Givenchy
 | |
 | |
| Νομική μορφή | ανώνυμη εταιρεία με διοικητικό συμβούλιο |
|---|---|
| Κλάδος | Wholesale και costume jewelry |
| Ίδρυση | 1952 |
| Ιδρυτής | Hubert de Givenchy |
| Έδρα | Παρίσι, Γαλλία |
| Σημαντικά πρόσωπα | Philippe Fortunato και Renaud de Lesquen |
| Προϊόντα | designer clothing, παπούτσι, κόσμημα, Τσάντα και costume jewelry |
| Μητρική | Moët Hennessy Louis Vuitton |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
     | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
| |
| |
| Νομική μορφή | Subsidiary |
|---|---|
| Κλάδος | Μόδα |
| Ίδρυση | 1952 |
| Ιδρυτής | Ιμπέρ Ντε Ζιβανσί |
| Έδρα | 3 Avenue George VΠαρίσι, Γαλλία |
| Σημαντικά πρόσωπα | Renaud de Lesquen (President & CEO) Matthew M. Williams (Creative Director) |
| Προϊόντα | Ρούχα , αξεσουάρ , αρώματα , κοσμήματα , προϊόντα καλλωπισμού |
| Κύκλος εργασιών | €917.7 εκατομμύρια |
| Καθαρά έσοδα | €11.5 εκατομμύρια |
| Μητρική | LVMH |
| Ιστότοπος | givenchy.com |
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
| | |
| Πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Ζιβανσί (Givenchy) (US /ɡəˈvɪntʃi, ˌʒiːvɒ̃ˈʃiː/, Γαλλικά: ʒivɑ̃ʃi) είναι γαλλική πολυτελής μάρκα και αρωματοποιία . Αποτελείται από την σειρά ρούχων υψηλής ραπτικής Givenchy και αξεσουάρ καθώς και την σειρά Parfums Givenchy, αρωμάτων και καλλυντικών. Ο οίκος μόδας Ζιβανσί ιδρύθηκε το 1952 από τον σχεδιαστή Hubert de Givenchy (Ιμπέρ Ντε Ζιβανσί) και είναι μέλος της Chambre Syndicale de la Haute Couture et du Pret-a-Porter . Ανήκει στον όμιλο πολυτελείας LVMH . Από τις 2 Μαΐου 2017 έως τις 10 Απριλίου 2020, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ήταν η Clare Waight Keller, η πρώτη γυναίκα που κατείχε αυτήν τη θέση. [1] Στις 15 Ιουνίου 2020, η Givenchy ανακοίνωσε ότι ο Μάθιου Μ. Ουίλιαμς, από το 1017 ALYX 9SM θα διαδεχτεί την Κλάρ Γουάιτ Κέλερ ως Δημιουργικό Διευθυντή του Οίκου.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1952, ο Hubert de Givenchy ίδρυσε τον δικό του πολυτελή οίκο μόδας και ξεκίνησε μια νέα συλλογή με όνομα Les Séparables με μερικές πλωτές φούστες και φουσκωτές μπλούζες από ακατέργαστο βαμβάκι.
Ο Givenchy αναγνωρίστηκε από το περιοδικό Vogue το οποίο επαίνεσε την «υπέροχη πρώτη του συλλογή» 14. Η συλλογή περιελάμβανε το Bettina Blouse ,ένα άσπρο πουκάμισο που ονομάστηκε προς τιμήν της Bettina Graziani, το οποίο στη συνέχεια βάφτηκε σε ένα από τα έργα του René Gruau. [2]
Το περιοδικό New York Times δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο "A Star Is Born" και το l'Album du Figaro και έγραψε επίσης ένα χαρακτηριστικό που δηλώνει ότι "Σε ένα βράδυ, ο Hubert de Givenchy έγινε ένα από τα πιο διάσημα παιδιά της μόδας με την πρώτη του συλλογή."
