Ντερσού Ουζαλά (ταινία)

Ντερσού Ουζαλά ; (Дерсу Узала)
	Η αυθεντική κινηματογραφική αφίσα
Σκηνοθεσία	Ακίρα Κουροσάβα
Παραγωγή	Nikolay Sizov
Σενάριο	Ακίρα Κουροσάβα και Yuri Nagibin
Βασισμένο σε	Ντερσού Ουζαλά
Πρωταγωνιστές	Μαξίμ Μουνζούκ, Γιούρι Σόλομιν, Svetlana Fjodorovna Daniltsjenko και Vladimir Kremena
Μουσική	Isaac Schwartz
Φωτογραφία	Ασακάζου Νακάι, Γιούρι Γκάντμαν και Φιόντορ Ντομπρονράβοφ
Εταιρεία παραγωγής	Mosfilm
Διανομή	MOKÉP
Πρώτη προβολή	Ιουλίου 1975 (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας), 2 Αυγούστου 1975 (Ιαπωνία), 25 Οκτωβρίου 1975 (São Paulo International Film Festival), 5 Ιανουαρίου 1976 (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών), 15 Μαρτίου 1976 (Δανία), 19 Μαρτίου 1976 (Φινλανδία), 31 Μαρτίου 1976 (Γιουγκοσλαβία), 1 Ιουλίου 1976 (Αργεντινή), 16 Σεπτεμβρίου 1976 (Ουγγαρία), 5 Οκτωβρίου 1976 (New York Film Festival), 20 Οκτωβρίου 1976 (1976 Toronto International Film Festival), 25 Οκτωβρίου 1976 (Σουηδία), 28 Οκτωβρίου 1976 (Ισπανία), 7 Νοεμβρίου 1976 (Πολωνία), 12 Νοεμβρίου 1976 (Γερμανία), 22 Δεκεμβρίου 1976 (Γαλλία), 20 Ιανουαρίου 1977 (Γάνδη και Ιταλία), 20 Δεκεμβρίου 1977 (Τουρκία), 20 Δεκεμβρίου 1977 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) και 2 Μαρτίου 1979 (Πορτογαλία)
Διάρκεια	141 λεπτά
Προέλευση	Ιαπωνία και Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Γλώσσα	Ρωσικά
	δεδομένα (π • σ • ε )

Το Ντερσού Ουζαλά (ρωσικά: Дерсу Узала‎‎, ιαπωνικά: デルス·ウザーラ‎‎) είναι μια σοβιετοϊαπωνική ταινία του 1975 σε σκηνοθεσία Ακίρα Κουροσάβα. Αποτελεί τη μόνη ταινία του Κουροσάβα που δεν είναι στην ιαπωνική γλώσσα και τη μόνη του ταινία που γυρίστηκε με φιλμ 70 χιλιοστών.

Η ταινία βασίζεται στο έργο του 1923 Ντερσού Ουζαλά, τα απομνημονεύματα του Ρώσου εξερευνητή Βλαντιμίρ Αρσένιεφ, που έχει θέμα τις εξερευνήσεις του στην περιοχή της οροσειράς Σιχοτέ-Αλίν της ρωσικής Άπω Ανατολής κατά τη διάρκεια πολλαπλών αποστολών που πραγματοποιήθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα. Γυρισμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου σε εξωτερικούς χώρους στην έρημο της ρωσικής Άπω Ανατολής, η ταινία εξερευνά το θέμα ενός ντόπιου κατοίκου των δασών που είναι πλήρως ενσωματωμένος στο περιβάλλον του και που ακολουθεί έναν τρόπο ζωής ο οποίος αναπόφευκτα θα καταστραφεί από την πρόοδο του πολιτισμού. Η ταινία αναφέρεται επίσης στην ανάπτυξη σεβασμού και βαθιάς φιλίας μεταξύ δύο ανδρών με πολύ διαφορετική καταγωγή και στη δυσκολία αντιμετώπισης της απώλειας δυνάμεων και ικανοτήτων που έρχεται με το γήρας.

Η ταινία απέσπασε το βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1976, ^[4] το Χρυσό Βραβείο και το Βραβείο FIPRESCI στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας ^[5] και μια σειρά από άλλα βραβεία. Έκοψε 20,4 εκατομμύρια εισιτήρια στη Σοβιετική Ένωση και εισέπραξε 1,2 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ και τον Καναδά. ^[6]

