Στανίσουαφ Μαουαχόφσκι
| Στανίσουαφ Μαουαχόφσκι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Stanisław Małachowski (Πολωνικά) |
| Γέννηση | 24 Αυγούστου 1736[1][2] Końskie[3] |
| Θάνατος | 28 Δεκεμβρίου 1809 Βαρσοβία[3] |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός της Βαρσοβίας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κονστάντσια Τσάπσκα |
| Γονείς | Γιαν Μαουαχόφσκι |
| Αδέλφια | Γιάτσεκ Μαουαχόφσκι |
| Οικογένεια | Οικογένεια Μαουαχόφσκι |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | deputy to the Sejm of the First Polish Republic Πολωνός εκλογέας Crown referendary (1780–1792)[4] deputy Πρωθυπουργός του Δουκάτου της Βαρσοβίας (Οκτώβριος 1807 – Δεκέμβριος 1807) Διευθύνων του Σέιμ της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας Σταρόστα του Νόβι Σοντς (1755–1784) |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία) Τάγμα του Αγίου Στανίσλαου |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κόμης Στανίσουαφ Μαουαχόφσκι (πολωνικά: Stanisław Małachowski), του οικοσήμου Νάουεντς (1736–1809), ήταν ο πρώτος Πρωθυπουργός της Πολωνίας, μέλος του Μόνιμου Συμβουλίου (Rada Nieustająca) της πολωνικής κυβέρνησης (1776–1780), Διευθύνων των Δικαστηρίων του Στέμματος από το 1774, Μεγάλος Καστελάνος του Στέμματος (1780–1792) και Διευθύνων του Μείζονος Σέιμ (1788–1792).[5]
Ο Στανίσουαφ Μαουαχόφσκι ήταν υιός του Γιαν Μαουαχόφσκι, του βασιλικού μεγάλου καγκελάριου και ορίστηκε διευθύνων (ομιλητής) του Σέιμ (Δίαιτα) το 1788. Ήταν η πρωταρχική δύναμη πίσω από ένα σύνταγμα, το οποίο εγκρίθηκε το 1791 και το οποίο ενσωμάτωσε τέτοιες σύγχρονες δυτικοευρωπαϊκές μεταρρυθμίσεις όπως η πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, ο διαχωρισμός των εξουσιών και η εξουσιοδότηση των μεσαίων τάξεων. Αυτό το σύνταγμα καταργήθηκε κατά το δεύτερο διαμελισμό της Πολωνίας το 1792. Το 1807–09, ο Μαουαχόφσκι υπηρέτησε ως πρόεδρος της Γερουσίας (κυβέρνησης) του Δουκάτου της Βαρσοβίας, ο οποίος προήχθη από το Ναπολέοντα Βοναπάρτη.[6]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένος στις 24 Αυγούστου 1736, ο Στανίσουαφ Μαουαχόφσκι καταγόταν από μια πλούσια και ισχυρή οικογένεια ευγενών και ήταν υιός του πολιτικού και ευγενή Γιαν Μαουαχόφσκι. Σπούδασε νομική και εξελέγη επαρχιακός βουλευτής στο Σέιμ το 1764. Το 1771 διορίστηκε υπάλληλος του Ηνωμένου Στέμματος του Βασιλείου της Πολωνίας. Ως μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων στο Σέιμ, κέρδισε μεγάλο σεβασμό. Ήταν μέλος του Διαρκούς Συμβουλίου της Κυβέρνησης και διορίστηκε Διευθύνων (Πρόεδρος) του Μείζονος Σέιμ (1788-1792). Υπό αυτή την ιδιότητα ήταν ένας από τους κύριους συντάκτες του Συντάγματος της 3ης Μαΐου 1791. Υπέγραψε, ως Διευθύνων του Σέιμ το 1790, τη συνθήκη συμμαχίας με την Πρωσία με στόχο την προστασία της Πολωνίας από την ξένη κυριαρχία.
Το 1792 διαπραγματεύτηκε μάταια με μια σαξονική αντιπροσωπεία για την εισαγωγή της κληρονομικής μετάδοσης του πολωνικού στέμματος στον βασιλιά της Σαξονίας. Ο Μαουαχόφσκι ήταν πιο αυστηρός από τους πατριώτες αντιπάλους του ρωσικού κόμματος, του οποίου οι κύριοι υποστηρικτές ήταν με τον αδελφό του, Υάκινθο Μαουαχόφσκι. Κατά τη διάρκεια του Πολωνο-Ρωσικού πολέμου του 1792, παρείχε σημαντικά κεφάλαια και μεγάλες ποσότητες τροφίμων για τα πολωνικά στρατεύματα διαθέσιμα από δικούς του πόρους. Αλλά επειδή δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη φιλορωσική Συνομοσπονδία της Ταργκοβίτσα, διέφυγε στο εξωτερικό. Δεν πήρε μέρος στην Εξέγερση του Κοστσιούσκο του 1794. Το 1799, ωστόσο, συνελήφθη στη Βαρσοβία και φυλακίστηκε για ένα χρόνο στην Κρακοβία ως κρατικός κρατούμενος, κατηγορούμενος για την ευθύνη για μια συνεδρίαση του Πολωνικού Σέιμ στο Μιλάνο. Μετά την ίδρυση του Μεγάλου Δουκάτου της Βαρσοβίας το 1807, ήταν πρώτος πρόεδρος μιας προσωρινής κυβερνητικής επιτροπής και σύντομα έγινε Πρόεδρος της Γερουσίας.
