Ντίνα Μπολουάρτε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντίνα Μπολουάρτε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Dina Ercilia Boluarte Zegarra (Ισπανικά)
Γέννηση31  Μαΐου 1962[1][2]
Chalhuanca[3]
ΚατοικίαGovernment Palace
Χώρα πολιτογράφησηςΠερού
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
κέτσουα γλώσσες
ΣπουδέςUniversity of San Martín de Porres
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδικηγόρος
πολιτικός
ΕργοδότηςNational Registry of Identification and Civil Status (2007–2022)[1][4]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕλεύθερο Περού
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑντιπρόεδρος του Περού (2021–2022)
Υπουργός Ανάπτυξης και Κοινωνικής Ένταξης του Περού (2021–2022)[5][6]
Πρόεδρος του Περού (από 2022)[7]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ντίνα Μπολουάρτε (Dina Ercilia Boluarte Zegarra, ισπανική προφορά: ˈdina erˈsilja βoˈlwarte seˈɣara , γεννημένη στις 31 Μαΐου 1962) είναι Περουβιανή πολιτικός, δημόσια υπάλληλος και δικηγόρος που υπηρετεί επί του παρόντος ως Πρόεδρος του Περού από τις 7 Δεκεμβρίου 2022. Είχε διατελέσει πρώτη αντιπρόεδρος και υπουργός στο υπουργείο Ανάπτυξης και Κοινωνικής Ένταξης επί προεδρίας Πέδρο Καστίγιο . Προηγουμένως, υπηρέτησε ως υπάλληλος στο Εθνικό Μητρώο Ταυτοποίησης και Πολιτικής Κατάστασης (RENIEC) από το 2007 έως το 2022. [8] [9] Με την Μπολουάρτε να αναλαμβάνει την προεδρία ως μοναδική αντιπρόεδρος, ο πρόεδρος του Κογκρέσου Χοσέ Γουίλιαμς είναι ο επόμενος στη σειρά διαδοχής.

Η Μπολουάρτε είναι η πρώτη γυναίκα που έγινε πρόεδρος του Περού. Ορκίστηκε μετά την προσπάθεια του προέδρου Πέδρο Καστίγιο να διαλύσει το Κογκρέσο, επικαλούμενος την παρεμπόδιση της κυβέρνησής του από το νομοθετικό σώμα, που είχε ως αποτέλεσμα την παραπομπή, την εκδίωξη και τη σύλληψή του. Η προεδρία της έρχεται σε μια περίοδο πολιτικής αναταραχής στο Περού που ξεκίνησε το 2017, καθώς είναι η έκτη πρόεδρος σε πέντε χρόνια . [10] Θα λάμβανε γρήγορα υποστήριξη από δεξιές ομάδες και οργανώσεις μέσων ενημέρωσης στο Περού . [11] Δημιούργησε έναν συνασπισμό με το πλειοψηφικό δεξιό Κογκρέσο του Περού, το οποίο είχε χάσει αλλά δεν είχε παραδεχτεί την ήττα της στις γενικές εκλογές του 2021 στο Περού, και τις Περουβιανές Ένοπλες Δυνάμεις, εγείροντας ανησυχίες για τη δημιουργία πολιτικοστρατιωτικής κυβέρνησης . [12] [13] [14] [15] Κατά τους πρώτους μήνες της ως πρόεδρος, διαμαρτυρίες κατά της κυβέρνησής της εμφανίστηκαν σε όλο το Περού, κατά τις οποίες οι αρχές διέπραξαν τη σφαγή του Αγιακούτσο και τη σφαγή της Χουλιάκα.

Η Γενική Εισαγγελέας του Περού Πατρίσια Μπεναβίδες ανακοίνωσε έρευνες στις 10 Ιανουαρίου 2023 για να διαπιστωθεί εάν η Μπολουάρτε, ο πρωθυπουργός Αλμπέρτο Οτάρολα, ο υπουργός Εσωτερικών Βίκτορ Ρόχας και ο υπουργός Άμυνας Χόρχε Τσάβες διέπραξαν γενοκτονία και ανθρωποκτονία κατά συρροή . [16] Ομάδες στο Κογκρέσο που είναι αντίθετες στην Μπολουάρτε ξεκίνησαν μια πρόταση μομφής εναντίον της στις 25 Ιανουαρίου 2023, επικαλούμενες ηθική ανικανότητα. [17] Ορισμένες κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής, συμπεριλαμβανομένης της Αργεντινής, της Βολιβίας, της Κολομβίας, της Ονδούρας, του Μεξικού και της Βενεζουέλας συνέχισαν να αναγνωρίζουν ότι ο Πέδρο Καστίγιο είναι ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος του Περού μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2022 και αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την Μπολουάρτε. [18] [19][20] [21]

