Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 19/06/2014.
Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία
ΑναγνώρισηΟρθόδοξη Εκκλησία
ΠροκαθήμενοςΠατριάρχες: Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων
Αρχιεπίσκοποι: Κύπρου, Αθηνών, Αλβανίας, Σινά
ΕπικράτειαΑνατολική Μεσόγειος & διασπορά
ΓλώσσαΕλληνιστική Κοινή
Πιστοί23-24 εκ. (περίπου το 40% των οποίων βρίσκονται στην Ελλάδα)

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία σχηματίζεται από αρκετές αυτοκέφαλες εκκλησίες, στο ευρύτερο σώμα (κοινωνία) του Ανατολικού Ορθόδοξου Χριστιανισμού η λειτουργία του οποίου διεξάγεται παραδοσιακά στην Ελληνιστική Κοινή, την γλώσσα της Καινής Διαθήκης, και της οποίας ο κλήρος είναι πλήρως ή κυρίαρχα ελληνικός εθνικά ή ήταν κατά το μεγαλύτερο τμήμα της ιστορίας της, όπως στην περίπτωση του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αντιοχείας που τέθηκε υπό πλήρη μη ελληνικό έλεγχο περί το 1899.

Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορικά, ο όρος «Ελληνορθόδοξοι» έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει όλες τις Ανατολικές Ορθόδοξες εκκλησίες, αφού ο όρος «Έλληνες» μπορεί να αναφέρεται στην κληρονομιά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. [1][2][3] Κατά τη διάρκεια των πρώτων οκτώ αιώνων της χριστιανικής ιστορίας, οι περισσότερες σημαντικές πνευματικές, πολιτιστικές και κοινωνικές εξελίξεις στη Χριστιανική Εκκλησία έλαβαν χώρα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία ή στη σφαίρα επιρροής της, [3][4][5] όπου η ελληνική γλώσσα ήταν ευρέως ομιλούμενη και χρησιμοποιούμενη για τα περισσότερα θεολογικά γραπτά. Η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, η Κωνσταντινούπολη, ήταν ένα πρώιμο σημαντικό κέντρο του Χριστιανισμού και οι λειτουργικές πρακτικές, παραδόσεις και δόγματά του υιοθετήθηκαν σταδιακά σε όλη την Ανατολική Ορθοδοξία, παρέχοντας ακόμα τα βασικά πρότυπα της σύγχρονης Ορθοδοξίας.[6][7][8] Έτσι, οι Ανατολικοί Ορθόδοξοι ονομάστηκαν «Έλληνες» (Ρωμιοί) Ορθόδοξοι ή «Ρωμαιορθόδοξοι» (Rum-orthodox), με τον ίδιο τρόπο που οι Δυτικοί Χριστιανοί ονομάστηκαν «Ρωμαιοκαθολικοί». Ωστόσο, η ονομασία «Ελληνική» εγκαταλείφθηκε από τις σλαβικές και άλλες ανατολικές ορθόδοξες εκκλησίες ως μέρος των εθνικών αφυπνίσεων των λαών τους, ξεκινώντας ήδη από τον 10ο αιώνα μ.Χ.[9][10][11] Έτσι, στις αρχές του 21ου αιώνα, γενικά μόνο εκείνες οι Εκκλησίες που ήταν πιο στενά συνδεδεμένες με τον ελληνικό ή τον βυζαντινό πολιτισμό και εθνότητα ονομάζονταν «ελληνορθόδοξοι» στην κοινή γλώσσα.[12]

Η Ελληνική Ορθοδοξία έχει επίσης οριστεί ως θρησκευτική παράδοση που έχει τις ρίζες της στη διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας.[13]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Ελληνορθόδοξες εκκλησίες προέρχονται από εκκλησίες που ίδρυσαν οι Απόστολοι στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή κατά τον 1ο αιώνα[14][15][16][17][18][19][20].[20]

Εκκλησίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι εκκλησίες όπου εφαρμόζεται όρος «Ελληνική Ορθόδοξη» είναι:

