Δύο γέροι τρώνε σούπα
| Δύο γέροι τρώνε σούπα | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | Δύο γέροι τρώνε σούπα |
| Δημιουργός | Q5432 |
| Έτος δημιουργίας | 1819-1823 |
| Είδος | Ελαιογραφία σε τοίχο, (μεταφέρθηκε σε καμβά) |
| Ύψος | 49.3 εκ. |
| Πλάτος | 83.4 εκ. |
| Πόλη | Μαδρίτη |
| Μουσείο | Μουσείο ντελ Πράδο |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Δύο γέροι τρώνε σούπα (Ισπανικά: Dos viejos comiendo sopa) ή To Μαγικό Φίλτρο (Ισπανικά: Dos Brunjas)[1] είναι το όνομα με το οποίο αναφέρεται ένας από τους Μαύρους Πίνακες που φιλοτέχνησε ο Φρανθίσκο Γκόγια την περίοδο 1819 -1823. Εκείνη την περίοδο ο Γκόγια διήνυε την όγδοη δεκαετία της ζωής του και αισθανόταν βαθιά απογοητευμένος. Ζωγράφισε τα έργα στους τοίχους του σπιτιού, στο οποίο διέμενε τα τελευταία χρόνια που έζησε στην Ισπανία, πριν φύγει για τη Γαλλία, το οποίο ήταν γνωστό ως Quinta del Sordo (Η Έπαυλη του Κουφού). Τα έργα αυτά δεν προορίζονταν για δημόσια έκθεση. Ο Γκόγια είτε δεν έδωσε τίτλους σε αυτά τα έργα είτε τους έδωσε ονόματα τα οποία δεν αποκάλυψε ποτέ σε κανέναν. Οι τίτλοι έχουν δοθεί κυρίως από ιστορικούς της τέχνης.[2] Ο πίνακας Δύο γέροι τρώνε σούπα πιθανότατα ήταν τοποθετημένος πάνω από την κύρια είσοδο του σπιτιού, ανάμεσα στα έργα Λεοκαντία και Δύο γέροι..[3]
Όπως όλοι οι Μαύροι Πίνακες, μεταφέρθηκε σε καμβά μεταξύ 1874 και 1878 υπό την επίβλεψη του Salvador Martínez Cubells, ενός συντηρητή του Μουσείου ντελ Πράδο, στη Μαδρίτη. Ο ιδιοκτήτης, ο Βαρώνος Émile d'Erlanger, δώρισε τους καμβάδες στο Ισπανικό κράτος το 1881, και από τότε εκτίθενται στο Μουσείο ντελ Πράδο.[4]
Σε αυτή την εικόνα, δύο ηλικιωμένες μορφές σκύβουν προς τα μπρος από ένα μαύρο φόντο. Παρότι θεωρούνται ως άντρες, το φύλλο τους δεν είναι ευδιάκριτο. Το στόμα της αριστερής φιγούρας παραπέμπει σε γκριμάτσα, πιθανώς λόγω έλλειψης δοντιών. Σε πλήρη αντίθεση με αυτή τη ζωηρή έκφραση, το πρόσωπο της δεξιάς φιγούρας οριακά φαίνεται ζωντανό. Τα μάτια είναι μαύρες κοιλότητες και το κεφάλι σε γενικές γραμμές φέρει χαρακτηριστικά κρανίου.
Όπως και στους υπόλοιπους Μαύρους Πίνακες, ο τρόπος που χρησιμοποιεί τη ζωγραφική ο Γκόγια παρουσιάζει μία σιγουριά που μπορεί να προέλθει μόνο από την εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής. Ο χειρισμός του χρώματος είναι ελεύθερος και γρήγορος και γίνεται με μεγάλη αποφασιστικότητα. Επίσης σε κάποια σημεία έχει χρησιμοποιηθεί και μαχαίρι παλέτας. Όπως και στους υπόλοιπους Μαύρους Πίνακες τα μόνα χρώματα που χρησιμοποιούνται είναι αποχρώσεις του μαύρου, της ώχρας, του γκρι και γήινοι τόνοι.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Junquera, 84
- ↑ Licht, 168
- ↑ Fernández, G. "Goya: The Black Paintings". theartwolf.com, August 2006. Retrieved 4 April 2010.
- ↑ Hughes, 16–17
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Benito Oterino, Agustín, La luz en la quinta del sordo: estudio de las formas y cotidianidad, Madrid, Universidad Complutense, 2002, p. 33. Edición digital ISBN 84-669-1890-6.
- Bozal, Valeriano, Francisco Goya, vida y obra, (2 vols.) Madrid, Tf. Editores, 2005. ISBN 84-96209-39-3.
- Bozal, Valeriano, Pinturas Negras de Goya, Tf. Editores, Madrid, 1997.
- Glendinning, Nigel, Francisco de Goya, Madrid, Cuadernos de Historia 16 (col. «El arte y sus creadores», nº 30), 1993.
- Hagen, Rose-Marie and Hagen, Rainer, Francisco de Goya, Cologne, Taschen, 2003. ISBN 3-8228-2296-5.
- Junquera, Juan José. The Black Paintings of Goya. London: Scala Publishers, 2008. ISBN 1-85759-273-5
- Hughes, Robert. Goya. New York: Alfred A. Knopf, 2004. ISBN 0-394-58028-1
| ||||||||||||||||||||||||||
