Κεντροχώρι Ρεθύμνου
Συντεταγμένες: 35°10′44.15″N 24°34′28.60″E / 35.1789306°N 24.5746111°E
| Κεντροχώρι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Κρήτης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ρεθύμνης |
| Δήμος | Αγίου Βασιλείου |
| Δημοτική Ενότητα | Λάμπης |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Κρήτη |
| Νομός | Ρεθύμνης |
| Υψόμετρο | 530 μέτρα |
Το Κεντροχώρι (επίσημος: Κεντροχώριον, μέχρι το 1933 Δουμαεργιό[2] και Βουιδομαγεργειό) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας του Δήμου Αγίου Βασιλείου, στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης. Απέχει 37,5 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο και είναι κτισμένο σε υψόμετρο 530 μ. στους νότιους πρόποδες του όρους Κέντρος.[3]
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με ένα τοπικό θρύλο κατά τη βυζαντινή εποχή ζούσε στην περιοχή μια αρχόντισσα Μαρία, στην οποία ανήκε μεγάλη έκταση γης, από το όρος Κέντρος μέχρι τη θάλασσα στα νότια. Για την καλλιέργεια όλης αυτής της έκτασης είχε φέρει βόδια και ζευγολάτες. Τόσο τα σπίτια των ζευγολατών όσο και οι στάβλοι των βοδιών και των άλλων ζώων βρίσκονταν στην περιοχή του σημερινού χωριού, με αποτέλεσμα αυτό να ονομαστεί Βουιομαγεργειό, από την παρουσία των βοδιών και των μαγειρείων των ζευγολατών. Η ίδια η αρχόντισσα έκτισε και την κοντινή μονή του Αγίου Πνεύματος, όπου μόνασε μέχρι τον θάνατό της.[3]
Η αρχαιότερη μνεία του χωριού γίνεται σε συμβόλαιο του 1301, το οποίο συντάχθηκε από τον συμβολαιογράφο του Χάνδακα. Στο συμβόλαιο αυτό αναφέρεται ως Vudomaierio. Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Vuidhomagiergio στην επαρχία Αγίου Βασιλείου. Στην ενετική απογραφή του 1583 από Καστροφύλακα αναφέρεται ως Vuidhomargiergio με 60 κατοίκους, ενώ μνεία στο χωριό κάνει και ο Βασιλικάτα το 1630, με την ονομασία Vuidho Magiero. Στην οθωμανική απογραφή του 1659 αναφέρεται ως Vidu Mayeryo, με 20 σπίτια.[3]
Στην απογραφή του 1881 αναφέρεται ως Δουμαεργειό στον δήμο Αγίου Πνεύματος και είχε αμιγώς χριστιανικό πληθυσμό, 195 κατοίκους. Στην απογραφή του 1900 είχε 246 κατοίκους. Στην απογραφή του 1920 αναφέρεται ως έδρα ομώνυμου αγροτικού δήμου.[3] Το 1925, το Κεντροχώρι προσαρτήθηκε στην κοινότητα Αρδάκτου, αλλά το 1931 ορίστηκε έδρα κοινότητας, η οποία παρέμεινε μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση, όταν το χωριό προσαρτήθηκε στον Δήμο Λάμπης.[4]
Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:
| Απογραφή | 1900 | 1920 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός[3] | 246 | 212 | 251 | 297 | 230 | 216 | 191 | 117 | 72 | 39 |
Διοικητικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε: Κοινότητα Κεντροχωρίου
Το Κεντροχώρι αναφέρεται επίσημα ως οικισμός το 1925,με την παλιά του ονομασία Δουμαεργιό, στο ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να προσαρτάται στην κοινότητα Αρδάκτου και το 1930 στο ΦΕΚ 283Α - 14/08/1930 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Το 1933 με το ΦΕΚ 179Α - 05/07/1933 μετονομάστηκε σε Κεδροχώρι και το 1940 διορθώθηκε σε Κεντροχώρι. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και με την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, μαζί με τον οικισμό Πλατανέ αποτελούν την κοινότητα Κεντροχωρίου[5] που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Λάμπης του δήμου Αγίου Βασιλείου ενώ σύμφωνα την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 39 κατοίκους[6].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ «Δουμαεργιό -- Κεδροχώριον». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Α΄. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 198.
- ↑ «Κεντροχώριον (Ρεθύμνης)». Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «Νόμος 4555/2018 - ΦΕΚ 133/Α/19-7-2018 ( Άρθρα 1 - 151) (Πρόγραμμα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ) (Κωδικοποιημένος)». e-nomothesia.gr | Τράπεζα Πληροφοριών Νομοθεσίας. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2022.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Αρχειοθετήθηκε 2020-05-20 στο Wayback Machine.», σελ. 10881 (σελ. 407 του pdf)
| |||||||||||