Τόμας Χέιγουντ

Τόμας Χέιγουντ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1574 Λίνκολνσιρ
Θάνατος	16  Αυγούστου 1641 Clerkenwell
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Αγγλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	θεατρικός συγγραφέας συγγραφέας ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Τόμας Χέιγουντ (αγγλικά: Thomas Heywood) (περ. 1574 - 1641) ήταν Άγγλος ηθοποιός, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, ένας από τους πιο παραγωγικούς και δημοφιλείς θεατρικούς συγγραφείς στην εποχή της ακμής του θεάτρου κατά την Ελισαβετιανή και Ιακωβιανή εποχή.

Βιογραφικά στοιχεία

Υπάρχουν μόνο λίγες αξιόπιστες πηγές και επαληθευμένες πληροφορίες για τη ζωή του Τόμας Χέιγουντ. Πιθανότατα γεννήθηκε στο Λίνκολνσαϊρ το 1573 ή το 1574 και ήταν γιος κληρικού. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ μέχρι τον θάνατο του πατέρα του το 1593, χωρίς να αποκτήσει πτυχίο.

Γύρω στο 1594 ξεκίνησε μια καριέρα ως ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας στο Λονδίνο και το αργότερο από το 1598 εργάστηκε στο περιβάλλον του θεατρικού επιχειρηματία Φίλιπ Χένσλοου και του θιάσου του Οι άνδρες του ναυάρχου. Συμμετείχε και σε άλλους θιάσους αλλά το πραγματικό του ταλέντο βρισκόταν στη συγγραφή.

Αν και ο Χέιγουντ χρησιμοποίησε την κλασική εκπαίδευση που απέκτησε στο Κέιμπριτζ για τη δουλειά του, ανταποκρίθηκε επίσης στις σκηνικές προτιμήσεις ενός λιγότερο μορφωμένου κοινού σε διάφορα θέατρα. Ταυτόχρονα, έγινε γνωστός στη βασιλική αυλή και σχεδίασε μια σειρά από μάσκες, μερικές σε συνεργασία με τον Ίνιγκο Τζόουνς. Μεταξύ 1631 και 1637, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον σχεδιασμό επτά θεαματικών παραγωγών για δημοτικές παραστάσεις στο Λονδίνο.

Ο Τόμας Χέιγουντ πιθανότατα πέθανε στις 16 Αυγούστου 1641 ή λίγο πριν στο Λονδίνο.

Λογοτεχνικό έργο

Σύμφωνα με δική του αναφορά, ο Χέιγουντ συμμετείχε σε περισσότερα από 220 έργα ως συγγραφέας, συν-συγγραφέας ή διοργανωτής. Ωστόσο, έχουν διασωθεί μόνο 23 έργα και 8 μάσκες που μπορούν ξεκάθαρα να του αποδοθούν εξ ολοκλήρου ή εν μέρει. Παρόλο που το έργο του επισκιάστηκε για τους μεταγενέστερους από την ακαταμάχητη δόξα του Σαίξπηρ, κατά τη διάρκεια της ζωής του ήταν ένα από τα πιο διάσημα πρόσωπα στη θεατρική ζωή του Λονδίνου και από τους πιο δημοφιλείς θεατρικούς συγγραφείς της Ελισαβετιανής και Ιακωβιανής εποχής. Τα έργα του ήταν τόσο δημοφιλή που μερικές φορές παίζονταν σε δύο θέατρα ταυτόχρονα. Οι μεταγενέστεροι κριτικοί, ωστόσο, για πολύ καιρό εκτίμησαν εσφαλμένα τα έργα του ως προχειρογραμμένα, καθώς ο συγγραφέας πιεζόταν από τη ζήτηση για νέες παραγωγές.

Το έργο του περιλαμβάνει ιστορικά θεατρικά έργα και ρομαντικές-εξωτικές κωμωδίες περιπέτειας. Έγραψε επίσης μια σειρά από μεταφράσεις, μεγάλα διδακτικά ποιήματα, μια πανοραμική δραματοποίηση της κλασικής μυθολογίας και των τεσσάρων εποχών του κόσμου και φυλλάδια για διάφορα θέματα. Το πιο αξιοσημείωτο από αυτά τα μη δραματικά έργα είναι η Απολογία για τους ηθοποιούς (1612), μια απάντηση στις επιθέσεις φυλλαδίων από εχθρικούς προς το θέατρο πουριτανικούς κύκλους. Παρόμοια με την Υπεράσπιση της ποίησης του σερ Φίλιπ Σίντνεϊ, εξέφρασε στην Απολογία του την πίστη του στη μεταρρυθμιστική δύναμη της ποίησης, την οποία, σε αντίθεση με τον Σίντνεϊ, έβλεπε κυρίως στο θέατρο που αντανακλά την πραγματική ζωή.

Το ιδιαίτερο επίτευγμα του Χέιγουντ ήταν ότι παρουσίασε στη σκηνή λαϊκούς χαρακτήρες της εποχής του και το ιδιωτικό περιβάλλον της αγγλικής μεσαίας τάξης, που αποτελούσε το κοινό του. Αντί για το κλασικό μοτίβο της αιμοδιψούς αριστοκρατικής τραγωδίας εκδίκησης, εστίασε σε θέματα όπως η συγχώρεση και ο οίκτος ή η ενοχή και η λύπη, όπως στο Μια γυναίκα που σκοτώθηκε με καλοσύνη που έγραψε το 1603 και θεωρείται το πιο επιτυχημένο έργο του, πρωτοποριακό για την ανάπτυξη του αστικού δράματος.

