Παναγιώτης Δ. Καγκελάρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Ένας κύριος συντάκτης αυτού του λήμματος φαίνεται να έχει σύγκρουση κινήτρων με το θέμα του. Μπορεί να χρειάζεται καθάρισμα για να ανταποκρίνεται στην πολιτική περιεχομένου της Βικιπαίδειας, ιδίως στην ουδετερότητα και πρωτότυπη έρευνα. Παρακαλούμε συζητήστε το θέμα στην σελίδα συζήτησης του λήμματος ή αφαιρέστε προβληματικό περιεχόμενο.


Παναγιώτης Δ. Καγκελάρης
Δρ Παναγιώτης Δ. Καγκελάρης.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Παναγιώτης Δ. Καγκελάρης (Ελληνικά)
Γέννηση14  Μαρτίου 1951
Αλεξάνδρεια
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Αγγλικά
Γαλλικά
Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
συγγραφέας
εκδότης
τραπεζίτης
δικηγόρος
διπλωμάτης
φιλοτελιστής
συλλέκτης τέχνης
δεδομένα

Ο Παναγιώτης Δ. Καγκελάρης (αγγλικά: Panayotis D. Cangelaris‎‎) είναι Έλληνας πολιτευτής και συγγραφέας-εκδότης, πρώην τραπεζικός, δικηγόρος και διπλωμάτης. Φιλοτελιστής και συλλέκτης έργων σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής.[1][2][3][4][5][6][7][8]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Παναγιώτης Καγκελάρης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 14 Μαρτίου 1951. Με βυζαντινές ρίζες, η καταγωγή της οικογένειας Καγγελάρη ή Καγκελάρη είναι από την Κεφαλονιά. Γονείς του ήταν ο επιχειρηματίας Δημήτριος Π. Καγκελάρης (1922-1996) και η δασκάλα Αγγελική Ι. Κυριάκου (1925-1987). Από το 1989 είναι έγγαμος με την φιλόλογο-παιδαγωγό Ντιάνα Μακρή και πατέρας δυο παιδιών, του αρχιτέκτονα Δημήτρη (1990) και της οικονομολόγου-επιχειρηματία Μαρίνας (1991) Καγκελάρη. Μαθήτευσε στην Αριστοφρόνειο Σχολή (Αλεξάνδρεια, 1957-1961), στη Σχολή Αηδονοπούλου (Φιλοθέη, 1961-1963), στο ΙΕ' Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών (Κυψέλη, 1963-1964) και στο Λεόντειο Λύκειο των Μαριανών Αδελφών (Νέα Σμύρνη, 1964-1969). Ως μαθητής αναδείχθηκε πρώτος Πανελλήνιος νικητής του διαγωνισμού "Κτίσματα στην Άμμο" και έκτος νικητής στο διεθνή τελικό στη La Baule της Γαλλίας (1966).[9] Πτυχιούχος Νομικής (1976) και Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών του Ε.Κ.Π.Α. (1977). Διδάκτωρ Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (2011). Παράλληλα με τις σπουδές του ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως υπάλληλος της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος (1970-1973),[10] ασκούμενος δικηγόρος και δικηγόρος Αθηνών (1976-1977).[11] Έχει συγγράψει και εκδώσει εννέα βιβλία και έχει δημοσιεύσει περίπου σαράντα μελέτες γύρω από τους τομείς των επιστημονικών και πολιτιστικών ενδιαφερόντων του (ιστορική, γενεαλογική και εραλδική έρευνα, φιλοτελισμός, προσκοπισμός, τεκτονισμός και σύγχρονη ελληνική ζωγραφική).[12]

