Κόμμα της Βραζιλιάνικης Σοσιαλδημοκρατίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κόμμα της Βραζιλιάνικης Σοσιαλδημοκρατίας
Partido da Social Democracia Brasileira
ΣυντομογραφίαPSDB, ΚΒΣΔ, Τουκάνοι
ΠρόεδροςΜπρούνο Αραούτζο
Ίδρυση25 Ιουνίου 1988
Διάσπαση απόΚΒΔΚ
ΈδραΜπραζίλια, ΟΔ
Πτέρυγα νεολαίαςΝέοι Τουκάνοι
(Juventude Tucana)
Μέλη  (2020)1.379.337[1]
ΙδεολογίαΣυντηρητισμός[2]
Νεοφιλελευθερισμός
Χριστιανοδημοκρατία
Δημοκρατικός σοσιαλισμός
Σοσιαλδημοκρατία
Ιστορικά:[3]
Προοδευτικός φιλελευθερισμός
Πολιτικό φάσμαΚέντρο με κεντροδεξιές[3][2]και κεντροαριστερές παρατάξεις[4]
Διεθνής προσχώρησηΚεντρώα Δημοκρατική Διεθνής
(παρατηρητής)
Περιφερειακή προσχώρησηΧριστιανοδημοκρατική Οργάνωση της Αμερικής (παρατηρητής)
Χρώματα     Μπλε
     Κίτρινο
Αριθμός κόμματος45
Βουλή των Αντιπροσώπων
29 / 513
Ομοσπονδιακή Γερουσία
8 / 81
Κυβερνήτες
3 / 27
Νομοθετικές Συνελεύσεις
73 / 1.059
Δήμαρχοι
793 / 5.566
Ιστότοπος
psdb.org.br
Πολιτικό σύστημα στη Βραζιλία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Το Κόμμα της Βραζιλιάνικης Σοσιαλδημοκρατίας (Πορτογαλικά: Partido da Social Democracia Brasileira) είναι ένα πολιτικό κόμμα στη Βραζιλία. Με 1.379.337 μέλη τον Μάιο του 2020, είναι το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα της χώρας.[5] Η μασκότ του κόμματος είναι ένα τουκάν, και οι οπαδοί του κόμματος αποκαλούνται «τουκάνοι».

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίδρυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τις εκλογές του 1986, κατά την διάρκεια των εργασιών της Συντακτικής Συνέλευσης που ετοίμαζε το Σύνταγμα του 1988, μία κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΒΔΚ σχημάτισε έναν ενδοκομματικό αριστερό πυρήνα, και τελικά διασπάστηκε και ίδρυσε το Βραζιλιάνικο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.[6][7] Οι ιδρυτές προέρχονταν κυρίως από το Σάο Πάολο και το Μίνας Ζεράις, ήταν δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση του Ζοζέ Σάρνεϊ και το σύνθημά τους ήταν: «Πέρα από τα επίσημα οφέλη, πλησιέστερα στην οδό των περισσότερων ανθρώπων, ιδρύθηκε το νέο κόμμα για να ανθήσει η ελπίδα ξανά».[8][9] Το Κόμμα της Βραζιλιάνικης Σοσιαλδημοκρατίας ιδρύθηκε στις 25 Ιουνίου του 1988 και εγγράφηκε στους καταλόγους του ΑΔΕ στις 24 Αυγούστου 1989, με αριθμό κόμματος «45».[10] Αρχικά, μία προσωρινή επιτροπή ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος: οι Μοντόρο, Φ. Ε. Καρντόσο, Μ. Κόβας, Ζ. Ρίσα και Πιμέντα ντα Βέιγκα. Πρώτος πρόεδρος του κόμματος έγινε ο Φράνκο Μοντόρο.

Από την ίδρυση του κόμματος: οι Καρντόσο, Μάριο Κόβας και Αφόνσο Αρίνος στις 25 Ιουνίου 1988.

Κατά την ίδρυσή του, το ΚΒΣΔ είχε ήδη 7 γερουσιαστές και 37 ομοσπονδιακούς βουλευτές, και ήταν το τρίτο κόμμα στο Κογκρέσο. Παρά το όνομά του, σύντομα το κόμμα κατέστησε σαφές ότι δεν ήταν ένα εκ των πραγμάτων σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, όπως αυτά της μεταπολεμικής Ευρώπης. Στο πρόγραμμα του κόμματος, που δημοσιεύθηκε στις 6 Ιουλίου 1988, στην παραμονή για την έκδοση του νέου Συντάγματος (Οκτώβριος 1988), διευκρινίστηκε με σαφήνεια ότι ιδεολογικά το κόμμα ήταν: «Αρκετά ευρύ ώστε να επιτρέψει τη συμβολή διαφορετικών πτυχών της σύγχρονης πολιτικής σκέψης, όπως: φιλελεύθερους προοδευτικούς, Χριστιανοδημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες, δημοκρατικούς σοσιαλιστές».[7] Χαρακτηρίστηκε ως νεοφιλελεύθερο κόμμα που ευνοεί τις ιδιωτικοποιήσεις.[11]