Μεγάλη επιρροή, ειδικά στην ανάπτυξη της αγγλικής κωμωδίας, είχαν τα κωμικά ιντερμέδια του Χέιγουντ, στα οποία υιοθέτησε χαρακτηριστικά της λαϊκής λογοτεχνίας, όπως τον μέσο άνθρωπο που με την εξυπνάδα και τη χωριάτικη πονηριά του προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο στον οποίο οι ανέσεις ήταν εξαιρετικά άνισα κατανεμημένες λόγω της υπάρχουσας κοινωνικής τάξης.

Το εκτενές έργο του Χέιγουντ στερείται της γλωσσικής λαμπρότητας των μεγάλων συγχρόνων του συγγραφέων. Ωστόσο, από τη σημερινή οπτική γωνία, τα έργα του προσφέρουν μια εικόνα του τεράστιου πλούτου και της διαφορετικότητας του αγγλικού αναγεννησιακού θεάτρου.

Επιλογή έργων

• The First and Second Parts of King Edward the Fourth (Το πρώτο και δεύτερο μέρος του βασιλιά Εδουάρδου του Τέταρτου, περ. 1600). Ιστορικό δράμα
• A Woman Killed with Kindness (Μια γυναίκα που σκοτώθηκε με καλοσύνη, 1603). Το καλύτερο έργο του Χέιγουντ, μια οικογενειακή τραγωδία με το θέμα τις οικογενειακές κακοτυχίες συνηθισμένων ανθρώπων.
• If You Know Not Me, You Know Nobody (Αν δεν με ξέρεις, δεν ξέρεις κανέναν (δύο μέρη, 1605 - 1606). Ιστορικό δράμα, αναφέρεται στη βασίλισσα Ελισάβετ Α'.
• The Fair Maid of the Exchange (Η ωραία υπηρέτρια του Χρηματιστηρίου, 1607)
• Troia Britannica (Η Τροία της Μεγάλης Βρετανίας, 1609), ποίημα
• The Four Prentices of London: With the Conquest of Jerusalem (Οι τέσσερις μαθητευόμενοι από το Λονδίνο: Με την Κατάκτηση της Ιερουσαλήμ, 1615) - ένας κωμικός συνδυασμός χρονικού και ιπποτικής ιστορίας.
• The Royal King and the Loyal Subject (Ο βασιλικός βασιλιάς και ο πιστός υπήκοος, 1615 - 1618)
• The Fair Maid of the West or a Girle Worth Gold (Η ωραία υπηρέτρια από το Γουέστ, ή ένα κορίτσι που αξίζει χρυσό, εκδόθηκε το 1631)
• The English Traveller (Ο Άγγλος Ταξιδιώτης, 1633)
• The Late Lancashire Witches (1634, με τον Ρίτσαρντ Μπρουμ). Αναφέρεται στα εγκλήματα μερικών γυναικών, δώδεκα από τις οποίες καταδικάστηκαν σε θάνατο για μαγεία.
• A Maidenhead Well Lost (Μια ευχάριστη κωμωδία, 1634)
• Love's Mistress, or The Queen's Masque (1636) μάσκα
• A Challenge for Beauty (Μια πρόκληση για την ομορφιά, 1636)
• The Wise-Woman of Hoxton (1638)
• Fortune by Land and Sea (Τύχη σε ξηρά και θάλασσα 1655), με τον Ουίλιαμ Ρόουλι. Αναφέρεται στο δικαίωμα του πρωτότοκου νόμιμου τέκνου να κληρονομήσει ολόκληρη την οικογενειακή περιουσία.
• The Golden Age (1611), The Silver Age (1612), The Brazen Age (1613) and The Iron Age (1632), μια συλλογή δραματοποιημένων μύθων από τον Κρόνο έως τον Οδυσσέα, με τον Όμηρο ως αφηγητή και χορωδία.
• Loves Maistresse or The Queens Masque (1636)
• The Tragedy of the Rape of Lucrece (Η τραγωδία του βιασμού της Λουκρητίας, 1608)
• The Conspiracie of Cateline and Warre of Jugurth, μεταφράσεις έργων του Σαλλούστιου, 1608).
• An Apology for Actors, Containing Three Brief Treatises (Μια απολογία για τους ηθοποιούς, που περιέχει τρεις σύντομες πραγματείες, 1612). Μια περιγραφή της θέσης και της αξιοπρέπειας των ηθοποιών και του ρόλου τους στην κοινωνία από την αρχαιότητα.
• Gynaikeion or Nine Books of Various History Concerning Women (Γυναικείο ή Εννέα βιβλία διάφορων ιστοριών που αφορούν γυναίκες, 1624)
• England's Elizabeth, Her Life and Troubles During Her Minority from Time Cradle to the Crown (Η Ελισάβετ της Αγγλίας, η ζωή της και τα προβλήματα κατά τη διάρκεια της ανηλικιότητάς της από το λίκνο μέχρι το στέμμα, 1631) πεζογραφία
• The Hierarchy of the Blessed Angels (Η Ιεραρχία των Μακαριστών Αγγέλων, 1635), διδακτικό ποίημα
• Pleasant Dialogues and Dramas Selected Out of Lucian (Ευχάριστοι διάλογοι και δράματα επιλεγμένα από τον Λουκιανό, 1637)
• The Life of Merlin (Η ζωή του Μέρλιν, 1641)