Κωνσταντίνος Α΄ της Ιμερετίας
| Κωνσταντίνος Α΄ της Ιμερετίας | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | კონსტანტინე I (Γεωργιανά) |
| Γέννηση | 13ος αιώνας |
| Θάνατος | 1327 Κουτάισι |
| Τόπος ταφής | Μοναστήρι Γκελάτι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιμερετίας |
| Θρησκεία | Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Δαυίδ ΣΤ΄ της Γεωργίας |
| Αδέλφια | Βαχτάνγκ Β΄ της Γεωργίας Μιχαήλ της Ιμερετίας |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας της Ιμερετίας (1293–1326) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κωνσταντίνος Α΄, γεωργιανά: კონსტანტინე I Κωνσταντίνος Ι (απεβ. το 1327) από τον Οίκο των Βαγρατιδών-Ιβηρίας, ήταν βασιλιάς του Ιμερέτι (δυτικής Γεωργίας) από το 1293 έως το 1327.
Ένταξη και εμφύλιος πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος του Δαβίδ ΣΤ΄ Ναρίν βασιλιά της Γεωργίας και της συζύγου του Tάμαρ Αμανελίσντζε,[1] ή μίας πριγκίπισσας των Παλαιολόγων.[2] Ο Κωνσταντίνος Α΄ διαδέχθηκε στον θρόνο του Ιμερέτι τον πατέρα του, όταν εκείνος απεβίωσε το 1293. Σε αντίθεση με τους ομολόγους του στην ανατολική Γεωργία, ο Κωνσταντίνος Α΄ παρέμεινε ανεξάρτητος από την ηγεμονία των Ιλχανιδών, αλλά αντιμετώπισε σοβαρές εσωτερικές αναταραχές, καθώς ο μικρότερος αδελφός του Μιχαήλ αντιτάχθηκε στη διαδοχή από τον Κωνσταντίνο Α΄ και κατέλαβε τον έλεγχο των περιοχών Ράτσα, Λεχκχούμι και Αργκβέτι. Μάταια οι ευγενείς του Ιμερέτι προσπάθησαν να συμφιλιώσουν τα αδέλφια οι εσωτερικές συγκρούσεις συνέχισαν να αναστατώνουν τη χώρα.[1][3]
Οι μεγάλοι ευγενείς εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να διεκδικήσουν την αυτονομία τους. Ο Γκιόργκι Α΄ Νταντιάνι, δούκας της Mινγκρέλια, υπέταξε μεγάλο μέρος του δουκάτου του Tσχούμι και επέκτεινε τις κτήσεις του μέχρι την Ανακοπία. Οι Σερβασίντζε περιχαρακώθηκαν στην Αμπχαζία, οι Γκουριέλι στη Γκουρία και οι Βαρντανίντζε στο Σβανέτι, δείχνοντας μικρή υποτέλεια στη βασιλική εξουσία.[3] Ο Κωνσταντίνος Α΄ απεβίωσε μέσα σε αυτές τις αναταραχές το 1327 χωρίς να έχει παιδιά, και ο αδελφός του Μιχαήλ τον διαδέχθηκε ως βασιλιάς.[1][3]
Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κωνσταντίνος Α΄ είναι γνωστό ότι αποκατέστησε τη Μονή του Σταυρού στην Ιερουσαλήμ στη Γεωργιανή ιδιοκτησία το 1305. Επίσης ανακαίνισε και ξαναζωγράφισε το μοναστήρι. Οι συνεισφορές του τονίζονται σε ένα έγγραφο, που καθιερώνει την εορτή της Αγάπης, κατά τη βασιλεία του, στις 21 Μαΐου, ημέρα εορτής του Αγίου Κωνσταντίνου (Κωνσταντίνου Α΄ του Μεγάλου). Ο Κωνσταντίνος Α΄ μπορεί να είναι ένα άγνωστο βασιλικό πρόσωπο, που απεικονίζεται σε μια νωπογραφία στο Ιενάσι στο Άνω Σβανέτι. Οι δεσμοί του με εκείνη την περιοχή είναι επίσης γνωστοί από ένα καταστατικό, που εξέδωσε ο Κωνσταντίνος Α΄ στο γένος των Σβαν Γκοσκοτελιάνι.[4]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Rayfield, Donald (2012). Edge of Empires: A History of Georgia. London: Reaktion Books. σελίδες 132, 139–140. ISBN 978-1780230306.
- ↑ Toumanoff, Cyril (1949–51). «The Fifteenth-Century Bagratids and the Institution of Collegial Sovereignty in Georgia». Traditio 7: 173.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Bagrationi, Vakhushti (1976). Nakashidze, N.T., επιμ. (PDF) (στα Russian). Tbilisi: Metsniereba. σελ. 41 http://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/3067/1/Istoria_Carstva_Gruzinskogo.pdf. Missing or empty
|title=(βοήθεια) - ↑ Kenia, Marine (2002). «სამეფო პორტრეტი იენაშის იანის ეკლესიის მოხატულობაში [A royal portrait in murals of the Iani Church of Ienashi]» (στα Georgian, English). Sakartvelos Sidzveleni 2: 94–106.