Ραβάνο νταλλε Κάρτσερι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ραβάνο νταλε Κάρτσερι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12ος αιώνας
Βερόνα
Θάνατος1216
Εύβοια
Πληροφορίες ασχολίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΤριτημόριος/α του Ωρεού
Τριτημόριος/α της Χαλκίδας
Τριτημόριος/α της Καρύστου
Τριτημόριοι της Εύβοιας
δεδομένα

Ο Ραβάνο νταλλε Κάρτσερι (ή ορθότερα Ραμπάνο) Rabano dalle Carceri Veronese[1] ή Ravain ή Raban ή Ravin Carcerio (πέθανε το 1216), γεννημένος στη Βερόνα της Λομβαρδίας, ήταν Σταυροφόρος κατά την Τέταρτη Σταυροφορία το 1204, τριτημόριος της Εύβοιας (μετά το 1205) και στη συνέχεια Κύριος της Εύβοιας (σίγουρα ήδη κατά το 1208) μέχρι το θάνατό του το 1216.

Οικογένεια του Ραβάνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ραβάνο καταγόταν από σημαντική οικογένεια της Βερόνα της Ιταλίας, την Οικογένεια νταλλε Κάρτσερι. Αδέλφια του ήταν ο Ενρίκο και ο Ρετοντέλλο ή Ροτοντέλλο[2].

Ο Ενρίκο νταλε Κάρτσερι, ο μικρότερος αδελφός του[2], ήταν επίσκοπος της Μάντουα από το 1193 μέχρι το 1225 (Henrico ή Enrico dalle Carceri, vescovo di Mantova)[3][4], αναφερόμενος αλλού και ως Αρρίγκο νταλε Κάρτσερι (Arrigo dalle Carceri).

Άλλος αδελφός του Ραβάνο αναφέρεται ο Ριοντέλλο νταλε Κάρτσερι (Riondello dalle Carceri) ή Ροτοντέλλο (Rotondello)[5] ή και Ρεάλντο Καρτσέριο (Realdo Carcerio)[5][6][7] ή Ρεάλντο νταλε Κάρτσερι Βερονέζε (Realdo dalle Carceri Veronese)[8] και ήταν ποντεστά (διοικητής) της Βερόνα το 1210[6][7][8].

Σύζυγός του ήταν η Ισαβέλα[9][10] και παιδιά τους ήταν η Μπέρτα (Berta dalle Carceri)[9] και η μικρότερη Φελίζα (Felisa dalle Carceri)[9][11][12].

Σε επιστολή του πάπα Ιννοκεντίου Γ΄ του 1212, ο πάπας απαντά σε αίτημα του Ραμπάνο και του δίνει το δικαίωμα να νυμφευτεί μια ευγενή χήρα, με την οποία είχε ήδη σχέσεις ο Ραμπάνο πριν πεθάνει ο άνδρας της, υπό όρους. Στην επιστολή αυτή δεν αναφέρεται το όνομα της γυναίκας και ο πάπας επιτρέπει το γάμο με τους εξής όρους: (α) να μην είχε προηγηθεί του θανάτου του συζύγου της υπόσχεση γάμου με τον Ραμπάνο και (β) ότι η γυναίκα δεν είχε σχέση με την απώλεια της ζωής του τότε συζύγου της[13], με σκοπό να αποκλείσει την πιθανότητα να δώσει την άδειά του σε γάμο, που θα μπορούσε να είχε βασιστεί σε προσχεδιασμένο φόνο.

Σημειώνεται ότι σε κάποια βιβλία υπάρχουν λάθη, όπως για παράδειγμα, ότι δήθεν γιος του Ραβάνο ήταν ο Γουλιέλμος[14]. Η ύπαρξη λαθών για το γενεαλογικό δένδρο των dalle Carceri αναφέρεται και για άλλο βιβλίο σε έκδοση του 1978.[15]

