Mercedes-Benz T2

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Mercedes-Benz T2
Σύνοψη
Κατασκευαστής Mercedes-Benz
Παραγωγή1967 — 1995
Σεζόν1967 - 1995
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΦορτηγό
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2950-4100 χιλιοστά
Μήκος5065-6996 χιλιοστά
Πλάτος2100-2450 χιλιοστά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοMercedes-Benz L 319
ZIL-4331 (για ZIL-5301)
Hanomag σειρά F (για μοντέλα Hanomag/Henschel)
Επόμενο μοντέλοMercedes-Benz Vario

Το Mercedes-Benz T2 ήταν ένα ελαφρύ επαγγελματικό όχημα με ημι-καπό που κατασκευάστηκε από την Daimler-Benz. Το T2 είναι επίσης γνωστό ως «Düsseldorf Transporter», αφού κατασκευάστηκε στο Ντίσελντορφ από το 1967 έως το 1991. Η τρίτη γενιά, που κατασκευάστηκε από το 1996 στο Ludwigsfelde, ονομαζόταν Mercedes-Benz Vario.

Στην Αργεντινή η συναρμολόγηση ξεκίνησε με την πρώτη γενιά L 608 D το 1969 και τελείωσε το 1990. Το 1989, τα νέα προϊόντα ήταν τα L 710, L 914 και 814 με την παραλλαγή LO (μόνο σασί για εφαρμογή ξεχωριστών αμαξωμάτων). Η παραγωγή σταμάτησε το 1996. Η έκδοση της Βενεζουέλας του T2 κατασκευάστηκε στη Βαρκελώνη από την Grupo Consorcio 1390 SA (επί του παρόντος MMC Automotriz SA) ως Mercedes-Benz Class L3. Το L3 κατασκευάστηκε από το 1969 έως το 1978, όταν η εταιρεία αγοράστηκε από την Ford Motor Company.

Πρώτη γενιά (1967-1986)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

T2 407D, πριν από ανανέωση
T2 407D, μετά το ανανέωση
Mercedes-Benz L608 D KAV (Τύπος μεγάλο 310) πυροσβεστικό όχημα ραδιοπροστασίας «ευρείας ατράκτου».

Το 1967, το T2 παρουσιάστηκε ως διάδοχος της σειράς L 319 / L 406, από την οποία πήρε πολλά εσωτερικά εξαρτήματα, όπως το σασί. Η παραγωγή ξεκίνησε με μεικτά βάρη που κυμαίνονταν από 3,5 έως 4,6 τόνους (μόνο ελαφρώς βαρύτερο από τον προκάτοχό του), στενά αμαξώματα και κινητήρες βενζίνης και ντίζελ που προέρχονταν από τα επιβατικά αυτοκίνητα από τα ίδια χρόνια. Σύντομα όμως η σειρά επεκτάθηκε με σασί με ή χωρίς στάνταρ ή διπλές καμπίνες πληρώματος, μακρύτερα μεταξόνια, φαρδύτερα αμαξώματα, ψηλότερες οροφές και μεγαλύτερους κινητήρες. Ως αποτέλεσμα, η πρώτη γενιά T2 κατέληξε με τον κινητήρα OM314 ως τη δημοφιλέστερη επιλογή και τον OM352 ως τον ισχυρότερο κινητήρα για τις βαρύτερες εκδόσεις με μεικτό βάρος έως και 6,8 τόνους. Υπήρχαν αρκετές συναρμολογήσεις σε άλλες χώρες. Στη Βραζιλία και σε ορισμένες άλλες χώρες της Νότιας Αμερικής ήταν εξοπλισμένο με κινητήρα τούρμπο ντίζελ.

Το T2 προσφέρθηκε ως βαν με ή χωρίς τζάμια, ένα πιο πολυτελές μίνι λεωφορείο ή ένα ελαφρύ φορτηγό με μονή ή διπλή καμπίνα. Πολλές καρότσες με πτώση ή ανατρεπόμενες, τυποποιημένα ή μονωμένα σώματα κουτιών με ή χωρίς μονάδες καταψύκτη παρέχονταν από το εργοστάσιο, ενώ τα φορτηγά μόνο με σασί ήταν διαθέσιμα σε κατασκευαστές αμαξωμάτων τρίτων για μεμονωμένα αμαξώματα. Τα T2 ήταν δημοφιλή για ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών, όπως διανομή αγαθών, υπηρεσίες δεμάτων (ευρέως χρησιμοποιούμενα από την Deutsche Post με συρόμενες μπροστινές πόρτες και στις δύο πλευρές), πυροσβεστικές δυνάμεις και εταιρείες διάσωσης έκτακτης ανάγκης, στρατός, αστυνομία, εξωραϊσμός και κατασκευαστικές εταιρείες.