Διπλωματική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εισήλθε στο διπλωματικό κλάδο του Υπουργείου Εξωτερικών το 1977.[13][14] Υπηρέτησε ως ακόλουθος πρεσβείας στη Διεύθυνση Πολιτικών Υποθέσεων για τη Μέση Ανατολή, Αφρική, Ασία και Ωκεανία (1977-1979). Τρίτος γραμματέας στη Διεύθυνση Διοικητικών και Δικαστικών Υποθέσεων (1979-1981).[15] Δεύτερος και κατόπιν πρώτος γραμματέας και παράλληλα πρόξενος στην Πρεσβεία της Ελλάδος στο Βερολίνο (Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία, 1981-1985).[16] Πρώτος γραμματέας και κατόπιν σύμβουλος στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία παρά τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και τους λοιπούς Διεθνείς Οργανισμούς στη Γενεύη (1985-1989).[17][18] Τμηματάρχης Ανατολικών Χωρών στη Διεύθυνση Πολιτικών Υποθέσεων Σοσιαλιστικών Χωρών (1989-1991). Γενικός πρόξενος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου (1991-1993).[19][20][21] Τμηματάρχης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ανθρωπιστικών Θεμάτων στη Διεύθυνση Διεθνών Οργανισμών και Διασκέψεων (1993-1995). Πρώτος σύμβουλος και κατόπιν πρεσβευτής σύμβουλος και παράλληλα αναπληρωτής αρχηγός αποστολής στην Πρεσβεία της Ελλάδος στο Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν (1995-2000),[22] από όπου μετείχε σε αποστολές του Ο.Η.Ε. και της Ε.Ε. στο Αφγανιστάν (Εμιράτο των Ταλιμπάν). Γενικός πρόξενος στο Αννόβερο της Γερμανίας (2000). Υποδιευθυντής στη Διεύθυνση Διεκπεραίωσης και Διπλωματικού Ταχυδρομείου (2001). Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διακόσιες και πλέον διεθνείς συνόδους και συνέδρια σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Κοινότητας και Ευρωπαϊκής Ένωσης (COEST, COHOM, CONUC, COASI), Ηνωμένων Εθνών (UNCHR και SCPDPM, ECOSOC, UNCTAD, UNDP, UNEP, UNESCO, UNHCR) και διεθνών οργανισμών (WHO, WMO, WIPO, ILO, ITC, GATT, ICM/IOM, ICRC, IRC, CCW, BTWC, CERN) και μετείχε στη σύνταξη διεθνών συμβάσεων σε θέματα ανθρωπιστικά, μεταναστευτικά, προσφυγικά, μειονοτικά, οικονομικά, αναπτυξιακά, κοινωνικά, εργασιακά, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αφοπλισμού, πνευματικής ιδιοκτησίας, επικίνδυνων αποβλήτων, δικαιωμάτων του παιδιού, διεθνούς εμπορίου, υγείας, απάνθρωπων και βιολογικών όπλων, προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς κ.ά. και μετείχε σε σειρά σχετικών σεμιναρίων. Μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Καβάφη (1991-1993). Ως εκπρόσωπος του Ελληνικού Κράτους υπέγραψε την πρώτη μίσθωση του διαμερίσματος του ποιητή για την εκεί μεταστέγαση του Μουσείου Καβάφη. Ήταν επίσης εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών στο Κεντρικό Διοικητικό Συμβούλιο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (1994-1995).

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέλος του DiEM25 (2017-2023) υπήρξε μέλος του Επικυρωτικού του Συμβουλίου (2019-2020 και 2021-2022). Ιδρυτικό μέλος του ΜέΡΑ25 (2018), υπήρξε μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του (2018-2020), των Τομέων Εξωτερικών-Άμυνας και Πολιτισμού (2019-2023), της Ομάδας Εθελοντών Μεταφραστών Υποτιτλιστών (εκτός από την ελληνική, ομιλεί την αγγλική, γαλλική και γερμανική γλώσσα) και εκλεγμένο μέλος της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του (2020-2022). Εξελέγη σύνεδρος στο 1ο Διαβουλευτικό Συνέδριο του ΜέΡΑ25 (2021-2022). Ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής και υποψήφιος βουλευτής στον Β1 Βόρειο Τομέα Αθηνών με το ΜέΡΑ25 (2019). Διεγράφη με συνοπτικές διαδικασίες από το ΜέΡΑ25 επειδή εξέφρασε δημοσίως την άποψη ότι ο τέως βασιλεύς των Ελλήνων έπρεπε να κηδευτεί με τιμές αρχηγού κράτους (2023).