Μετά τη Σταυροφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ραβάνο δεν εμφανίζεται στις συνηθισμένες πηγές για τη Δ΄ Σταυροφορία. Μνεία γι' αυτόν γίνεται σε έγγραφο της 12ης Αυγούστου 1204, στο οποίο αυτός, αλλά και ο Γκιμπέρτο ντα Βερόνα και ο Πεκοράρο ντε Μερκανουόβο, εμφανίζονται παρόντες στη συμφωνία του Βονιφάτιου του Μομφερρατικού για παραχώρηση των δικαιωμάτων του στην Κρήτη, στη Βενετία. Ο Ραβάνο νταλλε Κάρτσερι μαζί με τον Μάρκο Σανούντο εκπροσώπησαν τη Βενετία στη συνθήκη αυτή.[16]

Ο Ραβάνο τριτημόριος της Εύβοιας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορία, ο Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός, αρχηγός της Σταυροφορίας ο οποίος είχε αναλάβει βασιλιάς της Θεσσαλονίκης, προχώρησε προς τη νότια Ελλάδα. Κατέλαβε την Εύβοια, όπου ο Ιάκωβος ντ' Αβέν έκτισε φρούριο στα στενά του Ευρίπου και πήρε τον τίτλο του κυρίου της Εύβοιας. Στη συνέχεια, μετά το θάνατο του Ιάκωβου ντ' Αβέν, ο Βονιφάτιος, μοίρασε τα εδάφη της Εύβοιας σε τρεις Λομβαρδούς συμπατριώτες του τον Αύγουστο του 1205[17]: Στον Ραβάνο νταλλε Κάρτσερι έδωσε τη Νότια Εύβοια: το Τριτημόριο της Καρύστου με κύρια πόλη την Κάρυστο· στον Πεκοράρο ντε Μερκανουόβο (Pecoraro dei Pecorari de Mercanuovo) τη Βόρεια Εύβοια: το Τριτημόριο του Ωρεού με πρωτεύουσα τους Ωρεούς και στον Γκιμπέρτο ντα Βερόνα (Giberto da Verona) το κεντρικό τμήμα της Εύβοιας: το Τριτημόριο της Χαλκίδας, με πρωτεύουσα τη Χαλκίδα (Egrippo, Negreponte). Όπως και με το διοικητικό διαχωρισμό στα τρία πόλεων της Ιταλίας κατά την εποχή εκείνη, όπου τα τμήματα αυτά και οι διοικητές τους ονομαζόταν terzieri, δηλαδή τα τμήματα τριτημόρια] και οι διοικητές τους τριτημόριοι, έτσι αποκαλούσαν και τους διοικητές που ο καθένας κατείχε το ένα τρίτο της Εύβοιας. Σημειώνεται ότι και τα τρία τμήματα τα έδωσε σε Λομβαρδούς, ενώ η συνθήκη για τη Διανομή της Αυτοκρατορίας στους Σταυροφόρους (Partitio Terrarum Imperii Romaniae) έδινε τους Ωραιούς και την Κάρυστο, λιμάνια με εμπορική δραστηριότητα, στους Βενετούς, αφήνοντας μόνο τη Χαλκίδα στο Βονιφάτιο το Μομφερρατικό[18].

Κύριος της Εύβοιας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1208 πέθανε ο Γιλβέρτος ντα Βερόνα τριτημόριος της Χαλκίδας και το 1209 ο Πεκοράρο ντε Μερκανουόβο, τριτημόριος του Ωρεού, επέστρεψε στην Ιταλία· έτσι λοιπόν ο Ραβάνο έμεινε Κύριος της Εύβοιας. Τον Μάρτιο του 1209 με την υποστήριξη του αδελφού του Ενρίκο, επισκόπου στη Μάντοβα και με εκπρόσωπο τον αδελφό του Ρεντοντέλλο, ο Ραβάνο ζήτησε από τον Πιέτρο Ζιάνι, δόγη της Βενετίας, να του εκχωρήσει το νησί της Εύβοιας, κάτι που έγινε αποδεκτό με κάποιους όρους[19]. Από το 1209 μέχρι το θάνατό του το 1216 ήταν λοιπόν κύριος όλης της Εύβοιας.

Διαδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν πέθανε ο Ραβάνο το 1216, είχε στην κατοχή του και τα τρία τριτημόρια της Εύβοιας: το Τριτημόριο της Καρύστου που ο ίδιος είχε λάβει ως τριτημόριος κατά την αρχική διανομή από τον Βονιφάτιο το Μομφερρατικό το 1205, το Τριτημόριο του Ωρεού (μετά την επιστροφή του Πεκοράρο ντε Μερκανουόβο το 2009 για την Ιταλία) και το Τριτημόριο της Χαλκίδας (μετά το θάνατο του Γκιμπέρτο ντα Βερόνα το 1208).

Το τριτημόριο της Καρύστου, το οποίο είχε αναλάβει αυτός πρώτος, το έλαβαν κατά το ήμισυ η γυναίκα του Ισαβέλα και η μεγάλη κόρη του Μπέρτα, οι οποίες έγιναν λοιπόν εκτημόριοι (sestieri).

Το τριτημόριο του Ωρεού που αρχικά είχε λάβει ο Πεκοράρο ντε Μερκανουόβο, το ανέλαβαν τα παιδιά του αδελφού του Ραβάνο, του Ροτοντέλλο, ο Μερίνο Α΄ νταλε Κάρτσερι (Merino I dalle Carceri), (πέθανε το 1247) και ο Ριτσάρντο νταλε Κάρτσερι (Rizzardo dalle Carceri) (πέθανε το 1220), έγιναν λοιπόν και αυτοί εκτημόριοι της Εύβοιας.