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπολουάρτε γεννήθηκε στην Τσαλουάνκα του Απουρίμακ, στις 31 Μαΐου 1962. [22] Αποφοίτησε ως δικηγόρος από το Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρτίν δε Πόρες και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές σε αυτό το πανεπιστήμιο. [23] [24]

Πρώιμη καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπολουάρτε εργάζεται στο Εθνικό Μητρώο Ταυτοποίησης και Αστικής Κατάστασης ως δικηγόρος και υπάλληλος από το 2007. [25]

Ήταν υποψήφια δήμαρχος της περιοχής Σουρκίγιο της Λίμα το 2018, εκπροσωπώντας το κόμμα του Ελεύθερου Περού . [26] [27] Συμμετείχε επίσης στις έκτακτες κοινοβουλευτικές εκλογές το 2020με το Ελεύθερο Περού, αν και δεν κέρδισε έδρα στο Κογκρέσο. [26] [27]

Αντιπροεδρία (2021–2022)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις προεδρικές εκλογές του 2021 ήταν μέρος του προεδρικού εισιτηρίου του Πέδρο Καστίγιο, [28] που κέρδισε στον δεύτερο γύρο. [29] [30]

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, η Μπολουάρτε θεωρήθηκε ευρέως ότι τοποθετούσε τον εαυτό της ως πιο μετριοπαθής από τον Καστίγιο, λέγοντας ότι δεν θα υποστήριζε την παράκαμψη του Συνταγματικού Δικαστηρίου του Περού, αλλά δήλωσε ότι «η πλούσια μεσαία τάξη της Λίμα σίγουρα θα πάψει να είναι μια πλούσια μεσαία τάξη». [31] Η Μπολουάρτε είπε επίσης ότι εάν ο Καστίγιο απομακρυνθεί από το αξίωμα, θα παραιτηθεί για να τον υποστηρίξει. [32] Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στην Πιούρα, <i id="mwhg">η εφημερίδα Diario Correo</i> ανέφερε σε έγγραφα της αντιτρομοκρατικής αστυνομίας ότι η Μπολουάρτε φερόταν ότι εθεάθη να εργάζεται δίπλα σε μέλη του MOVADEF, ενός υποτιθέμενου βραχίονα του Φωτεινού Μονοπατιού . [22]

Συγκρούσεις με το Ελεύθερο Περού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 29 Ιουλίου 2021 διορίστηκε υπουργός Ανάπτυξης και Κοινωνικής Ένταξης στην κυβέρνηση του Πέδρο Καστίγιο. [33]

Στις 23 Ιανουαρίου 2022, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στη La República, η Μπολουάρτε δήλωσε ότι ποτέ δεν ασπάστηκε την ιδεολογία του Ελεύθερου Περού. Ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Βλαντιμίρ Σερόν, στη συνέχεια έδιωξε την Μπολουάρτε από το Ελεύθερο Περού και ανάρτησε στο Twitter, "Πάντα πιστοί, προδότες ποτέ". Ο Σερόν ισχυρίστηκε επίσης ότι το σχόλιο της Μπολουάρτε απείλησε την ενότητα του κόμματος. [34] Τα μέλη του κόμματος ζήτησαν αργότερα την αποπομπή της, δηλώνοντας ότι η Μπολουάρτε "δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να δημιουργεί διχασμό και να δυσφημεί την εικόνα" του Σερόν. [35]

Στις 25 Νοεμβρίου 2022 παραιτήθηκε από τη θέση της ως υπουργός Ανάπτυξης και Κοινωνικής Ένταξης, αλλά παρέμεινε ως πρώτη αντιπρόεδρος. [36]

Στις 5 Δεκεμβρίου 2022, αφού ψήφισαν 13 υπέρ και 8 κατά, κατατέθηκε συνταγματική καταγγελία από την Υποεπιτροπή Συνταγματικών Κατηγοριών κατά της Μπολουάρτε, με την καταγγελία ότι διατηρούσε ιδιωτικό κλαμπ με το όνομα Apurímac Club ( ισπανικά: Club Departamental de Apurímac‎‎) όσο ήταν υπουργός Ανάπτυξης. [37] [38]

