Ντμίτρι Ούτκιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ντμίτρι Ούτκιν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Дми́трий Вале́рьевич У́ткин (Ρωσικά)
Γέννηση11 Ιουνίου 1970 (1970-06-11)
Ασμπέστ
Θάνατος23 Αυγούστου 2023 (53 ετών)
Κουζένκινο
Αιτία θανάτουαεροπορικό δυστύχημα
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα και ανθρωποκτονία
Τόπος ταφήςΟμοσπονδιακό Στρατιωτικό Μνημείο[1]
ΠαρατσούκλιВагнер, Wagner, Темнейшество[2] και ڤاغنر
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (1970–1991)
Ρωσία (1991–2023)[3]
ΘρησκείαRodnovery
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΡωσικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταarmy officer[4]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτική ιδεολογίαΝεοναζισμός και ρωσικός εθνικισμός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςποντπολκόβνικ και αντισυνταγματάρχης/Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις
Πόλεμοι/μάχεςΣτρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, Πρώτος Πόλεμος της Τσετσενίας, Δεύτερος Πόλεμος της Τσετσενίας, Ρωσο-Ουκρανικός Πόλεμος και Στάση της Ομάδας Βάγκνερ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Ανδρείας
Ήρωας της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Hero of the Luhansk People's Republic
Τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Γ΄ Τάξη (2021)
τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Δ΄ Τάξη
Order of Courage
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ντμίτρι Βαλέριεβιτς Ούτκιν (ρωσικά: Дмитрий Валерьевич Уткин‎‎;11 Ιουνίου 1970- 23 Αυγούστου 2023) ήταν αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων της Γενικής Διεύθυνσης Πληροφοριών (GRU), όπου υπηρέτησε ως αντισυνταγματάρχης.[5] Εικάζεται ότι ίδρυσε την Ομάδα Βάγκνερ, με το δικό του τηλεφωνικό σήμα κλήσης να είναι ο Βάγκνερ .[6][7][8][9][10] Ο Ούτκιν έχει λάβει τέσσερα Βραβεία Ανδρείας.

Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντμίτρι Ούτκιν γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου 1970, στην οικογένεια ενός γεωλόγου στην πόλη Ασμπέστ της Σιβηρίας, στην περιφέρεια Σβερντλόφσκ της Ρωσικής SFSR, της Σοβιετική Ένωσης.[11][12] Ήταν παντρεμένος με την Έλενα Στσερμπίνινα, αλλά το ζευγάρι χώρισε στις αρχές της δεκαετίας του 2000.[13]

Πολιτικές απόψεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ούτκιν φερόταν ότι είχε συμπάθειες με το Τρίτο Ράιχ από τη Μέδουσα (Meduza), που εδρεύει στη Λετονία και πιστεύεται ότι είναι νεοναζί από τον Βρετανικό Εθνικό Κόσμο. Το 2021, εμφανίστηκαν εικόνες του Ούτκιν, που υποτίθεται ότι δείχνουν στην άκρη του γιακά το σήμα Waffen-SS και τατουάζ του αετού Ράιχσαντλερ στο γιακά και στο στήθος του.[14][15][16] Επιπλέον, πολλά εξέχοντα μέλη της ομάδας Βάγκνερ έχουν φωτογραφηθεί ή ηχογραφηθεί με ναζιστικές στολές ή να συμμετέχουν σε αναπαραστάσεις γεγονότων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.[17]

Στρατιωτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ρωσία και Σλαβονικό Σώμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ούτκιν υπηρέτησε ως διοικητής του 700ου ξεχωριστού ειδικού αποσπάσματος της 2ης ξεχωριστής ειδικής ταξιαρχίας της κύριας διεύθυνσης του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας (GRU), που στάθμευε στο Πετσόρι, στην περιοχή Πσκοφ, μέχρι το 2013.[18][19] Μετά τη συνταξιοδότησή του, εντάχθηκε στο Σλαβονικό Σώμα, πολεμώντας στο πλευρό του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου το 2013, αλλά επέστρεψε στη Μόσχα τον Οκτώβριο.[20]

Ομάδα Βάγκνερ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχεδόν αμέσως μετά την επιστροφή του στη Ρωσία, ο Ούτκιν φέρεται να δημιούργησε τη δική του ομάδα μισθοφόρων. Ο Ούτκιν, ο οποίος φέρεται να έχει πάθος για την ιστορία του Τρίτου Ράιχ [21], είχε το διακριτικό του Βάγκνερ, υποτίθεται προς τιμήν του Ρίτσαρντ Βάγκνερ.[20][22] Ο Ούτκιν και η «Ομάδα Βάγκνερ» του, καθώς και αρκετοί βετεράνοι του Σλαβονικού Σώματος εθεάθησαν τόσο στην Κριμαία τον Φεβρουάριο του 2014 όσο και στη συνέχεια στο Ντονμπάς, όπου πολέμησαν για τους φιλορώσους αυτονομιστές κατά τη διάρκεια του Ρωσο-Ουκρανικού Πολέμου.[23] Η Gazeta.ru αναφέρει ότι ο Ούτκιν και οι άνδρες του θα μπορούσαν να είχαν εμπλακεί στη δολοφονία αρκετών διοικητών πεδίου της αυτοαποκαλούμενης Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουχάνσκ.[24] Η τουρκική εφημερίδα Yeni Şafak ανέφερε ότι ο Ούτκιν ήταν πιθανότατα ένα πρόσωπο της εταιρείας, ενώ ο πραγματικός επικεφαλής του Βάγκνερ ήταν κάποιος άλλος.[25]

