benson, Andrew (9 May 2010). «F1 teams decide on 'F-duct' ban for next season». BBC Sport (BBC). http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/motorsport/formula_one/8670795.stm. Ανακτήθηκε στις 10 May 2010. 
  37. ↑ Kravitz, Ted (22 December 2010). «How new rules could change the championship». BBC Sport (BBC Sport). http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/motorsport/formula_one/9313790.stm. Ανακτήθηκε στις 28 December 2010. 
  38. ↑ Noble, Jonathan (25 March 2011). «FIA bans wet moveable wings use». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/90157. Ανακτήθηκε στις 25 March 2011. 
  39. ↑ Collantine, Keith (28 July 2010). «Lowe explains extra wheel tethers for 2011». F1 Fanatic (Keith Collantine). http://www.f1fanatic.co.uk/2010/07/28/lowe-explains-extra-wheel-tethers-for-2011/. Ανακτήθηκε στις 28 July 2010. 
  40. ↑ «Ferrari to use KERS throughout 2011 season». motorsport.com. 14 June 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-09. https://web.archive.org/web/20110609220049/http://www.motorsport.com/news/article.asp?ID=372963&FS=F1. Ανακτήθηκε στις 17 June 2010. 
  41. ↑ Collantine, Keith (10 December 2010). «Five-race gearboxes among other rules changes». F1 Fanatic (Keith Collantine). http://www.f1fanatic.co.uk/2010/12/10/five-race-gearboxes-among-other-rules-changes/. Ανακτήθηκε στις 10 December 2010. 
  42. ↑ «Team orders to be 'regulated' not banned – Todt». Motorsport.com (GMM). 19 November 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-11-24. https://web.archive.org/web/20101124083401/http://www.motorsport.com/news/article.asp?ID=395093&FS=F1. Ανακτήθηκε στις 19 November 2010. 
  43. ↑ 43,0 43,1 F1 2011-2013: Οι μεγάλες αλλαγές, in.gr, 10/12/2010
  44. ↑ «FIA to increase maximum F1 stewards penalty». Motorsport.com (GMM). 6 November 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-11-16. https://web.archive.org/web/20101116150804/http://www.motorsport.com/news/article.asp?ID=393529&FS=F1. Ανακτήθηκε στις 6 November 2010. 
  45. ↑ Elizalde, Pablo (13 December 2010). «F1 clamps down on driving standards». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/88686. Ανακτήθηκε στις 14 December 2010. 
  46. ↑ «F1 clamps down on driving standards». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2011. 
  47. ↑ Noble, Jonathan (25 March 2011). «HRT uses its first curfew exception». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/90158. 
  48. ↑ Schatten, Rob (8 September 2010). «Team member licences to go ahead». Autosport (Haymarket Publications). http://www.autosport.com/news/report.php/id/86473. Ανακτήθηκε στις 8 September 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παγκόσμιο_πρωτάθλημα_Φόρμουλα_1_(2011)&oldid=10279479"