Γοδεφρείδος Β΄ του Περς
| Γοδεφρείδος Β΄ του Περς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας |
| Θάνατος | 1100 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός φεουδάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Beatrix de Montdidier |
| Τέκνα | Ροτρού Γ΄ του Περς Marguerite du Perche Juliette du Perche Maud de Perche[1] |
| Γονείς | Ροτρού Α΄ του Σατωντάν και Adeliz de Bellême[2] |
| Αδέλφια | Ούγος Δ΄ του Σατωντάν |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Μάχη του Χέιστινγκς |
Ο Γοδεφρείδος Β΄, γαλλ.: Geoffroi II comte de Perche (απεβ. Οκτώβριος 1100) από τον Οίκο του Σατωντάν και του Περς, ήταν κόμης του Μορτάν & κύριος του Νοζάν (1060-1090) και κόμης του Περς (1090-1100).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο πρώτος γιος του Ροτρού Α΄ υποκόμη του Σατωντάν, Β΄ κόμη του Περς και της Aντελίζ ντε Μπελέμ, [3] κόρης του Γκερίν του Ντομφρόν.
Ως νεαρός ο Γοδεφρείδος Β΄ συμμετείχε στην κατάκτηση της Αγγλίας και πολέμησε στη Μάχη του Χέιστινγκς. [4] Για την υπηρεσία του ο Γουλιέλμος Α΄ ο Κατακτητής του έδωσε ως ανταμοιβή μία σημαντική ιδιοκτησία στην Αγγλία. [5]
Ο Γοδεφρείδος Β΄ διαδέχθηκε τον πατέρα του το 1080, παραλαμβάνοντας τα κτήματα Περσερόν (Μορταν-ω-Περς και Νοζάν-λε-Ρετρού), ενώ ο μικρότερος αδελφός του Ούγος Δ΄ έλαβε την υποκομητεία του Σατωντάν. Ένας τρίτος αδελφός, ο Ροτρού, απέκτησε με τον γάμο την κυριότητα του Mονφόρ-λε-Ροτρού. [6] Μία από τις πρώτες ενέργειες του Γοδεφρείδου Β΄ ως κόμη ήταν να παραδώσει το μοναστήρι Nοζάν-λε-Ροτρού στο Κλυνύ, αφού μηχανεύτηκε την εκτόπιση του ηγουμένου σε αυτό Ουμβέρτου. Ως αποτέλεσμα, ο ρόλος της Αυλής του κόμη αυξήθηκε, καθώς οι διαφορές για τα προνόμια της μονής επιλύοντο στην Αυλή αυτή. [7]
Περί το 1089, ο Γοδεφρείδος Β΄ διεξήγαγε πόλεμο εναντίον του Ρομπέρ του Μπελέμ, λόγω μίας διαφωνίας για μία έκταση. [8] Σύμφωνα με τον Όρντερικ Βιτάλις, ο Γοδεφρείδος Β΄ αμφισβήτησε τη διανομή της κληρονομιάς Μπελέμ μεταξύ της Mαμπέλ του Μπελέμ (μητέρα του Ροβέρτου) και της Aντελίζας (μητέρας του). [9] Ο πόλεμος ήταν μακρύς και παρατεταμένος, καθώς γνωρίζουμε ότι η σύγκρουση συνεχιζόταν ακόμη και το 1091. [4] Αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής του σε θρησκευτικούς σκοπούς και ίδρυσε την πρώτη εγκατάσταση λεπρών στο Περς.
Η επιτυχημένη διακυβέρνησή του και ο αυξημένος πολιτικός ρόλος του μπορούν να εκτιμηθούν από τις δυναμικές συμμαχίες του, οι οποίες έγιναν από τη βόρεια Γαλλία (με τη σύζυγό του Βεατρίκη) και τη Νορμανδία (με τον γάμο της κόρης του Mαργαρίτας με τον Ερρίκου του Μπωμόν) ως τη νότια Γαλλία (μέσω τον γάμο της κόρης του Mατίλντας με τον υποκόμη του Τουρέν). [10]
Ο Όρντερις Βιτάλις τον επαινεί πολύ: "Σε καιρό ειρήνης ήταν ευγενικός και αξιαγάπητος και ήταν εμφανείς οι καλοί τρόποι του. Σε περιόδους πολέμου ήταν σκληρός και αποτελεσματικός, τρομερός για τους κόμητες που ήταν γείτονές του και εχθρός για όλους". [10]
Τον Γοδεφρείδο Β΄ διαδέχθηκε, μετά το τέλος του, ο γιος του Ροτρού Γ΄ ως κόμη του Περς.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γοδεφρείδος Β΄ νυμφεύτηκε πρώτα τη Βεατρίκη του Ραμερούπ, κόρη του Χιλντουέν Δ΄ κόμη του Moντιντιέ, [11] και είχε τέκνα:
- Ροτρού Γ΄ ο Μέγας, κόμης της Περς.[11]
- Mαργαρίτα (απεβ. μετά το 1156), παντρεύτηκε τον Ερρίκο το Μπωμόν, 1ο κόμη του Γουόρβικ. [11] Γιος τους ήταν ο:
- Ροτρού, αρχιεπίσκοπος του Ρουέν.
- Γιουλιάνα/Ζυλιάν (απεβ. μετά το 1132), παντρεύτηκε τον Ζιλμπέρ κύριο του Λ'Αιγκλ. [12] Είχαν παιδιά:
- Γοδεφρείδος και Ενγκενούλφος, απεβίωσαν στο ναυάγιο του Λευκού Πλοίου. [13]
- Μαργαρίτα του Λ'Αιγκλ, παντρεύτηκε τον Γκαρθία Ραμίρεθ της Ναβάρρας. [14]
- Ματθίλδη (απεβ. 27 Μαΐου 1143), παντρεύτηκε πρώτα τον Ραϋμόνδο Α΄ υποκόμη του Τυρέν [3] και μετά τον Γκυ Δ΄ του Λαστούρ.
Μετά ο Γοδεφρείδος Β΄ έκανε δεύτερο γάμο, με την Aλίκη του Ρουσύ.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 2,0 2,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 3,0 3,1 Thompson 2002, σελ. 6.
- ↑ 4,0 4,1 Barlow 1983, σελ. 270.
- ↑ Barlow 1983, σελ. 159.
- ↑ Thompson 2002, σελ. 45.
- ↑ Thompson 2002, σελ. 46-47.
- ↑ Barlow 1983, σελ. 270,286.
- ↑ Thompson 2002, σελ. 49.
- ↑ 10,0 10,1 Thompson 2002, σελ. 50.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Guenée 1978, σελ. 470.
- ↑ Thompson 2002, σελ. 7, 50.
- ↑ Barlow 1983, σελ. 467.
- ↑ Thompson 2002, σελ. 7.