Ασχολίες και κοινωνικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει τιμηθεί με σειρά μεταλλίων και βραβεύσεων σε πανελλήνιες, διεθνείς και παγκόσμιες φιλοτελικές εκθέσεις (από το 1966). Οργάνωσε την πρώτη στην Ελλάδα και από τις πρώτες στον κόσμο "Έκθεση Προσκοπικού Γραμματοσήμου" (1970). Διετέλεσε αντιπρόσωπος της Ελληνικής Φιλοτελικής Ομοσπονδίας (Ε.Φ.Ο.) στην Επιτροπή Νεότητος της Διεθνούς Φιλοτελικής Ομοσπονδίας (F.I.P.) την περίοδο 1974-1981. Εξελέγη αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Θεματικού Φιλοτελισμού και Νεότητας (2005-2017), καθώς και έφορος (2005-2007), ειδικός γραμματέας (2007-2013) και γενικός γραμματέας (2013-2017) της Ελληνικής Φιλοτελικής Ομοσπονδίας (Ε.Φ.Ο.). Υπήρξε και εκδότης-διευθυντής του επισήμου δελτίου της Ε.Φ.Ο. "Φιλοτελικά Χρονικά" (2005-2007). Έχει ακόμη καταρτίσει αντιπροσωπευτική συλλογή έργων σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής, που έχει παρουσιάσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό και προβάλλει εικονικά στο διαδίκτυο μέσα από τον ιστότοπό του. Έχει ακόμη ασχοληθεί με τη γενική αεροπορία (ως χειριστής ιδιωτικών αεροπλάνων PPL[A]) και τον προσκοπισμό, τον οποίο έχει εθελοντικά υπηρετήσει επί σειράν ετών ως βαθμοφόρος (1969-1981) και εκπαιδευτής βαθμοφόρων του (1974-1981). Είναι πτυχιούχος "Διακριτικού Δάσους" Κλάδου Προσκόπων (1972), Αρχηγών Συστημάτων-Εφόρων (1974), Λυκοπούλων (1977) και Ανιχνευτών (1977). Επίσης, πτυχιούχος της Σχολής Βοηθών Εκπαιδευτών (1974) και της Εθνικής Σχολής Εκπαιδευτών(1975), στην Αθήνα, καθώς και της Διεθνούς Σχολής Εκπαιδευτών, στο Παγκόσμιο Προσκοπικό Εκπαιδευτικό Κέντρο του Gilwell Park στο Λονδίνο (1976). Του έχει απονεμηθεί το Διακριτικό Ιπταμένων του Σ.Ε.Π., η Χρυσή Προσκοπική Πτέρυξ Αεροπορίας (2003). Είναι ομότιμο (από το 1994) και επίτιμο (από το 1999) μέλος της Γενικής Συνέλευσης του Ιδρύματος "Σώμα Ελλήνων Προσκόπων". Επίσης, είναι μέλος της Παγκόσμιας Αδελφότητας Baden-Powell (από το 1986) και του Κύκλου Ευεργετών του Παγκοσμίου Προσκοπικού Ιδρύματος (από το 2000). Είχε εκδώσει την εφημερίδα "Προσκοπικά Χρονικά" (1966-1967) και τα έντυπα "Επετηρίς 2ου Συστήματος Προσκόπων Ψυχικού" των ετών 1970-1973 (1971-1974) και "Λεύκωμα 1980 Τοπικής Εφορείας Προσκόπων Λυκαβηττού" (1980). Για την εθελοντική κοινωνική του προσφορά έχει τιμηθεί με αριθμό ηθικών αμοιβών και τιμητικών διακρίσεων.

Βραβεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Σταυρός Α΄ Τάξεως, Αγίου Μάρκου, Πατριαρχείο Αλεξανδρείας (1985)
  • Ταξιάρχης Σάββα του Ηγιασμένου, Πατριαρχείο Αλεξανδρείας (2021)
  • Ταξιάρχης Αξίας Σάββα του Ηγιασμένου, Πατριαρχείο Αλεξανδρείας (2021)
  • Μετάλλιο Αγίου Δανιήλ, Πατριαρχείο Μόσχας (1991)
  • Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός (1985)
  • Αργυρό Μετάλλιο Σώματος Εθελοντών Αιμοδοτών, Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός (2002)
  • Αργυρό Μετάλλιο Χρυσού Ιωβηλαίου Σ.Ε.Α., Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός (2004)
  • Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, Σώμα Ελλήνων Προσκόπων (1994)
  • Μετάλλιο Ευδοκίμου Υπηρεσίας, Σώμα Ελλήνων Προσκόπων (1980)

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλία του Δρ Παναγιώτη Δ. Καγκελάρη

Μελέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει δημοσιεύσει 40 περίπου επιστημονικές μελέτες προς ελεύθερη ανάγνωση ή/και λήψη από τον επίσημο ιστότοπό του, από την academia και από το Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών (σύνδεσμοι κατωτέρω).

