Πολιτική Σύμβαση (Αρμενία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πολιτική Σύμβαση
Քաղաքացիական Պայմանագիր
ΗγέτηςΝικόλ Πασινιάν
Ίδρυση9 Δεκεμβρίου 2013 (2013-12-09) (ως ΜΚΟ)
30 Μαΐου 2015 (2015-05-30) (ως πολιτικό κόμμα)
ΈδραΓέζνικ Κογκμπάτσι 2α, Γερεβάν, Αρμενία
ΙδεολογίαΦιλελευθερισμός
Φιλοευρωπαϊσμός
Πολιτικό φάσμαΚέντρο[1]
Εθνική προσχώρησηΣυμμαχία Το Βήμα Μου (από το 2018)
Συμμαχία Διέξοδος (2016–2018)
Χρώματα     Μπλε
Κοινοβούλιο
56 / 132
[2]
Σημαία κόμματος
Ιστότοπος
civilcontract.am
Πολιτικό σύστημα στην Αρμενία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Η Πολιτική Σύμβαση ( αρμενικά: Քաղաքացիական պայմանագիր‎‎, σύντμηση: ՔՊ) είναι ένα πολιτικό κόμμα στην Αρμενία που ιδρύθηκε την 30η Μαΐου 2015. Συμμετείχε στις Αρμενικές βουλευτικές εκλογές του 2017 ως μέρος της πολιτικής συμμαχίας Διέξοδος. Μετά τις ταραχές του 2018 στην Αρμενία το κόμμα εντάχθηκε στη Συμμαχία Το Βήμα Μου και κέρδισε στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές του 2018. Πρόεδρος του κόμματος είναι ο Νικόλ Πασινιάν.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Man speaking to reporters from a podium
3 Ιουλίου 2014, συνέντευξη Τύπου

Η πρώτη αναφορά στην Πολιτική Σύμβαση έγινε την 23η Ιανουαρίου 2013, σε μία συνέντευξη του αντιπολιτευόμενου βουλευτή Νικόλ Πασινιάν στην εφημερίδα The Armenian Times.[3] Η ιδέα ήταν θέμα συζητήσεων στα αρμενικά πολιτικά φόρουμ για αρκετούς μήνες. Την 24η Ιουλίου 2013 ιδρύθηκε η ΜΚΟ Πολιτική Σύμβαση. Την 30η Μαΐου 2015 ιδρύθηκε το πολιτικό κόμμα Πολιτική Σύμβαση.

Πολιτική Συμμαχία Διέξοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 12η Δεκεμβρίου 2016, τα κόμματα:

σχημάτισαν την Πολιτική Συμμαχία Διέξοδος (αρμενικά: Ելք, προφέρεται: Γιέλκ).[4] Την 2η Απριλίου 2017 η συμμαχία συμμετείχε στις Αρμενικές βουλευτικές εκλογές του 2017 με τον Έντμον Μαρουκιάν για αρχηγό, συγκέντρωσε το 7,78% των ψήφων και πήρε τις 9 από τις 105 έδρες του Κοινοβουλίου. Κυβέρνηση έγινε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αρμενίας του Σερζ Σαρκισιάν, που συγκέντρωσε το 49,17% των ψήφων και πήρε τις 58 έδρες του Κοινοβουλίου. Στις Δημοτικές Εκλογές της Γερεβάν του 2017, υποψήφιος της Συμμαχίας για Δήμαρχος της πόλης ήταν ο Νικόλ Πασινιάν.[5] Συγκέντρωσε το 21% των ψήφων και πήρε τις 14 από τις 65 έδρες του Δημοτικού Συμβουλίου. Δήμαρχος έγινε ο Τάρον Μαργκαριάν του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, που συγκέντρωσε το 71,25% των ψήφων και τις 46 έδρες. Ο Πασινιάν απέρριψε την θέση του στο Δημαρχείο και συνέχισε το έργο του ως βουλευτής.[6][7] Η πολιτική ιδεολογία της Διεξόδου ήταν φιλελευθερισμός,[8] Ευρωπαϊσμός, αντι-Ε.Ο.Ε.[9][10] και Αρμενικός φιλελεύθερος εθνικισμός. Η πολιτική της θέση κέντρο και το χρώμα της πορτοκαλί.[11] Η Συμμαχία διαλύθηκε την 12η Σεπτεμβρίου 2018.

