Ιάκωβος Β΄ Αλεξανδρείας
| Ιάκωβος Β΄ Αλεξανδρείας | |
|---|---|
 Ο Ιάκωβος Β΄ στα Αποσημειώματα Χρονογράφου 1800-1913 του Μανουήλ Γεδεών | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιάκωβος Β΄ (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1803 Πάτμος |
| Θάνατος | 30 Δεκεμβρίου 1865 Πάτμος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής (1861–1865) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιάκωβος Β΄ ήταν Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας την περίοδο 1861-1865.
Ο κατά κόσμον Ιάκωβος Νικολάου ή Παγκώστας[1] γεννήθηκε στην Πάτμο το 1803[2]. Σπούδασε στην εκεί Σχολή και σε ηλικία 17 ετών εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου, όντας ακόμη μαθητής. Στα 20 του έτη χειροτονήθηκε Διάκονος και ύστερα από λίγο Ιερέας[3]. Μέχρι το 1832 παρέμεινε στην Πάτμο. Το έτος αυτό μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου έτυχε την προστασία και την εύνοια του Πατριάρχη Κωνσταντίου του Α΄[4].
Στις 20 Νοεμβρίου 1832 εξελέγη Μητροπολίτης Κασσανδρείας. Η εκλογή έγινε, με άδεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στον ναό του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης[5]. Το 1836 έχτισε ξανά τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Πολυγύρου στη θέση των ερειπίων του Αγίου Χαραλάμπους που είχαν κάψει οι Τούρκοι το 1821 μαζί με τον Πολύγυρο[6]. Το 1835-1836 ανέλαβε επιτροπικώς τη Μητρόπολη Σερρών[7] και τον Ιούνιο του 1846 εξελέγη Μητροπολίτης Σερρών[8], όπου παρέμεινε μέχρι το 1860. Ως Μητροπολίτης Σερρών βοήθησε και τον Μητροπολίτη Μελενίκου Διονύσιο στη διοίκηση της δικής του Μητρόπολης, λόγω της μακρόχρονης απουσίας του από αυτήν[9]. Στις 11 Οκτωβρίου 1860 εξελέγη Μητροπολίτης Κυζίκου[10][11].
Στις 25 Μαΐου 1861[12] εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας[13]. Ως Πατριάρχης επεχείρησε να αναμειχθεί στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, πράγμα που προκάλεσε την αντίδραση της Κοινότητας. Το 1862 ανακάλεσε τις αποφάσεις των προκατόχων του που αφορούσαν το λεγόμενο Σιναϊτικό ζήτημα.
Το καλοκαίρι του 1865 πήγε στην Κωνσταντινούπολη και επιστρέφοντας τον χειμώνα έμεινε στην πατρίδα του την Πάτμο. Εκεί έπαθε εγκεφαλικό[14] και πέθανε στις 30 Δεκεμβρίου 1865.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μάρκου, Μάρκος. «Ο Μακαριώτατος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης γης Αιγύπτου κυρός Ιάκωβος. (1803-1865)». Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Σερραϊκά Σύμμεικτα Αρχειοθετήθηκε 2020-07-13 στο Wayback Machine., τόμος τέταρτος, σελ.33
- ↑ Νικ. Λ. Φορόπουλου, «Ιάκωβος Β΄ ο Παγκώστας. Πατριάρχης Αλεξανδρείας (25.5.1861-30.12.1865)», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, τόμ. 6 (1965), στ. 645.
- ↑ Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού Τσακοπούλου, «Επισκοπικοί Κατάλογοι κατά τους Κώδικας των Υπομνημάτων του Αρχειοφυλακίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου», Ορθοδοξία, τόμ. 32 (1957), σελ. 83
- ↑ Πίνακας επισκόπων Κασσανδρείας
- ↑ Νικομηδείας Φιλοθέου, «Ο αρχαιότερος Κώδιξ της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών», Ημερολόγιον της Ανατολής πολιτειογραφικόν, εμπορικόν και φιλολογικόν του έτους 1879. Υπό Π. Θωμά και Α. Παλαιολόγου, εν Κωνσταντινουπόλει 1878, σελ. 390
- ↑ «Ιερά Μητρόπολη Σερρών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2009.
- ↑ Μπάκας, Ιωάννης Θ. (2003). Ο Ελληνισμός και η μητροπολιτική περιφέρεια Μελένικου 1850 - 1912 (PDF). Θεσσαλονίκη: ∆ιδακτορική διατριβή υποβληθείσα στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α. Π. Θ. σελ. 62. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020.
- ↑ Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού Τσακοπούλου, «Επισκοπικοί κατάλογοι», ό.π., 470
- ↑ Βασιλείου Θ. Σταυρίδου, Επισκοπική Ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αι εντός της Τουρκίας Μητροπόλεις κατά τον 20όν αιώνα, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 102.
- ↑ Καλλίφρων, Βασίλειος Δ. (1867). Εκκλησιαστικά ή Εκκλησιαστικόν Δελτίον. Κωνσταντινούπολη. σελ. 195.
- ↑ Γερασίμου Γ. Μαζαράκη, «Συμβολή εις την ιστορίαν της εν Αιγύπτω Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πατριάρχαι Αλεξανδρείας: Παρθένιος Β΄, Θεόφιλος Β΄, Ιερόθεος, Αρτέμιος, Ιερόθεος Β΄, Καλλίνικος, Ιάκωβος Β΄ και Νικόνωρ [1788-1869]», Εκκλησιαστικός Φάρος, τόμ. 29 (1930), 77
- ↑ КРАТКИЙ ОБЗОР ЖИЗНИ И ДЕЯТЕЛЬНОСТИ ПРЕДСТОЯТЕЛЕЙ АЛЕКСАНДРИЙСКОЙ ЦЕРКВИ В XIX ВЕКЕ
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πατριαρχείο Αλεξανδρείας
- Σερραϊκά Σύμμεικτα Αρχειοθετήθηκε 2020-07-13 στο Wayback Machine., Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας της Ιστορίας των Σερρών, τόμος τέταρτος, ISSN 1792-5045, σελ.33-34
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου (+1938), Ιστορία της Εκκλησίας Αλεξανδρείας (62-1934), Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 835-839
- Παντελή Κ. Λέκκου, «Αλεξάνδρεια (1858-1870): Μία μεταβατική και ταραχώδης περίοδος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας», Γρηγόριος ο Παλαμάς, τόμ. 86 (2003), σελ. 990-1002
- Σπυρίδωνος Θ. Καλαμάκη, Από τον Μέγα Αλέξανδρο στον Ευαγγελιστή Μάρκο. Απόπειρα αχνής χαρτογράφησης της δισχιλιόχρονης ιστορίας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Αναδρομή στην ιστορία και τον ιδρυτή της πόλης, Αθήναι 2010, σελ. 330-331
- π. Δημητρίου Στρατή, «Ανέκδοτες επιστολές του Σερρών Ιακώβου (1846-1860)», Δήμου Σερρών, Πρακτικά Β΄ Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου Οι Σέρρες και η περιοχή τους από την οθωμανική κατάκτηση μέχρι τη σύγχρονη εποχή (Σέρρες 6-9 Απριλίου 2006), Α΄ τόμος, Σέρρες 2013, σελ. 331-336
- Π(αναγιώτη) Τζ(ουμέρκα), Ιάκωβος. «Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Ο Β΄ (1861-1865)», Μεγάλη Ορθόδοξη Χριστιανική Εγκυκλοπαιδεία, τόμος 8, Αθήνα 2013, σελ. 402-403