Μετά την εξαγορά της Hanomag-Henschel το 1970/1971 υπήρχε μια βραχύβια έκδοση Hanomag-Henschel, η οποία διέφερε μόνο στη μπροστινή μάσκα του ψυγείου και στους προβολείς. Το 1981, το T2 έλαβε ένα λίφτινγκ, η πιο εμφανής διαφορά ήταν η νέα μάσκα από μαύρο πλαστικό. Το 1986, μετά από 19 χρόνια παραγωγής, τα αμαξώματα των βαν και των φορτηγών αντικαταστάθηκαν από τη δεύτερη γενιά T2, τα λεωφορεία συνέχισαν την παραγωγή για λίγο ακόμη. Ο συνολικός αριθμός των T2 πρώτης γενιάς ανήλθε σε 496.447 μονάδες.

Δεύτερη γενιά (1986-1996)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λεωφορείο Shaftesbury & District Plaxton Beaver 1 με αμάξωμα Mercedes-Benz 811D στο Gillingham, Dorset
Van Mercedes-Benz 609D

Η δεύτερη γενιά του T2 παρουσιάστηκε το 1986 και κατασκευαζόταν μέχρι το 1996.[1] Αναβαθμίστηκε σημαντικά στο αμάξωμα, το καπό έχει γίνει πιο μακρύ και η σχεδίαση συνολικά πιο αιχμηρή, αλλά μηχανικά παρέμεινε σχεδόν το ίδιο με την προηγούμενη. Το σασί πωλήθηκε σε μεγάλους αριθμούς στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία κατά τη διάρκεια της "επανάστασης" των minibus. Οι παραλλαγές περιελάμβαναν τα 609D, 614D, 709D, 711D, 811D, 814D και 510 (βενζίνη).[2]

Το LO812 πουλήθηκε στην Αυστραλία από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Westbus αγόρασε 26 το 1992[3] και η National Bus Company αγόρασε 45 το 1994/95.[4] Διάφοροι άλλοι φορείς θα αγόραζαν μικρότερους στόλους.

Το T2 κατασκευαζόταν στην Αργεντινή μέχρι το 1997, ως σασί L 710 και LO 915 για εφαρμογές minibus.

Αντικατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1996, το T2 για μεταφορά ανθρώπων αντικαταστάθηκε από το Mercedes-Benz Vario, ενώ το T2 για τη μεταφορά εμπορευμάτων αντικαταστάθηκε από το ολοκαίνουργιο Mercedes-Benz Sprinter. Οι οπτικές διαφορές μεταξύ του Vario και των προκατόχων του ήταν αρκετά μικρές, αλλά περιλάμβαναν νέους προβολείς και μάσκα ψυγείου: ταυτόχρονα αναθεωρήθηκε το εσωτερικό.[5]

ZIL-5301[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ZIL-5301 φορτηγό

Το ZIL-5301 ήταν ένα φορτηγό μεσαίου τύπου που παρήχθη από το ZIL από το 1995 έως το 2015. Αντικατέστησε τα προηγούμενα φορτηγά ZIL-130 και ZIL-4331 και ήταν ελαφρώς μικρότερο και πιο οικονομικό από αυτά. Βασίστηκε στο πλαίσιο και τα μηχανικά στοιχεία του Mercedes T2 μετά από μια σύντομη συμφωνία μεταξύ της Mercedes και της ZIL, αλλά το αμάξωμα ήταν εντελώς νέο.[6] Οι μηχανές επίσης ήταν νέες και παραγόμενες στην Ρωσία. Το φορτηγό κατασκευάστηκε σε σχετικά μεγάλη γκάμα με πολλές επιλογές, αλλά οι πωλήσεις ήταν μόνο μέτριες, τόσο σε σύγκριση με ξένους όσο και με Ρώσους ανταγωνιστές.

Μετά από οικονομικά προβλήματα στη ZIL και αποτυχημένες πωλήσεις, η παραγωγή θα τελείωνε μέχρι το 2015, ως το τελευταίο φορτηγό ZIL. Αρχικά είχε προγραμματιστεί η ZIL να συνάψει περαιτέρω συμφωνίες με τη Mercedes για την τοπική παραγωγή επαγγελματικών οχημάτων, προκειμένου να αντικαταστήσει την παλιά της σειρά φορτηγών ZIL, αλλά τα οικονομικά της προβλήματα δεν το επέτρεψαν. Το σχέδιο ήταν ότι το Mercedes Sprinter θα αντικαθιστούσε το ZIL-5301 μετά από μερικά χρόνια, αλλά αφού η ZIL άρχισε να κλείνει, η συμφωνία μεταβιβάστηκε στον ανταγωνιστή GAZ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ T2: a new generation Commercial Motor 5 July 1986
  2. ↑ Mercedes announces record midibus sales Commercial Motor 20 October 1988
  3. ↑ New South Wales Bus Operators and Fleet Listings. Sydney: Historic Commercial Vehicle Association. 1994. σελ. 120. 
  4. ↑ Ventura Group Australian Bus Fleet Lists
  5. ↑ Vario replaces the T2 Commercial Motor 3 October 1996
  6. ↑ https://all-auto.org/889-zil-5301.html/

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Röcke, Matthias (2008). Mercedes-Benz Transporter: Postwar to Present Day. Königswinter, Germany: Heel Verlag. ISBN 9783868520682. 

εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Mercedes-Benz T2 στο Wikimedia Commons
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Mercedes-Benz_T2&oldid=10530810"