Τέλος, το τριτημόριο της Χαλκίδας που αρχικά είχε λάβει ο Γκιμπέρτο ντα Βερόνα, το ανέλαβαν τα παιδιά του, ο Γουλιέλμος Α΄ ντα Βερόνα (Guglielmo da Verona) και ο Αλβέρτο ντα Βερόνα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ De'fatti Veneti dall'origine della Republicca sino all'anno 1644, di Francesco Verdizotti, Nobile Veneto, Volume Primo, Presso Stefano Curti, 1686, σελ. 145 και σελ. 163 "Rabano dalle Carceri Veronese"
  2. ↑ 2,0 2,1 Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, Raymundo J. Loenertz, σελ. 145-146 "1209, Pietro Zianni, doge, entendue la supplique d'Enrico (dalle Carceri), evéque de Mantoue, et d'autres nobles personnes, vu l'instrument consistuant Redondello dalle Carceri procureur de Ravano dalle Carceri, frère d'Enrico et de Redondello, concède à Ravano l'ile de Negrepont sous certaines conditions (répétées dans le document suivant)"
  3. ↑ Compendio cronologico-critico della storia di Mantova: dalla sua fondazione sino ai nostri tempi, Volume 1, Leopoldo Cammillo Volta, dalla tipografia di Francesco Agazzi, 1807 - Mantua, σελ. 132 «Enrico dalle Carceri... eletto Vescovo di Mantova....egli era fratello minore di Rabano delle Carceri, signore di Negreponte» «Ο Enrico dalle Carceri...εκλεγμένος Επίσκοπος της Μάντοβα...Αυτός ήταν μικρότερος αδελφός του Ραμπάνο νταλε Κάρτσερι, Κυρίου του Νεγκρεπόντε»
  4. ↑ Verona illustrata: Contiene L'Istoria Letteraria O Sia La Notizia De' Scrittori Veronesi, Volume 2, Scipione Maffei, Vallarsi e Berno, 1731, σελ. 80, «D'Enrico Vescovo di Mantova......e fratello di Rabano dalle Carceri.....vi fece conquista di Negreponte, e d'altre Citta»
  5. ↑ 5,0 5,1 Serie cronologica dei vescovi e governatori di Verona, Giambatista Biancolini, D. Ramanzini 1760, σελ. 23 "Realdo dalle Carceri ló dicono gli Scrittori noftri....Presso il Sig. P. Brunacci conservasi monumento in cui questo Podestà Rotondello è nominate.... Rotondello Potestate Verone..."
  6. ↑ 6,0 6,1 Istoria della città di Verona sina all'anno MDXVII: divisa in undici epoche, Volume 3, conte Alessandro Carli, Stamperia Giuliari, 1796, Verona, σελ. 143 ("Fu nel'anno del Rettorato di Realdo ο Rotondello Carcerio")
  7. ↑ 7,0 7,1 Verona Iscriptionss[νεκρός σύνδεσμος], "QUESTA CASA DEI MERCANTI CHE A SEDE DEL LORO MAGISTRATO IL PODESTÀ DEL COMUNE REALDO DALLE CARCERI NEL 1210 AVEVA FABBRICATO IN LEGNO..."
  8. ↑ 8,0 8,1 Dei Vescovi E Governatori Di Verona. Dissertazioni Due, Giambattista Biancolini, Dionigi Ramanzini, 1757, σελ. 95 "1210 Realdo dalle Carceri Veronese"
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Karystos: City-state and Country Town, σελ. 111 [books.google.com/books?id=zktoAAAAMAAJ] William Philip Chapman, R. M. H. Schneider, 1993 "Ravano's widow Isabella and one of his two daughters received the southern third; Marino and Rizzardo dalle Carceri, nephews of Ravano, the central ... Matters were further complicated in the southern third when Ravano's second daughter Felisa married Othon de Cicon of ... Ravano's elder daughter Berta, heiress of her father's triarchy, granted Karystos as a separate fief to her sister, about 1220 AD"
  10. ↑ Numismatique de l'Orient latin - Volume 1, σελ. 353 [books.google.com/books?id=_0UZAAAAIAAJ] Gustave Léon Schlumberger, 1954 [1] "Le tiers méridional de l'île, avec Carystos, fut donné à Isabelle et à sa fille Berta,le tiers du nord, avec Oréos,aux deux frères Marino et Riccardo, le tiers central avec la capitale, Negrepont, ou Egripos, à Guillaume et Albert les deux autres frères. Chaque prince en particulier, prit le nom de sextier"
  11. ↑ The Journal of Hellenic Studies - Volume 7 - σελ. 323 [books.google.com/books?id=bl08AAAAMAAJ] 1971 "Three persons would naturally put in a claim ; Felisa dalle Carceri, Berta's younger sister, who had married Otho de Cicon, lord of Karystos ; Carintana, Marino's niece, and daughter of the former hexarch Rizzardo ; Grapella, Guglielmo's..."
  12. ↑ The Princes of Achaia and the Chronicles of Morea: A Study of Greece in the Middle Ages, Volume 1, σελ. 189 [books.google.com/books?id=-ubQAAAAMAAJ] Rennell Rodd, 1907 "It is also possible that on the death of Berta without any direct heir, Carintana claimed the other half of the southern ... A Felisa dalle Carceri, a younger daughter of Ravano, married to Otho de Cicon, had received the castle of Carystos and .."
  13. ↑ Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, Raymundo J. Loenertz σελ. 148 "Ïnnocent III ..autorise R(Ravanno) .. à épouser une noble veuve ... à condition..."
  14. ↑ Chroniques étrangères relatives aux expéditions françaises pendant le XIIIe siècle: publiées pour la première fois... Jean Alexandre C. Buchon, 1860, σελ,.VIII
  15. ↑ Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, Raymundo J. Loenertz O. P., Casa de Velázquez, 1978, σελ. 142-143 (υποσημειώσεις) Εκεί χαρακτηριστικά είναι γραμμένο: «Ο Ch. Hopf (Chroniques greco-romanes : inedites ou peu connues avec notes et tables genealogiques Berlin, 1873, p. 479 tableau III) έφτιαξε γενεαλογικό δένδρο για τις οικογένειες Da Verona και Dalle Carceri όπου συγκεντρώνονται λάθη ... (αναφέρονται ενδεικτικά λάθη).... Μπροστά σε τέτοια χιονοστιβάδα λαθών, υπάρχει κίνδυνος να χάσει κανείς το κουράγιο του»
  16. ↑ Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, Raymundo J. Loenertz, σελ. 143
  17. ↑ Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, Raymundo J. Loenertz, σελ. 144
  18. ↑ Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, Raymundo J. Loenertz, σελ. 143
  19. ↑ Byzantina et Franco-Graeca: series altera : articles parus de 1935 à 1969, Raymundo J. Loenertz, σελ. 144
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ραβάνο_νταλλε_Κάρτσερι&oldid=10186752"