Ντόμπρομιρ Ζέτσεφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντόμπρομιρ Ζέτσεφ
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαДобромир Георгиев Жечев
Ημερ. γέννησης12 Μαρτίου 1942
Τόπος γέννησηςΣόφια, Βουλγαρία
ΘέσηΑμυντικός
Ομάδες νέων
Λοκομοτίβ Σόφιας
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1958-1968Σπαρτάκ Σόφιας216(7)
1968-1974Λέφσκι Σόφιας153(12)
Σύνολο369(19)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1961-1974Εθνική Βουλγαρίας73(2)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1975Λέφσκι Σόφιας
1975-1976Άρης Θεσσαλονίκης
1976-1977ΠΑΣ Ιωάννινα
1977-1978Βέροια
1979-1981Μπότεφ Βράτσα
1981-1983Λέφσκι Σόφιας
1983-1984ΦΚ Χάσκοβο
1985-1988ΦΚ Λοκομότιβ Οριαχόβιτσα
1989Λέφσκι Σόφιας
1991Ντούναβ Ρούσε
1993-1994Πόντιοι Βέροιας
1994-1995ΠΑΣ Ιωάννινα
1995Ντούναβ Ρούσε
1997-1998Ορέστης Ορεστιάδας
1999ΦΚ Λοκομότιβ Οριαχόβιτσα
2001-2002Αλ Νάιμμα
2010-2011Βέλμπαστν Κιούστεντιλ
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ντόμπρομιρ Γκεοργκίεφ Ζέτσεφ (βουλγαρικά: Добромир Георгиев Жечев), γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1942 στην Σόφια της Βουλγαρίας) είναι Βούλγαρος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Μεταξύ 1961 και 1974 υπήρξε βασικό στέλεχος της Εθνικής Βουλγαρίας αγωνιζόμενος σε 73 παιγνίδια της και σημειώνοντας 2 τέρματα[1]. Αποτελεί το μοναδικό Βούλγαρο ποδοσφαιριστή που συμμετείχε σε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα, καταγράφοντας μάλιστα συμμετοχές σε τρία από αυτά [2] . Κατά τη διάρκεια της 17χρονης του καριέρας, αγωνίστηκε διαδοχικά στις ΦΚ Σπαρτάκ Σόφιας και Λέφσκι Σόφιας, πραγματοποιώντας συνολικά 369 συμμετοχές και σημειώνοντας 19 γκολ στην Πρωτάθλημα Βουλγαρίας.

Ποδοσφαρική Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε επίπεδο συλλόγου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζέτσεφ ξεκίνησε την αγωνιστική του καριέρα στην ΦΚ Σπάρτακ Σόφιας, πραγματοποιώντας το ντεμπούτο του για την πρώτη ομάδα σε ηλικία 16 ετών, το 1958. Για σχεδόν 10 χρόνια ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς αμυντικούς στην ομάδα, η οποία ήταν εκείνη την περίοδο μεταξύ των κορυφαίων του Βουλγαρικού ποδοσφαίρου. Ως αρχηγός της ομάδας, κατέκτησε το Κύπελλο Βουλγαρίας (1968), ενώ παράλληλα αποτελεί τον κάτοχο του ρεκόρ συμμετοχών του συλλόγου με 216 αγώνες και 7 γκολ στην κορυφαία ποδοσφαιρική κατηγορία της Βουλγαρίας. Τον Ιανουάριο του 1969, η Σπαρτάκ Σόφιας συγχωνεύτηκε βίαια με την ΦΔ Λέφσκι από το Βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα και τέθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εσωτερικών [3]. Έτσι δημιουργήθηκε η σημερινή Λέφσκι Σόφιας, κι ο Ζέτσεφ καθιερώθηκε ως πυλώνας στην αμυντική γραμμή της νέας ομάδας. Στην Λέφσκι έπαιξε μέχρι το τέλος του 1974, οπότε και αποσύρθηκε σε ηλικία 32 ετών. Κατέγραψε συνολικά 193 αγώνες και 16 γκολ - 153 αγώνες με 12 γκολ στον Πρωτάθλημα, 26 αγώνες με 1 γκολ για το κύπελλο και 14 ματς με 3 γκολ σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Με τη Λέφσκι ανακηρύχθηκε επίσης δύο φορές πρωταθλητής Βουλγαρίας και δύο φορές κυπελλούχος Βουλγαρίας. Επιπρόσθετα, μετά τον θάνατο του Γκεόργκι Ασπαρούχοφ το 1971, έγινε και αρχηγός της ομάδας. Σημείωσε τα τρία ευρωπαϊκά γκολ του για τη Λέφσκι στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1972-1973. Πιο συγκεκριμένα, στις 4 Οκτωβρίου 1972 σκόραρε σε μια νίκη 5-1 εναντίον Ουνιβερσιτάτεα Κλουζ) και στις 7 Νοεμβρίου 1972 σημείωσε και τα δύο γκολ στη νίκη με 2-0 εναντίον της Ντιναμό Βερολίνου.[4]

