Τζον Μπόιντον Πρίστλεϊ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζον Μπόιντον Πρίστλεϊ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		John Boynton Priestley (Αγγλικά)
Γέννηση13  Σεπτεμβρίου 1894[1][2][3]
Μπράντφορντ[4]
Θάνατος14  Αυγούστου 1984[1][2][3]
Στράτφορντ-απόν-Έιβον
ΨευδώνυμοPeter Goldsmith[5]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[6][7]
ΣπουδέςΤρίνιτι Χολ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμυθιστοριογράφος
θεατρικός συγγραφέας[8]
λιμπρετίστας
συγγραφέας[8]
δημοσιογράφος
κριτικός λογοτεχνίας
συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας
συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας
ποιητής[8]
Περίοδος ακμής1924
Οικογένεια
ΣύντροφοςΠέγκι Ασκροφτ
ΤέκναSylvia Priestley[9]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΒρετανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Τζέιμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ
Ιστότοπος
www.jbpriestley-society.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζον Μπόιντον Πρίστλεϊ (αγγλικά: John Boynton Priestley) (13 Σεπτεμβρίου 1894 - 14 Αυγούστου 1984) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας.[10]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζον Μπόιντον Πρίστλεϊ γεννήθηκε το 1894 στο Μπράντφορντ και ήταν γιος δασκάλου. Μετά το θάνατο της μητέρας του, τον μεγάλωσε η μητριά του. Μετά την αποφοίτηση από το σχολείο, εργάστηκε ως υπάλληλος και αρθρογραφούσε σε εφημερίδες.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατατάχθηκε ως εθελοντής στον Βρετανικό Στρατό και πολέμησε στο Δυτικό Μέτωπο.Τραυματίστηκε βαριά τον Ιούνιο του 1916 όταν οβίδα όλμου τον έθαψε ζωντανό στα χαρακώματα. Πέρασε πολλούς μήνες σε στρατιωτικά νοσοκομεία και αναρρωτήρια, όταν συνήλθε αποσπάστηκε ως αξιωματικός πίσω στη Γαλλία στα τέλη του καλοκαιριού του 1918. Όπως περιγράφει στα απομνημονεύματά του, υπέφερε από τις επιπτώσεις των δηλητηριωδών αερίων και υποβλήθηκε σε θεραπεία στη Ρουέν, χαρακτηρίστηκε από το Ιατρικό Συμβούλιο ως ακατάλληλος για ενεργό υπηρεσία και στη συνέχεια επέβλεπε Γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου πριν αποστρατευτεί στις αρχές του 1919. [11]

Μετά τον πόλεμο, άρχισε να σπουδάζει λογοτεχνία και ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Από το 1922 στράφηκε στη συγγραφή και εργάστηκε σαν κριτικός λογοτεχνίας στο Λονδίνο. Το 1929, σε ηλικία 30 ετών, έγινε διάσημος με το μυθιστόρημα Οι καλοί σύντροφοι (1929), που αναφέρεται στις περιπέτειες ενός θιάσου πλανόδιων ηθοποιών, για το οποίο έλαβε το λογοτεχνικό βραβείο Τζέιμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ. Το 1930 δημοσίευσε το Οδός Αγγέλων, που τον καθιέρωσε ως επιτυχημένο συγγραφέα.

Στη συνέχεια δημοσίευσε δοκίμια, μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα και σενάρια. [12]Από τη δεκαετία του 1940 αφοσιώθηκε στο θέατρο. Ίδρυσε δικό του θέατρο, για το οποίο έγραφε κυρίως τα έργα του, εργάστηκε ο ίδιος ως σκηνοθέτης και μια φορά εμφανίστηκε ως ηθοποιός. Ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς θεατρικούς συγγραφείς της Βρετανίας.

Άγαλμα του Πρίστλεϊ στο Μπράντφορντ, έξω από το Μουσείο Μέσων Ενημέρωσης

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Πρίστλεϊ ασχολήθηκε ως σχολιαστής για το BBC και μετέδωσε μια σειρά σύντομων ραδιοφωνικών εκπομπών για την ενίσχυση του ηθικού των πολιτών κατά τη Μάχη της Αγγλίας. Έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς εκφωνητές της Βρετανίας της εποχής του, το πρόγραμμά του Υστερόγραφα ξεκίνησε τον Ιούνιο 1940 και μεταδίδονταν τα βράδια της Κυριακής. Έφτασε μέχρι και 16 εκατομμύρια ακροατές και ειπώθηκε ότι μόνο ο Τσόρτσιλ είχε τέτοια ακροαματικότητα. Ωστόσο, μετά από μερικούς μήνες, μέλη του Συντηρητικού Κόμματος διαμαρτυρήθηκαν επειδή θεώρησαν ότι ο Πρίστλεϊ εξέφραζε αριστερές απόψεις. Κατά συνέπεια λογοκρίθηκε και το πρόγραμμα μεταδόθηκε για τελευταία φορά στις 20 Οκτωβρίου 1940.[13]

Ο Πρίστλεϊ ανέπτυξε πολιτική και κοινωνική δράση, συμμετείχε σε σοσιαλιστικά κινήματα και το 1958 ήταν ιδρυτικό μέλος της CND (Εκστρατεία για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό). Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 ήταν επικεφαλής του βρετανικού τμήματος της UNESCO για τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και τον τύπο. Από το 1949 ήταν πρόεδρος του πρώτου Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου με έδρα το Παρίσι.[14]

Το 1965 αρνήθηκε την ιδιότητα του Ιππότη και το 1969 του Ομότιμου, αλλά το 1977 αποδέχθηκε την αναγόρευσή του ως μέλος του Τάγματος Αξίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Το 1970, το πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα.

