Στυλίτης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Οι στυλίτες (κλασικά συριακά: ܐܣܛܘܢܐ ʼasṯonáyé) ήταν Χριστιανοί ασκητές που ζούσανε μόνιμα στη κορυφή μεγάλων στύλων από όπου έκαναν κήρυγμα, νηστεία και προσευχή. Δεν κατέβαιναν ποτέ από τους πυλώνες όπου ζούσαν και για τις βασικές τους ανάγκες εξαρτώνταν από ανθρώπους στο έδαφος που τους έδιναν τροφή και νερό σε καλάθια με σκοινιά. Οι Στυλίτες πίστευαν ότι η μακροχρόνια απομόνωσή τους σε στύλους και η έκθεση του σώματός τους στο έλεος των στοιχείων της φύσης θα τους έφερνε κοντά στον Θεό. Οι στυλίτες ήταν συνηθισμένοι τα πρωτοβυζαντινά χρόνια, κυρίως στην Ανατολική Μικρά Ασία, τη Συρία και τη Παλαιστίνη. Ο πρώτος γνωστός στυλίτης ήταν ο Άγιος Συμεών ο Στυλίτης ο οποίος ανέβηκε σε στύλο στη Συρία το 423 και παρέμεινε εκεί μέχρι τον θάνατό του 37 χρόνια αργότερα. Περιπτώσεις στυλισμού εμφανίζονται στο Βυζάντιο τουλάχιστον μέχρι τον 10ο αιώνα, ενώ στη Ρωσία ακόμη και μετά τον 15ο αιώνα.
Ασκητικά προηγούμενα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Παλλαδίος της Γαλατίας μιλά για τον Επείδιο, ερημίτη στην Παλαιστίνη που κατοικούσε σε κορυφή σπηλαίου για είκοσι πέντε χρόνια μέχρι τον θάνατό του.[1] Στη Patrologia Graeca 37, 1456 αναφέρεται ένας μοναχός που στέκεται όρθιος εδώ και πολλά χρόνια, απορροφάται με περισυλλογή, χωρίς ποτέ να ξαπλώνει. Ο Θεόδωρος ισχυρίστηκε ότι είδε έναν ερημίτη που είχε περάσει δέκα χρόνια σε μια μπανιέρα αναρτημένη σε πόλους (Φιλόθεος, κεφάλαιο 28).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Palladius of Galatia (1918). The Lausiac History Of Palladius. trans., W.K. Lowther Clarke. The Macmillan Company. σελίδες 154–155. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2016.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τον Χριστιανισμό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |