Ferrari FF

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ferrari FF
Η παρουσίαση της Ferrari FF στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 2011
Σύνοψη
Κατασκευαστής Ferrari
Μητρική εταιρεία Όμιλος Fiat (από το 1963 έως τις 3/1/2016)
Παραγωγή2011 — 2016
ΣυναρμολόγησηΜαρανέλλο, Ιταλία
ΣχεδιαστήςΠινινφαρίνα[1]
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαGrand tourer
Αμάξωμα3-πορτο, 4-θέσιο shooting-brake
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά και προς το κέντρο, τετρακίνηση
Σχετική εξέλιξηFerrari F12berlinetta
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας6.262 cm³ V12 βενζίνης
Μετάδοση7-τάχυτο ημι-αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη
Χωρητικότητα καυσίμου91 λίτρα
Ισχύς651 hp
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.949 χιλιοστά
Μήκος4.907 χιλιοστά[2]
Πλάτος1.953 χιλιοστά[2]
Ύψος1.379 χιλιοστά[2]
Κενό Βάρος1.880 κιλά[2]
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοFerrari 612 Scaglietti
Επόμενο μοντέλοFerrari GTC4Lusso

Η Ferrari FF (το όνομα FF σημαίνει «Ferrari Four», υποδηλώνοντας τις τέσσερις θέσεις στο σαλόνι και την τετρακίνηση[3]) ήταν ένα σπορ αυτοκίνητο υψηλών επιδόσεων, τύπου grand tourer, που παρήχθη από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Ferrari, μεταξύ του 2011 και του 2016. Ήταν το πρώτο μοντέλο παραγωγής στην ιστορία της Ferrari με τετρακίνηση.[3] Αντικατέστησε την Ferrari 612 Scaglietti, έχει τελική ταχύτητα 335 χλμ./ώρα και επιτάχυνση 0-100 χλμ./ώρα σε μόλις 3,7 δευτερόλεπτα[2] και μάλιστα η Ferrari είχε αναφέρει επίσημα κατά την εισαγωγή της, το 2011, ότι η FF ήταν το ταχύτερο τετραθέσιο αυτοκίνητο παγκοσμίως.[4] Επίσης αποτέλεσε τη βάση για την Ferrari F12berlinetta, όπως η 612 Scaglietti αποτέλεσε τη βάση για την 599 GTB Fiorano.

Εισαγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μοντέλο παρουσιάστηκε στις 1 Μαρτίου 2011, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης,[1] και η παραγωγή της ξεκίνησε μέσα στο ίδιο έτος.

Προδιαγραφές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινητήρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά, η Ferrari FF είχε τον μεγαλύτερο κυβισμό για κινητήρα μη αγωνιστικού αυτοκινήτου στην ιστορία της Ferrari : έναν ατμοσφαιρικό κινητήρα κυβισμού 6.262 cm³, ρεκόρ που ισοφαρίστηκε από την Ferrari LaFerrari που εισήχθη στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 2013 και είχε κυβισμό επίσης 6.262 cm³.

Ο κινητήρας της Ferrari FF είναι 12-κύλινδρος βενζίνης, διάταξης V12 σε γωνία 65°. Το μηχανικό αυτό σύνολο, είναι άμεσου ψεκασμού και παράγει 651 hp (485 kW, 660 PS) στις 8.000 στροφές το λεπτό και μάλιστα έχει ίση ισχύ με την Ferrari Enzo, ενώ η ροπή της FF είναι 683 N·m στις 6.000 στροφές το λεπτό.[2]

Μετάδοση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεξιοτίμονη Ferrari FF στο Λονδίνο, σε φωτογραφία του 2012.

Ο κινητήρας της FF συνδυάζεται με ένα 7-τάχυτο ημι-αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη, με σύστημα αλλαγής ταχυτήτων στο τιμόνι, παρόμοιο με το κιβώτιο ταχυτήτων των Ferrari California και Ferrari 458 Italia.

Τετρακίνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το εντελώς νέο τότε σύστημα κίνησης στους τέσσερις τροχούς, που εξελίχθηκε και κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τη Ferrari, ονομάζεται 4RM : είναι κατά 50% ελαφρύτερο από ένα συμβατικό σύστημα, και παρέχει έξυπνα την ισχύ σε κάθε έναν από τους 4 τροχούς, ανάλογα με τις ανάγκες.[1] Λειτουργεί μόνο όταν το καντράν manettino στο τιμόνι είναι στις θέσεις «comfort» («άνεση») ή «snow» («χιόνι»), αφήνοντας το αυτοκίνητο πιο συχνά στην παραδοσιακή διάταξη στους πίσω τροχούς.[5]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 «21.01.2011 Ferrari offers a first look at its shock new four seater». italiaspeed.com. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2011. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «Ferrari's fantastic four-wheel-drive FF flagship four-seat fastback». autoblog.com. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2011. 
  3. 3,0 3,1 «Geneva debut of the uniquely powerful and versatile FF, Ferrari's first four-seater, four-wheel drive car». ferrari.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2011. 
  4. Vettraino, J.P. (May 2, 2011). «Shout it from the Mountaintops». AutoWeek 61 (9): 27–30. 
  5. Jason Kavanagh (11 Μαρτίου 2011). «IL Geek-Out: Ferrari FF 4RM All Wheel-Drive System». Edmund's Inside Line. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]