Ο Νονός (μυθιστόρημα)
.jpg) Το εξώφυλλο της 1ης έκδοσης | |
| Συγγραφέας | Μάριο Πούζο |
|---|---|
| Τίτλος | The Godfather |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 10 Μαρτίου 1969 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 10 Μαρτίου 1969 |
| Μορφή | Αστυνομικό μυθιστόρημα |
| Σειρά | The Godfather |
| Χαρακτήρες | Βίτο Κορλεόνε, Μάικλ Κορλεόνε, Φρέντο Κορλεόνε, Emilio Barzini, Σάνι Κορλεόνε, Tom Hagen, Salvatore Tessio, Τζόνυ Φοντέιν, Kay Adams-Corleone και Peter Clemenza |
| Τόπος |  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| LC Class | OL1673263W |
| Πρώτη έκδοση | GP Putnam's Sons |
| Προηγούμενο | The Family Corleone |
| Επόμενο | The Sicilian |
| Αριθμός Σελίδων | 608 |
| δεδομένα () | |
Ο Νονός (αγγλικά: The Godfather) είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Μάριο Πούζο. Η πρώτη έκδοση δημοσιεύτηκε το 1969 από τον εκδοτικό οίκο GP Putnam's Sons, και περιγράφει λεπτομερώς την ιστορία μιας φανταστικής οικογένειας της Μαφίας στη Νέα Υόρκη (και του Λονγκ Άιλαντ), με επικεφαλής τον Βίτο Κορλεόνε, τον Νονό. Το μυθιστόρημα καλύπτει τα έτη 1945 έως 1955 και περιλαμβάνει την ιστορία του Βίτο Κορλεόνε από την παιδική του ηλικία έως την ενηλικίωση.
Το πρώτο από μια σειρά μυθιστορημάτων, είναι αξιοσημείωτο για την εισαγωγή ιταλικών λέξεων όπως κονσιλιέρι, καπορέτζιμ, Κόζα Νόστρα και ομερτά σε ένα αγγλόφωνο κοινό. Το μυθιστόρημα ενέπνευσε την ομώνυμη ταινία του 1972. Δύο κινηματογραφικές συνέχειες, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής του ίδιου του Πούζο στα σενάρια, έγιναν το 1974 και το 1990.
Περίληψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικογένεια Κορλεόνε, μία από τις Πέντε οικογένειες της Μαφίας της Νέας Υόρκης, πολεμά τις άλλες τέσσερις οικογένειες σε έναν βίαιο πόλεμο τα χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Ντον Βίτο από άνδρες που εργάζονται για τον βασιλιά των ναρκωτικών, Βίρτζιλ Σολότσο γνωστό με το παρατσούκλι ο "Τούρκος", οι δύο γιοι του Κορλεόνε, Σαντίνο (Σόνι) και Μάικλ, αναλαμβάνουν να διευθύνουν την οικογενειακή επιχείρηση με τη βοήθεια του συμβούλου Τομ Χάγκεν και των δύο έμπιστων λοχαγών της οικογένειας, Πίτερ Κλεμένζα και Σαλβατόρε Τέσσιο.
Όταν ο Μάικλ δολοφονεί τον Σολότσο και τον σωματοφύλακά του, διεφθαρμένο αστυνόμο της Νέας Υόρκης, Μαρκ Μακλάσκυ, καθώς συναντιέται μαζί τους σε ένα εστιατόριο, η σύγκρουση κλιμακώνεται σε πόλεμο ευρείας κλίμακας που οδηγεί στη δολοφονία του Σόνι. Ο Ντον Βίτο προκειμένου να προστατέψει τον Μάικλ, τον στέλνει σε ένα χωριό της Σικελίας για κάποιο χρονικό διάστημα. Ο Μάικλ πληροφορούμενος για την κακή κατάσταση της υγείας του πατέρα του, αποφασίζει να επιστρέψει στην Νέα Υόρκη από το κρυσφήγετο του όπου ζει στη Σικελία για να αναλάβει τον έλεγχο της οικογένειας ως ο νέος Ντον.
