Άνθιμος Γαζής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άνθιμος Γαζής
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Άνθιμος Γαζής (Ελληνικά)
Όνομα γεννήσεωςΑναστάσιος Γκάζαλης
ΓέννησηΜάρτιος 1764[1]
Μηλιές Μαγνησίας
Θάνατος28  Νοεμβρίου 1828[2]
Σύρος
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Οθωμανική Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα[2][3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχαρτογράφος
πολιτικός
φιλόσοφος
μεταφραστής[4]
πολυμαθής[5]
ιστορικός[5]
κληρικός[5]
συγγραφέας[6]
ιερέας[7]
φιλόλογος[7]
λεξικογράφος[7]
επαναστάτης[7]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνική Επανάσταση του 1821
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπληρεξούσιος
Φιλικός
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Άνθιμος Γαζής (γεννημένος ως Αναστάσιος Γκάζαλης, Μηλιές Πηλίου, Μάρτιος 1764 [8] – Σύρος, 28 Νοεμβρίου 1828) ήταν Έλληνας κληρικός, συγγραφέας, χαρτογράφος και από τους σημαντικότερους διαφωτιστές, που αγωνίστηκε για τη διάδοση των ευρωπαϊκών ιδεών στην Ελλάδα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις Μηλιές του Πηλίου από φτωχούς γονείς[9]. Είχε συνολικά άλλα επτά αδέλφια. Ο πατέρας του Παναγιώτης πέθανε όταν ο Άνθιμος ήταν τριών ετών. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος και το οικογενειακό του Γκάζαλης, που το μετέτρεψε σε Γαζής.

Σπούδασε στη γενέτειρά του, κοντά στον ιερομόναχο Άνθιμο Παπαπανταζή, στη Ζαγορά κοντά σε έναν εύπορο αλλά φιλάργυρο κληρικό[10] και στην Κωνσταντινούπολη, όπου και χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης.

Ο ελληνορθόδοξος Ναός Αγίου Γεωργίου Βιέννης.

Το 1796 έγινε εφημέριος του ναού του Αγίου Γεωργίου της ελληνικής παροικίας στη Βιέννη της Αυστρίας. Από το 1799 έως το 1812 ανέπτυξε ιδιαίτερη συγγραφική και εκδοτική δραστηριότητα, εκδίδοντας έργα Ελλήνων ή ξένων συγγραφέων μεταφρασμένα από τον ίδιο. Ξεχωρίζουν τα δικά του έργα, όπως η πεντάτομη Ελληνική Βιβλιοθήκη (1807), η οποία περιλαμβάνει βιογραφίες αρχαίων συγγραφέων, και το τρίτομο Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής (1809–1816). Το 1811, με υπόδειξη του Κοραή εξέδωσε στη Βιέννη το περιοδικό Ερμής ο Λόγιος, το πιο αξιόλογο προεπαναστατικό έντυπο, όπου σχολίαζε ο ίδιος φιλολογικά γεγονότα και τη δημιουργία πνευματικών ευρωπαϊκών κινημάτων. Ο ίδιος είχε την επιμέλεια του περιοδικού έως το 1814. Το περιοδικό συνέχισε να κυκλοφορεί μέχρι το 1821.

Η χαρτογραφική του ενασχόληση ήταν πολύ αξιόλογη. Σημαντικότερο έργο του είναι ο Πίναξ Γεωγραφικός της Ελλάδος, τον οποίο εξέδωσε στη Βιέννη το 1800, που θεωρείται μία νέα έκδοση της Χάρτας του Ρήγα. Μικρότερων διαστάσεων από αυτήν (102 Χ 104 εκ.), είναι σήμερα ένας από τους σπανιότερους ελληνικούς χάρτες, αφού σώζονται μόνο 6 αντίτυπά του στο εξωτερικό. Ένα από αυτά κοσμεί την Κεντρική Εθνική Βιβλιοθήκη της Ιταλίας στη Φλωρεντία [11]. Ένας άλλος εξαιρετικά σπάνιος χάρτης του Γαζή (Άτλας περιέχων καθολικούς γεωγραφικούς πίνακας της υδρογείου σφαίρας) αποκτήθηκε από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστραλίας[12].

