Νίκος Παπατάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νίκος Παπατάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση5  Ιουλίου 1918
Αντίς Αμπέμπα
Θάνατος17  Δεκεμβρίου 2010[1][2]
Παρίσι
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονπαρνάς
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασκηνοθέτης κινηματογράφου
σεναριογράφος
παραγωγός ταινιών[4]
Περίοδος ακμής1950
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑνούκ Αιμέ (1951–1955)
Όλγα Καρλάτος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΔιοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Νίκος Παπατάκης (5 Ιουλίου 1918 – 17 Δεκεμβρίου 2010)[5][6][7] ήταν γεννημένος στην Αιθιοπία Έλληνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου και σεναριογράφος, που σταδιοδρόμησε και έζησε κυρίως στη Γαλλία.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Παπατάκης γεννήθηκε στην Αντίς Αμπέμπα και πέρασε τα πρώτα χρόνια του στην Αιθιοπία και την Ελλάδα. Το 1939 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και εργάσθηκε ως έκτακτος εργαζόμενος σε συνεργεία γυρίσματος κινηματογραφικών ταινιών. Αργότερα έγινε ιδιοκτήτης του περίφημου κλαμπ της πόλης «La Rose Rouge», όπου μεταξύ των εμφανιζόμενων καλλιτεχνών συμπεριλαμβανόταν και η τραγουδίστρια Ζυλιέτ Γκρεκό. Το 1951 ο Παπατάκης νυμφεύθηκε την ηθοποιό Ανούκ Εμέ, με την οποία απέκτησαν μια θυγατέρα, τη Μανουέλα Παπατάκη (γενν. 1951), και χώρισαν το 1954. Το 1967 πήρε ως σύζυγό του την επίσης ηθοποιό Όλγα Καρλάτου, με την οποία απέκτησαν έναν γιο, τον Σέργιο Παπατάκη (γενν. 1967), και χώρισαν το 1982. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αλγερίας ο Παπατάκης δραστηριοποιήθηκε υπέρ του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου.

Το 1957 ο Παπατάκης διέμεινε για ένα διάστημα στη Νέα Υόρκη, όπου γνώρισε τον Τζον Κασσαβέτη και έγινε συμπαραγωγός στην ταινία του Σκιές (1959). Το 1963 η πρώτη ταινία σε σκηνοθεσία του Παπατάκη, Οι άβυσσοι, είχε επιτυχία εξαιτίας του θορύβου που προκάλεσε και, ενώ είχε εισαχθεί στο Φεστιβάλ των Καννών του 1963, οι διοργανωτές του αρνήθηκαν να τη δείξουν.[8] Η ταινία βασιζόταν στο έργο του Ζαν Ζενέ Οι δούλες. Το 1967 σκηνοθέτησε μια άλλη τολμηρή ταινία, τους Βοσκούς. Είκοσι χρόνια αργότερα ήλθε η άλλη του ελληνόφωνη ταινία, Η φωτογραφία. Η τελευταία του ταινία ήταν Οι ισορροπιστές (1992) [9]. Πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 92 ετών.

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως ηθοποιός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως σκηνοθέτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

(Σε όλες τις παρακάτω ταινίες εκτός από τη Les Abysses έχει γράψει και το σενάριο.)

  • Οι άβυσσοι (Οι άβυσσοι, 1963)
  • Οι βοσκοί (άλλος ελλην. τίτλος Οι βοσκοί της συμφοράς, γαλλ. Les Pâtres du désordre, αμερ. Thanos and Despina, αγγλ. The Shepherds of Calamity, 1967)
  • Gloria mundi (1975) [9]
  • Η φωτογραφία (γαλλ. La Photo, αγγλ. The Photograph, 1986) [9]
  • Οι ισορροπιστές (γαλλ. Les Équilibristes, αγγλ. Walking a Tightrope, 1992) [9]
  • Gloria mundi (εκδοχή του 2005) [9]

Αφιερώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2005, το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έκανε ένα αφιέρωμα στον Παπατάκη, στο πλαίσιο του οποίου προβλήθηκαν οι ταινίες Ένα ερωτικό άσμα (1950), Σκιές (1959), Οι άβυσσοι (1963), Οι βοσκοί (1967), Η φωτογραφία (1986), Οι ισορροπιστές (1992) και Gloria mundi (1975/2005). [9]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. eu.greekreporter.com/2010/12/25/greek-film-director-nikos-papatakis-died-at-the-age-of-92/.
  2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13479033v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13479033v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  5. Πιστοποιητικό θανάτου του Δήμου Παρισίων
  6. «Fin de l’aventure pour Nikos Papatakis», telerama.fr, 23 Δεκεμβρίου 2010
  7. David Hudson. «Nikos Papatakis, 1918 – 2010». mubi.com. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2010. 
  8. «Festival de Cannes: Les Abysses». festival-cannes.com. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2009. 
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 Κιτροέφ, Μαίρη (2005). 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού. σελ. 208-213. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]