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ξεκινά σε ένα δάσος που καθαρίζεται για λόγους ανάπτυξης και με τον Αρσένιεφ να ψάχνει να βρει τον τάφο ενός φίλου που λέει ότι έχει θάψει πριν από 3 χρόνια. Στη συνέχεια, η ταινία ανατρέχει στην τοπογραφική αποστολή του Αρσένιεφ στην περιοχή του Σκότοβο στο Ούσουρι το 1902. Μια στρατιωτική ομάδα τοπογράφησης, με επικεφαλής τον λοχαγό Αρσένιεφ (Γιούρι Σολόμιν), συναντά ένα νομάδα κυνηγό Γκόλντι που ονομάζεται Ντερσού Ουζαλά (Μαξίμ Μουνζούκ), ο οποίος συμφωνεί να τους καθοδηγήσει για να περάσουν τη δύσβατη περιοχή των συνόρων. Ενώ αρχικά τον θεωρούν έναν αμόρφωτο, εκκεντρικό ηλικιωμένο, ο Ντερσού κερδίζει τον σεβασμό της ομάδας λόγω της μεγάλης εμπειρίας, του αλάνθαστου ενστίκτου του, της οξείας παρατηρητικότητάς του και της βαθιάς ανθρωπιάς του. Ο Ντερσού επισκευάζει μια εγκαταλελειμμένη καλύβα και αφήνει προμήθειες σε ένα δοχείο, έτσι ώστε ο μελλοντικός ταξιδιώτης να επιβιώσει στην έρημο. Καταλαβαίνει την ταυτότητα και την κατάσταση του κάθε ανθρώπου αναλύοντας πράγματα και ίχνη που αφήνει ο καθένας πίσω του.

Ο Ντερσού Ουζαλά σώζει τη ζωή του λοχαγού Αρσένιεφ για πρώτη φορά, όταν οι δυο τους χάνονται σε μια παγωμένη λίμνη και τους χτυπά μια ξαφνική χιονοθύελλα. Ο Ντερσού μαθαίνει στον Αρσένιεφ να χτίζει γρήγορα μια αχυρένια καλύβα για καταφύγιο και, στη συνέχεια, όταν ο Αρσένιεφ καταρρέει λόγω εξάντλησης, ο Ντερσού τον τραβάει μέχρι το καταφύγιο. Οι δύο άντρες καταφέρνουν να μην πεθάνουν από το κρύο και τους ανακαλύπτουν οι υπόλοιποι σύντροφοί τους όταν κοπάζει η χιονοθύελλα. Στη συνέχεια, η αποστολή, που παλεύει να επιβιώσει στην παγωμένη τούνδρα, συναντά μια οικογένεια Νάνι, που τους προσκαλεί στο σπίτι της, παρέχοντας στους άντρες την απαραίτητη τροφή και ζεστασιά. Σε αυτό το σημείο ο Ντερσού ρωτά πού θα πάει ο Αρσένιεφ και εκείνος του λέει «πίσω στην πόλη» και προσκαλεί τον Ντερσού να έρθει μαζί του. Ο Ντερσού του λέει ότι η θέση του είναι στο δάσος και ότι αύριο θα πάει στο δρόμο του. Την επόμενη μέρα αφήνει τους στρατιώτες στις γραμμές του σιδηροδρόμου και επιστρέφει στην έρημο.

Πέντε χρόνια αργότερα, το 1907, ο Αρσένιεφ βρίσκεται σε μια άλλη αποστολή στο Ούσουρι. Χαρτογραφεί οροσειρές επί μήνες, διατηρώντας συνεχώς την ελπίδα ότι θα συναντήσει τον παλιό του φίλο, τον Ντερσού. Ένα βράδυ, ένας από τους άνδρες του στο στρατόπεδο του λέει ότι συνάντησαν έναν γέρο κυνηγό στο δάσος που ρωτούσε για τη μονάδα τους. Εισιόδοξος, ο Αρσένιεφ απαιτεί να μάθει πού είδαν τον άντρα και ορμάει στο δάσος γεμάτος ελπίδα να δει τον παλιό του φίλο. Ψάχνοντας στο δάσος λίγα λεπτά, βλέπει τον Ντερσού να απομακρύνεται βαθύτερα μέσα στο δάσος. Καλώντας τον, πλημμυρίζει από χαρά καθώς η Ντερσού φωνάζει και οι δυο άνδρες τρέχουν ο ένας στον άλλο. Οι άντρες αγκαλιάζονται και ο Αρσένιεφ παίρνει τον Ντερσού στο στρατόπεδο μαζί του, όπου οι δυο τους κάθονται δίπλα σε μια φωτιά και μιλούν. Ο Ντερσού αναλαμβάνει ξανά τη δουλειά του οδηγού της αποστολής. Η αποστολή διαλύεται καθώς ο Αρσένιεφ, ο Ντερσού και μερικοί άντρες διασχίζουν ένα μεγάλο ποτάμι με σχεδία, και οι υπόλοιποι συνεχίζουν να προσπαθούν να περάσουν με άλογα. Ο Αρσένιεφ και ο Ντερσού πιάνονται από τη σχεδία καθώς οι άλλοι παρασύρονται γρήγορα από το ρεύμα. Ο Ντερσού σώζει ξανά τη ζωή του Αρσένιεφ σπρώχνοντάς τον από τη σχεδία και λέγοντάς του να κολυμπήσει προς την ακτή. Ο Ντερσού παγιδεύεται στη σχεδία καθώς οι συνθήκες στο ποτάμι γίνονται δύσκολες. Λίγες στιγμές πριν ο Ντερσού και η σχεδία πέσουν στα ορμητικά νερά, ο Ντερσού πηδά σε ένα ξύλο στη μέση του ποταμού. Περνά λίγος καιρός και οι άντρες έχουν καλή διάθεση. Βγάζουν αρκετές φωτογραφίες με τον Ντερσού και όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά. Ο Αρσένιεφ γράφει στο ημερολόγιό του ότι μερικές από τις πιο όμορφες αναμνήσεις του από το Ντερσού είναι από στις αρχές εκείνου του φθινοπώρου.

