Adtranz

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Adtranz
Νομική μορφήGesellschaft mit beschränkter Haftung
Κλάδοςσιδηρόδρομος
Ίδρυση1  Ιανουαρίου 1996
ΙδρυτήςABB
Διάλυση2001
ΈδραΒερολίνο, Καναδάς και Γερμανία
ΠροϊόνταΤρένο
ΙδιοκτήτηςABB
Υπάλληλοι22.715 (1997)
ΜητρικήDaimler-Benz
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Mass Transit Railway Adtranz – CAF EMU κατασκευασμένο από την CAF και την Adtranz
Eνα ανακαινισμένο Railcar της Νέας Νότιας Ουαλίας Endeavour που κατασκευάζεται από την Adtranz

Η ABB Daimler-Benz Transportation (μετά το 1999 DaimlerChrysler Rail Systems), κοινώς γνωστή με την επωνυμία ADtranz, ήταν ένας πολυεθνικός κατασκευαστής εξοπλισμού σιδηροδρομικών μεταφορών με εγκαταστάσεις επικεντρωμένες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1996 με τη συγχώνευση των εγκαταστάσεων κατασκευής εξοπλισμού σιδηροδρόμων της Daimler-Benz και της ABB. Το 1999 η DaimlerChrysler (τώρα Daimler AG ) αγόρασε τις μετοχές της ABB και άλλαξε την επίσημη ονομασία της σε DaimlerChrysler Rail Systems. Η Bombardier Transportation εξαγόρασε την εταιρεία το 2001, όταν η Adtranz ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτού του εξοπλισμού στον κόσμο. Η εξαγορά αύξησε σημαντικά το μέγεθος των εταιρειών σιδηροδρομικής βιομηχανίας της Bombardier, καθιστώντας την Bombardier τον μεγαλύτερο κατασκευαστή σιδηροδρομικού εξοπλισμού στον κόσμο εκείνη την εποχή.

Η Adtranz κατασκεύασε δηζελομηχανές, υψηλής ταχύτητας, περιφερειακές, μετρό και υπόγειες επιβατικές αμαξοστοιχίες, τραμ, καθώς και φορτάμαξες. Οι επιχειρήσεις μη τροχαίου υλικού περιλάμβαναν υποδομή ηλεκτροδότησης και σηματοδότησης σιδηροδρόμων.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 8 Μαΐου 1995, η ABB και η Daimler-Benz πρότειναν τη συγχώνευση των σχετικών με τη σιδηροδρομική βιομηχανία δραστηριοτήτων τους σε μια αυτόνομη κοινή επιχείρηση 50/50. Ο συνδυασμένος όμιλος θα ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία σιδηροδρομικής τεχνολογίας στον κόσμο.[1] Στη Γερμανία, η συνδυασμένη εταιρεία, μαζί με τη Siemens θα είχε δυοπώλιο ή σχεδόν δυοπώλιο στις αγορές ηλεκτρικών κινητήριων μηχανών, κύριων και περιφερειακών ηλεκτρικών και πετρελαιοκινητήρων πολλαπλών μονάδων, τραμ και μετρό, και συστήματα catenary.[1] Στην ΕΕ, εκτός της Γερμανίας, η συγκέντρωση δεν θα σήμαινε σημαντική αύξηση του μεριδίου αγοράς, συμπεριλαμβανομένης της Σκανδιναβίας, όπου η ABB είχε κυρίαρχο μερίδιο αγοράς.[1] Η προτεινόμενη συγχώνευση ανεστάλη εν αναμονή έκθεσης σχετικά με ενδεχόμενες αντίθετες προς τον ανταγωνισμό συνέπειες της συγχώνευσης. Τελικά στις 18 Οκτωβρίου 1995 επιτράπει η συγχώνευση, υπό την προϋπόθεση ότι και οι δύο εταιρείες εκχωρούν τις μετοχές τους στην Kiepe (traction components company).[1] Η συγχώνευση τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1996.[2]

