Χαβικόλη

Χαβικόλη
Γενικά
Όνομα IUPAC	4-προπ-2-εν-1-υλοφαινόλη
Άλλες ονομασίες	Χαβικόλη; 4-αλλυλοφαινόλη; παρααλλυλυδροξυβενζόλιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	C9H10O
Μοριακή μάζα	134,1751 amu
Σύντομος; συντακτικός τύπος	(C6H4)(4-CH2CH=CH2)OH
Αριθμός CAS	501-92-8
SMILES	C=CCc1ccc(cc1)O
InChI	1S/C9H10O/c1-2-3-8-4-6-9(10)7-5-8/h2,4-7,10H,1,3H2
ChemSpider ID	21105856
Δομή
Ισομέρεια
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης	16°C
Σημείο βρασμού	238°C (στα 16 mmHg)
Διαλυτότητα; στο νερό	1.020 kg/m³
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
	Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Η χαβικόλη^[1] (αγγλικά chavicol) είναι αρωματική οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και οξυγόνο, με μοριακό τύπο C₉H₁₀O, αν και αποδίδεται πιο αναλυτικά από τον ημισυντακτικό του τύπο (C₆H₄)(4-CH₂CH=CH₂)OH. Πιο συγκεκριμένα, είναι μια φυσική αλλυλο φαινόλη.^[2] Η χημική του δομή αποτελείται από ένα βενζόλικό δακτύλιο, στον όποιο ένα άτομο υδρογόνου έχει αντικατατασταθεί από μια υδροξυλομάδα (-ΟΗ) και ένα άλλο άτομο υδρογόνου έχει αντικατασταθεί από αλλυλομάδα (-CH₂CH=CH₂).

H χημικά καθαρή χαβικόλη, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι άχρωμο υγρό. Βρέθηκε μαζί με τα τερπένια του μπευελελαίου.

Είναι ένα άχρωμο υγρό βρέθηκε μαζί με τερπένια του μπετελελαίου.

Ιδιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η χαβικόλη είναι αναμίξιμη με την αιθανόλη (EtOH), με τον διαιθυλαιθέρα (Et₂O) και με το χλωροφόρμιο (CHCl₃).

Η χαβικόλη χρησιμοποιήθηκε ως αρωματική ουσία από την αρωματοποιία.

Παπαγεωργίου Β.Π., “Εφαρμοσμένη Οργανική Χημεία: Κυκλικές Ενώσεις”, Εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1986.
Speight J. G., “Chemical and Process Design Handbook”, McGraw-Hill, 2002
Ηλεκτρονική Εγκυκλοπαίδεια “Επιστήμη & Ζωή”
Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982

↑ Δείτε τις εναλλακτικές ονομασίες στον παρακείμενο πίνακα πληροφοριών χημικής ένωσης.
↑ Lide, D. R., ed. (2005), CRC Handbook of Chemistry and Physics (86th ed.), Boca Raton (FL): CRC Press, (ISBN 0-8493-0486-5)