Ο Ούτκιν εθεάθη στο Κρεμλίνο κατά τη διάρκεια του εορτασμού της Ημέρας των Ηρώων της Πατρίδας στις 9 Δεκεμβρίου 2016. Παρευρέθηκε στον εορτασμό ως βραβευμένος με τέσσερα Τάγματα Θάρρους [26][27] και φωτογραφήθηκε με τον Πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν.[28] Ο Ντμίτρι Πεσκόφ, ο γραμματέας Τύπου του Ρώσου Προέδρου, παραδέχτηκε ότι ο Ούτκιν ήταν πράγματι μεταξύ των προσκεκλημένων, αλλά δεν σχολίασε τη σχέση του με τους μισθοφόρους.[20]

Το RBK ανέφερε ότι μετά την ολοκλήρωση μιας εκπαίδευσης στο Κράι Κρασνοντάρ, ο Ούτκιν και οι άνδρες του επέστρεψαν στη Συρία το 2015.[29] Αμέσως μετά την έναρξη των ρωσικών αεροπορικών επιδρομών, εμφανίστηκαν αναφορές για τους θανάτους Ρώσων μισθοφόρων, που πολεμούσαν στο έδαφος. Αρκετές εικόνες διαδόθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που προφανώς απεικονίζουν ένοπλους Ρώσους, που σκοτώθηκαν κατά τη μάχη της Παλμύρας τον Μάρτιο του 2016.[23] Το Sky News είχε αναφέρει ότι περίπου 500 με 600 άτομα, κυρίως μισθοφόροι Βάγκνερ, σκοτώθηκαν στη Συρία το 2016.[30]

Τον Ιούνιο του 2017, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν κυρώσεις κατά του Ούτκιν ως επικεφαλής της Ομάδας Βάγκνερ.[31] Τον Νοέμβριο του 2017, η RBK ανέφερε τον διορισμό του Ούτκιν ως Διευθύνοντος Συμβούλου της Concord Management and Consulting, της εταιρείας διαχείρισης της εταιρείας εστιατορίου που ανήκει στον Γιεβγένι Πριγκόζιν,[32] ο οποίος πιστεύεται ότι είναι ο χρηματοδότης της Ομάδας Βάγκνερ.[33] Ωστόσο, η Bellingcat ισχυρίζεται ότι αυτός ήταν ένας διαφορετικός Ντμίτρι Ούτκιν.[34]