Μοντέλα όπως η Suzy Parker και η Dorian Leigh έγιναν οι μούσες του οίκου. [3]
Όσον αφορά την καινοτομία, χρησιμοποίησε το "shirting", ένα ακατέργαστο βαμβάκι παρόμοιο με το χαρτί μοτίβου, για να δημιουργήσει τις κομψές και casual συλλογές του. [4]
Το 1954, ο Hubert de Givenchy παρουσίασε το πρώτο φόρεμα πουκάμισο (το οποίο αργότερα εξελίχθηκε σε φόρεμα σάκου το 1957). Ήταν ο πρώτος σχεδιαστής υψηλής μόδας που δημιούργησε μια σειρά πολυτελών ready to wear ρούχων, που ονομάζεται "Givenchy Université", η οποία παρήχθη στο Παρίσι χρησιμοποιώντας μηχανήματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. [5] Προτού μπορέσει να υπογράψει αυτήν τη νέα συλλογή, ο Hubert de Givenchy αγόρασε όλες τις μετοχές του οίκου μόδας του Louis Fontaine.
1950: Balenciaga και Givenchy[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1956, τόσο ο Κριστόμπαλ Μπαλεντσιάγα (Cristóbal Balenciaga) όσο και ο Ιμπέρ Ντε Ζιβανσί παρουσίασαν τη συλλογή τους στη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια ενός φιλανθρωπικού γκαλά για τη βοήθεια του αμερικανικού νοσοκομείου στο Παρίσι.
Το 1957, το House of Balenciaga παρουσίασε για πρώτη φορά το φόρεμα σάκου. Το 1958, ο Cristóbal Balenciaga κυκλοφόρησε τη γραμμή «Baby Doll», μαζί με τη σειρά παλτών «Ballon».
Το στούντιο της Givenchy μετακόμισε στο νούμερο 3 της Avenue George V στο Παρίσι - απέναντι από αυτό της Balenciaga - το 1959. Την ίδια χρονιά, οι Givenchy και Balenciaga ανακοίνωσαν ότι οι αντίστοιχες συλλογές τους θα εμφανιστούν στον Τύπο ένα μήνα μετά την παρουσίασή τους στους αγοραστές, προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν υπαγορεύσεις.
1969-1970: επέκταση του οίκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1969, ο Hubert de Givenchy κυκλοφόρησε τη σειρά μόδας του για άντρες, "Gentleman Givenchy". Η μπουτίκ άνοιξε τον Νοέμβριο στη Λεωφόρο George V. Ο Hubert de Givenchy παρουσίασε αργότερα το κοντό φόρεμα.
Κατόπιν συμβουλής του Cristóbal Balenciaga, ο Givenchy ανέπτυξε τις άδειές του στη δεκαετία του 1970, προκειμένου να προστατεύσει τις συλλογές Haute Couture. Το 1971, σχεδίασε μια συλλογή από κεντημένα παλτά προς τιμήν των Georges Braque και Joan Miró .
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο οίκος Givenchy διαφοροποίησε τις δραστηριότητές του για να δημιουργήσει παπούτσια, κοσμήματα, γραβάτες, επιτραπέζια σκεύη, ταπετσαρίες και κιμονό. Ο Hubert de Givenchy επιλέχθηκε να σχεδιάσει το εσωτερικό των ξενοδοχείων Hilton σε όλο τον κόσμο, ακόμη και ένα αυτοκίνητο (το Continental Mark V ). [6]
Το 1976, η Givenchy Inc. (γραφεία και εκθεσιακοί χώροι) έφτασε στη Fifth Avenue της Νέας Υόρκης.
1979–1985: Εποχή LVMH[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αργότερα, ο Hubert de Givenchy εξελέγη η προσωπικότητα της χρονιάς 1979 και ο πιο κομψός άντρας της χρονιάς από το The Best Magazine.
Το 1982, οργανώθηκε μια αναχρονιστική εκδήλωση από τον Audrey Hepburn υπό το Fashion Institute of Technology της Νέας Υόρκης. [7]
Το επόμενο έτος ο Hubert de Givenchy ονομάζεται « chevalier de la Légion d'Honneur »Και το 1985, ο Ζακ Λανγκ, ο Γάλλος υπουργός Πολιτισμού, του έδωσε το Όσκαρ αφιερωμένο στην τέχνη της κομψότητας κατά τη διάρκεια ενός εορτασμού στην Όπερα του Παρισιού.
Αναχώρηση του Hubert de Givenchy[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1988, η Givenchy έγινε μέλος του LVMH Moët Hennessy Louis Vuitton.
