Ελληνική διασπορά στη Γαλλία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ελληνική διασπορά υφίστατο στη σημερινή Γαλλία από την περίοδο, κιόλας, της Αρχαιότητας. Αυτή η κοινωνία εξαφανίστηκε στη διάρκεια της Ύστερης Αρχαιότητας, λόγω της απορρόφησής της από τον τοπικό πληθυσμό, ωστόσο εμφανίστηκε εκ νέου μέσω κυμάτων μετανάστευσης στη διάρκεια του 19ου αιώνα (17ου αιώνα στην Κορσική, η οποία δεν βρισκόταν, ακόμη, εκείνη την εποχή, υπό γαλλικό έλεγχο), ενώ αυτό τον καιρό βρίσκεται συγκεντρωμένη γύρω από τους αστικούς πυρήνες του Παρισιού, της Λυών, της Γκρενόμπλ και της Μασσαλίας.

Οι Φωκαείς της Μασσαλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μασσαλία ιδρύθηκε κατά το 600 π.Χ. από Έλληνες ναυτικούς οι οποίοι προέρχονταν από τη Φώκαια της Μικράς Ασίας υπό την ονομασία Μασσαλία. Ο εξερευνητής και επιστήμονας Πυθέας ήταν μία από τις σημαντικότερες ελληνικές προσωπικότητες της Μασσαλίας εκείνης της περιόδου. Οι Μασσαλιώτες διέθεταν αρκετά λιμάνια και εμπορικούς ναυστάθμους κατά μήκος των προβηγκιανών ακτών: τον Κιθαρίστα (Λα Σιοτά), το Ταυροέντον και το Ταυροέις (το Σαιν-Σιρ και το Μπρυσκ), την Ολβία (την Αλμανάρ), την Ηρακλήια Κακαβάρια (το Καβαλαίρ), την Αντίπολις (την Αντίμπ) και τη Νικήια (τη Νις)[1].

Οι Έλληνες της Κορσικής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος, γνωστή ως "η ελληνική" στο Καργκέζε

Τον Ιανουάριο του 1676, μια μικρή αποικία 600 Ελλήνων, προερχόμενη από το Γύθειο, επιβιβάστηκε στο Βίτυλο (σημερινό Οίτυλο) - χωριά ευρισκόμενα στα νότια της Πελοποννήσου στη χερσόνησο της Μάνης - για να διαφύγει της τουρκικής κατοχής, και ίδρυσε στην ενδοχώρα της Σαγκόν, την Παομία, σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από τα Ανατολικά του σημερινού Καργκέζε. Όταν οι Γενουάτες, τότε κύριοι της Κορσικής, απέδωσαν τα εδάφη της Παομία στην ελληνική κοινότητα, υποχρέωσαν την τελευταία στη συμπλήρωση ενός συμβολαίου. Το συμβόλαιο αυτό προέβλεπε ότι οι Έλληνες θα μπορούσαν να διατηρήσουν τη βυζαντινή λειτουργική, ωστόσο θα έπρεπε να γίνουν Καθολικοί, κάτι που τους οδήγησε στην ένταξή τους στις Δυτικές Καθολικές Εκκλησίες. Οι μικτοί γάμοι μεταξύ των απογόνων των Ελλήνων αποίκων και των Κορσικανών έχουν, σήμερα, ενώσει τις δύο κοινότητες του Καργκέζε, με τη χρήση της ελληνικής γλώσσας να έχει, τελικώς, εξαφανιστεί από την περιοχή, και με την πάροδο του χρόνου, προς όφελος των κορσικανικών.

Η διασπορά της ηπειρωτικής Γαλλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ελληνική διασπορά της ηπειρωτικής Γαλλίας έχει τρεις κύριες πηγές:

Η Κοίμηση της Θεοτόκου, ελληνορθόδοξη εκκλησία της Μασσαλίας, είναι η παλαιότερη των ορθόδοξων εκκλησιών της Γαλλίας: εγκαινιάστηκε το 1845. Αποτελεί τη μοναδική ορθόδοξη εκκλησία αυτοκρατορικού ρυθμού στη Γαλλία και πιθανώς στην Ευρώπη. Άλλες ελληνικές ενορίες υπάρχουν επίσης στο Παρίσι, τη Λιλ, το Μπορντώ, τη Λυών, την Γκρενόμπλ, τη Μασσαλία, την Τουλόν και τη Νις, οι οποίες είναι οργανωμένες σε τρεις πρωτοσυγγελικές επισκοπές της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: αυτή του Βορρά (Παρίσι), αυτή του Κέντρου (Λυών) και αυτή του Νότου (Μασσαλία), των οποίων τα αρχεία αποτελούν την κυριότερη πηγή πληροφοριών, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της Γαλλίας θεωρούνται Γάλλοι υπήκοοι, ενώ η γαλλική ταυτότητα δεν κάνει ουδεμία αναφορά στην εθνική προέλευση ή το θρήσκευμα του πολίτη.

Στον παρόντα χρόνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επί του παρόντος, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ο αριθμός των Ελλήνων που ζουν στη Γαλλία βάσει στατιστικών, υπάρχουν 35.000 Έλληνες στη Γαλλία, αλλά οι Έλληνες δεν υποχρεούνται να αναφέρουν το μεταναστευτικό τους καθεστώς στη Γαλλία επειδή ανήκουν στον χώρο Σένγκεν, υπάρχουν πολυάριθμες ελληνικές οργανώσεις οι πολίτες. στο Παρίσι, το Grand Est, την Κυανή Ακτή, την Κορσική μεταξύ άλλων γαλλικών περιοχών.

Γαλλικές προσωπικότητες ελληνικής καταγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιστήμονες
Καλλιτέχνες και ΜΜΕ
Πολιτικοί και διπλωμάτες
Οικονομικοί παράγοντες
Στρατιωτικοί
Αθλητές
Άλλα

Εσωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Gérard Blanken, Les Grecs de Cargèse (Corse). Recherches sur leur langue et leur histoire. T. I. Partie linguistique, Leyde, 1951[2]
  • Marie-Anne Comnène, Cargèse : une colonie grecque en Corse, Société d'édition "Les Belles lettres", 1959, 92 pages
  • Jean Coppolani, « Cargèse. Essai sur la géographie humaine d'un village corse », Revue de géographie alpine, année 1949, volume 37, n° 37-1, pp. 71–108
  • Nicolaos Stephanopoli de Comnène, Histoire de la colonie grecque établie en Corse, éditeur A. Thoisnier-Desplaces, 1826 (version scannée complète en ligne)
  • Catherine Daniélidès, Un siècle de présence grecque sur la Côte d'Azur, 1917-2012 ISBN 978-2746651845

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Jacqueline et Maurice Griffe : Chronologie de la Provence, ed. Photoffset, Nice 1994, ISBN 2-907854-19-4
  2. recension dans la Revue des études byzantines

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]