Έλληνες στον Λίβανο

Έλληνες στον Λίβανο
Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς
	Βηρυτός (Ευρύτερη Βηρυτός), Τρίπολη
Γλώσσες
	Αραβικά, Ελληνικά
Θρησκεία
	Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, Ισλάμ

Ο Έλληνες στον Λίβανο έχουν παρουσία στο σημερινό Λίβανο, που χρονολογείται από την αρχαιότητα, ενώ Φοίνικες και οι Έλληνες (και οι δύο τους είναι θαλάσσιοι λαοί) μοιράζονται στενούς δεσμούς. Το ελληνικό αλφάβητο, για παράδειγμα, προέρχεται από το Φοινικικό. Η ελληνική παρουσία αποδεικνύεται από διάφορα τοπωνύμια, και υπάρχουν στενοί δεσμοί μεταξύ των Ελλήνων και των Λιβανικών ελληνορθόδοξων και ελληνοκαθολικών κοινοτήτων.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην αρχαιότητα στον Λίβανο υπήρξαν διάφορες ελληνικές αποικίες. Μετά τον εκχριστιανισμό η επιρροή του ελληνικού πολιτισμού παρέμεινε ισχυρή, όμως έφθινε με το πέρασμα των αιώνων, αν και δεν εξαφανίστηκε. Η πόλη Αμιούν (πιθανώς από τη Σημιτική λέξη για τους Έλληνες, Γιουνάν), πρωτεύουσα της επαρχίας Κούρα (με τη σειρά από της από την ελληνική λέξη χωριά), στα βόρεια της χώρας, είναι μια ζωντανή απόδειξη αυτού. Μετά τον πόλεμο του Λιβάνου 2006, οι περισσότεροι Έλληνες εγκατέλειψαν τη χώρα, αν και εξακολουθεί να υπάρχει μια ελληνική κοινότητα στην Βηρυτό (Ευρύτερη Βηρυτός)^[1], καθώς και στη προαναφερθείσα επαρχία Κούρα.

Έλληνες Μουσουλμάνοι στον Λίβανο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περίπου 7.000 Έλληνες κατοικούν στην Τρίπολη και την Ελ Μίνα.^[2] Η πλειοψηφία εξ'αυτών είναι Μουσουλμάνοι καταγόμενοι από την Κρήτη, ενώ ορισμένοι είναι ελληνικής μουσουλμανικής καταγωγής. Έγγραφα αποτελούν ένδειξη πως η κοινότητα αποχώρησε από την Κρήτη μεταξύ του 1866 και του 1897, κατά το ξέσπασμα της ύστατης κρητικής εξέγερσης εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία και οδήγησε στο ξέσπασμα του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897.^[2] Αριθμός Ελλήνων Μουσουλμάνων του Λιβάνου πέτυχαν έως έναν βαθμό την διατήρηση της ιδιαίτερης ταυτότητας και γλώσσας τους. Έως το ξέσπασμα του Λιβανέζικου Εμφύλιου Πολέμου, η συγκεκριμένη κοινότητα ήταν μεταξύ της στενά συνδεδεμένη και αποκλειστικά ενδογαμική. Ωστόσο, σημαντικός αριθμός εξ'αυτών αποχώρισε από τον Λίβανο κατά την διάρκεια της δεκαπενταετούς περιόδου του πολέμου.^[2] Σύμφωνα με μελέτη της αν. καθηγήτριας του ΑΠΘ, Ρούλας Τσολακίδου, που αφορά στο διάστημα έως το 2000, μέλη της κοινότητας των ελληνικής καταγωγής μουσουλμάνων του Λιβάνου είχαν εκφράσει παράπονα για τον τρόπο αντιμετώπισής τους από τις ελληνικές αρχές, περιλαμβανομένης της ελληνικής πρεσβείας. Πάντως, στην ίδια μελέτη παρατίθενται δηλώσεις του Προέδρου της Ένωσης που εκπροσωπεί τους ελληνικής καταγωγής μουσουλμάνους του Λιβάνου ("Φιλανθρωπικός Κοινωνικός Λιβανέζικος Κρητικός Σύλλογος"), ο οποίος επισημαίνει τη σημαντική βελτίωση τα τελευταία χρόνια των σχέσεων μεταξύ της κοινότητας και της ελληνικής πρεσβείας.^[2]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Hellenic Republic: Ministry of Foreign Affairs: Lebanon Αρχειοθετήθηκε 2012-08-19 στο Wayback Machine.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 (Αγγλικά) Greek-Speaking Enclaves of Lebanon and Syria, Roula Tsokalidou. Proceedings II Simposio Internacional Bilingüismo. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2006

[gmfa-1] Hellenic Republic: Ministry of Foreign Affairs: Lebanon Αρχειοθετήθηκε 2012-08-19 στο Wayback Machine.

[gsels-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 (Αγγλικά) Greek-Speaking Enclaves of Lebanon and Syria, Roula Tsokalidou. Proceedings II Simposio Internacional Bilingüismo. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2006

[1]

[2]