Οι εγκαταστάσεις παραγωγής και οι σειρές προϊόντων της εταιρείας εξορθολογίστηκαν, συμπεριλαμβανομένης μιας τυπικής μορφής βαγονιού. Μετά από 18 μήνες το κόστος κατασκευής μειώθηκε κατά 30%, ενώ τα έσοδα και οι παραγγελίες αυξήθηκαν από το 1996 έως το 1997. Ωστόσο, η εταιρεία εξακολούθησε να είναι ζημιογόνος, χάνοντας 111 εκατομμύρια δολάρια το 1997. Η Πολωνική εταιρία Pafawag αποκτήθηκε το 1997 και εκσυγχρονίστηκε η εγκατάσταση, ελέγχοντας τα συμφέροντα της MÁV Dunakeszi, [note 1] στην Ουγγαρία και η Schindler Waggon Switzerland αποκτήθηκε επίσης στο τέλος του 1997.

Τον Μάρτιο του 1998, η Adtranz παρουσίασε μια σειρά από νέες μάρκες προϊόντων για αρθρωτές πλατφόρμες προϊόντων, με σχέδια που μπορούν να προσαρμοστούν για τις συγκεκριμένες απαιτήσεις διαφορετικών πελατών: το όχημα μεταφοράς με οδηγό Innovia, το τραμ χαμηλού δαπέδου Incentro, η πολλαπλή μονάδα ντίζελ Itino, το Crusaris μεσαίο τρένο υψηλής ταχύτητας (με βάση τα GMB Class 71 <i id="mwVg">Flytoget</i> ) οπως και η ηλεκτρική μηχανή έλξης Octeon . [note 2] Παρουσιάστηκε ένας νέος σχεδιασμός κινητήρα ντίζελ με ηλεκτρικό σύστημα έλξης της General Electric, με την ονομασία " Blue Tiger ".[3][4] Η Adtranz σκόπευε να ενοποιήσει τη γκάμα των προϊόντων της γύρω από αυτές τις οικογένειες μόλις ολοκληρωθούν οι συνεχείς παραδόσεις.[5]

Η Adtranz συνέχισε να σημειώνει οικονομική ζημιά λειτουργίας το 1998, που οφειλόταν σε προηγούμενες συμβάσεις με υποτιμημένο κόστος, καθώς και σε τεχνικά προβλήματα με προϊόντα. Την ίδια χρονιά ανέλαβε μια παραγγελία για 400 μηχανές για την Deutsche Bahn, καθώς και την εξαγορά του ελβετικού κατασκευαστή ατμομηχανών Schweizerische Lokomotiv- und Maschinenfabrik AG (SLM).

Τον Ιανουάριο του 1999, η ABB πούλησε το 50% των μετοχών της Adtranz στην DaimlerChrysler έναντι 472 εκατομμυρίων δολαρίων και ανέλαβε προηγούμενη συμφωνία για τη σύσταση της κοινοπραξίας, σύμφωνα με την οποία η DaimlerChrysler ήταν υποχρεωμένη να αγοράσει το μερίδιο της ABB.[6][7]

Το 2000 η Adtranz πέτυχε τελικά την κερδοφορία. Σε προετοιμασία για την πώληση από την DaimlerChrysler αναζητήθηκαν αγοραστές για μη βασικές επιχειρήσεις παραγωγής τροχαίου υλικού. Τον Ιανουάριο του 2000, οι εταιρείες Greenbrier εξαγόρασαν την επιχείρηση εμπορευματικών βαγονιών που εδρεύει στο Siegen.[8][9] Η επιχείρηση ηλεκτρικών εγκαταστάσεων (εναέρια συστήματα ηλεκτροδότησης) πωλήθηκε στην Balfour Beatty στα τέλη του 2000 έναντι 153 εκατομμυρίων ευρώ.[10] Δεν βρέθηκε αγοραστής για το τμήμα σιδηροδρομικής σηματοδότησης.