Προεδρία (από το 2022)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εγκαίνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 7 Δεκεμβρίου 2022, κατά τη διάρκεια της περουβιανής πολιτικής κρίσης, όταν ο Πέδρο Καστίγιο προσπάθησε να διαλύσει το Κογκρέσο της Δημοκρατίας του Περού κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μομφής εναντίον του, η Μπολουάρτε καταδίκασε την κίνηση ως «κατάρρευση της συνταγματικής τάξης» και ανέλαβε την προεδρία μετά την παραπομπή του Καστίγιο. [39] Η Μπολουάρτε έγινε έτσι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Περού. [40]

Η προεδρία της Μπολουάρτε είναι η πιο πρόσφατη περίπτωση στην περουβιανή ιστορία όπου ο πρώτος αντιπρόεδρος διαδέχθηκε έναν πρόεδρο που δεν μπορούσε πλέον να υπηρετήσει, αφού ο πρώτος αντιπρόεδρος Μαρτίν Βισκάρα έγινε πρόεδρος μετά την παραίτηση του προέδρου Πέδρο Πάμπλο Κουτσίνσκι το 2018. Το Περού είχε επτά προέδρους από το 2015 έως το 2022. [41]

Στην πρώτη της ομιλία στο Κογκρέσο, κατήγγειλε τον πρόεδρο Καστίγιο και δήλωσε τη βούλησή της να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας για την επίλυση της παρούσας πολιτικής κρίσης. [42] Κατά τον σχηματισμό της κυβέρνησής της, συμβουλεύτηκε όλα τα μεγάλα κόμματα, αλλά δεν επέλεξε κανένα μέλος του Κογκρέσου. Αντίθετα, σχημάτισε μια τεχνοκρατική κυβέρνηση με επικεφαλήςτον Πέδρο Ανγκούλο Αράνα, έναν δικηγόρο που αντιμετώπισε 13 ποινικές έρευνες μέχρι τον διορισμό του τον Δεκέμβριο του 2022, όπως κατάχρηση εξουσίας, κατάχρηση δημόσιας διοίκησης, κατάχρηση δημόσιας πίστης, εκβιασμό και άλλα. [43] [44]

Αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χώρες που αναγνωρίζουν τις προεδρικές κυβερνήσεις Πέδρο Καστίγιο και Ντίνας Μπολουάρτε

Μέλη του Φόρουμ του Σάο Πάολο, όπως ο Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα από τη Βραζιλία και ο Γκάμπριελ Μπόριτς από τη Χιλή, αναγνωρίζουν την Μπολουάρτε. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνώρισαν την Μπολουάρτε ως πρόεδρο. Η Ισπανία την υποστήριξε επίσης, υπερασπιζόμενη την επιστροφή στη «συνταγματική τάξη». [45]

Οι κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής, συμπεριλαμβανομένης της Αργεντινής, της Βολιβίας, της Κολομβίας, της Ονδούρας, του Μεξικού και της Βενεζουέλας συνέχισαν να αναγνωρίζουν ότι ο Πέδρο Καστίγιο είναι ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος του Περού μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 2022 και αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την Μπολουάρτε. [18] [19] [20] Οι αριστεροί ηγέτες της Λατινικής Αμερικής όπως ο Νικολάς Μαδούρο της Βενεζουέλας, ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ του Μεξικού, ο Γκουστάβο Πέτρο της Κολομβίας, ο Αλμπέρτο Φερνάντες της Αργεντινής και ο Λουίς Άρσε της Βολιβίας κατήγγειλαν την κυβέρνηση της Μπολουάρτε ως δεξιό πραξικόπημα, συγκρίνοντας την κατάσταση ως παρόμοια με η ανάληψη της Βολιβίας Jeanine Áñez κατά τη διάρκεια της πολιτικής κρίσης της Βολιβίας το 2019 . Οι τελευταίοι πρόεδροι συνεχίζουν να υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς του Πέδρο Καστίγιο ότι είναι ο νόμιμος πρόεδρος υπό μια «κυβέρνηση εξαίρεσης». [21] [46]