Εθνική ομάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1959, ο Ζέτσεφ υπήρξε μέλος της Βουλγαρικής εθνικής ομάδα ποδοσφαίρου κάτω των 19 ετών, η οποία κέρδισε τον τίτλο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Κ-19, το οποίο φιλοξενήθηκε στη Βουλγαρία. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Εθνική Βουλγαρίας σε ηλικία 18 ετών, στις 16 Ιουνίου 1961 σε μια εκτός έδρας νίκη με 2-0 επί της Φινλανδίας στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.[5] Στη συνέχεια συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Βουλγαρίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1962 στη Χιλή, όπου έπαιξε στη λευκή ισοπαλία με την Αγγλία. Ο Ζέτσεφ έλαβε μέρος επίσης στα επόμενα δύο Παγκόσμια Κύπελλα - Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1966 στην Αγγλία (3 αγώνες) και Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1970 στο Μεξικό (2 αγώνες). Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας, υπήρξε προσωπικός σωματοφύλακας του Πελέ στον αγώνα με την Βραζιλία (0:2). Παρά την ήττα κατάφερε να τον εξουδετερώσει και ο αγγλικός Τύπος έγραψε ότι ο βασιλιάς του ποδοσφαίρου έμεινε ακάλυπτος μόνο μία φορά στη διάρκεια του αγώνα, όταν χρειάστηκε να εκτελέσει απευθείας ελεύθερο λάκτισμα. [6] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, σημείωσε το παρθενικό του γκολ του σε επίσημο διεθνή αγώνα με τη βουλγαρική ομάδα, στο 1-1 με το Μαρόκο στις 11 Ιουνίου.[7] Μεταξύ 1970 και 1973 διετέλεσε αρχηγός της εθνικής ομάδας 8 φορές.[8] Ο τελευταίος του αγώνας με την Εθνική, ήταν την 1η Ιουνίου 1974 ενάντια στην Αγγλία, στη Σόφια (0-1). Συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Βουλγαρίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1974 στη Γερμανία, όπου, ωστόσο, δεν αγωνίστηκε, παραμένοντας στον πάγκο αναπληρωματικός και στους τρεις αγώνες. Για το ζήτημα αυτό ο ίδιος ο Ζέτσεφ έχει τοποθετηθεί δημοσίως και θεωρεί ότι ο τότε προπονητής της Εθνικής Βουλγαρίας, ο Χρίστο Μλαντένοφ, δεν το χρησιμοποίησε εκτελώντας άνωθεν εντολές[9]. Παρά ταύτα, έγινε ο πρώτος και μοναδικός Βούλγαρος ποδοσφαιριστής που συμμετείχε σε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα. [10]