Τον Αύγουστο του 2000 η Bombardier Inc. ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να αγοράσει το Adtranz έναντι 711 εκατομμυρίων δολαρίων, θεωρείται χαμηλή τιμή.[11][12] Η πώληση εκκαθαρίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση τον Απρίλιο του 2001. Μεταξύ των εγγυήσεων που απαιτούνται από την Bombardier ήταν ότι θα εκχωρήσει και θα εκχωρήσει άδεια για τη γκάμα των προϊόντων της στους περιφερειακούς και τραμ τομείς στη Stadler Rail λόγω του μεγάλου μεριδίου της γερμανικής αγοράς του νέου ομίλου σε αυτές τις περιοχές, καθιστώντας τη Stadler μια βιώσιμη ανεξάρτητη εταιρεία. Η εξαγορά τέθηκε σε ισχύ τη 1η Μαΐου 2001 με τελική τιμή 725 εκατομμυρίων δολαρίων και η ADtranz αναδιπλώθηκε στο Bombardier.[13][14] Το 2002 η Bombardier ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να μηνύσει την DaimlerChrysler για 867 εκατομμύρια δολάρια λόγω φερόμενων παραπλανητικών οικονομικών πληροφοριών σχετικά με το Adtranz που παρείχε η DaimlerChrysler κατά τη διάρκεια της εξαγοράς [15][16] τον Σεπτέμβριο του 2004 η υπόθεση διευθετήθηκε με τις εταιρείες που συμφώνησαν για μείωση 209 εκατομμυρίων δολαρίων. στην τιμή.[17]

Μάρκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πινακίδα αυτοκινήτου SEPTA που δείχνει το λογότυπο της εταιρείας Adtranz στο κέντρο

Η μάρκα Adtranz δημιουργήθηκε από την Landor Associates ως μέρος της εταιρικής ταυτότητας ABB Daimler Benz Transportation.[18] Πρόκειται για ένα αρκτικόλεξο που προέρχεται από επιλεγμένα γράμματα του πλήρους ονόματος της πρώτης εταιρείας που το χρησιμοποιεί: ABB Daimler-Benz Trans portation, με ένα z στη θέση s στο τέλος για το όνομα να υπονοεί μια πλήρη πλατφόρμα προϊόντων από το A στο Z.[19] Κεφαλαιοποιήθηκε από τις εταιρείες με κεφαλαίο D ως ADtranz, ακολουθώντας τους τυπικούς κανόνες μορφοποίησης και κεφαλαιοποίησης κειμένου στα Αγγλικά, γράφεται με ένα μικρό d ως Adtranz. Πάνω από το κείμενο ADtranz, το λογότυπο της εταιρείας περιείχε μια πράσινη κουκκίδα, που συμβολίζει ένα σήμα που τίθεται στο πράσινο, καθώς και την περιβαλλοντική φιλικότητα των σιδηροδρόμων. Εκτός από την εταιρεία καταχώρησε επίσης το σύνθημα ADtranz - μιλάμε σιδηροδρόμους .[20] Τα δικαιώματα στην επωνυμία και το σύνθημα διαγράφηκαν το 2008 και το 2007 αντίστοιχα.