2022–2023 Περουβιανές πολιτικές διαμαρτυρίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με το CNN, η κυβέρνηση Μπολουάρτε «απάντησε στους διαδηλωτές με μαστίγιο και καρότο. Έτσι, η πρόεδρος Μπολουάρτε πρόσφερε τη δυνατότητα διεξαγωγής πρόωρων εκλογών, ενώ ο υπουργός Άμυνας Λουίς Αλμπέρτο Οτάρολα. κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ανέπτυξε στρατεύματα στο δρόμο. ." [47] Στις 12 Δεκεμβρίου, μετά από διαμαρτυρίες που ξέσπασαν μετά την απομάκρυνση του Πέδρο Καστίγιο, η πρόεδρος Μπολουάρτε ανακοίνωσε ότι αυτή και το Κογκρέσο συμφώνησαν να μεταφέρουν τις επόμενες γενικές εκλογές από τον Απρίλιο του 2026 στον Απρίλιο του 2024. [48] Στις 14 Δεκεμβρίου, ο υπουργός Άμυνας της Μπολουάρτε, Αλμπέρτο Οτάρολα, κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για 30 ημέρες για να καταστείλει «πράξεις βίας και βανδαλισμού». [49]

Σφαγή στο Αγιακούτσο και αναδιοργάνωση του υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 15 Δεκεμβρίου 2022 ο Περουβιανός Στρατός στο Αγιακούτσο σφαγίασε [50] διαδηλωτές που διαδήλωσαν κατά της κυβέρνησης Μπολουάρτε. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, η κατάσταση εντάθηκε όταν ο στρατός ανέπτυξε ελικόπτερα για να πυροβολήσει διαδηλωτές, οι οποίοι αργότερα προσπάθησαν να καταλάβουν το αεροδρόμιο της πόλης, το οποίο υπερασπίζονταν ο Περουβιανός Στρατός και η Εθνική Αστυνομία του Περού . [51] [52] Τα στρατεύματα απάντησαν πυροβολώντας με πραγματικά πυρά εναντίον διαδηλωτών, με αποτέλεσμα δέκα νεκρούς και 61 τραυματίες. [53] [54] [55] Το 90% των τραυματιών είχαν τραύματα από πυροβολισμό ενώ όσοι σκοτώθηκαν πυροβολήθηκαν στο κεφάλι ή στον κορμό. [56] [57] Η ιδρύτρια της Περουβιανής Ομάδας Εγκληματολογικής Ανθρωπολογίας (EPAF), ιατροδικαστής ανθρωπολόγος Κάρμεν Ρόσα Καρντόσα, ανέλυσε στοιχεία γύρω από αυτούς που σκοτώθηκαν, λέγοντας ότι ο στρατός πυροβολούσε για να σκοτώσει και ότι τα τραύματα από πυροβολισμούς στο κεφάλι και τον κορμό ήταν σύμφωνα με τα τραύματα που υπέστησαν τα θύματα κατά τη διάρκεια παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξηγώντας ότι τα τραύματα κατά τη διάρκεια μιας ένοπλης σύγκρουσης εντοπίζονται συνήθως στα άκρα. [58]

Πηγές προσκείμενες στην Μπολουάρτε σύμφωνα με τη La Republica, ανέφεραν ότι ήθελε να παραιτηθεί από την προεδρία μετά τη σφαγή, αν και ο υπουργός Άμυνας Αλμπέρτο Οτάρολα την έπεισε ότι αν παραιτηθεί, η ίδια και άλλοι υπουργοί θα έχαναν την ασυλία τους και πιθανώς να διωχθούν για εγκλήματα. [59] [32] Ο Οτάρολα υποσχέθηκε τότε στην Μπολουάρτε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει υποστήριξη για αυτήν από τις Περουβιανές Ένοπλες Δυνάμεις και τις δεξιές ομάδες σύμφωνα με τη La Republica . [59] Στη συνέχεια,η Μπολουάρτε θα έκανε τον Οτάρολα πρωθυπουργό της στις 21 Δεκεμβρίου 2022. [60] Εκτός από τον πρωθυπουργό, διόρισε νέο υπουργό Εσωτερικών, Υπουργό Άμυνας και υπουργό Παιδείας. [60] Ο νέος υπουργός Παιδείας της Μπολουάρτε, ο Όσκαρ Μπεσέρα, αναφέρθηκε ότι είχε ιστορικό Φουτζιμοριστή και έκανε ομοφοβικά σχόλια. [61]