Κάτω από την κηδεμονία του συνταξιούχου πατέρα του, ο Μάικλ ενορχηστρώνει ένα σχέδιο εκδίκησης, ενώ μεταφέρει τη βάση δύναμης της οικογένειας Κορλεόνε στο Λας Βέγκας για να προωθήσει τον στόχο του που δεν είναι άλλος από την νομιμοποιήση της οικογένειας του και να την βγάλει από το οργανωμένο έγκλημα. Αυτό περιλαμβάνει τη δολοφονία όλων των εχθρών της οικογένειας Κορλεόνε, συμπεριλαμβανομένου του κουνιάδου του Μάικλ, Κάρλο Ρίτσι, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δολοφονία του Σόνι. Μετά την πώληση όλων των υπόλοιπων επιχειρήσεων της οικογένειας στη Νέα Υόρκη, οι Κορλεόνε μετακομίζουν μόνιμα στο Λας Βέγκας.
Κύριοι χαρακτήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πατριάρχης της οικογένειας Κορλεόνε είναι ο Βίτο Κορλεόνε (ο Ντον), του οποίου το επώνυμο αντιπροσωπεύει την πόλη της Σικελίας που γεννήθηκε, το Κορλεόνε. Το πραγματικό το όνομα είναι Βιτόριο Αντολίνι, αλλά καθώς μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον θάνατο των γονιών και του αδελφού του, το άλλαξε παίρνοντας το όνομα του χωριού του ως μια από τις λίγες πράξεις συναισθηματισμού του.
Ο Βίτο απέκτησε τέσσερα παιδιά: τον Σόνι, τον Φρέντο, τον Μάικλ και την Κόνι Κορλεόνε. Έχει επίσης έναν ανεπίσημα υιοθετημένο Ιρλανδό γιο, τον Τομ Χάγκεν, ο οποίος έγινε κονσιλιέρι (σύμβουλος) της οικογένειας Κορλεόνε. Ο Βίτο Κορλεόνε είναι επίσης νονός του διάσημου τραγουδιστή και σταρ του κινηματογράφου Τζόνυ Φοντέιν. Ο νονός που αναφέρεται στον τίτλο είναι ο Βίτο, αλλά ο κύριος χαρακτήρας της ιστορίας γίνεται ο Μάικλ. Η κεντρική ιστορία του μυθιστορήματος περιγράφει λεπτομερώς τη μοίρα του Μάικλ να διαδεχθεί τον πατέρα του ως αρχηγός της οικογενειακής αυτοκρατορίας, παρά την επιθυμία του να ζήσει μια αμερικανική ζωή με την κοπέλα του (και τελικά σύζυγό του) Κέι Άνταμς.
Η οικογένεια Κορλεόνε είναι μια ισχυρή εγκληματική οργάνωση με εθνική επιρροή, κυρίως πουλώντας προστασία, συνδικαλιστικό εκβιασμό και δραστηριοποιούμενη στον τζόγο. Ο μεγαλύτερος γιος του, ο Σόνι, υπηρετεί ως υπαρχηγός του Ντον Βίτο. Επικεφαλής της επιχειρησιακής πλευράς της οργάνωσης είναι δύο λοχαγοί , ο Πίτερ Κλεμένζα και ο Σαλβατόρε Τέσσιο. Άλλα σημαντικά μέλη της οργάνωσης περιλαμβάνουν τον βάναυσο σύζυγο της Κόνι, Κάρλο Ρίτσι, και τους αστυνομικούς Λούκα Μπράσι και Αλ Νέρι.
