Θρησκεία στο Λίχτενσταϊν
Η θρησκεία στην Λίχτενσταϊν είναι κυρίως Καθολική, με μια μειοψηφία Προτεσταντών, μη θρησκευόμενους και πιστούς άλλων θρησκειών.[1] Η χώρα έχει ένα μικρό Μουσουλμανικό πληθυσμό, αποτελούμενος κυρίως από μετανάστες από χώρες όπως η Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Σερβία, και Τουρκία.[2]
Το Λίχτενσταϊν είναι μικρή, διπλά μεσόγεια χώρα που βρίσκεται στην Αλπική περιοχή της Ευρώπης.[3] Το 2002, το 83.9% του πληθυσμού της χώρας ήταν Χριστιανοί. Όσον αφορά τα θρησκευτικά δημογραφικά στοιχεία, το 76% ακολουθούσε τον Καθολικισμό, το 7% ακολουθούσε τον Προτεσταντικό Χριστιανισμό, το 4.2% ακολουθούσε το Ισλάμ, το 0.8% ακολουθούσε τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό και το 12% ήταν μη θρησκευόμενοι ή οπαδοί άλλων θρησκειών.[1] Στο Λιχτενστάιν, το 44% των Μουσουλμάνων, το 23% των Καθολικών Χριστιανών, και το 24% των μη-Καθολικών Χριστιανών συμμετέχουν τακτικά σε εβδομαδιαία θρησκευτικές λειτουργίες.[2]
Σύμφωνα με το Σύνταγμα του Λιχτενστάιν, η Καθολική Εκκλησία είναι η επίσημη θρησκεία του Λιχτενστάιν. Το σύνταγμα δηλώνει ότι η Καθολική Εκκλησία είναι "η Εκκλησία του Κράτους και ως έτσι πρέπει να απολαμβάνει την πλήρη προστασία του Κράτους."[4] Το Λίχτενσταϊν προσφέρει προστασία σε όλους τους οπαδούς όλων των θρησκευτικών πεποιθήσεων, και θεωρεί ότι τα "θρησκευτικά συμφέροντα του λαού" είναι προτεραιότητα της κυβέρνησης.[4] Στα σχολεία της χώρας, αν και επιτρέπονται εξαιρέσεις, η θρησκευτική εκπαίδευση στον Καθολικισμό ή τον Προτεσταντισμό απαιτείται από το νόμο.[5] Οι θρησκευτικές οργανώσεις απαλλάσσονται φορολογικά από τη κυβέρνηση.[5] Σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας Πιου, οι κοινωνικές συγκρούσεις από θρησκευτικές εχθροπραξίες κατατάσσονται χαμηλά στο Λίχτενσταϊν, ενώ το ποσό των κυβερνητικών περιορισμών στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας είναι περίπου το ίδιο.[6]
Πριν από το 1997, στην Καθολική Εκκλησία, το πριγκιπάτο ήταν μέρος της Ελβετικής Επισκοπή του Τσουρ. Οι μεταρρυθμίσεις με στόχο την μείωση της επιρροής της Καθολικής Εκκλησίας στη κυβέρνηση Λίχτενσταϊν υποστηρίζονται από τον Πρίγκιπα Ιωάννη Αδάμ Β΄.[7]
| Θρησκεία[8] | 2010 | 2000 | 1990 |
|---|---|---|---|
| καθολικοί | 75.9% | 78.4% | 84.9% |
| Προτεστάντες | 8.5% | 8.3% | 9.2% |
| Χριστιανικοί-Ορθόδοξη Εκκλησία | 1.1% | 1.1% | 0.7% |
| Άλλες Χριστιανικές Εκκλησίες | 0.3% | 0.1% | 0.2% |
| Μουσουλμάνοι | 5.4% | 4.8% | 2.4% |
| Άλλες θρησκείες | 0.8% | 0.3% | 0.2% |
| Καμία θρησκεία | 5.4% | 2.8% | 1.5% |
| Δεν δηλώθηκε θρησκεία | 2.6% | 4.1% | 0.9% |
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Encyclopædia Britannica Almanac 2009. Encyclopædia Britannica. 25 Μαρτίου 2009. σελ. 392. ISBN 978-1-59339-839-2. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2012.
- ↑ 2,0 2,1 «Liechtenstein». International Religious Freedom Report 2009. U.S. Department of State. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2012.
- ↑ Carl Waldman· Catherine Mason (2006). Encyclopedia of European Peoples. Infobase Publishing. σελίδες 486–487. ISBN 978-1-4381-2918-1. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2012.
- ↑ 4,0 4,1 Jeroen Temperman (30 Μαΐου 2010). State-Religion Relationships and Human Rights Law: Towards a Right to Religiously Neutral Governance. BRILL. σελίδες 44–45. ISBN 978-90-04-18148-9. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2012.
- ↑ 5,0 5,1 Aili Piano (30 Σεπτεμβρίου 2009). Freedom in the World 2009: The Annual Survey of Political Rights & Civil Liberties. Rowman & Littlefield. σελ. 426. ISBN 978-1-4422-0122-4. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Global Restrictions on Religion» (PDF). Pew Research Center. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ Thomas M. Eccardt (30 Οκτωβρίου 2005). Secrets of the Seven Smallest States of Europe: Andorra, Liechtenstein, Luxembourg, Malta, Monaco, San Marino, and Vatican City. Hippocrene Books. σελ. 123. ISBN 978-0-7818-1032-6. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2012.
- ↑ Στατιστική Επετηρίδα Liechtensteins 2014 σελ. 80