Διχλωριούχο ξένο
| Διχλωριούχο ξένο | |
|---|---|
| Γενικά | |
| Όνομα IUPAC | Διχλωριούχο ξένο |
| Άλλες ονομασίες | Ξενοδιχλωρίδιο |
| Χημικά αναγνωριστικά | |
| Χημικός τύπος | XeCl2 |
| Μοριακή μάζα | 202,199 amu |
| Αριθμός CAS | 13780-38-6 |
| SMILES | ClXeCl |
| Φυσικές ιδιότητες | |
| Χημικές ιδιότητες | |
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |
To διχλωριούχο ξένο ή ξενοδιχλωρίδιο (XeCl2) αποτελεί το μόνο γνωστό χλωρίδιο του ξένου. Αυτή η ένωση μπορεί να παραχθεί χρησιμοποιώντας εκκενώσεις μικροκυμάτων σε ένα αέριο μίγμα ξένου και χλωρίου. Μετά, μπορεί να απομονωθεί με μια παγίδα συμπύκνωσης. Σε ένα πείραμα επιχειρήθηκε η παραγωγή συμπλόκου XeCl2·BCl3, με χρήση μίγματος ξένου, χλωρίου και τριχλωριούχου βορίου, αλλά τελικά παράχθηκε μόνο διχλωριούχο ξένο (χωρίς να σχηματίσει σύμπλοκο με το BCl3)[1].
Ωστόσο, είναι ακόμη αμφίβολο αν το διχλωριούχο ξένο είναι μια πραγματική ένωση (με δικό της μόριο) ή ένα υπερμόριο που αποτελείται από ένα άτομο ξένου και ένα μόριο χλωρίου ενωμένα με ένα δευτερεύοντα δεσμό[2].
Το διχλωριούχο ξένο χρησιμοποιείται σε λέιζερ εκτομής.
Παραπομπές και παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 张青莲 (11 1991). 《无机化学丛书》第一卷：稀有气体、氢、碱金属. Beijing: Science Press. pp. P72. ISBN 7-03-002238-6.
- ↑ roserpio, Davide M.; Hoffmann, Roald; Janda, Kenneth C. (1991). "The xenon-chlorine conundrum: van der Waals complex or linear molecule?". Journal of the American Chemical Society 113 (19): 7184. doi:10.1021/ja00019a014.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||