Κούνο Βέεμπερ
| Κούνο Βέεμπερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Kuno Veeber (Εσθονικά) |
| Γέννηση | 12 Μαρτίου 1898[1] Adila |
| Θάνατος | 1 Ιανουαρίου 1929[1] Τάλιν |
| Συνθήκες θανάτου | αυτοκτονία |
| Τόπος ταφής | Rahumäe Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Εσθονία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Εσθονικά |
| Σπουδές | Γραμματικό Σχολείο Γκούσταβ Άντολφ Tartu Art School |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλύπτης χαράκτης ζωγράφος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Agaate Veeber (1926–1929) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κούνο Βέεμπερ (18 Φεβρουαρίου 1898 – 1 Ιανουαρίου 1929) [2] ήταν Εσθονός ζωγράφος και γραφίστας του οποίου η καριέρα ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1910.
Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κούνο Βέεμπερ γεννήθηκε ως Κούνο Μπέρναρντ Βέμπερ στο Αντίλα Μάνορ, στην περιοχή Χαγκέρι (τώρα μέρος της περιοχής Κοχίλα) από τον Κονσταντίν Βιλιμπάλντ Βέμπερ και την Μπέρτα Λουίζ Βέμπερ (το γένος Γκίλντεμαν). Ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος από τους πέντε γιους. Η οικογένεια αργότερα μετέτρεψε το επώνυμο από «Βέμπερ» στο πιο εσθονικό «Βέεμπερ». Ο Κούνο Βέεμπερ ξεκίνησε τις καλλιτεχνικές του σπουδές στη Σχολή Αντς Λαϊκμάα στο Τάλιν το 1916. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο του Τάλιν Νικολάι Α' το 1917, συνέχισε για λίγο τις σπουδές του στην ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Τάρτου. Από το 1919 έως το 1920, κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Εσθονίας για την Ανεξαρτησία, ο Βέεμπερ υπηρέτησε ως ποδηλάτης στον εσθονικό στρατό. Μετά τον πόλεμο, εργάστηκε ως εργάτης στην κατασκευή του νέου κτηρίου του εσθονικού κοινοβουλίου (Riigikogu) στο λόφο Τόομπεα στο Τάλιν. [3]
Περαιτέρω σπουδές και ταξίδια στο εξωτερικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αφού σπούδασε με τον Αντς Λαϊκμάα, ο Βέεμπερ σπούδασε με τον γραφίστα Νικολάι Τρίικ και τον γλύπτη Γιάαν Κόορτ. Τα προηγούμενα έργα του δείχνουν ξεκάθαρα σημάδια κονστρουκτιβιστικών και κυβιστικών επιρροών. [4] Το 1922, μπήκε στην Ανώτερη Σχολή Τέχνης Παλλάς στο Τάρτου, σπουδάζοντας ζωγραφική στο στούντιο ζωγραφικής του καλλιτέχνη Κόνραντ Μάγκι και τεχνικές γραφικών τεχνών με τον Γερμανό εξπρεσιονιστή ζωγράφο και γραφίστα Μάγκνους Τσέλερ. Το 1923, ταξίδεψε με τον Τσέλερ στη Γερμανία, όπου ο Βέεμπερ γνώρισε περισσότερο τον γερμανικό εξπρεσιονισμό. Παρά την κακή υγεία του, ο Βέεμπερ αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Καλών Τεχνών Παλλάς το 1924. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο Βέεμπερ πήγε στο Παρίσι και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1926. [5]