Ντηζελομηχανή Adtranz DE2000 για τον Ελληνικό Οργανισμό Σιδηροδρόμων
Κινητήριες μηχανές
  • Ηλεκτρική ατμομηχανή E464
  • Ατμομηχανή Norges Statsbaner El 18.
  • Wide Gauge (5 ft 6 in) 3 phase Ac traction Passenger Locomotive class 5 (WAP5) for Indian Railways. Ινδική ατμομηχανή κλάσης WAP-5
  • DE2000 ατμομηχανή για τον Ελληνικό Οργανισμό Σιδηροδρόμων, που ορίζεται ως OSE Class 220: παλαιότερα ονομαζόταν OSE A 471-496
Οχήματα μετρό
  • Αυτοκίνητα M4 μετρό / υπερυψωμένα για SEPTA Market – Frankford Line, στη Φιλαδέλφεια
  • Αυτοκίνητα του μετρό New York City R142 IRT
  • Αυτοκίνητα σειράς Washington Metro 5000 (με CAF )
  • Σιδηροδρομικό τρένο MTR Lantau του Χονγκ Κονγκ (με CAF)
  • Κατηγορία 481 του Βερολίνου S-Bahn
  • Metro Bilbao 550 series EMUs (με CAF)
  • Μονάδες Metro Madrid 2000B (Με CAF)
  • Metro Madrid 6000 μονάδες (Με CAF, Alstom και Siemens )
Τρένα υψηλής ταχύτητας
  • Γερμανικό τρένο υψηλής ταχύτητας ICE 2
  • Σουηδικό τρένο υψηλής ταχύτητας X 2000
  • Norges Statsbaner BM73 και Flytoget BM71 υψηλής ταχύτητας EMUs
Επιβατικές αμαξοστοιχίες
  • Σουηδικά Regina υπεραστικά ηλεκτρικά πολλαπλάσιες μονάδες
  • Τρένα Adtranz-CAF Series 6000 (περιλαμβάνουν MTR Adtranz-CAF EMU )
  • IC3 Flexliner
  • RegioSwinger γέρνοντας αμαξοστοιχία
  • RailRars CityRail Endeavour και CountryLink Xplorer στην Αυστραλία
  • Electrostar και Turbostars στο Ηνωμένο Βασίλειο
  • Queensland Rail Suburban Multiple Units and Interurban Multiple Units, Australia.
  • Απόθεμα μετρό C20, που χρησιμοποιείται στη Στοκχόλμη, Σουηδία
  • Επιβατικό τρένο CAF / Alstom / ADtranz Series 2000, Σάο Πάολο, Βραζιλία
  • CAF / Alstom / Siemens 447 μετακινούμενες μονάδες Renfe
Τραμ
  • Eurotram
  • Τραμ Flexity Outlook
  • Variotram
  • Τραμ Incentro
  • Τραμ ADtranz χαμηλού δαπέδου ; GT6N για Βερολίνο, Άουγκσμπουργκ, Φρανκφούρτη (Οντερ), Βρέμη, Νυρεμβέργη, Μόναχο, Μπράουνσγουιγκ, Τακάκα, Οκαγιάμα και Τογιάμα
Επιβατικά οχήματα ελαφρών σιδηροδρόμων
Περασμένο τροχαίο υλικό του μετρό της Κουάλα Λουμπούρ της Adtranz- Walkers EMU
  • Οχήματα ελαφρού σιδηροδρόμου γραμμής 1 της Μανίλα Γραμμή 1 2ης γενιάς (με Hyundai Rotem )
  • Ankara Metro Ankaray Light Metro M2 (με τους Siemens και AnsaldoBreda )
  • Κουάλα Λουμπούρ Μετρό Γραμμή 3 πρώτη γενιά συρμών 6-car (1996-2016)
Αυτοματοποιημένα
  • Innovia APM 100

Εγκαταστασεις που κληρονομούνται στο ίδρυμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Kalmar Verkstad (Σουηδία)
  • Strømmens Værksted (Νορβηγία)
  • ABB Tecnomasio
  • Vado Ligure (Ιταλία)
  • Henschel-Werke
  • Μηχανική Κοινοπολιτείας ( Dandenong, Αυστραλία)
  • AEG Schienenfahrzeuge στο Hennigsdorf (Γερμανία)
  • Derby Litchurch Lane Works, British Rail Engineering Limited (Ηνωμένο Βασίλειο)
  • Sorefame (Πορτογαλία).
  • Westinghouse Transportation (Pittsburgh, PA, USA) - μέσω εξαγοράς AEG 1988