Προπονητική Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζέτσεφ αποφοίτησε από την Εθνική Ακαδημία Αθλητισμού Γκεόργκι Ντιμίτροφ, και την άνοιξη του 1975, προσλήφθηκε για λίγο, ως βοηθός προπονητή του Ιβάν Βούτσοφ στην Λέφσκι. Χωρίς ουσιαστική προπονητική εμπειρία, το καλοκαίρι του 1975 πήγε στην Ελλάδα, όπου κάθισε στον πάγκο του Άρη Θεσσαλονίκης για μια σεζόν (1975-76). Η ομάδα βρίσκονταν σε μεταβατικό στάδιο μετά την αποχώρηση σημαντικών παικτών που την είχαν οδηγήσει στην κατάκτηση του Κυπέλλου λίγα χρόνια νωρίτερα, και πραγματοποίησε μια μάλλον μέτρια χρονιά. Συνολικά με τον Ζέτσεφ στο τιμόνι, ο Άρης τερμάτισε στην 6η θέση (με 35 βαθμούς, τρεις λιγότερους από την προνομιούχο τέταρτη θέση που έδινε ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο) σημειώνοντας σε 30 αγώνες για το πρωτάθλημα Ελλάδας, δεκατρείς νίκες, εννέα ισοπαλίες και οκτώ ήττες με συντελεστή τερμάτων 50-27. Μεγάλο πλεονέκτημα της ομάδας υπήρξε η καλή αμυντική γραμμή καθώς και η πανίσχυρη έδρα όπου δεν ηττήθηκε ούτε μια φορά. Σημαντική αδυναμία της όμως αποδείχθηκαν οι εκτός έδρας αγώνες, όπου και σημείωσε μόλις δυο νίκες σε ολόκληρο το πρωτάθλημα. Παράλληλα, στο θεσμό του Κυπέλλου η ομάδα είχε άλλες τρεις νίκες για να φτάσει μέχρι τους προημιτελικούς (φάση των «8»), όπου και αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό, χάνοντας στην Αθήνα με 3-1. [11] Το καλοκαίρι του 1976 μεταπήδησε στον πάγκο του ΠΑΣ Ιωάννινα όπου και παρέμεινε όλη την σεζόν 1976-77. Τελικά η ομάδα κατατάχθηκε στην 11η θέση της βαθμολογίας, έχοντας σε 34 παιγνίδια 10 νίκες, 9 ισοπαλίες και 15 ήττες. Στο κύπελλο οι «κυανόλευκοι» την περίοδο εκείνη αποκλείστηκαν στους «16», από την εκτός έδρας ήττα με 2-1 από τον Φωστήρα [12] . Τη σεζόν 1977-78 διετέλεσε προπονητής της Βέροια πάλι στη Σούπερ Λίγκα. Ο Βούλγαρος προπονητής τα επόμενα χρόνια εργάστηκε σε ομάδες της πατρίδας του και την περίοδο 1994-95 επέστρεψε και πάλι στον ΠΑΣ Γιάννενα. Η επιστροφή του αυτή όμως ήταν ιδιαίτερα σύντομη.[13] Στη χώρα του, ανέλαβε βοηθός προπονητής (με βασικό προπονητή τον Τσβετάν Ίλτσεφ) της Εθνικής Βουλγαρίας ενώ αργότερα ηγήθηκε της ομάδας από κοινού με τους Τσβετάν Ιλτσέφ, Γιάνκο Ντίνκοφ και Γιόντσο Άρσοφ για ένα μόνο παιχνίδι, στις 6 Ιουνίου 1979 στην ήττα με 0-3 από την Αγγλία, στη Σόφια. Το καλοκαίρι του 1979 ανέλαβε την Μπότεβ Βράτσα και στις 29 Σεπτεμβρίου του 1981 ανέλαβε πρώτος προπονητής της Λέφσκι Σόφιας.[14] Κατά τη διάρκεια της δίχρονης παραμονής του στον πάγκο της ομάδας, ανέδειξε μια σειρά από αξιόλογους ποδοσφαιριστές από τα σπλάχνα του συλλόγου, όπως ο Μπορίσλαβ Μιχάιλοφ, ο Νικολάι Ιλίεφ, ο Μπόζινταρ Ισκτένοφ και ο Νάσκο Σιράκοφ. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1981/82 οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου Βουλγαρίας. Αφού αποχώρησε από τη Λέφσκι, το καλοκαίρι του 1983, ανέλαβε το ΦΚ Χάσκοβο. Στη συνέχεια, έγινε προπονητής της ΦΚ Λοκομότιβ Οριαχόβιτσα και το 1987 οδήγησε την ομάδα στην A’ Εθνική Βουλγαρίας, μόλις για δεύτερη φορά στην ιστορία του συλλόγου. Μετέπειτα υπήρξε προπονητής για μικρά χρονικά διαστήματα των ΑΕΠ Ποντίων Βέροιας (1993-94) [15] [16] , ΟΦΚ Βελάσιτσα Πέτριτς, ΦΚ Ντούναβ Ρούσε (1991 και έπειτα 1995), Ορέστης Ορεστιάδας (1997-98) [17], ξανά ΦΚ Λοκομότιβ Οριαχόβιτσα (01/01/1999-30/06/1999), ΟΦΚ Ακαντέμικ Σβιστόβ, Αλ Νάιμμα, Μπαχρέιν (01/07/2001-30/06/02) καθώς και Βέλμπαστν Κιούστεντιλ (01/07/2010-30/06/2011).