Ταραχές του 2018[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 31η Μαρτίου 2018, ο αρχηγός της Πολιτικής Σύμβασης Νικόλ Πασινιάν και οι υποστηρικτές του ξεκίνησαν μία πορεία μήκους 200 χλμ. από το Γκιουμρί (δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αρμενίας) προς την πρωτεύουσα, το Γερεβάν, ώστε να αποτραπεί η ανάθεση νέας θητείας στον τότε Πρωθυπουργό Σερζ Σαρκισιάν. Την 17η Απριλίου, ο Νικόλ Πασινιάν ανακοίνωσε την έναρξη μιας εθνικής, ειρηνικής «βελούδινης επανάστασης» στους χιλιάδες υποστηρικτές του που συγκεντρώθηκαν κοντά στην Εθνοσυνέλευση. Την 22η Απριλίου, λίγες ώρες μετά από μια σύντομη συνάντηση με τον Σαρκισιάν, ο Πασινιάν συνελήφθη με περίπου άλλους 250 διαδηλωτές. Μετά από μαζικές απεργίες που οργανώθηκαν από τα συνδικάτα και το κλείσιμο των δρόμων από πάνω από 300.000 διαδηλωτές (με συμπεριλαμβανόμενους στρατιώτες και μέλη της Πολιτικής Σύμβασης), ο Σαρκισιάν παραιτήθηκε την 23η Απριλίου, λέγοντας: «Ο Νικόλ Πασινιάν είχε δίκιο. Δικό μου ήταν το λάθος. Η κινητοποίηση στον δρόμο είναι εναντίον του γραφείου μου. Θα ενεργήσω όπως ζητήσατε.» Μετά την παραίτησή του, το Al Jazeera έγραψε για τους πανηγυρισμούς: «Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στους δρόμους, ζητωκραυγάζουν και αγκαλιάζονται, πηδώντας πάνω-κάτω με τα κόρνα τους ... όλα έγιναν τόσο γρήγορα, μάλλον το πλήθος δεν το περίμενε, αλλά ήταν ακριβώς αυτό που ήθελαν».

Πρώτη κυβέρνηση του Πασινιάν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 8η Μαΐου 2018 ο Νικόλ Πασινιάν, που συγκέντρωσε την πλειοψηφία των ψήφων του Κοινοβουλίου, διορίστηκε Πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο Αρμέν Σαρκισιάν. Σχημάτισε μία κυβέρνηση μειοψηφίας με την Συμμαχία Διέξοδος, που από την 12 Μαΐου 2018 ήταν η 16η κυβέρνηση της Αρμενίας. Ήταν μία κυβέρνηση συνεργασίας στην οποία συμμετείχαν η Συμμαχία Διέξοδος, η Συμμαχία του Τσαρουκιάν και η Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία. Περιλάμβανε 17 Υπουργεία και 8 επικουρικά όργανα. Διήρκεσε μέχρι την 3η Οκτωβρίου 2018, που διαλύθηκε όταν ο Πασινιάν απέλυσε 6 Υπουργούς επειδή τα κόμματά τους υποστήριξαν ένα αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο που θα δυσχέραινε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.[12] Την ίδια μέρα η Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία τον κατηγόρησε ότι «προσπαθεί να εδραιώσει μονοκομματική κυβέρνηση στην Αρμενία».[13] Η πρώτη κυβέρνηση του Πασινιάν κυβέρνησε μέχρι την 14η Ιανουαρίου 2019. Την διαδέχθηκε η δεύτερη κυβέρνηση του Πασινιάν.