Ο Γαζής πίστευε ότι μόνο με την πνευματική αφύπνιση των υποδούλων θα επιτυγχανόταν η Επανάσταση. Ως άνθρωπος πνευματικής αναζήτησης, ο Γαζής επιθυμούσε να αναπτυχθεί το επίπεδο του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα. Το 1814, σε συνεργασία με τον Καποδίστρια και άλλους σημαντικούς Έλληνες, ίδρυσε τη Φιλόμουσο Εταιρεία (Βιέννης), πολιτιστική οργάνωση, η οποία είχε ουσιαστικά πολιτική χροιά. Παράλληλα, ξεκίνησε την ανέγερση στην πατρίδα του προτύπου σχολείου, εστιασμένου στις φυσικές επιστήμες (βλ. Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών).

Το 1817 έφτασε μέχρι την Οδησσό, προκειμένου να συλλέξει συνδρομές για τη Σχολή. Εκεί τον βρήκε ο Σκουφάς και του πρότεινε να γίνει μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Ο Γαζής δίστασε και έτσι επέστρεψε στις Μηλιές, όπου, μαζί με τον Γρηγόριο Κωνσταντά, οργάνωσε τη Σχολή. Εκεί τον συνάντησε ο Ξάνθος, ο οποίος κατάφερε να τον πείσει να μπει στην Εταιρεία. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους παράγοντές της, καθώς συνέβαλε στη μύηση νέων μελών και συνεννοήθηκε με ντόπιους οπλαρχηγούς, έτσι ώστε να προετοιμάσει την Επανάσταση. Υπήρξε ένα είδος συνδέσμου για τους Φιλικούς που βρίσκονταν στη Ρωσία και στη Μολδοβλαχία, και τους μυημένους στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα.

Το Μάιο του 1821 κήρυξε την επανάσταση στη Θεσσαλία και τη Μαγνησία και έλαβε μέρος σε όλες τις μετέπειτα μάχες στην περιοχή. Στις 7 Μαΐου 1821 εξέδωσε τη διακήρυξή του με τίτλο «Προς τους λαούς της Ζαγοράς, των Φερών και της Αγυιάς». Μεταξύ των άλλων τονίζει τη σημασία του Ρήγα και της θυσίας του, ότι ο ίδιος ο Ρήγας προΐσταται στην επαναστατημένη Θεσσαλία και ο Θούριός του θα γίνει «εγερτήριον σάλπισμα». Συνιστά να συγκληθεί Συνέλευση με αντιπροσώπους από τις κοινότητες της Θετταλομαγνησίας με σκοπό να συντάξουν Σύνταγμα στα πρότυπα του δημοκρατικού συντάγματος του Ρήγα. Να συστήσουν τη Βουλή Θετταλομαγνησίας. Η Συνέλευση των επαναστατών προς τιμήν του Ρήγα συνεδρίασε στο Βελεστίνο στις 11 Μαΐου 1821 και η Συνέλευση ονομάστηκε «Βουλή Θετταλομαγνησίας». Πρόεδρος ήταν ο Άνθιμος Γαζής και γραμματέας ο Φίλιππος Ιωάννου, ο μετέπειτα καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επρόκειτο για εμβρυώδη τοπική κυβέρνηση που δεν πρόλαβε να λειτουργήσει λόγω της επιδρομής των Τούρκων. Η αφήγηση του Κορδάτου ότι εκεί ο Γαζής υπέβαλε σχέδιο πολιτεύματος "αντιγραφή του συντάγματος του Ρήγα" θεωρείται αποκύημα φαντασίας που δεν στηρίζεται σε καμμία ιστορική πηγή.[13]
Μετά την αποτυχία της επανάστασης στη Θεσσαλία κατέφυγε στο Νότο και διορίσθηκε μέλος του Αρείου Πάγου. Συμμετείχε στις πρώτες εθνοσυνελεύσεις ως εκπρόσωπος της Θεσσαλίας (Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου[14][15], Β' Εθνοσυνέλευση Άστρους[16] και Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας[17]), αλλά ύστερα έγινε σχολάρχης στην Τήνο και τη Σύρο, όπου και πέθανε πάμπτωχος το 1828 σε ηλικία 70 ετών.[18]

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξώφυλλο του περιοδικού Ερμής ο Λόγιος του 1818.