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως ποδοσφαιριστής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπαρτάκ Σόφιας

  • Κύπελλο Βουλγαρίας 1967/68

Λέφσκι Σόφιας

Ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λέφσκι Σόφιας

  • Κύπελλο Βουλγαρίας 1981/82

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ http://btvsport.bg/bgfootball/dobromir-zhechev-na-80-edinstvenijat-balgarin-s-4-svetovni.html#
  2. ↑ http://www.ertnews.gr/perifereiakoi-stathmoi/seres/ethn-sidirokastroy-egrapsan-istoria-oi-palaimachoi-sti-sofia/
  3. ↑ Wilson, Jonathan (Νοεμβρίου 2006). Behind the Curtain: Football in Eastern Europe. Orion. ISBN 9780752869070. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2021. 
  4. ↑ Τα γκολ του Zhechev σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις worldfootball.net
  5. ↑ php?id=13136 Φινλανδία - Βουλγαρία 0:2, 16.6.1961[νεκρός σύνδεσμος] eu-football.info
  6. ↑ .bg/ Article/2288170 Dobromir Zhechev: Έπαιξα εναντίον του Pele σταθερά, αλλά όχι σκληρά[νεκρός σύνδεσμος] 24chasa.bg 9 Σεπτεμβρίου 2013
  7. ↑ Βουλγαρία - Μαρόκο 1:1, 11.6.1970 ευ -football. info
  8. ↑ Τα στατιστικά του Zhechev στην εθνική ομάδα eu - football.info
  9. ↑ http://www.24chasa.bg/sport/article/13416527
  10. ↑ http://www.ertnews.gr/perifereiakoi-stathmoi/seres/ethn-sidirokastroy-egrapsan-istoria-oi-palaimachoi-sti-sofia/
  11. ↑ http://oiassoitouareos.gr/aris-1975-76/
  12. ↑ http://www.bluevayeros.gr/?p=7762
  13. ↑ http://www.bluevayeros.gr/?p=7762
  14. ↑ [ http://www. ://www.temasport.com/news/view/%D0%9B%D0%B5%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%B8+%D0%BD%D0%B0+100+- + %D0%91%D0%BE%D0%B6%D0%B5%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D0%BE%D1%82%D0%BE+% D0 %BF%D1%80%D0%BE%D0%B7%D1%80%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B5/news:27612 Levski στο 100 - Divine insight] temasport.com 27 Μαρτίου 2014
  15. ↑ http://www.veriotis.gr/2020/04/i-korifaia-endekada-ton-potnion-ti-lene-8-paiktes-pou-foresan-tin-fanela-tis.html
  16. ↑ http://www.kerkidasport.gr/podosfairo/erasitechniko/8532-anaviose-i-istoriki-aep-veroias-foto
  17. ↑ http://docs.google.com/file/d/0B7UpIvWEXRi0emxCMExPMzVTVUk/edit?resourcekey=0-DHB_-7fGTW-JuGN-kOzyHA

Εξωτερικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Άρης Θεσσαλονίκης – Προπονητές ποδοσφαίρου