Στις 13 Δεκεμβρίου 2021, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επέβαλε περιοριστικά μέτρα κατά του Ούτκιν και άλλων ατόμων, που συνδέονται με την ομάδα Βάγκνερ. Σε σχέση με τον Ούτκιν, κατηγορήθηκε ότι είναι «υπεύθυνος για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που διέπραξε η ομάδα, που περιλαμβάνουν βασανιστήρια και εξωδικαστικές, συνοπτικές ή αυθαίρετες εκτελέσεις και δολοφονίες».[35][36]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απεβίωσε σε αεροπορικό δυστύχημα στις 23 Αυγούστου 2023. Η συντριβή φέρεται να σκότωσε εννέα άλλους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου του ηγέτη της Ομάδας Βάγκνερ Γιεβγκένι Πριγκόζιν. Ένα κανάλι στο Telegram που συνδέεται με τη Wagner ισχυρίστηκε ότι το αεροσκάφος καταρρίφθηκε από τη ρωσική αεράμυνα πάνω από την περιφέρεια Τβερ. Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι το αεροπλάνο μπορεί να έχει καταρριφθεί, ενώ επιβεβαίωσαν τον θάνατο των Πριγκόζιν, Ούτκιν και άλλων υψηλόβαθμων στελεχών της Βάγκνερ.[37]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 meduza.io/news/2023/08/31/komandir-chvk-vagnera-dmitriy-utkin-on-zhe-vagner-pohoronen-na-memorialnom-kladbische-v-mytischah.
  2. ↑ www.proekt.media/portrait/evgeniy-prigozhin/.
  3. ↑ «Along the sanctioned persons: UTKIN, Dmitry Valerievich». Ανακτήθηκε στις 26  Αυγούστου 2023.
  4. ↑ «L'autre disparu: Dmitri Outkine, le fan du IIIe Reich qui a donné son surnom à «Wagner», donné mort avec Prigojine». Libération. 19  Ιουλίου 2023.
  5. ↑ Dettmer, Jamie (7 Δεκεμβρίου 2020). «Mercenary Says Kremlin's Wagner Group Recruiting Inexperienced Fighters». Voice of America. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  6. ↑ Sukhankin, Sergey (18 Δεκεμβρίου 2019). «Russian PMCs in the Syrian Civil War: From Slavonic Corps to Wagner Group and Beyond». Jamestown Foundation. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  7. ↑ «Wagner, shadowy Russian military group, 'fighting in Libya'». BBC (στα Ρωσικά). 7 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  8. ↑ Rabin, Alexander (4 Οκτωβρίου 2019). «Diplomacy and Dividends: Who Really Controls the Wagner Grup». Foreign Policy Research Institute. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  9. ↑ Rondeaux, Candace (7 Νοεμβρίου 2019). «Tracing Wagner's Roots». New America. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  10. ↑ Rondeaux, Candace (7 Νοεμβρίου 2019). «Forward Operations: From Deir Ezzor to Donbas and Back Again». New America. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  11. ↑ «Уткин Дмитрий Валерьевич». spisok-putina. 
  12. ↑ «СБУ назвала всех "вагнеровцев" на фото с Путиным в Кремле». Ukrinform (στα Ρωσικά). 7 Οκτωβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022. 
  13. ↑ Zubov, Gennady· Petelin, German. «WSJ: США пригрозили санкциями российскому союзнику в Ливии Хафтару за захват нефтяных месторождений бойцами "ЧВК Вагнера"». Gazeta (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  14. ↑ Tunis, Samer al-Atrush. «Russia’s Wagner mercenaries calls the shots in fight for control of Libya» (στα αγγλικά). ISSN 0140-0460. https://www.thetimes.co.uk/article/russian-force-fight-control-libya-tripoli-gqffq9pg0. Ανακτήθηκε στις 2022-03-23. 
  15. ↑ «Путин принимал в Кремле командира российских наемников. Что о нем известно?». Meduza (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022. 
  16. ↑ «The secretive Russian mercenaries 'ordered to kill' Ukraine's president». www.nationalworld.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022. 
  17. ↑ «Neonacizmas Rusijos samdinių tarpe». 26 Μαρτίου 2021. 
  18. ↑ «Они сражались за Пальмиру». Fontanka.ru (στα Ρωσικά). 28 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  19. ↑ «"Фонтанка» нашла двух российских наемников, подозреваемых в убийстве дезертира в Сирии. Один из них служил в спецназе с главой ЧВК «Вагнер"». Meduza (στα Ρωσικά). 13 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 «Путин принимал в Кремле командира российских наемников. Что о нем известно?». Meduza.io (στα Ρωσικά). 15 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  21. ↑ Bogushevsky, Rostislav· Yushkov, Ilya (19 Δεκεμβρίου 2018). «Вагнеру создали двойника». Daily Storm (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  22. ↑ Ibrahim, Nader· Barabanov, Ilya. «The lost tablet and the secret documents». BBC News. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2022. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «"Славянский корпус" возвращается в Сирию». Fontanka.ru (στα Ρωσικά). 16 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  24. ↑ Dergachev, Vladimir· Zgirovskaya, Ekaterina (24 Μαρτίου 2016). «Российские наемники в боях за Пальмиру». Gazeta (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  25. ↑ «Wagner, Russian Blackwater in Syria». Yeni Şafak. 6 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2020. 
  26. ↑ «"Фонтанка" насчитала у командира российских наемников Вагнера четыре ордена Мужества». Meduza (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2021. 
  27. ↑ дня, Фото. «Фото дня: Дмитрий Уткин, которого называют командиром российских наемников в Сирии, и Владимир Путин». Эхо Москвы (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2021. 
  28. ↑ «Песков подтвердил присутствие командира ЧВК Вагнера на приеме в Кремле». ТАСС. 2016-12-15. http://tass.ru/politika/3875744. 
  29. ↑ «Призраки войны: как в Сирии появилась российская частная армия». RBK (στα Ρωσικά). 25 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  30. ↑ Sparks, John (10 Αυγούστου 2016). «Revealed: Russia's 'Secret Syria Mercenaries'». Sky News. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  31. ↑ «США ввели санкции против ЧВК "Вагнер"». RIA Novosti (στα Ρωσικά). 20 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  32. ↑ «Командир ЧВК Вагнера возглавил ресторанный бизнес Пригожина» (στα Ρωσικά). 15 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  33. ↑ Ljubas, Zdravko (16 Μαρτίου 2021). «Paramilitary Group Wagner Sued in Russia for War Crimes in Syria». Organized Crime and Corruption Reporting Project. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  34. ↑ «Putin Chef's Kisses of Death: Russia's Shadow Army's State-Run Structure Exposed». bellingcat (στα Αγγλικά). 14 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2021. 
  35. ↑ «EU slaps sanctions on Russian mercenary group Wagner». POLITICO (στα Αγγλικά). 13 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2021. 
  36. ↑ «EUR-Lex - 32021R2195 - EN - EUR-Lex». eur-lex.europa.eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2021. 
  37. ↑ «Ο ακροδεξιός Ντμίτρι Ούτκιν, το δεξί χέρι του Πριγκόζιν στη Wagner, ήταν στο τζετ που συνετρίβη στη Μόσχα». ProtoThema. 23 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2023. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντμίτρι_Ούτκιν&oldid=10202801"