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Boyd, Kelly (8 Αυγούστου 1999). Encyclopedia of Historians and Historical Writing. Taylor & Francis. ISBN 9781884964336 – μέσω Google Books. 
  2. ↑ Edwin Pears, The Destruction of the Greek Empire and the Story of the Capture of Constantinople by the Turks, Haskell House, 1968
  3. ↑ 3,0 3,1 Millar, Fergus (2006). A Greek Roman Empire : Power and Belief under Theodosius II (408–450). University of California Press. σελ. 279 pages. ISBN 0-520-24703-5. 
  4. ↑ Tanner, Norman P. The Councils of the Church, (ISBN 0-8245-1904-3)
  5. ↑ The Byzantine legacy in the Orthodox Church by John Meyendorff – 1982
  6. ↑ Hugh Wybrew, The Orthodox Liturgy: The Development of the Eucharistic Liturgy in the Byzantine Rite – 1990
  7. ↑ The Christian Churches of the East, Vol. II: Churches Not in Communion with Rome, by Donald Attwater – 1962
  8. ↑ J Meyendorff, Byzantine Theology: Historical Trends and Doctrinal Themes (1987)
  9. ↑ Joan Mervyn Hussey, The Orthodox Church in the Byzantine Empire, 1990
  10. ↑ Vlasto, A. P. (1970). The Entry of the Slavs into Christendom: An Introduction to the Medieval History of the Slavs (στα Αγγλικά). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0521074592. OCLC 637411069. 
  11. ↑ Pantev, Andrey Lazarov (2000). Българска история в европейски контекст (στα Βουλγαρικά). IK "Khristo Botev". ISBN 9544456708. OCLC 45153811. 
  12. ↑ «Greek Orthodox and Russian Orthodox - Questions & Answers». www.oca.org. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2022. 
  13. ↑ Saloutos, Theodore (1973). «"The Greek Orthodox Church in the United States and Assimilation."». The International Migration Review 7 (4): 395–407. doi:10.2307/3002553. https://doi.org/10.2307/3002553. 
  14. ↑ Janet Saltzman Chafetz· Helen Rose Ebaugh (18 Οκτωβρίου 2000). Religion and the New Immigrants: Continuities and Adaptations in Immigrant Congregations. AltaMira Press. σελ. 155. ISBN 978-0-7591-1712-9. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. The distinctive characteristics of the Greek Orthodox Church are its sense of continuity with the ancient Church of Christ and the Apostles and its changelessness. The Orthodox church traces its existence, through the ordination of Bishops, directly back to the Apostles and through them to Jesus. 
  15. ↑ Sally Bruyneel· Alan G. Padgett (2003). Introducing Christianity. Orbis Books. σελ. 7. ISBN 978-1-60833-134-5. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. The Eastern Orthodox and the Roman Catholic Churches are the oldest with roots going back to the earliest Christian groups. 
  16. ↑ Benjamin Jerome Hubbard· John T. Hatfield· James A. Santucci (2007). An Educator's Classroom Guide to America's Religious Beliefs and Practices. Libraries Unlimited. σελ. 63. ISBN 978-1-59158-409-4. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. The Orthodox Church traces its origins to the churches founded by the apostles in the Middle East and the Balkans in the first century. 
  17. ↑ Robert L. Plummer (6 Μαρτίου 2012). Journeys of Faith: Evangelicalism, Eastern Orthodoxy, Catholicism and Anglicanism. Zondervan. σελ. 128. ISBN 978-0-310-41671-5. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. Catholicism holds that if a Church claims to be Christian, then it must be able to show that its leaders-its bishops and its presbyters (or priests)- are successors of the apostles. That is why the Catholic Church accepts Eastern Orthodox ordinations and sacraments as valid, even though Eastern Orthodoxy is not in full communion with Rome. 
  18. ↑ William A. Dyrness· Veli-Matti Kärkkäinen (25 Σεπτεμβρίου 2009). Global Dictionary of Theology: A Resource for the Worldwide Church. InterVarsity Press. σελ. 244. ISBN 978-0-8308-7811-6. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. This connection is apparent through the historical succession of bishops of churches in a particular geographic locale and by fidelity to the teachings of the apostles (cf. Acts 2:42) and life as it developed in the patristic tradition and was articulated by the seven ecumenical councils. 
  19. ↑ Heidi Campbell (22 Μαρτίου 2010). When Religion Meets New Media. Routledge. σελ. 13. ISBN 978-0-203-69537-1. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. There are three branches within Christianity: Catholic, Eastern Orthodox, and Protestant. ... The Christian church draws its lineage and roots from the time of Jesus Christ and the apostles in CE 25–30 and the birth of the Church at Pentecost in ... 
  20. ↑ 20,0 20,1 Wendy Doniger (Ιανουαρίου 1999). Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions. Merriam-Webster. σελ. 309. ISBN 978-0-87779-044-0. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. EASTERN ORTHODOXY, one of the major branches of CHRISTIANITY, characterized by its continuity with the apostolic church, its liturgy, and its territorial churches. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ελληνική_Ορθόδοξη_Εκκλησία&oldid=10465939"