Νίκος Μουρκάκος

Ο Νίκος Μουρκάκος (1923 – 26 Ιανουαρίου 2005) υπήρξε Έλληνας επί δεκαετίες διοικητικός παράγοντας και πρόεδρος του Εθνικού Πειραιώς, στιχουργός λαϊκών επιτυχιών, ραδιοφωνικός σχολιαστής αγώνων και διευθυντής προγράμματος στο ραδιοφωνικό σταθμό Ενόπλων Δυνάμεων.

Βιογραφικό

Με καταγωγή από την Μάνη, αποτέλεσε ισχυρό παράγοντα του πειραϊκού σωματείου από τις αρχές της δεκαετίας του '50 έως και τα μέσα της δεκαετίας του '80 (ο Εθνικός κατέλαβε την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα του 1955–56 ενώ την επόμενη περίοδο μια απόφαση της ομοσπονδίας στέρησε από την φοβερή ομάδα του Εθνικού, το πρωτάθλημα Ελλάδας), στο πλευρό του χρηματοδότη μεγαλοεπιχειρηματία, Δημήτρη Καρέλλα. Ασχολήθηκε με τα κοινά του Εθνικού από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, αρχικά από το πόστο του εφόρου του ποδοσφαιρικού τμήματος. Τότε που ο Εθνικός του αείμνηστου Καρέλλα με τους Μανταλόζη, Κλικόπουλο, Κοζομπόλη, Καραουλάνη και Μπενιάρδο χτυπούσε στα ίσα τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου και χτυπήθηκε ανελέητα την ώρα ακριβώς που ετοιμαζόταν να κάνει το βήμα καταξίωσης με τη μεταγραφή του Φέρεντς Πούσκας. Πέρασε από όλες τις θέσεις του διοικητικού συμβουλίου, διετέλεσε γενικός γραμματέας, γενικός αρχηγός, αντιπρόεδρος και τα τελευταία χρόνια της θητείας του πρόεδρος της ΠΑΕ. Αποσύρθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, έχοντας προσφέρει περισσότερα από 35 χρόνια, τη ζωή του την ίδια. Το πόσο σημαντική υπήρξε η παρουσία του φαίνεται από το πού κατρακύλησε ο Εθνικός χωρίς αυτόν στο τιμόνι.

Ο Μουρκάκος είναι γνωστός για το στιχουργικό του έργο και την προσφορά του στο λαϊκό τραγούδι και σε μεγάλες επιτυχίες αυτού. Υπήρξε στιχουργός 200 και πλέον λαϊκών και ελαφρών τραγουδιών, που κυκλοφόρησαν στις δεκαετίες 1950 και 1960 και έγιναν επιτυχίες με φωνές μεγάλων ερμηνευτών όπως: Καζαντζίδης – Μαρινέλλα («Ζιγκουάλα», «Για μας ποτέ μην ξημερώσει»), Νίκος Γούναρης («Εσύ με κάνεις και γράφω τραγούδια»), Τώνης Μαρούδας («Μυστήριο»), Καίτη Μπελίντα («Δεν ξέρω τι να κάνω»), Μπιθικώτσης («Ο Πατρινός»), Πάνος Γαβαλάς («Εγώ είμαι ένα παλιόπαιδο»), Πόλυ Πάνου («Ένα σφάλμα έκανα»), Μανώλης Αγγελόπουλος («Οι πρόσφυγες»).

Εκτός από τη δραστηριότητά του ως στιχουργού, ο Μουρκάκος είχε μεγάλη προσφορά στο ελληνικό τραγούδι όταν με την ιδιότητα του παραγωγού αλλά και του διευθυντή προγράμματος του Ραδιοσταθμού Ενόπλων Δυνάμεων πρόβαλε το ποιοτικό ρεπερτόριο δημιουργών και τραγουδιστών. Την τετραετία 1953–1957, όταν ήταν απαγορευμένη με βασιλικό διάταγμα η μετάδοση ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών, ο Μουρκάκος καθιέρωσε σταδιακά ζωντανές εκπομπές όπου έπαιζαν και τραγουδούσαν μουσικοί, συνθέτες και τραγουδιστές της εποχής εκείνης. Ο Νίκος Μουρκάκος υπήρξε ο πρώτος σπορ-κάστερ στον κεντρικό ραδιοσταθμό Ενόπλων Δυνάμεων που μετέδιδε, από το 1954 ως το 1963, αγώνες μέσα από τα γήπεδα κάθε Κυριακή, ενώ ήταν ο άνθρωπος που προώθησε επίσης ως σπορκάστερ τον συγγραφέα Νίκο Φώσκολο.

Χάρη σε μια πρωτοβουλία του Μουρκάκου να συναντηθεί με την τότε υπουργό Πολιτισμού, Μελίνα Μερκούρη, ο Εθνικός το 1989 κέρδισε την σωτηρία του στην Α' Εθνική ποδοσφαίρου.

Μετά την απόσυρση του από τον αθλητισμό, πέρασε τα επόμενα χρόνια της ζωής του στην οικία του στην Καστέλλα. Υπήρξε παντρεμένος με την αθλήτρια στίβου του Πανιωνίου, Σοφία Λερίου και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, τους Μανώλη και Λάζαρο Μουρκάκο (1965–2011), δημοσιογράφους.

Απεβίωσε τον Ιανουάριο του 2005.