Νεοφεμινισμός
| Τμήμα από μία σειρά για τον |
| Φεμινισμό |
|---|
 |
Ο Νεοφεμινισμός περιγράφει μια αναδυόμενη άποψη για τις γυναίκες που ενδυναμώνονται μέσω του εορτασμού των ιδιοτήτων που θεωρούνται συμβατικά θηλυκές, δηλαδή εξυμνεί μια γυναικεία ουσία έναντι των αξιώσεων για ισότητα με τους άνδρες. Είναι ένας όρος που τέθηκε σε χρήση στις αρχές του 21ου αιώνα και αναφέρεται σε μια τάση της λαϊκής κουλτούρας, αυτό που οι κριτικοί βλέπουν ως ένα είδος «lipstick feminism» που περιορίζει τις γυναίκες σε στερεοτυπικούς ρόλους, ενώ διαβρώνει τις πολιτιστικές ελευθερίες που απέκτησαν οι γυναίκες μέσω του φεμινισμού δεύτερου κύματος των δεκαετιών του 1960 και του 1970.
Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο όρος χρησιμοποιείται από την αρχή του φεμινισμού δεύτερου κύματος και αναφέρεται ευρέως σε οποιαδήποτε πρόσφατη εκδήλωση φεμινιστικού ακτιβισμού, κυρίως για να τον διακρίνει από τον φεμινισμό πρώτου κύματος των σουφραζετών. Χρησιμοποιήθηκε στον τίτλο ενός βιβλίου του 1982 με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του Jacques J. Zephire για τη Γαλλίδα φεμινίστρια Σιμόν ντε Μποβουάρ, Le Neo-Feminisme de Simone de Beauvoir (Παρίσι: Denoel/Gonthier 9782282202945). Ο Zephire χρησιμοποίησε τον όρο για να διαφοροποιήσει τις απόψεις της ντε Μποβουάρ από συγγραφείς που περιγράφονται ως «Νεοφεμινιστές», όπως η θεωρητικός της λογοτεχνίας Λους Ιριγκαρέι, η οποία ανέφερε στο δικό της κείμενο ότι οι γυναίκες είχαν μια ουσιοκρατική θηλυκότητα που μπορούσε να εκφραστεί με την écriture feminine (γυναικεία γραφή/γλώσσα). μεταξύ άλλων τρόπων. Η Céline T. Léon έχει γράψει, «μπορεί κανείς να ταυτίσει την εξύμνηση της υπέρβασης από την υπαρξιστή [ντε Μποβουάρ] με τον τύπο φεμινισμού που καταγγέλλει η Λους Ιριγκαρέι στο Ce sexe qui n'en est pas un: «Η γυναίκα απλά ίση με τους άνδρες θα ήταν σαν αυτούς και επομένως όχι γυναίκες».
Οι απόψεις της ντε Μποβουάρ ήταν εντελώς αντίθετες:
Over and against the neofeminists' attempts at getting rid of phallogocentrism and creating a new [feminine] writing style, she denounces as a contradiction this imprisonment of women in a ghetto of difference/singularity: "I consider it almost antifeminist to say that there is a feminine nature which expresses itself differently, that a woman speaks her body more than a man."[1]
Μεταγενέστεροι συγγραφείς και σχολιαστές της λαϊκής κουλτούρας φαίνεται ότι συνέχισαν αυτή τη χρήση του όρου για να περιγράψουν τον ουσιοκρατικό φεμινισμό. Έχει χρησιμοποιηθεί από κοινωνιολόγους για να περιγράψει ένα νέο κίνημα λαϊκής κουλτούρας που «γιορτάζει τόσο το γυναικείο σώμα όσο και τα πολιτικά επιτεύγματα των γυναικών»:
Women do and should realize their autonomy through their femininity in its "Elle magazine form" (Chollet 2004). Neofeminism champions the free choice of women in appearance, lifestyle, and sexuality. This consumerist orientation retains the advances of legal equality in political space but urges women to celebrate their femininity in their personal lives, a category that includes careers, clothing, and sexuality.[2]
Κάποιοι έχουν κατηγορήσει αυτό το ρεύμα σκέψης ως γυναικείο σοβινισμό, που προσπαθεί να χειραγωγήσει τις συμπεριφορές και τις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στη ζωή.[3]
Άλλες χρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο όρος έχει επίσης ταυτιστεί με τον νέο φεμινισμό που περιγράφει ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β'. Η φεμινίστρια μελετήτρια κινηματογράφου Χίλαρι Ράντνερ χρησιμοποίησε τον όρο νεοφεμινισμός για να χαρακτηρίσει την επανάληψη του φεμινισμού που υποστηρίζεται από το κύμα ρομαντικών κωμωδιών του Χόλιγουντ που εγκαινιάστηκε από την Pretty Woman (Gary Marshall, 1990) που συχνά περιγράφεται ως μεταφεμινιστική. Η Ράντνερ υποστηρίζει ότι η προέλευση του νεοφεμινισμού μπορεί να αναχθεί σε στοιχεία όπως η Έλεν Γκάρλεϊ Μπράουν που έγραψε τη δεκαετία του 1960, πράγμα που σημαίνει ότι ο όρος μεταφεμινισμός (που υποδηλώνει ότι αυτές οι ιδέες προέκυψαν μετά τον φεμινισμό δεύτερου κύματος) είναι δυνητικά παραπλανητικός.[4]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Leon, Celine T. (2010). Margaret A. Simons, επιμ. Feminist Interpretations of Simone de Beauvoir. Pennsylvania State University Press. σελίδες 150–152. ISBN 9780271041759.
- ↑ Bowen, John R. (2010). Why the French Don't Like Headscarves: Islam, the State, and Public Space. Princeton University Press. σελ. 219. ISBN 9781400837564.
- ↑ «Home». womenagainstfeminism.com.
- ↑ Hilary, Radner (2011). Neo-feminist Cinema: Girly Films, Chick Flicks and Consumer Culture. New York: Routledge. ISBN 9780415877732.