Πηλοβάτης
| Πηλοβάτης | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||
| Pelobates syriacus Boettger, 1889 |
Ο πηλοβάτης (διεθνής κοινή ονομασία: Syrian spadefoot toad), Pelobates syriacus Boettger, 1889 είναι ένα είδος άνουρου αμφιβίου της οικογένειας Pelobatidae.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πηλοβάτης είναι ένας μεσαίου μεγέθους, παχουλός φρύνος, με μεγάλο κεφάλι και μεγάλα, προεξέχοντα μάτια. Το ολικό μήκος τους σώματος μπορεί να φτάσει τα 10cm, αν και συνήθως είναι μικρότερος. Στο πίσω μέρος κάθε οπίσθιου ποδιού έχει μια κιτρινωπή οστέινη προεξοχή, το λεγόμενο "φτυάρι" (Αγγλικά: "spade") που δίνει στο είδος την κοινή ονομασία του.
Γεωγραφική κατανομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Συριακός πηλοβάτης απαντάται στην Ασία (Ιράν, Ισραήλ, Λίβανος, Συρία, Τουρκία), τα Βαλκάνια (Ελλάδα, Αλβανία, Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία, Βόρεια Μακεδονία) και την περιοχή του Καυκάσου (Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Ρωσία). Στην Ελλάδα εντοπίζεται στη Β. Ελλάδα και την Πελοπόννησο, αλλά και ορισμένα νησιά: Εύβοια, Λήμνος, Λέσβος και πιθανότατα στην Κω[1].
Ενδιαίτημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προτιμά ανοιχτά ενδιαιτήματα με υγρασία, όπως καλλιεργήσιμες εκτάσεις, παράκτιες περιοχές με αμμοθίνες, εποχιακές λίμνες και χορταρόλιμνες, συνήθως στο επίπεδο της θάλασσας έως και τα 500m υψόμετρο[1].
Βιολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόκειται για νυκτόβιο φρύνο που σπάνια δραστηριοποιείται την ημέρα. Τρυπώνει βαθιά σε μαλακό υγρό χώμα όπου παραμένει κατά την διάρκεια της ημέρας. Τα αρσενικά γονιμοποιούν τα αυγά των θηλυκών τα οποία μπορούν να φτάσουν έως και τα 4000 κατά την αναπαραγωγική περίοδο[1].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «.:| herpetofauna.gr |:. ..Ελληνική Ερπετοπανίδα». www.herpetofauna.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2018.