Ο Πρίστλεϊ παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε πέντε παιδιά. Πέθανε στις 14 Αυγούστου 1984 στο Στράτφορντ-απόν-Έιβον.  [15]

Ύφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πρίστλεϊ, προικισμένος με μια επιτυχημένη ικανότητα να αναπαριστά καταστάσεις με χιούμορ και ανατροπές, πειραματίστηκε με νέες θεατρικές τεχνικές, έτσι σε αρκετά έργα του η πλοκή δεν ακολουθεί μια χρονολογική - γραμμική αντίληψη του χρόνου. Τις ιδέες και τις εμπειρίες του σχετικά με την έννοια του χρόνου συγκέντρωσε στο δοκίμιο Άνθρωπος και χρόνος που δημοσιεύτηκε το 1964. Χαρακτηριστικό των έργων του είναι η εξερεύνηση της κοινωνικής ευθύνης, της ηθικής ενοχής και της επίδρασης των ανθρώπινων πράξεων. Από τη δεκαετία του 1930, μπροστά στις αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες, πολλά από τα έργα του έχουν σαφή σοσιαλιστική εστίαση.[16]

Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεατρικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1932: Dangerous Corner - Επικίνδυνη στροφή
  • 1934: When We Are Married - Όταν είμαστε παντρεμένοι
  • 1937: Time and the Conways - Ο χρόνος και η οικογένεια Κόνγουεϊ. Στην Ελλάδα έχει ανεβεί στη σκηνή με τον τίτλο Εμείς και ο χρόνος και Κόντρα στο χρόνο. [17]
  • 1937: I Have Been Here Before - Ήμουν προηγουμένως εκεί
  • 1938: Music at Night - Νυχτερινή μουσική
  • 1944: They Came to the City - Ήρθαν στην πόλη
  • 1946: An Inspector Calls - Ένας επιθεωρητής έρχεται [18]
  • 1957: The Glass Cage - Το γυάλινο κλουβί

Μυθιστορήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1927: Benighted
  • 1929: The Good Companions - Οι καλοί σύντροφοι
  • 1930: Angel Pavement - Οδός Αγγέλων ελλ. μτφ. εκδ. Σύγχρονη εποχή, 1994 [19] [20]
  • 1933: Wonder Hero -Ήρωας - θαυματουργός
  • 1939: Let the People Sing - Αφήστε τον κόσμο να τραγουδήσει
  • 1944: Black-Out in Gretley
  • 1945: Three Men in New Suits - Τρεις άντρες με καινούργια κοστούμια
  • 1946: Bright Day - Ηλιόλουστη μέρα
  • 1951: Festival at Farbridge -Γιορτή στο Φάρμπριτζ
  • 1954: The Magicians - Οι μάγοι
  • 1961: Saturn Over the Water - Ο Ποσειδώνας πάνω στα νερά
  • 1962: The Shapes of Sleep - Τα σχήματα του ύπνου
  • 1965: Lost Empires - Χαμένες Αυτοκρατορίες
  • 1967: It's an Old Country - Μια παλιά χώρα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11920635k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/J-B-Priestley. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990006700. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2020.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11920635k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ CONOR.SI. 7307875.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/112109. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  9. ↑ www.theguardian.com/artanddesign/2009/jun/16/obituary-michael-goaman. Ανακτήθηκε στις 1  Φεβρουαρίου 2019.
  10. ↑ . «jbpriestleysociety.com/biography//». 
  11. ↑ . «britannica.com/biography/J-B-Priestley». 
  12. ↑ . «imdb.com/JB Priestley(1894-1984)». 
  13. ↑ . «zigzageducation.co.uk/biography/timeline/priestley». 
  14. ↑ /. «spartacus-educational.com/Jpriestley». 
  15. ↑ . «studysmarter.co.uk/explanations/english-literature/dramatists/j-b-priestley/». 
  16. ↑ . «greek_greek.en-academic.com/Πρίστλεϊ». 
  17. ↑ . «e-la-theatro.gr/l/kontra-sto-chrono/». 
  18. ↑ . «philenews.com/events/«Ο επιθεωρητής έρχεται» φουριόζος στο Θέατρο Διόνυσος». 
  19. ↑ . «goodreads.com/review/Angel Pavement». 
  20. ↑ . «sep.gr/product/odos-aggelon/». 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζον_Μπόιντον_Πρίστλεϊ&oldid=10347759"