Βλαχόπουλος (1914–18)  · Κ. Βικελίδης (1922–27)  · Κέσλερ (1927–29)  · Ντε Βαλέρ (1929–32)  · Άνταλ (1932–34)  · Κ. Βικελίδης (1934–40)  · Καλτέκης (1945–49)  · Γιακουμής (1949–50)  · Αγγελάκης (1950–53)  · Κλ. Βικελίδης (1953–55)  · Σιμονόφσκι (1955)  · Νετούκα (1955)  · Πέτροβιτς (1955–56)  · Κάσανιν (1956)  · Στέβοβιτς (1956–57)  · Κλ. Βικελίδης (1957)  · Στέβοβιτς (1957–58)  · Καλτέκης (1958)  · Πανάγκλ (1958–59)  · Κλ. Βικελίδης (1958–59)  · Γκλίσοβιτς (1959–61)  · Κλ. Βικελίδης (1961)  · Βελλιάδης (1961-62)  · Σπάγιτς (1962)  · Γρηγοριάδης (1962)  · Τρεβιζάν (1962)  · Πάλφι (1962–66)  · Γκλίσοβιτς (1966–67)  · Κορέιρα (1967–69)  · Αγγελάκης (1969)  · Τσίριτς (1969–71)  · Μπαλτατζής (1971)  · Άλεν (1971)  · ΜακΓκίνες (1971–73)  · Στάνκοβιτς (1973–75)  · Παναγούλιας (1975)  · Ζέτσεφ (1975–76)  · Παναγούλιας (1976–77)  · Ρουλ (1977)  · Πατσίδης (1977)  · Τσίριτς (1978)  · Τσατσέφσκι (1978–79)  · Σασία (1979–80)  · Μπλάνστοουν (1980)  · Βίτσαν (1980–81)  · Ναλμπάντης (1981)  · Κράμερ (1981–82)  · Γεωργιάδης (1982–84)  · Χατζηκώστας (1984)  · Λίμπρεχτς (1984–86)  · Βένος (1986)  · Ζετς (1986–87)  · Γούναρης (1987)  · Πρόκοπ (1987–88)  · Παναγούλιας (1988–90)  · Τσίλιος (1990)  · Γκμοχ (1990–91)  · Τσίλιος (1991)  · Βούτσοφ (1991–92)  · Φοιρός (1992–95)  · Τζιφόπουλος (1995-96)  · Γιαραμπίνσκι (1996)  · Διαμαντόπουλος (1996)  · Σεμερτζίδης και Παντζιαράς (1997)  · Ρότσα (1996)  · Φοιρός (1997–98)  · Παράσχος (1998)  · Παναγούλιας (1998–99)  · Πέτκοβιτς (1999–00)  · Σεμερτζίδης (1999–00)  · Τεννές (2000–01)  · Μισέλ (2001)  · Ταρντί (2001-02)  · Τζιφόπουλος (2002)  · Κράους (2002)  · Φοιρός (2002–03)  · Μιχαλίτσος (2003)  · Παντζιαράς (2003)  · Σκόμποε (2003-04)  · Μιχαλίτσος (2004)  · Κατσαβάκης (2004)  · Χατζάρας (2004–05)  · Κουούζελα (2005)  · Αναστόπουλος (2005–06)  · Όγιος (2006-07)  · Πασιαλής (2007)  · Ερνάντεθ (2007)  · Ολίβα (2007)  · Μπάγεβιτς (2007–08)  · Ερνάντεθ (2008–09)  · Μαζίνιο (2009)  · Μπουγιουκλής (2009)  · Κούπερ (2009–11)  · Τσιώλης (2011)  · Πρόμπιερζ (2011–12)  · Μασάδο (2012)  · Κατσαβάκης (2012)  · Πασιαλής (2012)  · Αλκαράθ (2012-13)  · Παπαδόπουλος (2013)  · Χατζηνικολάου (2013) · Μιλίνκοβιτς (2013)  · Παπαδόπουλος (2013-14)  · Καλαϊτζίδης (2014)  · Μπουγιουκλής (2014)  · Κάμπος (2014)  · Ντομπρασίνοβιτς (2015)  · Καλαϊτζίδης (2015)  · Αναστόπουλος (2015–17)  · Κωστένογλου (2017)  · Σπανός (2017–18)  · Ερρέρα (2018)  · Παντελίδης (2018–19)  · Ένινγκ (2019–20)  · Μάντζιος (2020–22)  · Μπούργος (2022)  · Πάρντιου (2022–23)  · Τερζής (2023)  ·

Μάντζιος (2023–)  ·
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντόμπρομιρ_Ζέτσεφ&oldid=10303889"