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ See also Bombardier MÁV Kft. (in Hungarian)
  2. ↑ Derived from the DBAG Class 145 locomotives. See also section: DBAG Class 145 family, Adtranz Octeon platform in TRAXX

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Commission Decision of 18 October 1995 .
  2. ↑ «Adtranz in brief». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 1996. The international railway group Adtranz is the world's most complete provider of railway systems. The group was legally formed on January 1, 1996, by merging the respective railway activities of Swiss-Swedish electrical engineering group ABB, Zurich, Switzerland, and Daimler-Benz AG, Stuttgart, Germany. 
  3. ↑ Adtranz, via PR Newswire (16 March 1998). ADTRANZ RAILWAY CONFERENCE '98' IN OSLO – UNIVERSAL RAIL INNOVATION. Δελτίο τύπου.
  4. ↑ «Adtranz: restructuring based on seven product lines». Railway Age 199 (4): 38. April 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-07-14. https://web.archive.org/web/20140714213245/http://connection.ebscohost.com/c/articles/564167/adtranz-restructuring-based-seven-product-lines. 
  5. ↑ «Adtranz unveils modular range». Railway Gazette International. Απριλίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021. 
  6. ↑ «DaimlerChrysler AG, Annual Report to Securities and Exchange Commission, Washington, D.C.» (PDF). www.daimler.com. 31 Δεκεμβρίου 1998. σελίδες 5, 28, F–15. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Ιουλίου 2011. 
  7. ↑ DaimlerBenz Annual Report 1996, p.60
  8. ↑ «Greenbrier to Acquire Adtranz Freight Wagon Division in Siegen, Germany». www.highbeam.com. PR Newswire. 11 Ιανουαρίου 2000. [νεκρός σύνδεσμος]
  9. ↑ «GREENBRIER COMPLETES ACQUISITION OF ADTRANZ FREIGHT WAGON DIVISION». www.highbeam.com. PR Newswire. 24 Ιανουαρίου 2000. 
  10. ↑ «Balfour Beatty Buys Adtranz Division». International Railway Journal. November 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-09-24. https://web.archive.org/web/20150924162127/http://www.highbeam.com/doc/1G1-67316110.html. 
  11. ↑ «Bombardier gets Adtranz for a "bargain"». Railway Age. September 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-03-29. https://web.archive.org/web/20150329112308/http://www.highbeam.com/doc/1G1-65805853.html. 
  12. ↑ "Bombardier agrees to buy Adtranz" Railway Gazette International September 2000 page 601
  13. ↑ «Bombardier's Acquisition of Adtranz Now Completed». www.allbusiness.com. Business Wire. 30 Απριλίου 2001. 
  14. ↑ «DaimlerChrysler sells train division». cdnedge.bbc.co.uk. BBC News. 4 Αυγούστου 2000. 
  15. ↑ «Bombardier to sue DaimlerChrysler». International Railway Journal. March 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-03-29. https://web.archive.org/web/20150329112307/http://www.highbeam.com/doc/1G1-84183085.html. 
  16. ↑ «Industry giants in legal battle». news.bbc.co.uk. BBC News. 14 Φεβρουαρίου 2002. 
  17. ↑ «Bombardier Reaches a Settlement Agreement With DaimlerChrysler». www.allbusiness.com. Business Wire. 28 Σεπτεμβρίου 2004. 
  18. ↑ «Register number: 39745229». register.dmpa.de. Deutsches Patent- und Musteramt (DPMA). 
  19. ↑ «ADtranz — Neue Corporate Identity und Namensentwicklung für ein führendes Bahntechnik-Unternehmen» (PDF). www.landor.com (στα Γερμανικά). Landor. Απριλίου 1996. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Ιουλίου 2011. 
  20. ↑ «Register number: 39649590». register.dmpa.de. Deutsches Patent- und Musteramt (DPMA). 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχείο της αρχικής σελίδας του Adranz
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Adtranz&oldid=10380656"