Κυβέρνηση του Καρντόσο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To 1992 το ΚΒΣΔ συμμετείχε στην κινητοποίηση που ζήτησε καθαίρεση του τότε Προέδρου Φερνάντο Κόλορ, και όταν αυτός παραιτήθηκε, το κόμμα υποστήριξε την κυβέρνηση του Ιταμάρ Φράνκο και ο γερουσιαστής Φ.Ε.Καρντόσο έγινε Υπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων.[9] Το 1993 ο Καρντόσο έγινε Υπουργός Οικονομίας και ξεκίνησε εργασίες για την υλοποίηση του «Πραγματικού Σχεδίου». Στο δημοψήφισμα του 1993 για τη μορφή του πολιτεύματος, το ΚΒΣΔ παρότρυνε τους οπαδούς του να ψηφίσουν για κοινοβουλευτισμό.[12] Την 1η Ιουλίου του 1994 το Πραγματικό Σχέδιο τέθηκε σε ισχύ: έλυσε τα προβλήματα υπερπληθωρισμού και κερδοσκοπίας, αποκαθιστώντας την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και την εμπιστοσύνη των Βραζιλιάνων σε μια πιο δίκαιη, εύπορη και μεγαλύτερη χώρα. Μετά από αυτήν την επιτυχία, ο Καρντόσο έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος στις εκλογές και κέρδισε από τον πρώτο γύρο, συγκεντρώνοντας 34 εκατομμύρια ψήφους (54,3%).[9]

Ο Καρντόσο ήταν επικεφαλής της κυβέρνησης την οκταετία 1995-2002.

Ο Καρντόσο έγινε ο 34ος Πρόεδρος της Βραζιλίας, και αφού επανεκλέχτηκε στις εκλογές του 1998, διετέλεσε δύο θητείες: από την 1η Ιανουαρίου 1995 ως την 1η Ιανουαρίου 2003. Η κυβέρνησή του πέτυχε ρυθμό ανάπτυξης 19,39% του ΑΕΠ (μέσος: 2,42%) και 6,99% του κατά κεφαλήν εισοδήματος (μέσος: 0,87%).[13] Έριξε τον πληθωρισμό από 22,41% σε 12,53%.[14] Προχώρησε σε πολλές ιδιωτικοποιήσεις, κυρίως όπου προηγουμένως υπήρχαν ελλείμματα: στον πάροχο τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών Τελεμπράς, στην εταιρεία εξορύξεων Βάλε, σε υπηρεσίες παροχής οικονομικών υπηρεσιών και ηλεκτρικής ενέργειας.[15] Το 2000 υπογράφηκε ο Νόμος για Δημοσιονομική Υπευθυνότητα, για τον έλεγχο των δαπανών από τις κρατικές και ομοσπονδιακές υπηρεσίες, με τον οποίο εισήχθηκαν αρκετές καινοτομίες σε ζητήματα λογιστικής του δημοσίου και εφαρμογής του προϋπολογισμού.[16] Θέσπισε νόμους για την προστασία του περιβάλλοντος, βάσει των οποίων επιβάλλονται ποινές και κυρώσεις στους παραβάτες.[17][18] To 2002 υπέγραψε το Πρωτόκολλο του Κιότο, για τη μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος. Η πρόσβαση μαθητών στα σχολεία αυξήθηκε κατά 25%, το ποσοστό αναλφάβητου πληθυσμού έπεσε κατά 25,7% και διπλασιάστηκε ο αριθμός των φοιτητών στα πανεπιστήμια.[19] Τα περιστατικά μητρικής θνησιμότητας στην εγκυμοσύνη ελαττώθηκαν κατά 34% και η παιδική θνησιμότητα κατά 33%. Το ποσοστό ιατρικού προσωπικού αυξήθηκε κατά 15%, που ισοδυναμεί με 1,37 επαγγελματίες του τομέα υγείας ανά 1000 Βραζιλιάνους.[20] Εφαρμόστηκε μία πολιτική ενημέρωσης για τους κινδύνους του καπνίσματος και προστασίας των μη καπνιστών από τους καπνιστές.[21][22]

Ιδεολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1996 ο Πρόεδρος Καρντόσο δημοσίευσε ένα εγχειρίδιο με οδηγίες για τους υποψήφιους των δημοτικών εκλογών, στο οποίο ενσωμάτωσε τον ορισμό του για τη σοσιαλδημοκρατία: «ένα πολιτικό ρεύμα που θέλει να επιδιορθώσει τις κοινωνικές αδικίες και να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων, μέσω μεταρρυθμίσεων που επιτρέπονται ελεύθερα από μία κοινωνία με δημοκρατικό καθεστώς».[7]

Αποτελέσματα εκλογών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές Υποψήφιος
Πρόεδρος 		Υποψήφιος
Αντιπρόεδρος 		Συμμαχία 1ος Γύρος 2ος Γύρος Αποτέλεσμα
Ψήφοι % Ψήφοι %
1989
Μάριο Κόβας (ΚΒΣΔ)
Αλμίρ Γκαμπριέλ (ΚΒΣΔ)		 – 7.790.392 (#4) 11,51 Έχασε Red XN
1994
Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο (ΚΒΣΔ)
Μάρκο Μασιέλ (ΚτΦΜ) 		«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ 		34.364.961 54,27 Νίκη ΝαιY
1998 «Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ, Προοδευτικοί, ΣΔΚ 		35.936.540 53,06 Νίκη ΝαιY
2002
Ζοζέ Σέρα (ΚΒΣΔ)
Ρίτα Καμάτα (ΚΒΔΚ) 		«Μεγάλη Συμμαχία»
ΚΒΣΔ, ΚΒΔΚ 		19.705.445 23,2 33.370.739 38,7 Έχασε Red XN
2006
Ζεράλντο Αλκμίν (ΚΒΣΔ)
Ζοζέ Ζορζ (ΚτΦΜ) 		«Για μία Καλή Βραζιλία»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΛΣΚ 		39 968 369 41,64 37 543 178 39,17 Έχασε Red XN
2010
Ζοζέ Σέρα (ΚΒΣΔ)
Ίντιο ντα Κόστα (ΔΗΜ) 		«Η Βραζιλία Μπορεί να Κάνει Περισσότερα»
ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΛΣΚ, ΚΕΚ, Αβάντε, ΒΕΚ 		33.132.283 32,61 43.711.388 43,95 Έχασε Red XN
2014
Αέσιο Νέβες (ΚΒΣΔ)
Αλοΐσιο Νούνες (ΚΒΣΔ) 		«Αλλάξτε τη Βραζιλία»
ΚΒΣΔ, AE, ΚΕΚ, ΕΟιΚ, ΕΕΚ, ΧΕΚ, ΔΗΜ, ΕΚτΒ, ΒΕΚ 		34.897.211 33,55 51.041.155 48,34 Έχασε Red XN
2018
Ζεράλντο Αλκμίν (ΚΒΣΔ)
Άνα Αμέλια Λέμος (ΠΚ)
«Για Ενότητα στη Βραζιλία»[23]
ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΠΚ, ΦΚ, ΒΡΚ, AE, ΒΕΚ, ΣΔΚ, ΛΣΚ 		5.096.350 (#4) 4,76 Έχασε Red XN
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών

Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές Αρχηγός Συμμαχία Βουλή των Αντιπροσώπων Γερουσία Θέση στην κυβέρνηση
Ψήφοι % Έδρες +/– Ψήφοι % Εκλεχ. Έδρες +/–
1990
Φράνκο Μοντόρο		 – 3.515.809 (#6) 8,7
37 / 502
 Νέο N/A N/A
1 / 31
10 / 83
 Νέο Αντιπολίτευση
1994
Πιμέντα ντα Βέιγκα 		«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ 		6.350.941 (#2) 13,9
62 / 513
 Αύξηση25 N/A N/A
10 / 54
 Κυβερνώσα συμμαχία
1998
Τεοτόνιο Βιλέλα Φίλιο 		«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ, Προοδευτικοί, ΣΔΚ 		11.684.900 (#1) 17,5
99 / 513
 Αύξηση37 6.366.681 (#5) 10,3
4 / 27
16 / 81
 Αύξηση2 Κυβερνώσα συμμαχία
2002
Ζοζέ Ανίμπαλ 		«Μεγάλη Συμμαχία»
ΚΒΣΔ, ΚΒΔΚ 		12.534.774 (#2) 14,3
71 / 513
 Μείωση28 21.360.291 13,9
8 / 54
11 / 81
 Μείωση5 Αντιπολίτευση
2006
Τάσο Ζερεϊσάτσι 		«Για μία Καλή Βραζιλία»
ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΛΣΚ 		12.691.043 (#3) 13,6
65 / 513
 Μείωση6 10,547,778 (#3) 12,5
5 / 27
14 / 81
 Αύξηση3 Αντιπολίτευση
2010
Σέρζιο Γκέρχα 		«Η Βραζιλία Μπορεί να Κάνει Περισσότερα»
ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΛΣΚ, ΚΕΚ, Αβάντε, ΒΕΚ 		11.477.380 (#3) 11,3
54 / 513
 Μείωση11 30.903.736 (#2) 18,1
5 / 54
11 / 81
 Μείωση3 Αντιπολίτευση
2014
Αέσιο Νέβες 		«Αλλάξτε τη Βραζιλία»
ΚΒΣΔ, AE, ΚΕΚ, ΕΟιΚ, ΕΕΚ, ΧΕΚ, ΔΗΜ, ΕΚτΒ, ΒΕΚ 		11.073.631 (#2) 11,4
54 / 513
 Σταθερό 23.880.078 (#1) 26,7
4 / 27
10 / 81
 Μείωση1 Αντιπολίτευση
2018
Ζεράλντο Αλκμίν 		«Για Ενότητα στη Βραζιλία»[23]
ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΠΚ, ΦΚ, ΒΡΚ, AE, ΒΕΚ, ΣΔΚ, ΛΣΚ 		5.905.541 (#3) 6,0
29 / 513
 Μείωση25 20.310.558 (#2) 11,9
4 / 54
8 / 81
 Μείωση2 Κυβερνώσα συμμαχία
1 Ιαν. 2019– 15 Ιουν. 2020
Ανεξάρτητοι
Πηγή:Αποτελέσματα εκλογών, IPU


Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ "Estatísticas do eleitorado – Eleitores filiados" Αρχειοθετήθηκε 2019-07-09 στο Wayback Machine..
  2. ↑ 2,0 2,1 Shalders - @shaldim, André (2017-09-11). «Direita ou esquerda? Análise de votações indica posição de partidos brasileiros no espectro ideológico» (στα pt). BBC News Brasil. https://www.bbc.com/portuguese/brasil-41058120. Ανακτήθηκε στις 2020-06-19. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «'Um PSDB dividido não vai sobreviver', diz cientista político». Época (στα Πορτογαλικά). 28 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020. 
  4. ↑ «Brazilian Social Democratic Party | political party, Brazil». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020. 
  5. ↑ «Estatísticas do eleitorado – Eleitores filiados». www.tse.jus.br (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. 
  6. ↑ Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «PARTIDO DO MOVIMENTO DEMOCRATICO BRASILEIRO (PMDB)». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «PARTIDO DA SOCIAL DEMOCRACIA BRASILEIRA (PSDB)». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ «"Longe das benesses oficiais, mas perto do pulsar das ruas, nasce o novo partido"» (PDF). web.archive.org. 2 Ιανουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «psdb history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2020. 
  10. ↑ «Partidos políticos registrados no TSE». www.tse.jus.br (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. 
  11. ↑ Guiot, André Pereira. «A construção da ideologia neoliberal no PSDB (1988-1994)» (PDF). 
  12. ↑ «Comerciais | Caça ao voto - VEJA.com». web.archive.org. 15 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  13. ↑ «GDP growth (annual %) - Brazil | Data». data.worldbank.org. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. 
  14. ↑ «Inflação e dívida pública explodiram no Brasil ao final da ditadura militar». www.r7.com. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. 
  15. ↑ «O Primeiro Mandato de FHC (1995-1998): a Dialética do Desenvolvimento na Nova Ordem | Igepri News». web.archive.org. 11 Ιανουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  16. ↑ «Lcp101». www.planalto.gov.br. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020. 
  17. ↑ «L9605». www.planalto.gov.br. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020. 
  18. ↑ «FHC, o 'Pai do real' é referência em meio ambiente | Especiais | Acritica.com - Manaus - Amazonas». web.archive.org. 3 Φεβρουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  19. ↑ «"Na saúde e educação, FHC superou a gestão do PT"». 
  20. ↑ «Na saúde e educação, FHC superou a gestão do PT». Gazeta do Povo (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020. 
  21. ↑ «Anvisa -». web.archive.org. 7 Ιανουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  22. ↑ «Legislação». web.archive.org. 3 Μαΐου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  23. ↑ 23,0 23,1 «PP confirma apoio a Alckmin em convenção nacional». Exame (στα Πορτογαλικά). 2 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κόμμα_της_Βραζιλιάνικης_Σοσιαλδημοκρατίας&oldid=9951891"