Λίγο αργότερα, η αποστολή πεζοπορεί στο δάσος όταν ο Ντερσού συνειδητοποιεί ότι τους καταδιώκει μια τίγρης της Σιβηρίας. Ο Ντερσού προσπαθεί μάταια να τρομάξει την τίγρη λέγοντάς της ότι οι στρατιώτες θα την πυροβολήσουν. Η τίγρης συνεχίζει να πλησιάζει τον Ντερσού και τον Αρσένιεφ μέχρι που ο Ντερσού αναγκάζεται να την πυροβολήσει. Ο Ντερσού στενοχωριέται αμέσως που πυροβόλησε την τίγρη, δηλώνοντας ότι ο Κάνγκα, το πνεύμα του δάσους που λατρεύει ο λαός του, θα στενοχωρηθεί και θα του στείλει κι άλλη τίγρη να τον κυνηγήσει. Ο Ντερσού γίνεται όλο και πιο οξύθυμος, φωνάζει στα μέλη της αποστολής και απομακρύνεται από τον Αρσένιεφ. Η όραση και οι άλλες αισθήσεις του Ντερσού αρχίζουν να εξασθενούν με την ηλικία, μέχρι που δεν είναι πλέον σε θέση να κυνηγήσει, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ζήσει μόνος του στο δάσος.

Ο λοχαγός Αρσένιεφ αποφασίζει να πάρει μαζί του τον Ντερσού στην πόλη Χαμπάροφσκ. Ο Ντερσού γρήγορα ανακαλύπτει ότι δεν του επιτρέπεται να κόβει ξύλα, να χτίζει καλύβες και να ανάβει φωτιά στο πάρκο της πόλης και να πυροβολεί εντός των ορίων της πόλης. Παρά την αγάπη του για τον Αρσένιεφ και την οικογένεια του Αρσένιεφ, ο Ντερσού συνειδητοποιεί ότι η θέση του δεν είναι στην πόλη και ρωτά τον Αρσένιεφ αν μπορεί να επιστρέψει για να ζήσει στους λόφους. Ως δώρο αποχωρισμού, ο Αρσένιεφ του δίνει ένα νέο τουφέκι.

Λίγο αργότερα, ο Αρσένιεφ λαμβάνει ένα τηλεγράφημα που τον ενημερώνει ότι έχει βρεθεί το πτώμα ενός Γκόλντι, χωρίς καμία ταυτότητα πάνω του εκτός από την κάρτα του Αρσένιεφ, και του ζητείται να έρθει να αναγνωρίσει το πτώμα. Ο Αρσένιεφ διαπιστώνει ότι είναι όντως Ντερσού. Ο αξιωματικός που βρήκε το Ντερσού εικάζει ότι κάποιος μπορεί να σκότωσε τον Ντερσού για να πάρει το νέο τουφέκι που του είχε δώσει ο Αρσένιεφ. Ο Αρσένιεφ βρίσκει το μπαστούνι του Ντερσού κοντά στο πτώμα και το μπήγει στο έδαφος δίπλα στον τάφο.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Dersu Uzala (βιβλίο, 1923)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Freebase Data Dumps. Google.
↑ DEFA film database. Q6UJ9A00330N. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018.
↑ ^3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 ^3,10 ^3,11 ^3,12 ^3,13 ^3,14 ^3,15 ^3,16 ^3,17 ^3,18 ^3,19 www.imdb.com/title/tt0071411/releaseinfo.
↑ «The 48th Academy Awards (1976) Nominees and Winners». oscars.org. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2012.
↑ «9th Moscow International Film Festival (1975)». MIFF. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2013.
↑ Zemlianukhin, Sergei· Miroslava Segida (1996). Domashniaia sinemateka 1918–1996 (Домашняя Синематека 1918–1996) (στα Ρωσικά). Moscow: Duble-D. σελ. 118. ISBN 5-900902-05-6.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[cfc3fc925ddc31f71c67244753346f9fca7ab7d7-1] Freebase Data Dumps. Google.

[c557560cc788269df87835982699a672f1cb27bd-2] DEFA film database. Q6UJ9A00330N. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018.

[87efcc7836638b0ed2b904dc6ebabd3d1419a757-3] 3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 ^3,10 ^3,11 ^3,12 ^3,13 ^3,14 ^3,15 ^3,16 ^3,17 ^3,18 ^3,19 www.imdb.com/title/tt0071411/releaseinfo.

[Oscars1976-4] «The 48th Academy Awards (1976) Nominees and Winners». oscars.org. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2012.

[Moscow1975-5] «9th Moscow International Film Festival (1975)». MIFF. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2013.

[6] Zemlianukhin, Sergei· Miroslava Segida (1996). Domashniaia sinemateka 1918–1996 (Домашняя Синематека 1918–1996) (στα Ρωσικά). Moscow: Duble-D. σελ. 118. ISBN 5-900902-05-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]