Ο Μαουαχόφσκι πέθανε στις 28 Δεκεμβρίου 1809 και ο τάφος του βρίσκεται στην Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στη Βαρσοβία.[7]
Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τη νεότητά του ο Μαουαχόφσκι εργάστηκε με ζήλο για το καλό της χώρας του και ως πρόεδρος του βασιλικού δικαστηρίου κέρδισε τον τιμητικό τίτλο του «Πολωνού Αριστείδη». Εκλέχτηκε για πρώτη φορά αναπληρωτής στη Δίαιτα της Στέψης του 1764 και το Μείζων Σέιμ τον εξέλεξε ομόφωνα τον ομιλητή του στην αρχή της συνόδου του το 1788. Μετρώντας με ακρίβεια την κατάσταση, ο Μαουαχόφσκι συγκέντρωσε γρήγορα γύρω του όλους εκείνους που προσπαθούσαν να υποστηρίξουν την Κοινοπολιτεία που έπεφτε και υποστήριξε θερμά κάθε πολλά υποσχόμενο σχέδιο μεταρρύθμισης. Ήταν ένας από τους συντάκτες του Συντάγματος της 3ης Μαΐου 1791, ξεπερνώντας σε φιλελευθερία όλους τους συναδέλφους του και υποστήριξε την επέκταση του δικαιώματος στις πόλεις και τη χειραφέτηση των δουλοπάροικων. Ήταν ο πρώτος που έγραψε το όνομά του ως πολίτης της Βαρσοβίας στο ληξιαρχείο και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τους δικούς του χωρικούς για την πλήρη απελευθέρωσή τους. Απογοητευμένος από τις ελπίδες του από την ανατροπή του συντάγματος, παραιτήθηκε και εγκατέλειψε τη χώρα το 1792, πηγαίνοντας πρώτα στην Ιταλία και στη συνέχεια στα κτήματά του στη Γαλικία, όπου φυλακίστηκε για ένα διάστημα με ψευδή υποψία συνωμοσίας.
Το 1807, ο Μαουαχόφσκι τοποθετήθηκε επικεφαλής της εκτελεστικής επιτροπής που διορίστηκε στη Βαρσοβία μετά την εκκένωση της από τους Πρώσους και όταν δημιουργήθηκε το μεγάλο δουκάτο της Βαρσοβίας ο Μαουαχόφσκι έγινε πρόεδρος της γερουσίας υπό τον Βασιλιά Φρειδερίκο Αύγουστο Α΄ της Σαξονίας. Στις διαπραγματεύσεις με την αυστριακή κυβέρνηση σχετικά με τα αλατωρυχεία της Γαλικίας, ο Μαουαχόφσκι ήρθε στη βοήθεια του εξαντλημένου ταμείου υποθέτοντας όλα τα κτήματά του ως πρόσθετη εγγύηση. Ο θάνατός του θεωρήθηκε δημόσια συμφορά. Σε όλες τις άλλες πόλεις του Μεγάλου Δουκάτου οι κηδείες έγιναν ταυτόχρονα ως φόρος τιμής στον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη του πολωνικού έθνους.[8]
Μνήμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι μια από τις φιγούρες που απαθανατίστηκαν στον πίνακα του Γιαν Ματέικο του 1891, Σύνταγμα της 3ης Μαΐου 1791. Ένα μνημείο προς τιμήν του έχει προταθεί στην πολωνική πόλη Πουότσκ, στο χώρο του σχολείου που φέρει το όνομά του.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Stanislaw-Malachowski. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Πολωνικά) Internetowy Polski Słownik Biograficzny. stanislaw-malachowski-marszalek-1736-1809-wiesz.
- ↑ 3,0 3,1 3.598.213.
- ↑ «Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku» (Πολωνικά) Βιβλιοθήκη του Κούρνικ. Κούρνικ. 1992. σελ. 144. ISBN-10 83-85213-04-X.
- ↑ Werbowy, Piotr. «Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego - STANISŁAW MAŁACHOWSKI - w historii Polski i dla nas ważna postać». www.spsw.pl. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2023.
- ↑ «Biografie » Stanisław Małachowski». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «Stanisław Małachowski - słownik postaci». historia-polski.klp.pl.
- ↑ «Polskie Radio - Strona nie została odnaleziona».
|