Η σφαγή της Χουλιάκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τουλάχιστον 18 άνθρωποι σκοτώθηκαν και πάνω από 100 τραυματίστηκαν από την αστυνομία που απάντησε σε διαδηλώσεις στη Χουλιάκα, [62] [63] [64] [65] με όλους τους θανάτους να αποδίδονται σε τραύματα από πυροβολισμούς . [66] Κατά τη συζήτηση για τη βία, η Μπολουάρτε είπε ότι η Βολιβία είναι υπεύθυνη, δηλώνοντας «Σήμερα γνωρίζουμε ότι ένας τύπος πυροβόλων όπλων και πυρομαχικών θα είχε εισέλθει στη χώρα μέσω του νότιου Περού» και ότι οι διαδηλωτές δεν πυροβολήθηκαν από τις αρχές, λέγοντας ότι τα πυρομαχικά που βρέθηκαν στα θύματα δεν χρησιμοποιήθηκαν «ούτε από την Εθνική Αστυνομία ούτε από τις Ένοπλες Δυνάμεις». [67] [68] Σύμφωνα με τη La República, βίντεο και φωτογραφικά στοιχεία έδειξαν ότι το PNP χρησιμοποιούσε μακριά τουφέκια για να πυροβολεί εναντίον διαδηλωτών και ατόμων που βρίσκονταν εκεί κοντά. [69]

Δικαστικές ενέργειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 10 Ιανουαρίου 2023 η Γενική Εισαγγελέας του Περού Πατρίσια Μπεναβίδες ανακοίνωσε έρευνες για φερόμενα εγκλήματα γενοκτονίας, βαριάς ανθρωποκτονίας και σοβαρών τραυματισμώνσε βάρος της Μπολουάρτε, του πρωθυπουργού Οτάρολα, του υπουργού Εσωτερικών Βίκτορ Ρόχας και του υπουργού Άμυνας Χόρχε Τσάβες. [16] Ομάδες στο Κογκρέσο που ήταν αντίθετες στην Μπολουάρτε ξεκίνησαν στη συνέχεια μια πρόταση μομφής εναντίον της στις 25 Ιανουαρίου 2023, επικαλούμενες ηθική ανικανότητα.[17]