Επίσης, επιμελήθηκε την έκδοση των παρακάτω έργων:

  • Γραμματική των φιλοσοφικών επιστημών ή σύντομος ανάλυσις της πειραματικής νεωτέρας φιλοσοφίας του Άγγλου Βενιαμίν Μαρτίνου (Benjamin Martin, 1704-1782), Βιέννη 1799.
  • Αδολεσχία Φιλόθεος του Ευγένιου Βούλγαρη, Βιέννη 1801
  • Λογική του Κοντιγιάκ σε μετάφραση Δ.Φιλιππίδη, Βιέννη 1801
  • Εγχειρίδιον συμβουλευτικόν περί φυλακής των πέντε αισθήσεων του Νικόδημου Αγιορείτου, Βιέννη 1801
  • Χημική Φιλοσοφία του Φουρκρουά σε μετάφραση Ηλιάδη Θεοδόσιου, Βιέννη 1802
  • Επιτομή Αστρονομίας του Λαλάνδ σε μετάφραση Δανιήλ Φιλιππίδη, Βιέννη 1802
  • Σύνοψις των κωνικών τομών Γουίδωνος του Γρανδή σε μετάφραση του Γερμανού Σπαρμιώτη, Βιέννη 1802
  • Ακολουθία των μαρτύρων Μανουήλ, Σαβέλ και Ισμαήλ του Μανουήλ Μάνου Βυζαντίου, Βιέννη 1803
  • Αναλυτική πραγματεία των κωνικών τομών του Καϊλλέ σε μετάφραση Κωνσταντίνου Κούμα, Βιέννη 1803
  • Στοιχεία Γεωγραφίας του Νικ. Θεοτόκη, Βιέννη, 1804, όπου πρόσθεσε και τον χάρτη "Πίναξ καθολικός των δύο ημισφαιρίων".
  • Ιστορία Καρόλου του ΙΒ΄ Βασιλέως της Σουηδίας του Βολταίρου σε μετάφραση του Κ.Τζιγαρά, Βιέννη 1806
  • Γεωγραφία παλαιά και νέα του Μελετίου Μήτρου, Βενετία 1807.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 books.google.gr/books?id=8ksOAAAAYAAJ&pg=PA374&dq=%CE%91%CE%9D%CE%98%CE%99%CE%9C%CE%9F%CE%A3+%CE%93%CE%91%CE%96%CE%97%CE%A3&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjBkqeAzdnoAhXr0aYKHUF0CdAQ6AEIUTAE#v=onepage&q=%CE%91%CE%9D%CE%98%CE%99%CE%9C%CE%9F%CE%A3%20%CE%93%CE%91%CE%96%CE%97%CE%A3&f=false.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb144971069. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2017969209. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 119256495. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2020.
  6. ↑ «Gazi, Anthimos» (Γερμανικά) σελ. 115.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2017969209. Ανακτήθηκε στις 18  Δεκεμβρίου 2022.
  8. ↑ https://books.google.gr/books?id=8ksOAAAAYAAJ&pg=PA374&dq=%CE%91%CE%9D%CE%98%CE%99%CE%9C%CE%9F%CE%A3+%CE%93%CE%91%CE%96%CE%97%CE%A3&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjBkqeAzdnoAhXr0aYKHUF0CdAQ6AEIUTAE#v=onepage&q=%CE%91%CE%9D%CE%98%CE%99%CE%9C%CE%9F%CE%A3%20%CE%93%CE%91%CE%96%CE%97%CE%A3&f=false
  9. ↑ Γιάνης Κορδάτος, Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Από το 1453 ως το 1961, τόμος πρώτος,εκδ.Επικαιρότητα, Αθήνα, 1983, σελ. 137
  10. ↑ Ιωάννης Χατζηφώτης: «Ο Άνθιμος Γαζής με τον Φακό της Ιστορίας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τεύχος 56 (Φεβρουάριος 1973), σελ. 106
  11. ↑ «Teca Digitale Ricerca - Home». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2008. 
  12. ↑ Gazes, Santini and the Sydney 2000 Paralympics – recent map acquisitions
  13. ↑ Δασκαλάκης Β. Απόστολος, Οι τοπικοί οργανισμοί της Επαναστάσεως του 1821 και το Πολίτευμα της Επιδαύρου. Αθήνα, 1966, σ. 65, σημ. 1.
  14. ↑ History of the Greek revolution: and of the wars and campaigns arising from the struggles of the Greek patriots in emancipating their country from the Turkish yoke, Τόμος 1, Thomas Gordon, Έκδοση 2, σελ. 323, εκδ. W. Blackwood, 1844
  15. ↑ Οι εγγενείς αδυναμίες των Εθνοσυνελεύσεων και των Προσωρινών Κυβερνήσεων και οι επιπτώσεις τους στην εκπαίδευση της επαναστατικής περιόδου (1821-1827) Αρχειοθετήθηκε 2011-12-15 στο Wayback Machine. Γιώργος Τσουκαλάς, Επιστημονικό Bήμα, τ. 6, Ιούνιος 2006
  16. ↑ Συγκριτική μελέτη της Εκπαιδευτικής Πολιτικής του 19ου και του 20ου αιώνα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Αθανασία Λουκοβίτη, Μεταπτυχιακή Διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα 2007, 2.1. Η περίοδος του απελευθερωτικού αγώνα
  17. ↑ Κωνσταντάς Γρηγόριος 1753(;), Μηλιές Πηλίου - 1844, Μηλιές Πηλίου[νεκρός σύνδεσμος] «όπου θα λάβει μέρος μαζί με τον Γαζή στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Βουρβέρης, 1974: 17», Βουρβέρης Κ., (1974), Γρηγόριος Κωνσταντάς, Ελληνική Ανθρωπιστική Εταιρεία, σ. 7-22, Αθήνα
  18. ↑ Ανθιμος Γαζής (1764 – 1828)