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στους The New York Times, ο Ρότζερ Τζέλινεκ έγραψε ότι: το βιβλίο «είναι αναπόφευκτο να έχει τεράστια επιτυχία, και όχι απλώς επειδή η Μαφία είναι στις ειδήσεις. Το μυθιστόρημα του κυρίου Πούζο είναι ένα όνειρο ηδονής, μια επιδέξια φαντασίωση βίαιης προσωπικής δύναμης χωρίς συνέπειες. Τα θύματα της «οικογένειας» του Κορλεόνε είναι μαφιόζοι ή διεφθαρμένοι μπάτσοι – όπου κανείς από εσάς ή εγώ δεν θα θέλαμε να μάθουμε. Απλώς επαγγελματικά, όπως θα έλεγε ο Δον Βίτο, όχι προσωπικά. Ποτέ δεν βλέπετε τους απλούς ανθρώπους στο βιβλίο, πόσο μάλλον να τους συναντήσετε, επομένως δεν υπάρχει ευκαιρία να συμπονέσουμε κανέναν εκτός από τον ηληκιωμένο πατριάρχη, καθώς κάνει τον κόσμο ασφαλή για την αγαπημένη του «οικογένεια». [1] Το μυθιστόρημα παρέμεινε στη λίστα των New York Times των Best Seller για 67 εβδομάδες και πούλησε πάνω από εννέα εκατομμύρια αντίτυπα σε δύο χρόνια.[2]
Κινηματογραφική μεταφορά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος έγινε το 1972 σε σκηνοθεσία Φράνσις Φορντ Κόπολα και με πρωταγωνιστές τον Μάρλον Μπράντο ως Ντον Βίτο Κορλεόνε και τον Αλ Πατσίνο ως Μάικλ Κορλεόνε. Ο Μάριο Πούζο βοήθησε τόσο στη συγγραφή του σεναρίου όσο και σε άλλες εργασίες παραγωγής. Η ταινία απέφερε περίπου 269 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και κέρδισε διάφορα βραβεία, συμπεριλαμβανομένων τριών βραβείων Όσκαρ, πέντε Χρυσών Σφαίρων και ενός Γκράμι. Η ταινία θεωρείται εξαιρετικά σημαντική στην κινηματογραφική ιστορία. Η συνέχεια της πρώτης ταινίας, Ο Νονός ΙΙ κέρδισε έξι Όσκαρ και έγινε το πρώτο σίκουελ που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Η πλοκή της ταινίας ακολουθεί το μυθιστόρημα εκτός από λεπτομέρειες όπως παρασκηνιακές ιστορίες ορισμένων χαρακτήρων που αποκλείστηκαν, αν και γυρίστηκαν. Μερικά από αυτά τα πλάνα συμπεριλήφθηκαν σε μεταγενέστερες εκδόσεις που επανεπεξεργάστηκαν, όπως το "The Godfather Saga". Η υποπλοκή που εμπλέκει τον Τζόνι Φοντέιν στο Χόλυγουντ δεν γυρίστηκε. Η πιο σημαντική απόκλιση της ταινίας από το μυθιστόρημα ήταν ότι το τελευταίο είχε πιο θετικό τέλος από την ταινία στην οποία η Κέι Κορλεόνε αποδέχεται την απόφαση του Μάικλ να αναλάβει την επιχείρηση του πατέρα του. Η ταινία τελειώνει με την συνειδητοποίηση από την Κέι της σκληρότητας του Μάικλ, ένα θέμα που θα αναπτυχθεί στη δεύτερη και στην τρίτη ταινία, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό δεν βασίζονται στο αρχικό μυθιστόρημα. Η ιστορία του Βίτο Κορλεόνε εμφανίστηκε στη δεύτερη ταινία, με τον χαρακτήρα του που υποδύεται ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο.
Λογοτεχνικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικογένεια Κορλεόνε μοιάζει πολύ με την οικογένεια Καραμαζόφ του μυθιστορήματος Αδερφοί Καραμαζόφ: ένας ισχυρός πατέρας, ένας παρορμητικός μεγαλύτερος γιος, ένας φιλόσοφος γιος, ένας γλυκός γιος και ένας υιοθετημένος θετός γιος που βρίσκεται ως υπάλληλος. Το μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ "Le Père Goriot" (1835) αποτέλεσε την έμπνευση για αξιόλογες ρήσεις που έχουν κερδίσει μεγάλη δημοτικότητα στην ιστορία του κινηματογράφου. Ομοίως, ο Πούζο άνοιξε το μυθιστόρημά του το 1969 με μια επιγραφή που αποδίδεται ευρέως στον Μπαλζάκ: «Πίσω από κάθε μεγάλη περιουσία υπάρχει ένα έγκλημα». Το ρητό πιθανότατα εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου από το αρχικό κείμενο του Μπαλζάκ: «Το μυστικό μιας μεγάλης επιτυχίας για την οποία δεν λογοδοτείτε είναι ένα έγκλημα που δεν ανακαλύφθηκε ποτέ επειδή εκτελέστηκε σωστά».[3]
Η φράση του Ντον Βίτο «Θα του κάνω μια προσφορά που δεν μπορεί να αρνηθεί» συμπεριλήφθηκε τόσο στο πρωτότυπο μυθιστόρημα του Πούζο όσο και στην κινηματογραφική μεταφορά. Είναι το δεύτερο σε θέση κινηματογραφικό απόσπασμα που περιλαμβάνεται στο AFI's 100 Χρόνια...100 Κινηματογραφικές Ατάκες (2005) από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Η προέλευσή του μπορεί να είναι από το ίδιο έργο στο οποίο αποδίδεται στον Μπαλζάκ η εναρκτήρια επιγραφή. Ο Μπαλζάκ έγραψε για τον Βωτρέν που είπε στον Eugene: «Σε αυτή την περίπτωση, θα σου κάνω μια προσφορά που κανείς δεν θα αρνιόταν».[4]
Επιρροές από την πραγματική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεγάλα μέρη του μυθιστορήματος βασίζονται στην πραγματικότητα, κυρίως στην ιστορία των «Πέντε Οικογενειών», της Μαφίας στη Νέα Υόρκη και τη γύρω περιοχή. Το μυθιστόρημα περιλαμβάνει επίσης πολλές νύξεις για μαφιόζους της πραγματικής ζωής και τους συνεργάτες τους. Για παράδειγμα, ο Τζόνυ Φοντέιν βασίζεται στον Φρανκ Σινάτρα,[5][6] και ο Μο Γκριν στον Μπάγκσυ Σίγκελ.[7][8] Επιπλέον, ο χαρακτήρας του Βίτο Κορλεόνε ήταν μια σύνθεση των πραγματικών αφεντικών του οργανωμένου εγκλήματος, Φρανκ Κοστέλο και Κάρλο Γκαμπίνο.[9]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Jellinek, Roger (4 March 1969). «Just Business, Not Personal». The New York Times (New York).
- ↑ «"The Godfather" Turns 40». CBS News. CBS Interactive Inc. 15 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2014.
- ↑ Quote Investigator: Comédie Humaine by Honoré de Balzac, Edited by George Saintsbury, Old Goriot (Le Père Goriot) (1896), Translated by Ellen Marriage, Quote Page 124, J. M. Dent and Co., London and New York. "Le secret des grandes fortunes sans cause apparente est un crime oublié, parce qu’il an été proprement fait. 1834, Revue de Paris, Volume 12, Le Père Goriot by Honoré de Balzac, Seconde Partie: L’entrée dans le monde, Start Page 237, Quote Page 258, Au Bureau De La Revue De Paris, Paris, France. (Google Books full view); http://www.e-corpus.org/notices/150840/gallery/1947340/fulltext[νεκρός σύνδεσμος]; viewed 10-2-2014.
- ↑ http://www.literaturepage.com/read/balzac-father-goriot-104.html (Father Goriot, page 104 in Chapter 1); "Dans ces conjunctures, Je vais vous faire une proposition Que personne ne refuserait. Honoré de Balzac, Œuvres complètes de H. de Balzac (1834), Calmann-Lévy, 1910 (Le Père Goriot, II. L'entrée dans le monde, pp. 110-196); viewed 10-2-2014.
- ↑ Bruno, Anthony. «Fact and Fiction in The Godfather». TruTV. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2009.
- ↑ Parker, Ryan (2015-12-11). «The Time Frank Sinatra Berated Mario Puzo For His Assumed Likeness in 'The Godfather'». The Hollywood Reporter. https://www.hollywoodreporter.com/news/sinatra-at-100-was-a-844595. Ανακτήθηκε στις 2018-12-28.
- ↑ «The Not-so-famous Alex Rocco». Boston Globe. November 13, 1989. http://nl.newsbank.com/nl-search/we/Archives?p_product=BG&p_theme=bg&p_action=search&p_maxdocs=200&p_topdoc=1&p_text_direct-0=0EADEF1D219E2215&p_field_direct-0=document_id&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&s_trackval=GooglePM. Ανακτήθηκε στις 2008-07-20. «Until this year, Alex Rocco was best known as Moe Greene, the Bugsy Siegel character who was shot in the eyeglasses at the end of "The Godfather. ...»
- ↑ «Snap Judgment: Betting against the odds». The Jerusalem Post. January 31, 2008. http://fr.jpost.com/servlet/Satellite?pagename=JPost/JPArticle/ShowFull&cid=1201523800474. Ανακτήθηκε στις 2008-07-20. «Moe Greene is, of course, Lansky partner Benjamin "Bugsy" Siegel, who spearheaded the building of Las Vegas's first luxury casino-hotel, The Flamingo, ...»
- ↑ «The Godfather by Mario Puzo». FactBehindFiction.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- The Official Mario Puzo's Library entry for The Godfather
- 20th-Century American Bestsellers's Entry for The Godfather
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||