Κοινή γνώμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιανουάριο του 2023 έγινε η πρώτη δημοσκόπηση για την Μπολουάρτε από το Ινστιτούτο Περουβιανών Σπουδών (IEP). [70] Στη δημοσκόπηση, το 71% των ερωτηθέντων αποδοκίμασε την Μπολουάρτε και το 19% την ενέκρινε, ενώ το 80% των ερωτηθέντων διαφωνεί με την ανάληψη της προεδρίας από την Μπολουάρτε. [70]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπολουάρτε ομιλεί ισπανικά και κέτσουα . Ήταν παντρεμένη με τον Νταβίδ Γκόμες Βιγιασάντε, με τους δύο να έχουν δύο γιους. [22]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 peruvotoinformado.com/2020/dina-ercilia-boluarte-zegarra.
  2. ↑ 2,0 2,1 filtrodecandidatos.org/candidate-profile/06256217.
  3. ↑ panamericana.pe/panorama/politica/319436-dina-boluarte-candidata-vicepresidencia-peru-libre.
  4. ↑ larepublica.pe/politica/2022/04/25/dina-boluarte-renuncia-a-reniec-tras-9-meses-en-el-ejecutivo/.
  5. ↑ 29  Ιουλίου 2021. andina.pe/agencia/noticia-dina-boluarte-jura-como-ministra-desarrollo-e-inclusion-social-855559.aspx. Ανακτήθηκε στις 30  Ιουλίου 2021.
  6. ↑ «Ministros del Perú». (Ισπανικά) Ανακτήθηκε στις 29  Νοεμβρίου 2021.
  7. ↑ larepublica.pe/sociedad/2022/12/07/dina-boluarte-se-convierte-en-la-primera-mujer-en-ocupar-la-presidencia-del-peru-pedro-castillo-congreso-de-la-republica-presidencia-de-la-republica/. Ανακτήθηκε στις 7  Δεκεμβρίου 2022.
  8. ↑ «Peru's President Pedro Castillo replaced by Dina Boluarte after impeachment». BBC News. 7 December 2022. https://www.bbc.com/news/world-latin-america-63895505. Ανακτήθηκε στις 8 December 2022. 
  9. ↑ Vega, Renzo Gómez (8 December 2022). «Dina Boluarte, Peru's first female president» (στα αγγλικά). EL PAÍS English Edition. https://english.elpais.com/international/2022-12-08/dina-boluarte-perus-first-female-president.html. Ανακτήθηκε στις 10 December 2022. 
  10. ↑ Christian (31 Δεκεμβρίου 2022). «El Gobierno de Perú mantiene su política ante el reinicio de las protestas». Tercera Información (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2023. 
  11. ↑ Taj, Mitra; Garro, Marco (2023-01-27). «‘We Have to Come Here to Be Seen’: Protesters Descend on Lima» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2023/01/27/world/americas/peru-protests-lima.html. Ανακτήθηκε στις 2023-01-29. 
  12. ↑ «Daniel Encinas: "Dina Boluarte ha hecho una coalición con fuerzas que no ganaron la elección"». La Republica (στα Ισπανικά). 2 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2023. 
  13. ↑ Noriega, Carlos (20 Δεκεμβρίου 2022). «Dina Boluarte y su giro represivo en Perú | La presidenta parece ir hacia un régimen autoritario cívico-militar». Pagina 12 (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2023. 
  14. ↑ «El gobierno peruano está masacrando manifestantes». Jacobin (στα Ισπανικά). 25 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2023. El gobierno de Boluarte, ahora reconocido por muchos como un régimen cívico-militar 
  15. ↑ «Perú: Boluarte se aferra al poder y construye un enemigo interno para justificar la represión». Público. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2023. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Fiscalía investigará a Dina Boluarte y a Alberto Otárola por genocidio». La Republica (στα Ισπανικά). 11 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2023. "Fiscalía investigará a Dina Boluarte y a Alberto Otárola por genocidio". La Republica (in Spanish). 11 January 2023. Retrieved 11 January 2023.
  17. ↑ 17,0 17,1 Costilla, Kristell (26 Ιανουαρίου 2023). «Bancadas de izquierda presentan moción de vacancia contra Dina Boluarte por permanente incapacidad moral». La Republica (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2023. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «After Mexico president backs Peru's Castillo, Boluarte to call leaders». Reuters. 13 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2023. "After Mexico president backs Peru's Castillo, Boluarte to call leaders". Reuters. 13 December 2022. Retrieved 2 March 2023.
  19. ↑ 19,0 19,1 «Colombia, Argentina, México y Bolivia, a favor de Castillo». Associated Press (στα Αγγλικά). 12 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2023. "Colombia, Argentina, México y Bolivia, a favor de Castillo". Associated Press. 12 December 2022. Retrieved 2 March 2023.
  20. ↑ 20,0 20,1 «Peru recalls ambassador to Honduras for 'unacceptable interference' as diplomatic spat deepens» (στα αγγλικά). Reuters. 2023-01-26. https://www.reuters.com/world/americas/peru-recalls-ambassador-honduras-unacceptable-interference-diplomatic-spat-2023-01-26/. Ανακτήθηκε στις 2023-03-02. "Peru recalls ambassador to Honduras for 'unacceptable interference' as diplomatic spat deepens". Reuters. 26 January 2023. Retrieved 2 March 2023.
  21. ↑ 21,0 21,1 Tegel, Simeon (13 December 2022). «Peru's Castillo says he's still president; international allies agree» (στα αγγλικά). The Washington Post. ISSN 0190-8286. https://www.washingtonpost.com/world/2022/12/13/peru-castillo-protests/. Ανακτήθηκε στις 2022-12-15. Tegel, Simeon (13 December 2022). "Peru's Castillo says he's still president; international allies agree". The Washington Post. ISSN 0190-8286. Retrieved 15 December 2022.