Πολιτική Συμμαχία Το Βήμα Μου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Αύγουστο του 2018, τα κόμματα:

  • Πολιτική Σύμβαση του Νικόλ Πασινιάν
  • Κόμμα Αποστολή: κεντρικό κόμμα με αρχηγό τον Μανούκ Σουκιασάν[14]

σχημάτισαν την Συμμαχία Το Βήμα Μου. Την 23η Σεπτεμβρίου 2018 η Συμμαχία Το Βήμα Μου κατάφερε μία συντριπτική νίκη στις Δημοτικές Εκλογές της Γερεβάν, συγκεντρώνοντας το 81,06% των ψήφων και τις 57 από τις 65 έδρες του Δημοτικού Συμβουλίου.[15] Ο υποψήφιος της, ο γνωστός Αρμένιος ηθοποιός, σεναριογράφος και παραγωγός Χάικ Μαρουτάν έγινε ο 58ος Δήμαρχος της πόλης.[16]

Η Συμμαχία κέρδισε στις βουλευτικές εκλογές της 9ης Δεκεμβρίου 2018, συγκεντρώνοντας το 70,42% των ψήφων και τις 88 από τις 132 έδρες του Κοινοβουλίου. 16ος Πρωθυπουργός της Αρμενίας έγινε ο Νικόλ Πασινιάν.

Η πολιτική ιδεολογία της Συμμαχίας Το Βήμα Μου είναι: πολυσυλλεκτική,[17][18] φιλελεύθερη δημοκρατική,[19][20] νεοφιλελεύθερη (υποτίθεται),[21][22][23][24] αξιοκρατική,[25] ρεφορμιστική[26] και εξισωτική.[25] Η πολιτική της θέση είναι το κέντρο.[27]

Δεύτερη κυβέρνηση του Πασινιάν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι η τρέχουσα κυβέρνηση της Αρμενίας από τον Ιανουάριο του 2019. Περιλαμβάνει τον Πρωθυπουργό, δύο Αναπληρωτές Πρωθυπουργούς και 12 Υπουργεία. Οι 4 Υπουργοί είναι του κόμματος Πολιτική Σύμβαση, και οι 8 Υπουργοί είναι ανεξάρτητοι βουλευτές της Συμμαχίας Το Βήμα Μου.[28][29][30]

Εκλογική ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές Συμμαχία Ψήφοι % Έδρες +/– Κατάταξη Κυβέρνηση
2017 μέρος της Συμμαχίας Διέξοδος 122,049 7.78
9 / 105
 Σταθερό Σταθερό 3η Αντιπολίτευση (2017–2018)
Κυβέρνηση (2018–2019)
2018 μέρος της Συμμαχίας Το Βήμα Μου 884,456 70.43
88 / 132
 Αύξηση 88 Αύξηση 1η Κυβέρνηση

Δημοτικές εκλογές της Γερεβάν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές Alliance Υποψήφιος δήμαρχος Ψήφοι % Έδρες στο Δημοτικό Συμβούλιο της Γερεβάν +/– Κατάταξη
2017 μέρος της Συμμαχίας Διέξοδος
Νικόλ Πασινιάν
70,730
21
14 / 65
 Σταθερό Σταθερό 2η
2018 μέρος της Συμμαχίας Το Βήμα Μου
Χάικ Μαρουτιάν
294,092
81.06
57 / 65
 Αύξηση 57 Αύξηση 1η