Το 1991, το Παλαί Γκαλιερά γιόρτασε τα σαράντα χρόνια του οίκου μόδας. Ο Hubert de Givenchy εγκατέλειψε την εταιρεία το 1995. Τον διαδέχθηκαν μερικοί νεαροί Βρετανοί δημιουργοί, όπως ο John Galliano, ο Alexander McQueen και ο Julien MacDonald . Από τον Δεκέμβριο του 2003 έως το 2006, ο Βρετανός κοπής Ozwald Boateng ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του τμήματος ανδρών Givenchy.
1995–2005, Γυναικεία ενδύματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο John Galliano διαδέχθηκε τον Givenchy μετά τη συνταξιοδότησή του, αλλά με τη σειρά του πήρε προαγωγή στον Christian Dior σε λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα, , προκαλώντας την πρόσληψη του Alexander McQueen . Το 2001, ο σχεδιαστής Julien Macdonald διορίστηκε ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής για τις γυναικείες γραμμές, οι οποίες αποτελούνται από προϊόντα υψηλής ραπτικής και ready to wear ενδύματα όπως μπλούζες παντελόνια φορέματα κτλ.
2005-2017, Riccardo Tisci[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα ηνία και για τις δύο συλλογές μεταβιβάστηκαν στον Ρικάρντο Τίσι (Riccardo Tisci) το 2005 όταν ορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής του τμήματος γυναικείας ένδυσης. Ο Riccardo Tisci πρότεινε στον οίκο το δικό του στυλ και τις επιρροές του. Αλλάζοντας την αισθητική του οίκου, ο Riccardo Tisci προσέθεσε μια σκοτεινή και αισθησιακή πινελιά. [8] Επεκτείνοντας τη χρωματική παλέτα του οίκου, τα φανταχτερά χρώματα, όπως το baby blue και το red blood, metal, wildlife και στάμπες λουλουδιών, σχεδίασε μια απλή, δομημένη και γραφική σιλουέτα.
2020 – σήμερα, Μάθιου Μ. Ουίλιαμς
Στις 15 Ιουνίου 2020, ο οίκος της Givenchy ανακοίνωσε ότι ο Matthew M. Williams, ο συνιδρυτής και επικεφαλής σχεδιαστής του 1017 ALYX 9SM, θα αναλάβει τη θέση του Creative Director. Ο Williams σχεδιάζει τόσο ανδρικά όσο και γυναικεία ενδύματα.
Θρύλοι του σινεμά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όντρεϊ Χέπμπορν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πιο διάσημος πρεσβευτής της μάρκας ήταν η Audrey Hepburn σε ταινίες όπως η Sabrina (για την οποία ο Edith Head διεκδίκησε το βραβείο Academy ), το πώς να κλέψετε ένα εκατομμύριο, το πρωινό στο Tiffany's και το Ραντεβού στο Παρίσι.
Το 1953, η Audrey Hepburn και ο Hubert De Givenchy συναντήθηκαν από τον μεσάζοντα της Gladys de Segonzac για να δημιουργήσουν τα κοστούμια της για τη ταινία Sabrina από τον Billy Wilder. Καθώς ο Gladys de Segonzac είχε οργανώσει τη συνάντηση με την «Miss Hepburn», ο σχεδιαστής μόδας πίστευε ότι επρόκειτο να αναλάβει την Katharine Hepburn. Η Audrey Hepburn αποφάσισε να φορέσει ρούχα Givenchy μέσα και έξω από την οθόνη, όπως στο Sabrina (1954), το Love in the απογευματινό (1957), το αστείο πρόσωπο (1957), το πρωινό στο Tiffany's (1961), το Charade (1963), το Paris When It Sizzles (1963), How to Steal a Million (1965) και Bloodline (1979). [9] [10]
Ξεκινώντας ως πελάτης, έγινε η μούσα του οίκου για σαράντα χρόνια, σε πολλές κλασικές ταινίες. Το 1961, η Audrey Hepburn καθιέρωσε τη φήμη του σπιτιού φορώντας το περίφημο " μικρό μαύρο φόρεμα " στο Breakfast at Tiffany's .
Το 1957 ο Givenchy δημιούργησε ένα άρωμα λουλουδιού αλδεΰδης, L`Interdit, για μοναδική χρήση της Miss Hepburn.
Διασημότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άλλοι διάσημοι που διαφήμισαν την Givenchy είναι η αυτοκράτειρα Farah Pahlavi, η Gloria Guinness , η Marella Agnelli, καθώς και οι οικογένειες Guinness, Grimaldi, Rothschild και Kennedy. Η Jacqueline Kennedy φορούσε ρούχα Givenchy στην κηδεία του John F. Kennedy
Η Givenchy προσέλκυσε πολλές άλλες διασημότητες, όπως οι Lauren Bacall, Babe Paley, Michael Norman, Greta Garbo, Elizabeth Taylor, Marlène Dietrich, Jacqueline Kennedy-Onassis, Beyoncé Knowles, Princess Grace of Monaco και ακόμη και την Wallis Simpson, για τους οποίους δημιούργησε μερικές ειδικές τσάντες ρούχων για να αποτρέψει την θέαση των παραγγελιών της δούκισσας από άλλους πελάτες. Η συλλογή ενδυμάτων (φόρεμα, παλτό, άρωμα, κ.λπ.) που επιπλώθηκε για την Simpson θα γίνει αργότερα γνωστή ως «μπλε Wallis».
Σήμερα, η Givenchy ντύνει πολλά αστέρια του Χόλιγουντ, συμπεριλαμβανομένων των Cate Blanchett, Emma Stone, Lady Gaga, Julianne Moore, Julia Roberts, Rooney Mara και άλλων. [11] Τον Μάιο του 2019, η Givenchy επιβεβαίωσε ότι η τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, ηθοποιός, μοντέλο και παραγωγός τραγουδιών Ariana Grande θα είναι το νέο πρόσωπο της καμπάνιας του Φθινόπωρου / Χειμώνα που παρουσιάστηκε τον Ιούλιο. [12] [13]
Επιχειρηματικές δραστηριότητες ανά τον κόσμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι δραστηριότητες της εταιρείας χωρίζονται μεταξύ τους: "Η Ευρώπη αντιπροσωπεύει το 42% της επιχείρησης, η Κίνα το 18%, η Ασία-Ειρηνικός το 14 %, η Αμερική το 12 % , η Μέση Ανατολή το 7 %, η Ιαπωνία το 4 %, και ο υπόλοιπος κόσμος το 3 %. " [14]
Διαφημιστικές καμπάνιες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συλλογή 2010 από τους Givenchy και Riccardo Tisci παρουσίασε ένα τρανσέξουαλ άτομο για πρώτη φορά. [15] Η Lea T, ένα μοντέλο της Βραζιλίας, ήταν ο προσωπικός βοηθός του σχεδιαστή για αρκετά χρόνια. Σχετικά με την απόφαση, η Tisci είπε: «Ήταν πάντα πολύ θηλυκή: εξαιρετικά εύθραυστη, πολύ αριστοκρατική. Είναι μέλος της οικογένειας.»
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ See the first campaign under Givenchy’s new artistic director 11 JULY 2017
- ↑ Beyfus, Drusilla (2015). Vogue on Hubert de Givenchy. ABRAMS. σελ. 160. ISBN 9781613128213.
- ↑ Shaw, Sophie. «GIVENCHY MUSES THROUGHOUT HISTORY». CR Fashion Book. Hearst Magazine Media, Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2021.
- ↑ All about Givenchy Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. Essortment.com
- ↑ Key fashion moments Stylesequel.com
- ↑ The Vogue list: Givenchy Vogue.fr
- ↑ Thirty years of Givenchy will be displayed Αρχειοθετήθηκε 2016-05-20 στο Wayback Machine. Palm Beach Daily News, 8 mai 1982
- ↑ Riccardo Tsci, l'esprit fort de Givenchy Madame Figaro
- ↑ Hubert de Givenchy Remembers Audrey Hepburn The Wall Street Journal, le 4 septembre 2012
- ↑ Audrey Hepburn Tendances Modes, 28 janvier 2008
- ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2017.
- ↑ «Ariana Grande is the new face of Givenchy».
- ↑ «Ariana Grande's Ponytail Is the New Face of Givenchy».
- ↑ Socha, Miles (7 Νοεμβρίου 2013). «Givenchy Looks to Capitalize on Momentum». WWD. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ «Tisci's Trans Europe Express... Fashionair Paused». Wwd.com. 7 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2012.