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 «Dina Boluarte: los datos poco conocidos de la primera presidenta del Perú». Infobae (στα Ισπανικά). 9 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  23. ↑ «¿Quiénes conforman la plancha presidencial de Pedro Castillo para las Elecciones 2021?». El Popular (στα Ισπανικά). 12 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021. 
  24. ↑ Ellis, R. Evan (28 Αυγούστου 2022). The Evolution of Peru's Multidimensional Challenges (στα Αγγλικά). IndraStra Papers. ISBN 978-1-959278-00-9. 
  25. ↑ «Quién es Dina Boluarte, la vicepresidenta del gobierno de Pedro Castillo». El Popular (στα Ισπανικά). 29 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Dina Boluarte: biografía de la candidata a la vicepresidencia por Perú Libre» (Video). Panamericana Televisión (στα Ισπανικά). 11 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021. 
  27. ↑ 27,0 27,1 «Abogada Dina Boluarte Zegarra precandidata a primera vicepresidencia por el partido Perú Libre». radiotitanka.pe (στα Ισπανικά). 27 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021. 
  28. ↑ Flores, José (11 Απριλίου 2021). «Elecciones 2021 | Dina Boluarte: "Vamos a cambiar la estructura económica del país" | Perú Libre». RPP (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2021. 
  29. ↑ «Peru election: socialist Pedro Castillo claims victory ahead of official result». The Guardian. 16 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2021. 
  30. ↑ «Peru Nervously Awaits Outcome Nine Days After Presidential Vote». A. F. P. News. 16 June 2021. https://www.ibtimes.com/peru-nervously-awaits-outcome-nine-days-after-presidential-vote-3226688. Ανακτήθηκε στις 16 June 2021. 
  31. ↑ «Pedro Castillo Vicepresidenta Dina Boluarte: "La clase media limeña acomodada seguramente dejará de serlo" Elecciones 2021 nndc». Gestión (στα Ισπανικά). 12 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022. 
  32. ↑ 32,0 32,1 «Dina Boluarte: de la izquierda radical a la colusión con la derecha y las Fuerzas Armadas». La Republica (στα Ισπανικά). 22 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2023. "Dina Boluarte: de la izquierda radical a la colusión con la derecha y las Fuerzas Armadas". La Republica (in Spanish). 22 January 2023. Retrieved 22 January 2023.
  33. ↑ «Dina Boluarte jura como ministra de Desarrollo e Inclusión Social». andina.pe (στα Ισπανικά). Lima. 29 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2021. 
  34. ↑ «Perú Libre expulsa a Dina Boluarte por declarar que nunca abrazó el ideario de ese partido» (στα es-ES). infobae. 23 January 2022. https://www.infobae.com/america/peru/2022/01/23/peru-libre-expulsa-a-dina-boluarte-por-declarar-que-nunca-abrazo-el-ideario-de-ese-partido/. Ανακτήθηκε στις 24 January 2022. 
  35. ↑ «Perú Libre: Piden la expulsión de Dina Boluarte como militante por "desprestigiar la imagen" de Vladimir Cerrón nndc». Gestión (στα Ισπανικά). 15 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022. 
  36. ↑ Ledo, Rocio Munoz (8 December 2022). «Who is Dina Boluarte, Peru's first female president?» (στα αγγλικά). CNN. https://edition.cnn.com/2022/12/07/americas/dina-boluarte-profile-intl-latam/index.html. Ανακτήθηκε στις 8 December 2022. 
  37. ↑ «Dina Boluarte: Subcomisión de Acusaciones archiva denuncia constitucional contra vicepresidenta RMMN». Gestión (στα Ισπανικά). 5 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022. 
  38. ↑ «Dina Boluarte solicitó licencia en la asociación privada Club Departamental Apurímac, según documentos» (στα es). La República. 24 May 2022. https://larepublica.pe/politica/2022/05/23/dina-boluarte-solicito-licencia-en-la-asociacion-privada-club-departamental-apurimac-segun-documentos/. Ανακτήθηκε στις 10 December 2022. 
  39. ↑ «Peru President Pedro Castillo calls to dissolve Congress». Al Jazeera. 7 December 2022. https://www.aljazeera.com/news/2022/12/7/peru-president-pedro-castillo-calls-to-dissolve-congress. 
  40. ↑ Gonzalez, Carolina (7 Δεκεμβρίου 2022). «Peru's Dina Boluarte Sworn in as First Female President After Castillo Exit». Bloomberg. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2022. 
  41. ↑ Alam, Claudia Rebaza,Tara John,Stefano Pozzebon,Hande Atay (7 Δεκεμβρίου 2022). «Peru's President impeached and arrested after he attempts to dissolve Congress». CNN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022. 
  42. ↑ «Who is Dina Boluarte, Peru's first female president?». CNN. 8 Δεκεμβρίου 2022. 
  43. ↑ «Dina Boluarte busca calmar al país con un gabinete de técnicos». larepublica.pe (στα Ισπανικά). 11 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  44. ↑ «Perú: presidenta Boluarte nombra a un investigado exfiscal como jefe de gabinete». Voice of America (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2022. 
  45. ↑ «Peru swears in VP as the new president amid constitutional crisis». PBS NewsHour (στα Αγγλικά). 7 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022. 
  46. ↑ «Peruvian President jailed after attempting "self-coup"». The Brazilian Report (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022. 
