Κόμμα Εργαζομένων (Βραζιλία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κόμμα Εργαζομένων
Partido dos Trabalhadores
ΣυντομογραφίαPT, ΚΕ
ΠρόεδροςΓκλέιζι Χόφμαν
Επίτιμος πρόεδροςΛούλα ντα Σίλβα
Ίδρυση10 Φεβρουαρίου 1980, πριν 44 έτη (1980--2-10)
Έδρα1. Στο Σάο Πάολο
2. Στη Μπραζίλια
Μέλη  (2020)1.534.315 [1]
ΙδεολογίαΣοσιαλδημοκρατία[2]
Πολιτικό φάσμαΚεντροαριστερά[3][4] ως αριστερά[5][6]
Διεθνής προσχώρησηΠροοδευτική συμμαχία[7]
Χρώματα     Κόκκινο      Λευκό
Α.Τ. Α.Δ.Ε13
Κυβερνήτες
4 / 27
Δήμαρχοι[8]
256 / 5.570
Ομοσπονδιακή Γερουσία
6 / 81
Βουλή των Αντιπροσώπων
53 / 513
Κοινοβούλιο του Μερκοσούρ
7 / 55
Κρατικές συνελεύσεις[8][9]
85 / 1.024
Αστικοί Σϋμβουλοι[8]
2.975 / 56.810
Σημαία κόμματος
Ιστότοπος
pt.org.br
Πολιτικό σύστημα στη Βραζιλία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές
Από την ορκωμοσία του Προέδρου ντα Σίλβα το 2007.

Το Κόμμα Εργαζομένων ( πορτογαλικά: Partido dos Trabalhadores‎) είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό κόμμα στη Βραζιλία,[2] που ιδρύθηκε το 1980. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2002, το Κόμμα Εργαζομένων έγινε το μεγαλύτερο κόμμα του Βραζιλιάνικου κοινοβουλίου, και ένα από τα μεγαλύτερα της Λατινικής Αμερικής. Από τον Ιανουάριο του 2003 έως τις 31 Αυγούστου 2016 το Κόμμα Εργαζομένων συμμετείχε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεργασίας. Εξέχοντα μέλη του κόμματος είναι ο πρώην Πρόεδρος Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, και η Ντίλμα Ρούσεφ, που ήταν η πρώτη γυναίκα που έγινε Πρόεδρος της χώρας (2011- 2016).[10]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Κόμμα Εργαζομένων πρωτοεμφανίστηκε ως ένας παράγοντας που προωθούσε αλλαγές στις ζωές των εργαζομένων των πόλεων και της υπαίθρου.[11] Προέκυψε από τα εργατικά κινήματα της βιομηχανικής ζώνης του Μεγάλου Σάο Πάολο που έκαναν μεγάλες απεργίες το 1978-80, και την παλαιά Βραζιλιάνικη αριστερά, τους αριστερούς συνδικαλιστές, ακτιβιστές, λόγιους και καλλιτέχνες που επέστρεψαν από την εξορία με το νόμο Αμνηστίας του 1979, και από τους οποίους πολλοί είχαν φυλακιστεί και βασανιστεί από το διδακτορικό καθεστώς,[12] όπως η Ντίλμα Ρούσεφ.[13] Το Κόμμα Εργαζομένων ιδρύθηκε επίσημα στις 10 Φεβρουαρίου 1980. Είναι εγγεγραμμένο στο Βραζιλιάνικο Ανώτατο Δικαστήριο Εκλογών με αριθμό ταυτοποίησης 13. Ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Λούλα ντα Σίλβα.

Το 1982 εκλέχτηκε ο πρώτος δήμαρχος από το κόμμα, στην πόλη Διάδημα του Μεγαλύτερου Σάο Πάολο. Τον Ιανουάριο του 1984, το Κόμμα Εργαζομένων, ως υπέρμαχος του δημοκρατικού σοσιαλισμού, συμμετείχε στην κοινωνική κινητοποίηση που διεκδίκησε άμεσες προεδρικές εκλογές στη Βραζιλία, με το σύνθημα: «Αμέσως Τώρα!» (Diretas Já).[11] To Κόμμα Εργαζομένων είχε τις 16 από τις 559 έδρες στη Συντακτική Συνέλευση του 1988, που σύνταξε το νέο Σύνταγμα της Βραζιλίας.[14] Το 1989 ο ντα Σίλβα ήρθε δεύτερος στις Βραζιλιάνικες προεδρικές εκλογές. Το 1990 εκλέχτηκε ο πρώτος γερουσιαστής από το κόμμα.

Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2002 ο ντα Σίλβα έγινε ο 35ος Πρόεδρος της Βραζιλίας. Από τη θέση του υποστήριξε έναν συνδυασμό οικονομικής ανάπτυξης, αειφορίας και κοινωνικής ένταξης, με περισσότερες θέσεις εργασίας, αντιμετώπιση της φτώχειας και προαγωγή της εθνικής κυριαρχίας.[11] Ο ντα Σίλβα επανεξελέγη Πρόεδρος στις εκλογές του 2006. Το κόμμα κέρδισε στις προεδρικές εκλογές του 2010, και η Ντίλμα Ρούσεφ έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της χώρας. Το 2014, με την επανεκλογή της Ρούσεφ επιβεβαιώθηκε ότι η πολιτική του κόμματος για οικονομική ανάπτυξη, αειφορία και κοινωνική ένταξη ήταν επιτυχής, ενώ αναπτύχθηκε και ο εκπαιδευτικός τομέας.

Αποτελέσματα εκλογών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οπαδοί του κόμματος στις εκλογές του 2018

Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές Υποψήφιος Συνυποψήφιος Υποστήριξη 1ος Γύρος 2ος Γύρος Αποτέλεσμα
Ψήφοι % Ψήφοι %
1989
Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα 		Ζοζέ Πάολο Μπισόλ (ΒΣΚ) ΚΕ, ΒΣΚ, ΚΚΒ 11.622.673 16,1% (#2) 31.076.364 47,0% (#2) Ήττα Red XN
1994 Αλοΐζιο Μερκαντάντε (ΚΕ) ΚΕ, ΒΣΚ, ΚΚΒ, Πολίτες, Πράσινοι, ΕΣΚΕ 17.122.127 27,0% (#2) - - Ήττα Red XN
1998 Λεονέλ Μπριζόλα (ΔΕΚ) ΚΕ, ΔΕΚ, ΒΣΚ, ΚΚΒ, ΒΚΚ 21,475,211 31.7% (#2) - - Ήττα Red XN
2002 Ζοζέ Αλενκάρ (ΦΚ) ΚΕ, ΦΚ, ΚΚΒ, KEK, BKK 39.455.233 46,4% (#1) 52.793.364 61,3% (#1) Νίκη ΝαιY
2006 Ζοζέ Αλενκάρ (Ρεπ) ΚΕ, Ρεπουμπλικάνοι, ΚΚΒ 46.662.365 48,6% (#1) 58.295.042 60,8% (#1) Νίκη ΝαιY
2010
Ντίλμα Ρούσεφ (ΚΕ) 		Μικέλ Τεμέρ (ΒΔΚ) ΚΕ, ΒΔΚ, ΦΚ, ΒΣΚ, ΔΕΚ, ΚΚΒ, ΚΧΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΧΕΚ, Μπορούμε 47.651.434 46,9% (#1) 55.752.529 56,1% (#1) Νίκη ΝαιY
2014 ΚΕ, ΒΔΚ, ΣΔΚ, Προοδευτικοί, ΦΚ, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚτΚΤ, ΚΚΒ 43.267.668 41,6% (#1) 54.501.118 51,6 % (#1) Νίκη ΝαιY
2018
Φερνάντο Χαντάτ (ΚΕ) 		Μανουέλα Νταβίλα (ΚΚΒ) ΚΕ, ΚΚΒ, ΡΚτΚΤ 31.341.997 29,3% (#2) 47.040.380 44,8% (#2) Ήττα Red XN
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών: Ομοσπονδιακές Εκλογές στη Βραζιλία

Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές Αρχηγός Βουλή των Αντιπροσώπων Ομοσπονδιακή Γερουσία Θέση στην κυβέρνηση
Ψήφοι % Έδρες +/– Ψήφοι % Έδρες +/–
1982
Λουίς Ινάσιο
Λούλα ντα Σίλβα 		1.458.719 3,5%
8 / 479
 Αύξηση 8 1.538.786 3,6%
0 / 25
 Σταθερό Αντιπολίτευση
1986 3.253.999 6,9%
16 / 487
 Αύξηση 8 N/A N/A
0 / 49
 Σταθερό Αντιπολίτευση
1990 4.128.052 10,2%
35 / 502
 Αύξηση 19 N/A N/A
1 / 31
 Αύξηση 1 Αντιπολίτευση
1994 5.959.854 13,1%
49 / 513
 Αύξηση 14 13.198.319 13,8%
4 / 54
 Αύξηση 3 Αντιπολίτευση
1998
Ζοζέ Ντιρσέου 		8.786.528 13,2%
58 / 513
 Αύξηση 9 11.392.662 18,4%
7 / 81
 Αύξηση 3 Αντίπολίτευση
2002 16.094.080 18,4%
91 / 513
 Αύξηση 33 32.739.665 21,3%
14 / 81
 Αύξηση 7 Κυβερνώσα συμμαχία
2006
Ρικάρντο Μπερζοΐνι 		13.989.859 15,0%
83 / 513
 Μείωση 8 16.222.159 19,2%
10 / 81
 Μείωση 4 Κυβερνώσα συμμαχία
2010
Ζοζέ Εντουάρντο Ντούτρα 		16.289.199 16,9%
88 / 513
 Αύξηση 5 39.410.141 23,1%
15 / 81
 Αύξηση 5 Κυβερνώσα συμμαχία
2014
Ρούι Φάλκαο 		13.554.166 14,0%
68 / 513
 Μείωση 20 15.155.818 17.0%
12 / 81
 Μείωση 3 Κυβερνώσα συμμαχία (2014-2016)
Αντιπολίτευση (2016-2018)
2018
Γκλέιζι Χόφμαν 		10.126.611 10,3%
56 / 513
 Μείωση 12 24.785.670 14,5%
6 / 81
 Μείωση 6 Αντιπολίτευση
Πηγή: Αποτελέσματα Εκλογών

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Estatísticas do eleitorado – Eleitores filiados». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Samuels, D. (2004). From Socialism to Social Democracy: Party Organization and the Transformation of the Workers’ Party in Brazil. Comparative Political Studies, 37(9), 999–1024. https://doi.org/10.1177/0010414004268856
  3. ↑ Claire Rigby (14 November 2016). "How Lula's party fell from grace: the toppling of the Brazilian left". New Statesman. Retrieved 20 July 2017.
  4. ↑ Daniel Gallas (29 March 2016). "Dilma Rousseff and Brazil face up to decisive month". BBC News. Retrieved 20 July 2017.
  5. ↑ The demise of Brazil’s great centrist party. The Economist. Published 1 November 2018. Retrieved 22 November 2018.
  6. ↑ Jair Bolsonaro: Brazil's far-right president-elect accused of campaign funding irregularities. The Independent. Author - Shehab Khan. Published 14 November 2018. Retrieved 22 November 2018.
  7. ↑ «Participants of the Denpasar Seminar, 19 – 20 September 2016 - Progressive Alliance». 22 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2016. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Convocação: Dia Nacional de Mobilização Dilma Presidente 27 DE OUTUBRO Αρχειοθετήθηκε July 6, 2011, στο Wayback Machine., Secretaria de cultura do PT-DF, 22 October 2010
  9. ↑ «PT elege 149 deputados estaduais e lidera participação nas Assembleias». 7 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2016. 
  10. ↑ «Dilma, 1ª mulher presidente e única economista em 121 anos de República». BOL. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «PT History». pt.org.br. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
  12. ↑ «Opinião | "Para que não se esqueça, para que nunca mais aconteça"». Brasil de Fato - Ceará (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
  13. ↑ Romero, Simon (2012-08-04). «Leader’s Torture in the ’70s Stirs Ghosts in Brazil» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2012/08/05/world/americas/president-rousseffs-decades-old-torture-detailed.html. Ανακτήθηκε στις 2020-06-08. 
  14. ↑ «Há 20 anos era aprovada a Redação Final da Constituição de 1988». Senado Federal (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κόμμα_Εργαζομένων_(Βραζιλία)&oldid=9805041"