Ένα από τα δημοσιεύματα του Δρ Παναγιώτη Δ. Καγκελάρη

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Επίτομο Βιογραφικό Λεξικό, Who's Who 1995, σελ.285, 1996-97, σελ.343-4, 1998, σελ.343-4, 1999-2000, σελ.341-2, 2001, σελ.371-2
  2. ↑ Who's Who in Greece 1996-97, σελ.60-1, 1999, σελ.93-4, 2001, σελ.116-7
  3. ↑ The European Millenium Who's Who 2000, σελ.322
  4. ↑ Who's Who in the Balkans 1997-98, σελ.189-90
  5. ↑ The European Who's Who 2002-2003, σελ.313
  6. ↑ Who is Who στην Ελλάδα 2010, σελ.415, 2020, σελ.469-70
  7. ↑ Κεφαλονιά-Ιθάκη, Βιογραφικό Λεξικό, σελ.271-2
  8. ↑ Who's Who in the World 2000, σελ.323, 2001, σελ.340, 2002, σελ.310, 2005, σελ.317, 2008, σελ.362
  9. ↑ Μεσημβρινή, φ.4.8.1966, Le Figaro, φ.20-21.8.1966 και φ.23.8.1966
  10. ↑ Το Βήμα της Κυριακής, φ.13.9.1970
  11. ↑ Απογευματινή, φ.2.8.1977
  12. ↑ Διπλωματία και Συγγραφικό Έργο, σελ.22, 78, 185 και 197
  13. ↑ Το Βήμα της Κυριακής, φ.25.9.1977
  14. ↑ Η Βραδυνή, φ.14.10.1977
  15. ↑ Επετηρίδα Υπουργείου Εξωτερικών 1980: σ.σ. 16, 65 και 134
  16. ↑ Das Diplomatische Korps in der Deutschen Demokratischen Republik: Oktober 1981, σελ.36, 1982, σελ.37, 1983, σελ.38, 1984, σελ.39
  17. ↑ Missions Permanentes auprès des Nations Unies à Genève: No.59, Juillet 1986, σελ.71, No.60, Janvier 1987, σελ.62, No.61, Juillet 1987, σελ.63, Ν0.62, Janvier 1988, σελ.65, No.64, Mars 1989, σελ.70
  18. ↑ Ιερά Μητρόπολις Ελβετίας, Ημερολόγιο: 1986, σελ.88, 1987, σελ.91, 1988, σελ.100, 1989, σελ.119
  19. ↑ Liste Diplomatique et Consulaire: Janvier 1992, σελ.133, Janvier 1993, σελ.153
  20. ↑ Corps Consulaire d' Alexandrie: Janvier 1992, σελ.51, Janvier 1993, σελ.51
  21. ↑ Ημερολόγιον Εκκλησίας Αλεξανδρείας: 1992, σελ.79, 1993, σελ.75
  22. ↑ Diplomatic Corps: May 1996, σελ.43, April 1998, σελ.43

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • "Διπλωματία και Συγγραφικό Έργο", Υπουργείο Εξωτερικών, Κέντρο Ανάλυσης και Σχεδιασμού, Αθήνα 2002
  • "Επετηρίδα Υπουργείου Εξωτερικών", Υπουργείο Εξωτερικών, Διεύθυνση Προσωπικού, Αθήνα 1980
  • "Επίτομο Βιογραφικό Λεξικό, Who's Who 1995, 1996-97, 1998, 1999-2000, 2001", Μέτρον, Αθήνα 1995, 1996, 1998, 1999 και 2001
  • "Ημερολόγιο 1986, 1987, 1988 και 1989", Ιερά Μητρόπολις Ελβετίας, Γενεύη 1986, 1987, 1988 και 1989
  • "Ημερολόγιον Εκκλησίας Αλεξανδρείας 1992, 1993", Πατριαρχείον Αλεξανδρείας, Αλεξάνδρεια 1992 και 1993
  • "Κεφαλονιά-Ιθάκη, Βιογραφικό Λεξικό", Λαογραφική Αναζήτηση, Αθήνα 1995
  • "Corps Consulaire d' Alexandrie", Αλεξάνδρεια 1992 και 1993
  • "Das Diplomatische Korps in der Deutschen Demokratischen Republik", Deutsche Demokratische Republik, Ministerium fur Auswartige Angelegenheiten, Protokollabteilung, Βερολίνο 1981, 1982, 1983 και 1984
  • "Diplomatic Corps", Islamic Republic of Pakistan, Ministry of Foreign Affairs, Ισλαμαμπάντ 1996 και 1998
  • "Liste Diplomatique et Consulaire", Republique Arabe d' Egypte, Κάϊρο 1992 και 1993
  • "Missions Permanentes auprès des Nations Unies à Genève", Nations Unies, Γενεύη 1986, 1987, 1987, 1988 και 1989
  • "The European Millenium Who's Who", European Who's Who Publishers, Λονδίνο 2000
  • "The European Who's Who 2002-2003", The European Who's Who Publishing Co., Έσσεξ 2002
  • "Who is Who στην Ελλάδα 2010", Hübner, Τσουγκ Ελβετία 2010
  • "Who is Who στην Ελλάδα 2019", Αθήνα 2019
  • "Who's Who in Greece 1996-97, 1999, 2001", Metron Publications, Αθήνα 1996, 1999, 2001
  • "Who's Who in the Balkans 1997-98", Delphi Publications, Αθήνα 1997
  • "Who's Who in the World 2000, 2001, 2002, 2005, 2008", Marquis Who's Who, Νιού Τζέρσυ 1999, 2000, 2001, 2004, 2007

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παναγιώτης_Δ._Καγκελάρης&oldid=10483191"