  47. ↑ Rebaza, Caitlin Hu,Claudia (16 Δεκεμβρίου 2022). «Peru's ex-president Castillo to be jailed for 18 months as protesters declare 'insurgency'». CNN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  48. ↑ «Peru protests grow despite new president's early election pledge» (στα αγγλικά). Al Jazeera English. December 12, 2022. https://www.aljazeera.com/news/2022/12/12/two-killed-in-peru-as-protests-over-castillos-arrest-spread. Ανακτήθηκε στις 13 December 2022. 
  49. ↑ «Peru declares state of emergency as protests intensify». Financial Times. 2022-12-14. https://www.ft.com/content/1036fcfb-f43b-4a82-8d2d-bf8c087646b4. Ανακτήθηκε στις 2022-12-15. 
  50. ↑  •Vega, Renzo Gómez (16 Δεκεμβρίου 2022). «La represión de las protestas y los bloqueos de carreteras causan 20 muertos en Perú». El País (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022. La masacre sucedió en los alrededores del aeropuerto Alfredo Mendívil Duarte 
  51. ↑ «Perú: Se eleva a 18 las víctimas fatales de la represión en manifestaciones tras masacre de militares en Ayacucho». Resumen (στα Ισπανικά). 16 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  52. ↑ Rivas, Alba (24 Δεκεμβρίου 2022). «El violento retorno del duelo en Ayacucho: las heridas se reabren en las víctimas del terrorismo». Ojo Público (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  53. ↑ «Ayacucho: Fiscalía abre investigación a 2 generales por 10 muertos en protestas». La Republica (στα Ισπανικά). 21 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022. 
  54. ↑ «Denuncian constitucionalmente a los ministros del Defensa e Interior por las muertes en Ayacucho». infobae (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  55. ↑ Turkewitz, Julie; Moriyama, Victor (2022-12-19). «Una pausa en las protestas de Perú para honrar a los muertos» (στα es). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/es/2022/12/19/espanol/protestas-peru-muertos.html. Ανακτήθηκε στις 2022-12-22. 
  56. ↑ «90% de heridos en enfrentamientos en Ayacucho son por perdigones e impactos de bala». infobae (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  57. ↑ de 2022, 23 de Diciembre. «Guido Bellido propone beneficio económico para deudos de fallecidos en protestas». infobae (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022. 
  58. ↑ «Ayacucho: sí hubo un patrón, les dispararon a matar». La Republica (στα Ισπανικά). 17 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2023. 
  59. ↑ 59,0 59,1 «Dina Boluarte quiso renunciar tras primeros fallecidos, pero Otárola la convenció de quedarse». La Republica (στα Ισπανικά). 22 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2023. 
  60. ↑ 60,0 60,1 «Peru's new president reshuffles cabinet as Mexico ties tested». Al Jazeera (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022. 
  61. ↑ «El nuevo ministro de educación (@MineduPeru) muestra abiertamente en sus redes sociales su posición fujimorista y homofóbica». Wayka (στα Αγγλικά). 22 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022. 
  62. ↑ «Protestas en Puno EN VIVO: 17 muertos, cacerolazos y enfrentamientos que no cesan en Juliaca» (στα es-ES). infobae. 9 January 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 January 2023. https://web.archive.org/web/20230109131725/https://www.infobae.com/america/peru/2023/01/09/paro-nacional-hoy-9-de-enero-en-vivo-minuto-a-minuto-de-las-protestas-y-movilizaciones-en-puno-arequipa-y-otras-regiones-del-peru/. Ανακτήθηκε στις 10 January 2023. 
  63. ↑ «Mueren al menos 17 personas en el sur de Perú durante protestas para exigir nuevas elecciones y la liberación de Pedro Castillo» (στα es). BBC News. 10 January 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 January 2023. https://web.archive.org/web/20230110063455/https://www.bbc.com/mundo/noticias-america-latina-64218613. Ανακτήθηκε στις 10 January 2023. 
  64. ↑ «Juliaca: ¿Qué sucedió en las inmediaciones del aeropuerto donde se produjeron 18 muertes?». El Búho (στα Ισπανικά). 10 Ιανουαρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2023. 
  65. ↑ «Puno: vándalos quemaron vivo a policía dentro de patrullero». La Republica (στα Ισπανικά). 10 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2023. 
  66. ↑ «Paro Nacional EN VIVO: confirman primer fallecido en Cusco tras enfrentamientos entre pobladores y la PNP». La Republica (στα Ισπανικά). 12 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2023. 
  67. ↑ «Dina Boluarte afirma que no se utilizaron municiones de las Fuerzas Armadas en ataques a los manifestantes». La Republica (στα Ισπανικά). 13 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2023. 
  68. ↑ «CIDH "no encontró" peruanos que respondan "a algún tipo de organización", como afirma Boluarte». La Republica (στα Ισπανικά). 16 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2023. 
  69. ↑ «Juliaca: hallan restos de proyectiles en 9 cuerpos de fallecidos en las protestas». La Republica (στα Ισπανικά). 13 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2023. 
  70. ↑ 70,0 70,1 «Dina Boluarte y el Congreso: mayoría rechaza a presidenta y al Legislativo, según IEP». La Republica (στα Ισπανικά). 15 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Dina Boluarte στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντίνα_Μπολουάρτε&oldid=10327395"