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Synovitz, Ron; Musayelyan, Suren (31 March 2017). «In Armenia, Unprecedented Outreach Ahead Of Elections». RFE/RL. https://www.rferl.org/a/armenia-elections-unprecedented-outreach-campaign/28403582.html. «Centrist opposition leader Nikol Pashinian ...» 
  2. ↑ http://parliament.am/deputies.php?sel=factions&lang=eng
  3. ↑ Harutyunyan, Tatev (January 30, 2013). «Can Nikol Pashinyan’s Civic Contract Change Anything?». Aravot Daily. http://www.aravot-en.am/2013/01/30/151830/. Ανακτήθηκε στις April 27, 2018. 
  4. ↑ Staff, Weekly (24 Ιανουαρίου 2017). «New Opposition Bloc Formed in Armenia». The Armenian Weekly (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  5. ↑ «Nikol Pashinyan is Yerevan mayoral candidate of opposition Yelk Bloc». news.am (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  6. ↑ «Nikol Pashinyan Headed for Parliament, Not Yerevan Council». Hetq.am (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  7. ↑ «Nikol Pashinyan decides to take parliamentary mandate». news.am (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  8. ↑ «Armenia 2017: An introduction to the party-political landscape» (PDF). European Friends of Armenia,. Μάρτιος 2017. 
  9. ↑ «Armenia elections: YELQ program taps army reform, EU association». PanARMENIAN.Net. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  10. ↑ «Yelq Parliamentary Group Initiates Process of Leaving EAEU». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2023. 
  11. ↑ «Armenians Vote as Nation Shifts Toward Parliamentary Governance». Voice of America (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  12. ↑ «Armenia: Six Government Ministers Get the Boot». Hetq.am (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  13. ↑ «ARF Hits Back: Accuses Pashinyan Camp of Attempting to Establish One-Party Rule in Armenia». Hetq.am (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  14. ↑ ««Առաքելություն» կուսակցությունը Երեւանի ավագանու ընտրություններում ակնկալում է նվազագույնը 6 տոկոս ձայն». armenpress.am (στα Αρμενικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  15. ↑ «My Step bloc wins landslide victory in Yerevan City Council election». armenpress.am (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  16. ↑ «Yerevan election vote tallying concluded, Hayk Marutyan to assume office as mayor on October 10». news.am (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  17. ↑ Այսօր իրականում 23.11.18, https://www.youtube.com/watch?v=Z1mfBCTVKYw, ανακτήθηκε στις 2020-01-24 
  18. ↑ Edwards, Maxim. «Armenia's Revolution Will Not be Monopolized». Foreign Policy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  19. ↑ Zolyan, Mikael. «What to Expect from Armenia's New Leader». Carnegie Moscow Center (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  20. ↑ «The End of Armenia's Old Regime». jacobinmag.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  21. ↑ «Free Doesn't Mean Just: Defeat of Pashinyan Party Candidate in Abovyan Mayoral Election Highlights Weakness of Government's "Me-Centric" Neo-Liberalism». Hetq.am (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  22. ↑ «Pashinyan to Wealthy Foreign Investors: "Our policy motto is to get rich and enrich"». The Armenian Weekly (στα Αγγλικά). 24 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  23. ↑ «Armenia: No Organization, No Real Change». Hetq.am (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  24. ↑ «Revolutionary Elections?». Asbarez.com (στα Αγγλικά). 12 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «Nikol Pashinyan is Armenia's protest leader who may be the country's next prime minister». The Independent (στα Αγγλικά). 3 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  26. ↑ Reuters (2018-12-10). «Armenia election: reformist PM Nikol Pashinian wins convincing victory» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/2018/dec/10/armenia-election-reformist-pm-nikol-pashinian-wins-convincing-victory. Ανακτήθηκε στις 2020-01-24. 
  27. ↑ «Armenia PM wins landslide election victory» (στα αγγλικά). BBC News. 2018-12-10. https://www.bbc.com/news/world-europe-46502681. Ανακτήθηκε στις 2020-01-24. 
  28. ↑ «New parliament chooses Nikol Pashinyan to remain Prime Minister». armenpress.am (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  29. ↑ «New Armenian government will have 12 ministries, instead of 17». news.am (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
  30. ↑ LLC, Helix Consulting. «Number of ministries cuts down in Armenia as government approves new structure». www.panorama.am (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πολιτική_Σύμβαση_(Αρμενία)&oldid=10513861"