Ιγνάτιος Φραγκόπουλος
| Ιγνάτιος Φραγκόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής |
Ο Ιγνάτιος Φραγκόπουλος (1770/75-1841;) ήταν ιερομόναχος και ποιητής.
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιγνάτιος Φραγκόπουλος γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1770/75. Ήταν γιος του Ιωάννη Φραγκόπουλου και μετανάστευσε μαζί του και με τον αδελφό του, ο οποίος αργότερα αναδείχθηκε αρχιεπίσκοπος Σάμου με το όνομα Θεοδόσιος. Ο Ιγνάτιος έχοντας περάσει τα παιδικά του χρόνια στη Σάμο, θεωρήθηκε από τους συγχρόνους του Σάμιος.[1] Το 1792 πήγε για να φοιτήσει στις σχολές της Πάτμου, με δάσκαλο τον Δανιήλ Κεραμέα, και της Χίου με δάσκαλο τον Αθανάσιο Πάριο. Σπούδασε γραμματική, Όμηρο, πατερικά κείμενα, την Αριθμητική του Δωρόθεου Πρωίου και την Λογική του Βούλγαρη. Στη συνέχεια εργάστηκε ως δάσκαλος στη Σμύρνη επί τέσσερα χρόνια. Το 1806 επέστρεψε στη Σάμο, όταν αρρώστησε αιφνιδίως και έχασε τη φωνή του και εγκαταβίωσε στη Μονή Ζωοδόχου Πηγής μαζί με τον αδελφό του και δάσκαλο Θεοδόσιο.[2] Η μονή τού παραχώρησε καλύβα και ένα αμπέλι για την εξασφάλιση της διαβίωσής του για το διάστημα 1807 έως το 1818. Φαίνεται πως ζούσε ανεξάρτητος από τη διοίκηση και το τυπικό της μονής αφού την περίοδο αυτή ταξίδεψε στη Σμύρνη και έφερε μαζί του εικόνα των Αγίων Αναργύρων την οποία τοποθέτησε σε πρόχειρο ευκτήριο οίκο που είχε κατασκευάσει στην καλύβα του.[3] Από το 1817 έως το 1820 χρημάτισε δάσκαλος στην Ελληνική Σχολή Βαθέος, στεγαζόμενη στον Άγιο Χαράλαμπο, μετόχι της μονής Μεγάλης Παναγιάς.[4]
Η δράση του στην Ελληνική Επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από ιδιόγραφα αυτοβιογραφικά σημειώματα και σχέδια επιστολών του είναι γνωστό ότι το 1820 ο Ιγνάτιος ταξίδεψε πάλι στη Σμύρνη αλλά λόγω των επαναστατικών γεγονότων εγκλωβίστηκε και τελικά αιχμαλωτίσθηκε και περιορίστηκε σε μετόχι της κυπριακής μονής της Παναγίας Κύκκου. Το 1822 αποπειράθηκε να φύγει πάλι από τη Σμύρνη και τελικά περιορίστηκε σε σλαβικής κυριότητας μοναστήρι. Τελικά επέστρεψε στη Σάμο το 1824. Όμως από τον Επαμεινώνδα Σταματιάδη είναι γνωστό ότι τον Μάιο του 1821 ο Ιγνάτιος μαζί με τον Βαρδαλάχο οργάνωσε πρόχειρο πυριτιδοποιείο στους Αγιάδες των Μυτιλών, προμηθεύοντας μπαρούτι τα σαμιακά επαναστατικά στρατεύματα.[5] Ο Γερμανός περιηγητής Λούντβιχ Ρος αναφέρει πως είχε συναντήσει τον Ιγνάτιο εξόριστο στην Πάτμο όπου του περιέγραψε πως κατασκεύαζε πυρίτιδα με τη βοήθεια είκοσι εργατών.
Η μετεπαναστατική του δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1829 ανασυστάθηκε η Σχολή Βαθέος και επανήλθε στα διδακτικά του καθήκοντα.[6] Γύρω στα 1837, με τη βοήθεια του αρχιεπισκόπου αδελφού του, έγινε ηγούμενος της μονής Ζωοδόχου Πηγής.[4]
Ο Ιγνάτιος βιβλιόφιλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιγνάτιος αναγράφεται ως συνδρομητής στη δεύτερη έκδοση του Λεξικού του Άνθιμου Γαζή, υπό την επιστασία του Κωνστατίνου Γκαρμπολά και του Χριστόδουλου Ματακίδη, που τυπώθηκε στη Βιέννη μεταξύ 1835–1837.[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βαρβούνης, Μανώλης (2009). Λαϊκότροπα στιχουργήματα του Ιγνάτιου του διδασκάλου. Συμβολή στη μελέτη της θρησκευτικής ποίησης στη Σάμο του 19ου αιώνα. Αθήνα: Έκδοση Δήμου Βαθέος.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Ορθόδοξη Εκκλησία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |