Σάντσο Ραμίρεθ, κόμης της Ριβαγόρθα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σάντσο Ραμίρεθ, κόμης της Ριβαγόρθα
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΔεκαετία του 1040[1]
Θάνατος11ος αιώνας[2]
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός του Αγίου Πέτρου της Χάκας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΤαλέσα της Αραγωνίας
ΓονείςΡαμίρο Α´ της Αραγωνίας και Amuña
ΑδέλφιαΣάντσα της Αραγωνίας, κόμισσα του Ουρζέλ
Σάντσο Ραμίρεθ της Αραγωνίας
Γκαρσία Ραμίρεθ (επίσκοπος)
Teresa of Aragon
Ουρράκα της Αραγωνίας
ΟικογένειαΟίκος των Χιμένεθ
δεδομένα

Ο Σάντσο Ραμίρεθ, ισπαν.: Sancho Ramirez, (πριν από το 1043 – 1105/Νοέμβριος 1110) ήταν νόθος γιος του βασιλιά Ραμίρο Α΄ της Αραγονίας και της Αμούνια, ο πρωτότοκος και αδελφός του συνονόματός του, που θα κληρονομούσε τον θρόνο και θα βασίλευε ως Σάντσο Ραμίρεθ. [3] [4] [α]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόλο που δεν μπορούσε να κληρονομήσει τον θρόνο, επειδή ο πατέρας του τον είχε αποκτήσει όχι νόμιμα, ονομάστηκε κόμης σε νεαρή ηλικία και ήταν εξέχον μέλος της curia regis (συμβουλίου), και εμφανίζεται για πρώτη φορά σε ένα καταστατικό του 1049, με την υποψία ότι είναι πλαστό, [7] ως μάρτυρας μίας δωρεάς που έκανε ο πατέρας του στο Μοναστήρι του Σαν Βικτοριάν. [8] Σε αυτό το καταστατικό, επιβεβαιώνει ως Sancius Ranimiri regis filius primogenitus (Σάντσο, ο πρωτότοκος γιος του βασιλιά Ραμίρo) ακολουθούμενος από τον αδελφό και ομώνυμό του, Σάντσo, ο οποίος επιβεβαιώνει ως Sancius Ranimiri regis filius prolis Ermmisendis regine (Σάντσο, γιος του βασιλιά Ραμίρo και της βασίλισσας Ερμεσίνδας). [9] Στον Σάντσο ανατέθηκε η διακυβέρνηση πολλών σημαντικών και στρατηγικών terencias, όπως: Άιβαρ (1061 – 1062), Σος (1062); Μπεναβάρε (1063 – 1093), Φαντόβα (1063 πιθανώς μέχρι το 1110), Ριναγόρθα (1083 – 1093), Moνθόν (Φεβρουάριος 1090), Aριέσo (Ιανουάριος 1091) και Xαβιέρ (Σεπτέμβριος 1091 έως Δεκέμβριος 1097) και Άιβαρ, πάλι από τον Σεπτέμβριο του 1091 έως τον Μάρτιο του 1100. [8]

Ο Σάντσο Ραμίρεθ πιθανότατα συμμετείχε στην Ανακατάκτηση, όπως μπορεί να συναχθεί από την πρώτη διαθήκη τού πατέρα του, που εκτελέστηκε στις 29 Ιουλίου 1059, όταν ο βασιλιάς τον συμπεριέλαβε ως έναν από τους κληρονόμους του, εάν επέστρεφε από τη "γη των Μαυριτανών". Στη δεύτερη διαθήκη του με ημερομηνία 15 Μαρτίου 1061, ο πατέρας του του αφήνει το Άιβαρ και το Χαβιερελάτρε «με όλες τις βίλες του». [3] [10] Το 1092, όταν ήταν ήδη στα 50 του, πήγε για προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ, που εκείνη την εποχή βρισκόταν στην κατοχή της δυναστείας των Σελτζούκων. [11] Ήταν γενναιόδωρος προστάτης πολλών θρησκευτικών ιδρυμάτων, όπως μία εκκλησία στο Λασιέσo, το Σαν Σαλβαδόρ δε Χανιερελάτρε και τον καθεδρικό ναό της Χάκα, όπου ανέθεσε την κατασκευή ενός παρεκκλησίου για την ταφή του. [12]

Στη διαθήκη του με ημερομηνία 1105, άφησε τις περισσότερες περιουσίες του στον γιο του Γκαρσία, αν και δεν αγνόησε τις δύο κόρες του, την Ταλέσα και τη Βεατρίκη, οι οποίες κληρονόμησαν γη και άλλες περιουσίες, με τον όρο ότι μετά το τέλος τους αυτές θα δίδονταν στον τον γιο τού Γκαρθία ή στα νόμιμα τέκνα του. [12] Ο Σάντσο Ραμίρεθ απεβίωσε μεταξύ της ημερομηνίας της τελευταίας διαθήκης που εκτέλεσε το 1105, και της 24ης Νοεμβρίου 1110, όταν η σύζυγός του έκανε μία δωρεά στο μοναστήρι του Σαν Βινσέντε δε Ρόδα για την ψυχή των γονιών της και του συζύγου της κόμη Σάντσο, με τον γιο της Γκαρθία να επιβεβαιώνει το καταστατικό. [13] Από το 1111 ο Γκαρθία εμφανίζεται να κυβερνά τα κτήματα, που κληρονόμησε από τον πατέρα του. [12]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε τη Βεατρίκη, της οποίας το πατρώνυμο δεν έχει καταγραφεί σε κανένα μεσαιωνικό έγγραφο, και εμφανίζεται μαζί της σε ένα χάρτη του 1100 από την πόλη Ουνκαστίγιo, που επιβεβαιώνει την πώληση, που έκανε ο αποθανών γιος τους Πέδρo σε κάποιον "δον Χουάν". [14] Τον Νοέμβριο του 1110 η -πλέον- χήρα Bεατρίκη έκανε μία δωρεά στο μοναστήρι του Σαν Βισέντε στη Ρόδα δε Ισάβενα μερικά αλατωρυχεία, που είχε λάβει από τον κουνιάδο της, τον βασιλιά Σάντσο Ραμίρεθ. [16] Τέσσερα παιδιά γεννήθηκαν από αυτόν τον γάμο:

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8. Γκαρθία Σάντσεθ Β΄ της Παμπλόνα
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
4. Σάντσο Γκαρθές Γ΄ της Παμπλόνα
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
9. Χιμένα Φερνάντεθ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Ραμίρο Α΄ της Αραγωνίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Σάντσα του Άιβαρ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Σάντσο Ραμίρεθ, κόμης της Ριβαγόρθα
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Αμούνια
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ He confirmed a donation in 1067 to the Monastery of San Andrés de Fanlo as Ego Sancio Ranimiri, Ranimirus regis filio et domna Amunna (I, Sancho Ramírez, son of King Ramiro and doña Amuña).[5]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26  Νοεμβρίου 2018.
  2. ↑ Ανακτήθηκε στις 27  Νοεμβρίου 2018.
  3. ↑ 3,0 3,1 Lapeña Paúl 2004, σελ. 46.
  4. ↑ Balaguer 1960.
  5. ↑ Canellas López 1963, σελ. 267, doc. 47.
  6. ↑ Viruete Erdozáin 2013, σελίδες 388–389, doc. 60.
  7. ↑ The charter, according to author Viruete Erdozáin, is false.[6]
  8. ↑ 8,0 8,1 Lapeña Paúl 2004.
  9. ↑ Arco y Garay 1945, σελ. 115.
  10. ↑ Viruete Erdozáin 2013.
  11. ↑ Lapeña Paúl 2004, σελ. 47.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 Lapeña Paúl 2004, σελ. 48.
  13. ↑ Grau Quiroga 2010.
  14. ↑ 14,0 14,1 Martín Duque 1962, σελ. 665, doc. 2.
  15. ↑ Grau Quiroga 2010, σελίδες 404-405, doc. 153.
  16. ↑ Ego Beatrix Deo gratia comittissa, pro anima patris mei et matris mea et senioris mei domni Sancii comitis (I Beatriz, countess by the grace of God, for the soul of my father, my mother, and my lord Sancho, count), a donation that was confirmed by her son García.[15]
  17. ↑ Arco y Garay 1945, σελ. 118.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σάντσο_Ραμίρεθ,_κόμης_της_Ριβαγόρθα&oldid=10224270"