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Β. Σκουβαράς και Κ. Μακρής, Αρχαιολογικός και ιστορικός οδηγός Θεσσαλίας. Εκδόσεις «Όμηρος», Βόλος 1999, σσ. 66–69.
  • Φουρνάρος, Σωτήρης, Η πειραματική φιλοσοφία κατά τον Άνθιμο Γαζή. Ο ελληνισμός της Διασποράς και η νεοτερικότητα. εκδ. «Τραυλός», Αθήνα 2009
  • Δημήτριος Καραμπερόπουλος, Γνώσεις ανατομίας και φυσιολογίας του Θεσσαλού Διδασκάλου του Γένους Ανθίμου Γαζή, έκδοση Επιστημονικής Εταιρείας Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα, Αθήνα 1993.
  • Δημήτριος Καραμπερόπουλος, «Περί Ανθίμου Γαζή και ιατρού Αγγέλου Μελισσηνού», Θεσσαλικό Ημερολόγιο, τόμ. 32 (1997), σελ. 167-171, και ανάτυπο Αθήνα 1998, όπου τεκμηριώνεται το έτος γεννήσεως του Ανθίμου Γαζή, το 1764, όπως ο ίδιος ο Γαζής αναγράφει στη χαλκογραφία του στο βιβλίο του Γραμματική των φιλοσοφικών επιστημών (Βιέννη 1799).
  • Δημήτριος Καραμπερόπουλος, «Ο διαφωτιστικός ρόλος του Ανθίμου Γαζή (1764-1828). Παράρτημα: Η εργογραφία του», Θεσσαλικό Ημερολόγιο, τόμ. 63, Λάρισα 2012.
  • Δημήτριος Καραμπερόπουλος: Βουλή Θετταλομαγνησίας, Βελεστίνο 11 Μαίου 1821. Η ανέγερση του Μνημείου το 2000 και το γκρέμισμά του το 2008, έκδοση Επιστημονικής Εταιρείας Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα, Αθήνα 2009.
  • Δημήτριος Καραμπερόπουλος: «Χειρόγραφο Ημερολόγιο του Ανθίμου Γαζή των ετών 1802 και 1809», Λάρισα 2014 και στον τόμο ΕΥΚΡΑΤΟΝ, Πρακτικά επιστημονικής συνάντησης προς τιμήν του κ. Γεωργίου Αντωνακόπουλου, ομοτίμου καθηγητού της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Λάρισα 2014, σελ. 25-48.
  • Τάσος Γριτσόπουλος: «Η Διαθήκη Άνθιμου Γαζή», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμ. ΙΕ΄, σελ. 351-355.
  • Ιωάννης Χατζηφώτης: «Ο Άνθιμος Γαζής με τον φακό της Ιστορίας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ. 56 (Φεβρουάριος 1973), σελ. 106-116
  • Γιάνης Κορδάτος, Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Από το 1453 ως το 1961, τόμος πρώτος, εκδ. «Επικαιρότητα», Αθήνα 1983

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Νεοελληνικός Διαφωτισμός
ΔημοσιεύσειςΕρμής ο Λόγιος (εξώφυλλο)
Ακαδημίες
Εκπρόσωποι
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άνθιμος_Γαζής&oldid=10216687"