Στη Γαλλία, έγινε μέλος της Σχολής του Παρισιού και σπούδασε κοντά στον ζωγράφο Αντρέ Λοτ και τον Έλληνα καλλιτέχνη Δημήτριο Γαλάνη στο Μονπαρνάς και εξερεύνησε παλιές τεχνικές γραφικών στους εκθεσιακούς χώρους της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. Η τέχνη του Βέεμπερ της περιόδου σηματοδοτήθηκε από έναν αγώνα για καθαρή μορφή και αρμονική ισορροπημένη δομή εικόνας και έγινε ένθερμος θαυμαστής του μετα-ιμπρεσιονιστή Πωλ Σεζάν. [6] Το 1927, ο Βέεμπερ ταξίδεψε στην Ιταλία με τη σύζυγό του Αγκάατε με επιχορήγηση από το Εσθονικό Πολιτιστικό Ίδρυμα Καλών Τεχνών, για να αντιγράψει έργα των Παλαιών Δασκάλων. Στη Βενετία, επισκέφτηκε τη Sala di Anticollegio στο Παλάτι των Δόγηδων και αντέγραψε τον Ερμή και τις Τρεις Χάριτες του Τιντορέττο, που είναι περίπου το ένα πέμπτο μικρότερο από το πρωτότυπο. Το αντίγραφο εκτέθηκε στην Εσθονία το φθινόπωρο του 1927 και σήμερα βρίσκεται στη συλλογή του Μουσείου Τέχνης Τάρτου. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, τα έργα του Βέεμπερ εκτέθηκαν εκτός Εσθονίας από τον Σύλλογο Ανεξάρτητων Καλλιτεχνών (Société des Artistes Indépendants) στο Παρίσι και σε εκθέσεις στη Ρίγα, το Κάουνας, το Ελσίνκι, την Κολωνία, την Κοπεγχάγη, τη Μόσχα, τη Ρώμη και τη Βουδαπέστη. [7]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αφού επέστρεψε στο Τάλιν, ο Βέεμπερ αυτοκτόνησε την 1η Ιανουαρίου 1929 σε ηλικία τριάντα ετών. Τάφηκε στο νεκροταφείο Ραχουμάε στην περιοχή Νόμμε του Τάλιν. [8] Η ταφόπλακά του από γρανίτη δημιουργήθηκε από τον πρώην εκπαιδευτή του Βέεμπερ, γλύπτη Γιάαν Κόορτ. [9]
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κούνο Βέεμπερ παντρεύτηκε την Εσθονή γραφίστα Αγκάατε Βέεμπερ (το γένος Κάντο) το 1926. Η Αγκάατε βρήκε αργότερα ένα μέτρο επιτυχίας στην Εσθονία μετά το θάνατο του συζύγου της, καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τη μετανάστευση στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1940 και την υιοθέτηση του ονόματος Αγκάθε Βέεμπερ. [10]
Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τον θάνατο του Βέεμπερ, τα έργα του έχουν εκτεθεί σε όλη την Εσθονία και έργα του Βέεμπερ βρίσκονται σε πολλές συλλογές εσθονικών μουσείων τέχνης, συμπεριλαμβανομένου του Κούμου στο Τάλιν. [11] [12]
Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Ανεμόμυλοι (Tuulikud) (1918–1919) -
Νεκρή φύση (Natüürmort) -
Μαχητές (Võitlejad) (1923) -
Νεκρή φύση (Natüürmort) -
Σάουνα (Saun) -
(Sepad) (1926) -
Σπίτια (Majad)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 MuIS.
- ↑ Sirp Apollooniline Kuno Veeber 19 June 1998. Retrieved 27 August 2018.
- ↑ Õhtuleht Näitused 9 May 1998. Retrieved 27 August 2018.
- ↑ Rosenfeld, Alla (2001). Art of the Baltics: The Struggle for Freedom of Artistic Expression under the Soviets, 1945-1991 (Dodge Soviet Nonconformist Art Publication Series). Rutgers University Press. σελ. 34. ISBN 0813530423.
- ↑ Õhtuleht Näitused 9 May 1998. Retrieved 27 August 2018.
- ↑ Õhtuleht Näitused 9 May 1998. Retrieved 27 August 2018.
- ↑ Sirp Apollooniline Kuno Veeber 19 June 1998. Retrieved 27 August 2018.
- ↑ Sirp Apollooniline Kuno Veeber 19 June 1998. Retrieved 27 August 2018.
- ↑ Kultuurimälestiste riiklik register. 1370 K. Veeberi hauamonument, J. Koort, 1929 (graniit) Retrieved 27 August 2018.
- ↑ Eesti Kunstimuuseum Αρχειοθετήθηκε 2018-08-28 στο Wayback Machine. Ma kannatan väga, kui ma ei saa töötada… Agathe Veeber 2016. Retrieved 27 August 2018.
- ↑ e-varamu Võitlejad / Kuno Bernhard Veeber. Retrieved 27 August 2018.
- ↑ Postimees Avasta. Eesti kunsti hävimis- ja kadumislood (X) 25 May 2016. Retrieved 27 August 2018.
|